มันคนเป็นเหมือน การที่ได้อยู่กับใครสักคน เมื่อเขาหายไป ใจเราเหมือน ว่างเปล่า...

แต่สุดท้าย ทุกๆอย่าง คงไม่ได้อยู่กับเรา ตลอดไป...

ตอนเด็กๆ ผมก็เคยรู้สึกแบบนั้นนะครับ เวลาเข้าหอ รร ประจำก็มักจะเก็บทุกอย่างที่นำมาจากที่บ้านไว้ในตู้ล้อคเกอร์ไม่ยอมโยนทิ้ง พวกกล่องยาสีฟัน สบู่ ห่อกระดาษทิชชู่ ปากกา ดินสอกด ฯลฯ ใช้หมดแล้วค่อยหอบกลับมาที่บ้าน

เพราะรู้สึกว่าเป็นของส่วนตัวจริงๆ เดินไปเลือกซื้อกับพ่อแม่ก่อนเข้า รร จำภาพติดตาที่แม่บรรยายสรรพคุณ สอนวิธีใช้อย่างนู้นอย่างนี้ ก็เลยทิ้งไม่ลงครับ ฮือๆๆๆ (5555)

คาลิล ยิบราน กล่าวไว้ว่า

...อย่าได้เสียใจต่อการจากพราก เพราะสิ่งที่คุณรักยิ่งในตัวเขา จะปรากฎชัดเมื่อบุคคลผู้นั้นไม่อยู่

...ลักษณะแห่งขุนเขา จะสามารถเห็นได้จากที่ไกลเท่านั้น...

ู>
>
>
>
สงสัยออกทะเลไปแล้ว = =*

ของผมจะขาย ipad2ไปซื้อ ipad air มันทำใจยากครับของชิ้นนี้ผมิยุกับมันมาตั้งแต่ซื้อตอนเปิดตัว จนทุกวันนี้ไม่เคยเสีย ไม่เคยเข้าศูนย์

เป็นซิครับ ผมเองเป็นคนใช้อะไรแล้วใช้ยาวไม่ว่าของชิ้นเล็กหรือใหญ่ ถ้าถูกใจก็ไม่ขาย เก็บไว้ทั้งแบบนั้นล่ะครับ ตอนนี้มีรถอยู่คันนึงเก่ามากๆๆ 17 ปีแล้ว ผมยังเก็บไว้ไม่ขายเลยครับ^^

ผมมี psp เครื่องหนึ่ง ซื้อตั้งแต่ ม ต้นครับ ซื้อตั้งแต่ช่วงแรกๆที่วางขายเลย น่าจะเกือบ 10 แล้วมั้ง เป็นของเล่นคู่ใจชิ้นเดียวที่พกติดตัวเข้ากรุงเทพมาตอนเรียน ป ตรี ช่วงหนึ่งเคยเดือดร้อนจนคิดจะขายแต่ก็ขายไม่ลง ทุกวันนี้ก็ยังเก็บใว้ครับ ถึงจะไม่ได้เล่นเลยก็เหอะ มองดูมันแล้วนึกถึงวันเก่าๆ

ผมยังเก็บซากPHILIPS SHE7850ที่ดังข้างเดียวไว้จนถึงทุกวันนี้เลยครับ เป็นหูตัวแรกที่พาผมเข้าวงการนี้ครับ ดูแล้วนึกถึงเรื่องเก่าๆครับ ^^

ผมว่าเป็นกันทุกคนบนโลกนี้นั่นแหละ ส่วนมาก90%เป็นแบบนั้น ถึงมันเก่าจนไม่มีราคา ถึงจะเก่าจน.... แล้วแต่จะเรียก

** เป็นคุณค่าทางจิตใจ ครับ

-----------------

Doraemon the Movie 2013 ตอน โนบิตะล่าโจรปริศนาในพิพิธภัณฑ์ของวิเศษ


ผมว่าตรงมากๆ เรื่อง กระดิ่ง

ผมเป็นเหมือนกันครับ ไม่เฉพาะสิ่งของนะ สถานที่ก็เป็น

ตอนเรียนจบ ม.ปลายใหม่ๆ เข้าสู่รั้วมหาลัยตอนนั้นสิ่งที่ดีใจที่สุดดูเหมือนจะเป็นการไว้ผมยาวได้ เพื่อนผมทุกคนดีใจกันหมด แต่ตอนนั้นผมเลือกที่จะไปตัดกับร้านตัดผมที่ไปตัดประจำตอนเรียนมาตั้งแต่ ป1 ยัน ม6 (ร้านตัดผม กะรรชายล้วนเป็นของคู่กันครับ โดนไล่ไปตัดผมบ่อยมาก 555) ตอนนั้นคิดว่าถือเป็นการตัดที่นั่นครั้งสุดท้าย กลายเป็นว่าตอนเข้ามหาลัยผมรองทรงสูงเหมือนมปลายเลย

ร้านอาหาร บางร้านก็ไม่อร่อยเลย แต่ทำไมกินได้ตลอด (คือกินไม่ได้เพราะรู้สึกอร่อย แต่ผูกพัน)

ไอพอดนาโนเจน1 หนึ่งกิ๊ก ก่อนหน้านี้แอปเปิ้ลเค้าออกโครงการใครมีรุ่นนี้ให้เอาไปเปลี่ยน 'แบตเตอรี่' ฟรี ตอนนั้นผมก็เอาไปเปลี่ยน แต่ตอนไปเอาของกลับได้นาโนตัวเล็กๆมา ทั้งๆที่เป็นรุ่นใหม่กว่า ความจุเยอะกว่าเจ็ดกิ๊ก แต่ผมอยากได้ของเก่าผมคืนมากกว่า

ไอพอดทัชเจน 2 ยังเก็บอยู่กับตัวครับ ผมว่ารุ่นนี้เสียงดีกว่าทัชรุ่นอื่นๆ คหสต อีกอย่าง ผูกพันกับมันด้วย ซื้อมา 9990 บาทที่พารากอน จำได้เลย 555

ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ความรู้สึกกันนะครับ ^^ อ่านแล้วน้ำตาคลอ อิอิ

จริงๆครับ วันนี้ตั้งใจจะขาย พอรู้ว่าต้องจากกัน หยิบมาฟังครั้งสุดท้าย เสียงของมันเพราะจริงๆ ราวกับอยากให้เรามีความสุขเป็นครั้งสุดท้ายที่อยู่กับมัน

ขายไม่ลงครับ จริงๆ T^T

@medoza476 เย้ยย เหมือนผมเด๊ะเลยครับ -0- อารมณ์นี้เลยผมถึงมาโพสกระทู้นี้ TT"