ตัดแปะจากหนังสือ"รักและบ้าไปเก็บยา"ของคุณเอียด นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว ซึ่งอรรถาธิบายความโดยอาจารย์ล้อม เพ็งแก้ว เกตุทัตศาสตรภิชานปราชญ์แห่งเมืองเพชรบุรี เกี่ยวกับโคลงโลกนิิติบทหนึ่งดังนี้ครับ

กระบือหนึ่งห้ามอย่า ควรครอง

เมียมิ่งอย่ามีสอง สี่ได้

โคสามอย่าควรปอง เป็นเหตุ

เรือนอยู่สี่ห้องให้ เดือดร้อนรำคาญ

"โบราณเขาห้ามเลี้ยงควายตัวเดียว เพราะมันใช้งานไม่ได้ เทียมเกวียนไม่ได้ ถึงจะลากไถลงนาได้ แต่ถ้ามันเกิดดื้อขึ้นมาจะแก้ไขอะไรไม่ได้ แล้วกับวัวน่ะเขาห้ามเลี้ยงสามตัว เพราะคนเราจะใช้แค่วัวคู่มาเทียมเกวียน มาไถนา ถ้ามีวัวสาม อีกตัวมันเหลือ ทำประโยชน์ไม่ได้ สิ้นเปลืองเปล่า เขาถึงเรียกนาโคคู่ ส่วนเรือนสี่ห้องน่ะ โบราณห้ามปลูกอยู่เด็ดขาด เพราะความยาวจะเป็นสี่เท่าของความหว้าง สัดส่วนเหมือนโลงศพ อยู่แล้วอุบาทว์"

"แล้วเมียล่ะพ่อ ทำไมมีสองไม่ได้ มากกว่าหนึ่งก็เมียน้อยทั้งนั้น จะสอง สาม สี่ มันต่างกันตรงไหนล่ะ"

ถามเรื่องนี้ พ่อหัวเราะหึๆ ก่อนจะตอบว่า"ต่างกันมากลูกเอ๊ย โบราณเขาถึงให้มีเมียเยอะๆได้ แต่ ๒ คนน่ะไม่ควรทำ เพราะถ้ามีเมีย ๒ คน หลวงกับน้อยมันจะห้ำหั่นกันถึงเป็นถึงตายไปคนละข้างเอาได้ เพราะถ้าคนหนึ่งแพ้ อีกคนมันต้องชนะ ทีนี้่ละจะทะเลาะเบาะแว้งไม่เลิกรา ครอบครัวไม่มีวันจะอยู่สงบสุข แต่ถ้ามีเมียสามหรือสี่ ทะเลาะไปก็เหนื่อยเปล่า ยังไงก็ตามมันยังเหลืออีก ๒"

.....กุศโลบายคนโบราณนี่ ช่างลึกล้ำจริงนะครับ = =*....