ก่อนอื่นต้องขออภัยที่หายหน้าหายตาไปพักใหญ่แล้ว จริงๆตอนนี้ก็ยังหายอยู่เพราะภาระกิจราชการรุมเร้ามากมายเหลือเกินครับ ^^

แต่กับเรื่องนี้ ไม่เล่าต่อไม่ได้จริงๆ



เรื่องมีอยู่ว่า...


เพื่อนๆน่าจะจำกันได้ ที่ผมเคยโพสน์ขายนาฬิกาจีช็อคเรือนสีเขียวๆ ราคา 1500 บาทไว้ แล้วมีน้องท่านนึง สนใจมาก เข้ามาถามเรื่อยๆ อยากได้ไปใส่สอบ เพราะเรือนเก่าพัง

ตอนนั้นน้องพสธรเค้าก็โพสน์ขายอะไรบางอย่างไว้เหมือนกัน และแจ้งในกระทู้ว่าถ้าขายได้จะรีบมาซื้อของผม แต่วันนึงน้องก็เข้ามาบอกว่าคงจะไม่ทันละขายของไม่ได้เลย อาทิตย์หน้าจะสอบแล้ว

แน่นอนว่า ผมไม่ได้รีบร้อนใช้เงินเลยตกลงกับน้องเค้าว่าจะส่งไปให้ใช้ก่อน ขายของได้ค่อยโอนตังค์มาให้ละกัน ว่าแล้วก็ส่งไป น้องก็ส่งข้อความมาขอบคุณอย่างน่ารักครับ

เวลาผ่านไปหลายอาทิตย์ น้องพสธรแจ้งผมว่าของที่เค้าโพสน์ขายโดนกดราคามากเกินไป คงตัดใจไม่ขายแล้วล่ะ ตอนนี้งบไม่พอ



เดี๋ยวจะส่งของกลับมาให้ผมคืน เพราะไม่มีงบจริงๆ



ไอ้ผมก็นะ มาคิดดูว่า คนเราได้ของที่อยากได้ไปแล้ว ถูกใจแล้ว แต่ดันติดขัดเรื่องเงินทองนิดหน่อยจนจำต้องถอดออกจากข้อมือเพื่อส่งคืนเนี่ย มันช้ำใจนะครับ ใจมันแป้วอ่ะ ผมรับคืนไม่ได้จริงๆ ทำไม่ได้



เลยบอกกันตรงๆว่า ถ้าไม่ชอบแล้วจะส่งคืนเนี่ย ไม่เป็นไรเลยครับ ส่งมาได้เลย

แต่ถ้าชอบล่ะก็ไม่ต้องคืน มีเมื่อไหร่ค่อยโอนมาให้ ตกลงกันตามนั้น




เวลาผ่านไปหลายเดือน (ผมไม่แน่ใจแหะ น่าจะสองสามเดือนประมาณนั้นครับ)




เมื่อคืนน้องพสธรแจ้งมาขอเลขที่บัญชี และเช้านี้น้องโอนเงินมาแล้วครับ





.....มากกว่าความดีใจที่ได้เงิน ก็คือความปลาบปลื้มชื่นชมในความซื่อสัตย์ของเด็กคนนึง ที่รักษาคำพูดและจิตใจของตัวเองอย่างแน่วแน่ ในสถานการณ์ที่ล่อแหลมให้กระทำผิด ค่อยเก็บหอมรอมริบมาจนครบตามจำนวน แล้วในที่สุดก็โอนมาตามคำสัญญาที่ได้ให้ไว้ทุกประการ....



ผมขอปรบมือให้น้องพสธรดังๆจากใจเลยครับ ^^



ขอให้น้องรักษาความดีนี้ไว้ตลอดไปนะครับ

ขอบคุณครับ ^^





...นายแน่มาก พสธร.............^^