ของเค้าบริการดีจริงๆ ครับ ผมซื้อออนไลน์ คุณหลุยส์กับคุณแพะ คอยติดต่อตามเรื่องให้ตลอด จัดส่งก็รวดเร็ว ยกนิ้วให้เหมือนกันครับ เอาไปเลย 2 นิ้ว หุหุ

สาขานี้ผมเคยไปวันที่คนไม่ค่อยแน่น ไม่รู้สึกกดดันครับ

พนง.ประจำสาขาบริการดี ให้ข้อมูลดีครับ

ขึ้นชื่อว่า ร้าน เฮียมั่นคง ผมว่าบริการ ดีทุกสาขา ละครับ

นึกถึงบรรยากาศของงามวงศ์วานสมัยก่อนเหมือนกันครับ ตอนอยู่ชั้น 4 สมัยก่อน ที่ทางกว้างขวาง ไม่พลุกพล่าน นั่งกันสบายๆๆใจเฉิบ 555

แต่สาเหตุที่ผมตัดสินใจย้ายลงมาก็เพราะว่า พวกสินค้าไอทีมันขายลดลง ชั้น 4 เงียบเหงาลง และส่วนมากแผงต่างๆที่ขายของห้อมล้อมจนมองไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร ผมก็เลยขอย้ายลงมาที่เล็กหน่อย แต่คนเดินมาหาง่ายหน่อยน่ะครับ 555

เอ้า ย้อนไปดูบรรยากาศพันทิพย์งามวงศ์วานตอนเปิดร้านวันแรกครับ 555

ทำไมข้างในร้านมันโล่งขนาดนั้นละครับเฮีย 555

โอ้ ภาพประวัติศาสตร์จริงๆครับ(มีพี่เป้ ไฮร็อคด้วย) ระยะเวลาแค่แปดปีกว่า จากวันนั้นจนมีวันนี้(6 สาขา)น่านับถือจริงๆครับ แต่จริงๆก็ไม่น่าแปลก ถ้ามองจากกระบวนการคิด วิธีการปฎิบัติของเฮียกับลูกค้า ของพวกนี้เลียนแบบกันไม่ได้จริงๆ ถ้าใจไม่รักจะทำ(จะมีเจ้าของกิจการที่ไหน มานั่งตอบบอร์ดถึงตี1 ตี2 555)

นั่นน่ะซิครับพี่ tangkoo ผมนึกๆๆแล้วก็ยังขำ ว่าตัวเองนั่งตอบนั่งโพสตรงนี้เกินกว่า 8 ปีแล้ว แต่จริงๆนานกว่านั้นอีกนะครับ ผมเล่นใน pantip ในช่วงแรกก่นอจะมาเป็นมั่นคงแก็ดเจ็ทผมว่าน่าจะราวๆ 14-15 ปีแล้วล่ะครับ 555 ตั้งแต่ยังใช้เน็ทขูดเลขของ Loxinfo เลยล่ะ

เวลาไปต่างประเทศเมื่อหลายๆปีก่อนนู้นๆๆ ผมต้องหอบเอาโน้ตบุ๊คตัวบักเอ้บหนักเป็นโลๆๆขึ้นเครื่องบินไปพิมพ์ตอบต่อที่ล็อบบี้โรงแรม(ในยุคไม่มี wifi) นั่งตอบมาจากทางนู้นเลยล่ะครับ นึกแล้วก็บ้าบอแต่ก็มีความสุขดีครับ 555

ส่วนภาพบนนั้นเป็นภาพประวัติศาสตร์ เจ้าเบียสหน้าตายังเหมือนลุงเบียสอยู่เลย ดูเชยและล้าสมัยมาก ผมและเบียสกว่าจะปรับเปลี่ยนลุ๊คตัวเองตามเวลาที่ผ่านไปนี่ก็เล่นไปหลายรูปแบบจริงๆๆ 555

