เจอบ่อยพวกค่ารถกลับบ้าน

ขอค่ารถกลับบ้าน ผมเจอบ่อยนะครับ หลายรูปแบบ

1. แต่งตัว ใส่สูท ผูกไท มีกระเป๋าเอกสาร แต่ว่า ทำกระเป๋าหายต้องกลับ ตจว. พอให้เงินไป ก็บอกว่าจะโอนคืนมาให้ โดยขอเลขที่บัญชี แต่ผมบอกไปว่าไม่เป็นไรครับ

2. แต่งตัวปกติ แต่ทำหน้าตื่นตกใจมาขอ อันนี้ก็ให้ไปครับ แบบนี้เจอบ่อยครับ แต่ก็ให้ไป

3. เจออุ้มลูกมา กับจูงลูกอีกคนบอกว่า ไม่มีเงินซื้อรองเท้าให้ลูกไปเรียน ผมก็ให้ไป อีก ประมาณ 1 เดือนถัดมา เดินมาเจอผมนั่งอยู่ เข้ามาทักแล้วถามว่า จะเค้าได้มั้ยที่พี่เคยให้เงินไปซื้อรองเท้า ตอนนี้ ได้รองเท้าแล้ว แต่ลูกไม่สบาย จะขอให้ช่วยอีกรอบ แต่ว่า พอดี เป็นวันที่ผมมีเงินติดตัวไม่เยอะ เลยให้ไปไม่เท่าไหร่

4. เด็กแต่งชุดนักเรียน หิ้วของมาขาย เจอบ่อยตามปั๊มน้ำมัน ประมาณว่า หาเงินช่วงปิดเทอม ซึ่งมักจะขายของแพงกว่า มูลค่าที่แท้จริง เช่น ปากกาลูกลื่นเหมาโล แท่งละหลักบาทแต่มาขายแท่งละ 20 แต่ผมก็ซื้อประจำ 555

5. พวกที่ชอบมาเช็ดกระจกรถแถวแยกไฟแดง (รถตูพึ่งล้างมา ก็จะเช็ดให้ ด้วยไม้อันเดิม เวลาลากไปบนกระจกก็จะเป็นฟองดำๆ แต่พอปาดออก ก็สะอาดอยู่ แต่น่าแปลกใจ เวลารถตูสกปรก ไหงไม่มีเข้ามาซักคน) แต่พวกนี้ส่วนมาก ผมก็จะให้อีก เพราะว่า ชอบมายืน ไหว้อยู่ข้างๆ คือ เห็นแล้วทำใจไม่ให้ไม่ได้

6. อันนี้พี่ชายผมเจอ เค้าเล่าว่านั่งกินข้าวอยู่แล้วมีเด็กมาขอเงินกินข้าว ไม่ได้กินข้าวมาหลายวัน พี่ผมเลยบอกว่า มานั่งกินกันเลยน้องอยากกินไรสั่ง เด็กก็เดินหนีไปเลย

สรุป แม้ว่าจะมีบางมุมมองว่า การทำแบบนี้ทำให้เค้าเคยตัวก็ตาม แต่ผมแค่คิดว่า ถ้าไม่ได้เป็นจำนวนเงินที่เราเดือดร้อน แล้วเค้าก็ไม่ได้มาสไตล์ แบบรุนแรง (จี้ ปล้น ข่มขู่) ผมให้ได้ผมก็จะให้อะครับ เพราะคิดว่าถ้าทำได้ ไม่มีใครอยากมาทำแบบนี้หรอก (เป็นความเห็นส่วนตัว)

ผมเจออยู่สองประเภทครับ
1. ขอค่ารถกลับบ้าน: อันนี้ถ้าผมเคยเห็นหน้ามาก่อนผมจะบอกไปเลยว่ายังไม่ได้กลับอีกเหรอ ครั้งที่แล้วก็เคยมาขอแล้ว แต่ถ้าผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนผมจะพูดแบบเดียวกันแล้วรอดูปฏิกิริยา ถ้าทำหน้างงๆหรือดูแล้วน่าเชื่อผมก็จะให้

2. ขอตังค์กินข้าว: พวกนี้ผมไม่ให้เงินสดครับ แต่จะพาไปกินร้านเลยแล้วจ่ายค่าข้าวให้ ถ้าขอกินข้าวผมทำแบบนี้หมด เจอบ่อยตรงอนุสาวรีย์ ทำจนร้านก๊วยจั๋บจำผมได้แล้ว 555

ส่วนเรื่องเสียเชิงชายผมไม่คิดอย่างงั้นนะ คือเราให้ด้วยความบริสุทธิ์ใจมันก็ไม่มีอะไรจะเสียอ่ะครับ ได้ความสุขความสบายใจกลับมาเทน ทุกครั้งที่ผมทำบุญผมจะคิดเสมอว่าทีหูฟัง/แอมป์ตัวล่ะเป็นหมื่นซื้อได้เลย ทำบุญถ้ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรงก็อย่าไปคิดมาก ^^

ผมเจอมากกว่านี้อีกครับ ที่คลองถม นั่งรถลากแบบไม้กระดานติดพื้นมาเลย สาวพิการขาขาด คนให้เยอะมาก
ผ่านหน้าผมพอดีรถที่แกจะกลับบ้านมา
แกลุกขึ้นเอารถเข็นเหน็บจักแร้ ขึ้นรถ เดินตัวปลิวสบายใจเฉิบ ขาที่ขาด เขาตัดช่องให้ขาลอดลงไปได้ไม้กระดานพอดี

