
เมื่อเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา... ผมเพิ่งได้มีเวลาเปิดดูเดี่ยวไมโครโฟนของ "น้าเนค" ในชื่อ "ซะอย่างงั้น"
น้าเนค..ไม่ใช่ไอดอลของผม แต่เรื่องราวที่น้าเนคพูดถึง มันคือไอดอลในความคิดของผมเลยทีเดียว
บ่อยครั้ง...ที่ผมคิดไม่เหมือนใคร แสดงความคิดเห็นไม่เหมือนใคร แล้วถูกมองว่า "ผิด" บ้าง "ขวางโลก" บ้าง
ทุกอย่างพรั่งพรูออกมาจากปากของน้าเนค และผมซึมซับมันเข้าไปอย่างไม่รู้ตัว
เทียบกับการนั่งหัวเราะในมุขของ "พี่โน้ต อุดม" แล้ว...
ผมกลับนั่งขำไป น้ำตาซึมไป กับคำพูดและความคิดของน้าเนค โดยไม่รู้ตัว
ก็แปลกดีว่า... พอพูด "ความจริง" ซึ่งทุกคนก็รู้ขึ้นมา... ทำไมถึงมีคนบอกว่าเรา "ขวางโลก"
หรือมัน "แทงใจดำเกินไป" กันนะ