ในร้านนั้นโล่งมากๆๆครับ ไม่มีของอะไรซุกอยู่หลังร้าน แต่มีเท่าที่เห็นอยู่ในตู้นั่นล่ะครับ ผมจำได้ว่ามี koss ksc35 made in China อยู่ซัก 20 ตัว และ koss sporta pro ที่ขายไม่ออกอยู่ราวๆ 5-6 ตัว นอกนั้นที่อยุ่ชั้นบน ที่ผมวิ่งไปขอยืมเค้ามาวางก่อนอย่างละ 1-2 ตัว เห็นทีไรแล้วฮาทุกที 555

ดูของในตู้กันดีกว่า 555

เก้าอี้แดงในตำนาน 5555

พยายามเก็บเกี่ยวปัญญาจากกระทู้นี้คับ จากภาพของเฮีย จากความเห็นของคุณ tangkoo อ่านทบทวนดูแล้ว แปดปีที่ผ่านมาของผม มีแต่แก่ขึ้น ทว่าไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย ในขณะที่เฮียก้าวจากจุดเริ่มไปได้ไกล...ไกลเหลือเกิน ถ้าเป็นผม ขนาดฝัน ยังไม่อาจจะฝันถึงได้เลยว่าจะมีคนที่ก้าวหน้าได้มาก ได้ไกลขนาดนี้

อีกอย่างที่คิดว่าน่าจะพยายามเรียนรู้จากเฮียคือ คิดอย่างไร ทำอย่างไรที่จะเจริญก้าวหน้าในเส้นทางชีวิตได้ วิธีคิด การตัดสินใจในการบริหารจัดการร้าน ลูกน้อง การบริการความรับผิดชอบต่อลูกค้า...แ่ต่ตัวเองคงทำได้แค่เศษเสี้ยวคับ

"เฮียเป็นไอดอลของผม" ก่อนหน้านี้ เคยเห็นหลายคน พูดประโยคนี้ อ่านแล้วก็ยังไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ (บางคนคนรู้สึกแอนตี้ด้วยซ้ำ)ผมคงมองตื้นไปแค่เห็นรูปลักษณ์ภายนอก เห็นแค่ความครื้นเครงเฮฮา เห็นแต่ความสำเร็จของเฮีย เห็นแต่สิ่งที่ตาสัมผัสได้ จากกระทู้นี้ผมว่าเห็นตัวตนของเฮียชัดเจนขึ้น และ เริ่มรู้สึกเหมือนประโยคแรกของย่อหน้านี้แล้วคับ

น่าเอาภาพไปในรายการ ตีแตกSME นะ หรือว่ารายการไม่ให้ผ่าน

ในโลกนี้จะมีสักกี่คนที่ทำธุรกิจเติบโตได้รวดเร็วมากอย่างเฮียมั่นบ้างละครับ (แอบอิจฉา อิอิ)

เฮียของพวกเรา ...คิดจริง ทำจริง และก็ต้องทำให้ดีที่สุดต่อไป....To Infinity and Beyond!... 555

พี่เป้ ไฮร็อค สะด้วยยยยยยยย

ขอภาพประกอบเก้าอี้แดงด้วยครับ 555

ขอชื่นชมอีกคน เพราะน้องที่ประจำบริการดีมากมาย ขนาดผมฝากไอพอดไปให้ร้านฮวก-แบ็งค์ แกยังอุตส่าห์เอาไปให้ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีธุระไปไปแถวนั้น ขนาดผมเกรงใจบอกว่าไม่ต้องก็ได้ถ้าไม่ได้เป็นทางผ่าน แกก็คะยั้นคะยอว่ามันอยู่ใกล้บ้านไม่ลำบากที่จะเอาไปให้แต่อาจนานหน่อยช่วยใจเย็น ๆ ด้วยก็แล้วกัน ยังปลื้มอยู่จนทุกวันนี้เลยครับ เสียดายว่าไม่ได้ถามชื่อไว้เลยใช้คำว่า "น้อง" แทนครับ

