ถ้าให้ผมแนะนำจากประสบการณ์ ส่วนตัวของผม...
ถ้างบ ถึงๆ ผมก็แนะนำที่
British Council ครับ
แล้วก็มีที่ RMIT English Worldwide ครับ แต่ทั้งสองที่ ผมเรียนเป็นกลุ่มครับ ไม่เคยเรียนเดี่ยว แต่คุณภาพโอเคเลยครับ ขึ้นอยู่ว่าชอบของอังกฤษหรือว่าออสเตรเลียมากกว่าครับ ^ ^

อายครูบ่รู้วิชา.....อายภรรยาบ่มีบุตร

อายละมุดอดกินพุทรา.....อายหัวปลาต้องกินหัวปลี

5555


อย่าอายครับ คนเราเกิดมาไม่มีใครเก่งกว่าใครครับ ผมเองทุกวันนี้แย่กว่าใคร อ่านอังกฤษแค่พอออก เขียนอังกฤษแค่พอได้ ผมยังคุยมั่วๆ กับฝรั่งปร๋อเลยครับ คือมึงรู้มั่งไม่รู้รู้มั่งก็อย่าสน

แต่ที่สำคัญต้องกล้าฝึกฝน กล้าที่จะหัด กล้าที่จะลองครับ ผมเองภาษาอังกฤษนี่ห่วยโคตรๆๆ 3 ปีก่อนถึงขั้นวิปริต แต่ตอนนี้แค่ระดับวิปลาส อะจ๊ากๆๆๆๆๆ คือพอหากินงูๆๆ ปลาๆๆ ครับ

ไม่ต้องอาย ผมเป็นกำลังใจได้ ด้านได้ อายอด

กล้าๆๆ หาที่ฝึกแล้วลุยเลยครับ 555

ไปเรียนแล้วอย่าอายน๊า..
มีโอกาสเมื่อไหร่ เจอครูเมื่อไหร่พูดๆๆๆ คุยๆๆๆ นะครับ
อิอิ

เรียนเองดีกว่าคับ ไม่เสียเงิน

หากอยากเรียนแบบครบสูตร เป็นหมื่นเพิ่งได้สองคอร์สเองมั้งครับ

มีหลายทางกับการศึกษาด้วยตนเองครับ

ดูหนังแบบไม่ฟังพากษ์ไทย

เล่นเอ็ม โดยใช้ภาษาอังกฤษอย่างเดียว (ผม remove ไทยคีบอร์ดไปเลยครับ)

ท่องศัพท์ วันละสามคำ (ได้มากกว่านี้ก้อเยี่ยม)

ไปข้าวสารบ่อยๆ อย่าอายที่ต้องคุยกะฝรั่ง พูดผิด-ถูกไม่เป็นไร

ผมเองก้อพอพูดได้เพราะวิธีพวกนี้คับ

สู้สู้นะคับ

จีบแหม่มครับ เก่งชัวร์เพราะผมก็ทำอย่างนั้น ดูหนังฟรั่งเยอะๆ (ไม่เอา Action น๊ะเดี๋ยวจะพูดได้แค้ Shoot แม่งเลย) ฟังเพลงช้าๆเปิด lyric ไปด้วย
มันอยู่ที่ความชินครับยิ่งทำบ่อยยิ่งได้โดยไม่รู้ตัว

ผมเองหรอดูหนังรอบแรก SUb thai รอบที่เหลือ sub Eng
จีบแหม่มก็ 1 Rusia 1 Sweeden 1 Canada
อิอิ