นึกแล้วขำ

พระพุทธเจ้าท่านว่า เมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา สี่อย่างนี้ใครทำ ใครได้ เราตั้งใจให้แล้ว ก็จบไป กุศลเกิดที่ตรงนั้น ตั้งอยู่ตรงนั้น แล้วก็ดับไปที่ตรงนั้น ขอให้เป้นผลบุญส่งผลให้เราไปดีขึ้น ส่วนเขาจะเอาไปทำการในทางที่ถูก ก็อุโมทนาด้วย หรือไปทำการที่ไม่ถูก ก้สุดแต่บุญกรรมเขาเถอะครับพี่

เคยเจอบ้างเหมือนกันครับ ส่วนมากก็ทำท่าฟังเพลงใส่หูฟังไปไม่สนใจ

แต่ถ้าเป็นคนแก่มาขอผมให้หมดครับ เป็นโรคแพ้คนแก่ = ="

เคยเจอลุงถือป้าย ขอเงินกลับบ้านที่สายใต้
เห็นขออยู่ทุกวัน เจอทุกอาทิตย์ หลังๆเห็นแกหายหน้าไปบวกกับกลับรถตู้ไม่ได้เข้าสายใต้ นานๆเข้าไปทีก็ไม่เห็น นึกว่ากลับบ้านได้เล้ว
ผ่านไปประมาณ 10 ปี
กลับมาเจอคุณลุงคนเดิม ถือป้ายเหมือนเดิม
อยู่หน้ารามฯ ขอตังคนผ่านไปผ่านมา
การให้เงินไม่ได้ช่วยให้ชีวิตแกดีขึ้นหรอกครับ
แค่ช่วยให้แกได้ใจ หลอกคนอื่นอยู่ไปวันๆมากกว่า
เพราะฉะนั้นผมไม่เคยให้เงินใครที่ขอตามถนนเลยครับ
ใครจะว่าผมแล้งน้ำใจก็ตามใจ
แต่ผมไม่สนับสนุนให้พวกนี้หลอกคนอื่นไปเรื่อยๆครับ

เคยเจอป้ายรถเม ไม่ให้มีด่าด้วย

ประจำ เจอทุกรูปแบบ แต่มีขอค่ารถ เราไม่ให้มีอารมเสียด้วยน่ะ

เคยเจอป้าคนหนึ่งยืนนิ่งอยู่บนสะพานลอยหน้าห้างดัง ในมือถือกล่องรับบริจาค บนกล่องมีรูปหมา-แมวพิการ ติดอยู่เต็มไปหมด มีข้อความติดอยู่บนกล่องสั้นๆว่า ค่าอาหารน้องหมา คนผ่านไปผ่านมาคงนึก โอ้วเธอช่างใจบุญ


ผ่านไปอีกหลายอาทิตย์ คราวนี้เปลี่ยนกล่องใหม่ บนกล่องติดรูปเด็กๆอยู่เต็ม มีข้อความว่า ค่าอาหารเด็กกำพร้า ...

แม่เจ้า เธอเป็นแม่พระมาโปรดชัดๆ ยืนรับบริจาคขาแข็งทั้งวัน ช่วยทั้งหมา-แมว ช่วยทั้งเด็กกำพร้า 555+

ของผมเจอนานมาแล้วสมัยมหาลัยหน้าโหดมากตัวใหญ่ๆผมยื่นรอรถเมล์กำลังจะไปหอแฟนประมาณ4ทุ่มกว่าๆมาบอกพี่ขอเงินหน่อยเป็นค่ารถไปหาเพื่อนพึ่งออกจากคุกมาไม่มีเงินเลย ผมไม่กล้าควักกระเป๋าเงินออกมาเลยครับ เพราะเงียบแล้วก็มืดด้วยควักไปในกระเป๋ามีเงิน10บาทเลยบอก เลยบอกช่วยได้แค่10บาทนะ

อีกครั้งสมัยทำงานใหม่เจอเด็กสาวแต่งชุดนักศึกษาบอกจะกลับบ้านแถวหนองจอก(เจอตรงรถไฟฟ้าอโศก)หลงกับพี่สาวกระเป๋าอยู่ที่พี่โทรหาพี่ไม่ติดในใจคิดทางเดี่ยวกันเลยนิผมก็บ้านอยู่แถวนั้นกำลังกลับบ้านพอดี แต่กลัวน้องไม่ไว้ใจประจวบกับผมสงสาร สมัยเรียนเคยมีปัญหาเรื่องค่าเทอมเคยเห็น น.ศหญิงต้องลำบากหาเงินกลัวน้องเขาจะโดนหลอก เลยถามไปว่าเท่าไหรน้องบอก180ผมเลยให้ไป200น้องเขาขอเลขบัญชีบอกจะโอนคืนให้ตอนแรกก็ว่าจะไม่ให้แต่ก็อยากรู้ว่าจะให้คืนไหมก็เลยให้ไป สุดท้านก็ไม่ได้คืนเลยคิดในใจว่าโดนหลอกเอาเงินไปกินชาบูชิรึเปล่านะสมัยนั้นราคาแค่179 แล้วก็อีกหลายๆครั้งครับ