เก้าอี้แดงในตำนานหรือเปล่าครับ อยากฟังประวัติความเป็นมาจัง

ส่วนนี่ก็ salesmanager director ในตำนาน555

555 ขอบคุณคุณ SARUS ครับ ที่เขียนกล่าวชื่นชมผมจนตัวลอยเลยอ่ะ 555

ร้านมั่นคงนั้น หมายถึงผมกับเบียสล่ะครับ เราปลุกปั้นทำมาแบบมั่วๆ ไร้หลักการ ไร้ทฤษฏี มาด้วยกันตั้งแต่แรกๆๆที่สาขางามวงศ์วาน แม้กระทั่งชั่วโมงนี้ ผมเองก็ยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนทำธุรกิจแบบไร้รูปแบบ หรือไร้ระบบ คือนึกขึ้นได้ว่าอะไรเป็นเรื่องสนุก ผมก็จะกระโดดทำเลย และชอบเล่นกับความคิดตัวเองว่า ถ้าเอาคิดแบบนี้ทำแบบนี้ คนจะสนุกด้วยไม๊ ถ้าดีก็ทำต่อ ถ้าไม่ดีก็คิดใหม่ คิดไปเรื่อยๆครับ อย่าหยุดคิด อย่าหยุดฝัน อย่าหยุดจินตนาการ และสำคัญต้องอย่าขี้เกียจ....

ผมเองนั้นถนัดสื่อสารกับคนโดยผ่านตัวอักษร จริงๆจะพูดว่าถนัดคงไม่ใช่ เพราะถ้าให้แหกปากโม้สดๆๆ ตัวเป็นๆๆ ผมก็ถนัดเช่นกันครับ 555 ถามว่าผมประสบความสำเร็จหรือยัง ตอบว่ายังหรอกครับ ผมว่ายังห่างไกลจากคนอื่นๆอีกเป็นหมื่นเป็นแสนๆ รายครับ มีคนอีกมากมายในประเทศไทยที่ทำแล้วสำเร็จจริงๆ โดยได้ทั้งเงินและชื่อเสียงแต่ไม่มีใครรู้อีกเยอะแยะครับ

เพียงแต่ผมอยู่กับทุกๆท่านตรงนี้ เห็นกันทุกๆวัน ทุกๆคืนก็เลยรู้สึกว่าเราใกล้ชิดกัน เห็นกันตลอด นี่ยังหารือกับเจ้าเบียสอยู่เลยว่า เมื่อไหร่มึงกับกูจะเหลือตังค์กับเค้ามั่งวะเนี่ย เพราะว่าทุกวันนี้ รายได้ที่ได้มาส่วนมากก็ไปจับจ่ายซื้อสินค้ามาไว้ขายในร้านแทบทั้งหมด ได้เงินมาก็เอาไปซื้อเป็นของ เรียกว่ามีแต่ของให้มอง แต่เงินในกระเป๋าจริงๆ ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเหลือกับเค้ามั่ง 555

ก็ไม่มีอะไรมากมายครับ คนเราเกิดมาทำอะไรก็ได้ครับ ไม่จำเป็นต้องรักก่อนแล้วถึงทำหรอกครับ เพียงแต่ขอให้รักที่จะทำอะไรก็ได้ และให้ใส่ใจดูแลสิ่งที่ตัวเองทำให้สม่ำเสมอ อย่าท้อ อย่าถอย อย่ายอมแพ้ อย่าขี้เกียจ แค่นี้ก็เบาแรงไปเกินครึ่งแล้วครับ

อ้อ และอีกอย่าง ห้ามรอโชควาสนา หรือรอราชรถมาเกย รอเจ้าชายเอารองเท้าแก้วมาสวมให้ หรือรอเลขรางวัลใหญ่เลยครับ ตัดทิ้งออกจากหัวก่อน ลงมือทำด้วยตนเองเลยครับ ขืนรอมีหวังอดตายกันพอดี เราต้องไม่หวังน้ำบ่อหน้าครับ มีอะไรวันนี้ ทำมันซะเดี๋ยวนี้ก่อน เดี๋ยวก็จะดีไปเองครับ