เข้ามาช้าคนอื่นตอบไปหมดแล้ว แต่ถ้านอกเหนือจากวิธีที่พี่ด้านบนที่เฮียกะพี่ๆท่านอื่นๆว่าไว้ ผมมีอีกวิธีนึงที่คิดว่าได้ผลดีมากในระยะเวลาอันสั้นคือหาแฟนเป็นชาวต่างชาติที่พูดไทยไม่ได้ต้องคุยภาษาอังกฤษอย่างเดียว เราก็สอนภาษาไทยเค้าแล้วให้เค้าสอนภาษาอังกฤษให้เรา เวลาคุยกันไม่รู้เรื่องก็ใช้ภาษามือหรือภาษากายกันไปพลางๆเดี๋ยวก็เก่งเองเชื่อผม ตอนไปเรียนต่อที่อมเริกาผมก็แอบใช้วิธีนี้เป็นระยะๆแล้วแต่โอกาสจะอำนวย ช่วงนั้นภาษาอังกฤษผมดีขึ้นอย่างผิดหูผิดตาจนเพื่อนรูมเมทผมมันทักว่า เฮ้ย ยู พูดอังกฤษเก่งขึ้นเยอะเลยนะเนี่ยแต่ทำไมสำเนียงไม่เป็นอมเริกันวะ บางทีมันก็ออกไปทางละตินบางทีก็ออกแนวจีนๆปนญี่ปุ่นบ้างแปลกว่ะ ผมก็ได้แต่อมยิ้มแล้วไม่พูดอะไรแต่ก็แอบนึกต่อว่ามันในใจว่าจริงๆต้องมีสำเนียงเกาหลีด้วยแต่มันดันฟังไม่ออก อิอิอิ

อย่าอายเด็ดขาดครับ เฮียอยู่เมืองนอกเกือบ10ปี จีบดะ ทั้งผิวขาว ผิวเหลือง แรกก็ขัดๆเขินๆ เดี๋ยวนี้ลื่นปรืดๆ ได้กินของดีทั้งนั้นครับ
หมั่นดูหนังฝร้ง ซับไทย ฟังเพลงฝรั่ง ไม่นานเดี๋ยวเข้าหูเองครับ ขอให้สมหวังครับ
เฮียกวง

หากตั้งใจจริง ๆ ก็จะช่วยทำให้เราเรียนได้ง่ายขึ้นครับ เพียงทำใจสบาย ๆ เริ่มจากหนังสือ หนัง การ์ตูน ภาษาอังกฤษที่เราชอบก่อน หัดแปล หัดฟัง ทุก ๆ วัน จะทำให้เราชินและคุ้นเคยมากขึ้น พูดกับตัวเองทุก ๆ วัน ว่าภาษาอังกฤษง่ายนิดเดียวจะช่วยทำให้เรามั่นใจและผ่อนคลายมากขึ้นเวลาเรียนภาษาอังกฤษ

หรือหากต้องการฝึกพูด ฝึกฟังและสนทนากับฝรั่งจริง ๆ ก็เริ่มจากเรียนกับอาจารย์ชาวต่างชาติโดยตรง เน้นแบบตัวต่อตัวหรือคนเรียนในห้องน้อย ๆ ขอแนะนำที่ บ้าน English Camp Tour ครับ สนใจดูรายละเอียดที่ www.englishcamptour.com อะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้หากมีความตั้งใจ

อ้อ!อาจารย์ฝรั่งที่นี่ร้องเพลง เล่นกีต้าร์ได้เพราะเชียว เห็นเล่นให้นักเรียนฟังบ่อย ๆ เวลาพัก

เฮียกวงมาแนะนำเองเลย อิอิ

ของดีๆที่ได้กินนี่อาหารหรือว่าอะไรครับ :D

แรกๆก็ดูหนังฝรั่งปรับพากย์ไทย แต่ซับอังกฤษก็ได้นา ได้ศัพท์ ได้สำนวนครับ แต่พอแล้วได้แล้วเริ่มเป็นแล้วก็พากย์ฝรั่ง ซับไทย ได้แกะคำ ได้สำเนียง จังหวะ กับศัพท์คับ ผมว่าช่วยได้นะ แต่ถ้าอยากเป็นแบบชัวร์ๆเลย แบบถูกไวยกรณ์อ่าน ออกเขียนได้ก็ต้องอ่านหนังสือ ท่องศัพท์ด้วยอะคับ

ปล.อังกิดผมก็งูๆ ปลาๆ

เท่าที่อ่านดูจากความต้องการแล้ว ผมว่าไปเรียนร้องเพลงสากลดีกว่ามั้ยครับ

ผมไม่ทรา้บว่าสมัยนี้เขาสอนภาษาอังกฤษกันอย่างไรในโรงเรียนนะครับ แต่สมัยผม ผมคิดว่าครูของเราสอนให้เราอ่านมากกว่าให้พูดครับ ดังนั้นเราจะอ่านออกแต่พูดไม่ออก และฟังฝรั่งพูดไม่ออกด้วยถ้าเขาพูดเร็ว ๆ หรือติดสำเนียงที่เราไม่คุ้น ผมมาพูดพอได้ก็ตอนเป็นหมอแล้วครับ จากการตรวจคนไข้ที่เป็นชาวต่างชาติ โง่อยู่นานเพราะคิดว่า เราพูดไม่ถูกเขาจะฟังไม่รู้เรื่อง(เพราะตอนเรียนเวลาพูด ครูจะิคอยจับผิดตลอด แล้วบอกว่าเราพูดผิด ทำให้เราไม่กล้าพูด) แต่ในชีวิตจริงมันตรงกันข้าม คนที่เราพูดด้วยเขาพยายามเข้าใจเรา ไม่คิดจับผิด ดังนั้นพูดผิดพูดถูกเขาก็็พยายามเข้าใจและไม่เคยว่าเราเลย(เขาก็อยากเข้าใจเราไงครับ) ดังนั้นไม่ต้องอายและไม่น่าอายที่จะพูดเพราะไม่มีใครคิดตำหนิเราเลย(ยกเว้นตัวเราเองและวิญญาณของครูเรา) อีกอย่างที่ทำให้การพูดคล่องคือการจำสำนวนเป็นประโยค อย่าจำเป็นคำ ๆ แล้วมาผสมกันในหัวก่อนจะพูด เพราะจะทำให้ตะกุกตะกักและผิด ๆ ถูก ๆ เลยพาลไม่อยากพูดไปเลยครับ

ความคิดเห็นคล้ายๆกับพี่หมอครับ อิอิ (เหมือนจะลอก อีกแล้ว 555)

จำได้ว่าตั้งแต่สมัยเด็กๆการสอนภาษาอังกฤษของบรรดาคุณครูทั้งหลายจะเน้นให้ท่องจำ
สะกด อ่านออกเสียง แล้วก็แปล แล้วมาเรียนเป็นพวกหลักไวยากรณ์พื้นฐานแบบอังกฤษขอังกฤษ

ตอนเรียนมัธยมผมได้เรียนภาษาอังกฤษที่ เอยูเอ อยู่ช่วงนึง ไปวันแรกๆนั่งอ้าปากค้างคางห้อยลงมาถึงโต๊ะเลย
ครูพูดอะไรวะ ฟังไม่รู้เรื่องเลย พูดสิบคำจับได้แค่สองสามคำ มันทำให้รู้ว่าการเรียนภาษาอังกฤษตามหลักสูตร
พื้นฐานที่เราได้รับมาจากโรงเรียนนั้นมันยังขาดการพัฒนาทักษะในการพูด การฟัง ที่ดีพอ คุณครูที่สอนเรา
ออกเสียงอย่างนึง เจอฝรั่งพูดออกเสียงอีกอย่างนึง งงเป็นไก่ตาแตก 555

ที่สำคัญของการที่จะใช้ภาษาอังกฤษให้คล่องๆคือ อย่าอาย หยั่งที่เฮียกวงว่าไว้นั่นแหละครับ
แล้วต้องหาเรื่องใช้ให้บ่อยๆ เจอฝรั่ง มะม่วง มะกอก เข้าไปคุยเลย ไม่ต้องกลัวว่าจะพูดผิดพูดถูก
มันไม่ใช่การสอบเก็บคะแนน ผิดก็ไม่โดนตัดแต้ม แล้วฝรั่งส่วนใหญ่จะช่วยบอกช่วยแก้คำผิดให้ด้วย
เค้าพอจะเข้าใจอยู่หละว่ามันไม่ใช่ภาษาของเรา

ที่โม้มาเยอะแยะนี่ก็ไม่ใช่ว่าภาษาอังกฤษของผมจะดีเด่อะไรนักหนาหรอก
อาศัยว่ามันได้ใช้ในชีวิตประจำวัน เลยใช้ได้คล่องหน่อย

ทุกวันนี้ภาษาอังกฤษผมยังแย่กว่าพวกเมียเช่าเย๊อะ เห็นพวกนั้นเค้าอ้อนฝรั่งแล้ว นับถือเลย

\"ด่าลิ๊ง บั๊ฟฟาโล่ดาย มายป่าป๊าซิค เฮ๊ว มีพลี๊สสส\" โอนเงินกลับไปสร้างบ้านได้เป็นหลังๆหลายคนแระ 555

เฮียกวง ก็ดูแต่หนังเอ๊กซ์ อ่ะดิมิน่า sit on my face baby ถึงดังไปทั่ว