ผมพิมพ์เองก็อดขำไม่ได้ คือผมเองก็ยังไม่ได้ไปถึงไหนเหมือนกันครับ หลายคนดูผมจากภายนอก คงนึกว่าผมนี่คงอู้ฟู้หรือฐานะดี หรือกลายเป็นอาเสี่ยไปแล้ว แต่จริงๆแล้วก็ยังเหมือนเดิมนั่นล่ะครับ ทุกวันนี้ยังนั่งพิมพ์งานอยู่กับพื้น บนโน้ตบุ๊ควางบนโต๊ะเล็กๆ นั่งกันจนตูดด้าน ห้องทำงงทำงานอะไรก็ไม่เคยมีกับเค้าหรอกครับ 555

เป็นแรงใจให้กับทุกๆๆท่านนะครับ 555

วันวานยังหวานอยู่ครับ อิอิ ^^

นี่ต่างหากครับ ภาพในตำนาน แบ๊ะๆๆ

อันนี้ผมยังใส่ขายาวอยู่เลยอ่ะ 555

เบียสหน้าโคตรเด็กเลย 555

ประสบความสำเร็จหรือยัง? ถ้าคิดจากแง่มุมธุรกิจ ก็อาจเป็นอย่างที่เฮียบอก แต่ถ้ามองในแง่ของการสร้าง Brand Royalty ผมว่าเฮียประสบความสำเร็จมากครับ ชื่อเสียงเงินทอง เป็นสิ่งที่คนทำธุรกิจทุกคนใฝ่หา เพราะถ้าใครมีก็เป็นที่นับหน้าถือตา แต่ ชื่อ เสียง ความน่าเชื่อถือไว้วางใจ ที่เฮียสร้างมา ผมถือว่ามีค่ามากที่สุด ถึงอนาคตเฮียไปทำอย่างอื่น สิ่งเหล่านี้มันจะตามติดตัวไปตลอด อย่างน้อย เฮียก็เป็นคนนึงที่ถ้าผมเจอ ผมสามารถยกมือไหว้ได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจครับ
ปล.ผมชอบภาพบรรยากาศ เก่าๆที่ร้านมากครับ คนขายนั่งพูดคุยกับลูกค้าอย่างเป็นกันเอง ดูแล้วอบอุ่นดี
ปล.1 ชีวิตมันก็ต้องโตขึ้นเนอะ อะไรๆก็ต้องปรับเปลี่ยน555

ขอบคุณครับพี่ tangkoo ครับ 555 ตอนนี้ยังไม่สำเร็จเท่าไหร่เลยครับ แต่ถ้านับเอาแค่ความภูมิใจ อันนี้พอจะชดเชยกันไปบ้างล่ะครับ ปกติแล้วผมเป็นอย่างที่เห็นนั่นล่ะครับ คือผมมองทุกคนเหมือนเพื่อนกัน เพื่อนมาอุดหนุนเพื่อนทำนองนั้น และเมื่อเป็นเพื่อนก็ไม่จำเป็นต้องไปเร่งรัดเร่งรีบหรือโกหกกันแต่อย่างใด มีอะไรก็ว่าไปตามนั้นล่ะครับ 555

โฮ โฮ หน้าเด็กหายไปแล้ววว 555..............อิ อิ อิ

+1 ครับ ผมเป็นคนนึงที่เริ่มซื้อหูฟังที่งามวงศ์วาน จนตอนนี้งอกเต็มบ้าน

+1 ด้วยคนครับ
วันก่อนไปสาขางามวงค์วาน พี่เจตน์ ใจดีมากให้ลองหูฟังหลายตัว มีโอกาสจะไปอุดหนุนอีกครับ

+1 พี่เจตน์ เหมือนกันครับ เจ๋งสุดละคนนี้ เพราะผมไม่เคยไปสาขาอื่น 555

+1 พี่เจตน์ เหมือนกันครับ 55555