ก่อนจะเริ่มต้น ตามสไตล์ลุงมั่นคง (ขออนุญาตอย่างสูงครับ ฮ่าๆๆ) ก็ต้องมีอารัมภบทกับก่อน เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่าตอนนี้ไอตัวผมซึ่งเริ่มสนใจหูฟังมาได้ไม่กี่เดือนเนี่ยเอาเงินที่มีอยู่น้อยนิดมาเล่นหูฟัง ผมเองก็เป็นเด็ก ม.ปลายธรรมดาๆ แน่นอนว่ายังขอตังแม่ใช้อยู่ วันนี้ได้หูฟังที่สั่งมาเมื่อราว 5-6 วันที่แล้วในราคา $11.99 หรือราวๆ 360 บาท รูปร่างหน้าตามันมาแบบนี้ครับ
Packaging สวยสุดยอดจริงๆครับ มองแล้วเหมือนต้องมนต์สะกดสมชื่อ SoundMagic ให้อารมณ์เหมือนมีอาลาดินมาเป่าตะเกียงใส่หู
ถอดออกมาดูข้างในพบจุกยาง size L และ S แถมมาในซองบ้านๆ แต่เชื่อมั้ยครับท่าน มันมีคู่ละสองข้าง (ไม่ขำ = =’) เอ้ย จริงๆแล้วคือข้างในมันมีใบขาวๆเล็กๆแนบมาด้วย เมื่อลองพิจารณาดูดีๆมันคือ!!!!!!
ใบประกันสุขภาพหูฟังครับท่าน บ้าไปแล้ว หูฟังบ้าอะไรราคาแค่ 360 บาทดันมีประกัน แถมตั้งปีนึง (เอ๊ะรึมันไม่แปลก อย่างน้อยมันก็แปลกสำหรับผมล่ะครับ ฮ่าๆ) แถมอีกต่อคือมันมาพร้อมกับซองหนังนุ่มนิ่มพิมพ์แบบกดลงไปในตัวหนังว่า SoundMAGIC ด้วย!!
ตัวหูฟังจริงๆรูปร่างหน้าตาบ้านๆ ดูยังไงก็เป็นพลาสติกราคาถูกเห็นได้ตามของเล่นเด็กทั่วไป ไม่น่าจะเอาไปตั้งโชว์อะไรได้ (ดูไร้บทบาทที่สุด)
บ่นมานิดหน่อยแล้ว ได้เวลาเข้าเรื่องกันซักที ก็อย่างที่ว่าไปนะครับว่าผมเนี่ยตังไม่ค่อยจะมี ฟังหูฟังมาแค่ไม่กี่หู แถมหูยังตะกั่วอีก การรีวิวเรื่องเสียงก็จะเป็นไปแบบไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไหร่ (เอ๊ะ แล้วเอ็งจะมารีวิวหาพระแสงของ้าวอะไรครับ) แต่ด้วยความที่ขี้เกียจทำการบ้านเลยบวกกับคันๆมือเลยเขียนออกมาซะเลยครับ
จริงๆลุงมั่งคงเคยรีวิว SoundMagic รุ่น PL30 ไว้แล้วก่อนหน้านี้ http://forum.munkonggadget.com/detail.php?id=10101 ซึ่งผมเองก็ไม่เคยได้ลองฟังเหมือนกันว่าเสียงเป็นยังไง
ก่อนที่จะเข้าเรื่องเสียงจริงๆ ขอแนะนำเซตที่ใช้ทดสอบนิดนึงครับ เป็น MacBook Pro (2012) ใช้โปรแกรม Audirvana Plus ในการเล่นไฟล์เสียง ส่วน DAC/AMP ผมใช้เป็น HA-INFO U2 Plus ที่เปลี่ยน OPAMP เป็น OPA2134 โดย Burr Brown แล้ว ซึ่งสุ้มเสียงก็จะออกแนว Powerful ซะมาก เบสจะแน่นและโฟกัสโดยรวมจะดีกว่า on-board (บอกไว้ก่อนนะครับว่าผมหูตะกั่ว เชื่อมากไม่ได้ ฮ่าๆๆ) สาย USB ที่ใช้เป็นสายของ AudioQuest Forest 1M สีเขียวๆ ส่วนหูที่ใช้ฟังปกติจะเป็น ATH-AD700 นะครับ ซึ่งอย่างที่รู้ๆกับว่ามันโปร่งขนาดไหน เอาไว้อ้างอิง Sound Stage
ทางเว็บฝรั่งเค้ารีวิวไว้ว่าสุ้มเสียงตัวนี้คือ ES10 เวอร์ชั่นราคาหารสาม เสียงที่ออกมาออกไปทาง flat [ http://www.head-fi.org/t/598627/review-soundmagic-es18-measured ] อย่างไรก็ตามมีกราฟมาสวยๆผมก็ดูไม่ออกหรอกครับ เลยซื้อมาลองเองซะ
**คำเตือน:: นี่คือหูฟังที่ยังไม่ได้ผ่านการเบิร์นใดๆทั้งสิ้น กรุณาใช้วิญญาณในการรับชม
สัมผัสแรกที่ยัดเข้าหู โหมันนิ่งมากเลยครับ ตั้งแต่เล่นหูฟังมา 6 เดือนยังไม่เคยได้ยินหูไหนที่นิ่งขนาดนี้มาก่อน … ผมเปิดเพลงไหนมันก็ยังนิ่งเหมือนเดิม นิ่ง… สนิท
คือผมลืมเสียบหูฟังกับ DAC นี่เอง (แหม่ อย่าเครียดนะครับ รู้ว่าเล่นมุขซ้ำ) คิดได้ผมก็จับแจ็คแปลง 3.5 to 2.5 ของ Sony มาเสียบแล้วยัดใส่ DAC แล้วเปิดเพลงซะ
เพลงที่ผมใช้ก็เป็น MP3 ธรรมดาๆนี่ล่ะครับ เพราะจุดประสงค์ของไอหูตัวนี้คือฟังเอามันส์ ไม่ได้เอาคำว่า Hi-Fi อะไร (จริงๆคือฟังไม่ออกครับ หูตะกั่ว ฮ่าๆๆ) เพลงแรกคือ Turn Up The Music ของ Chris Brown ครับ
สัมผัสแรกเลยที่รู้สึกคือเสียงอิเล็คโทรนิคที่ดังขึ้นมา มันไม่ได้หวือหวาอะไรแต่สัมผัสได้ถึง Sound Stage ที่ไม่อุดอู้ สัมผัสถัดมาที่ได้คือผมหูอื้อไปพักนึง เพราะเบสมันมาแรงมากครับ แบบว่าตุบๆ ตุบๆ ท่านๆทั้งหลายคงจะคุ้นเคยแล้วใช่มั้ยครับสัมผัสนี้ เบสมาแบบนี้เดี๋ยวกลางมันจะหลบอยู่ในหลืบ ฟังได้ 2 นาทีเป็นได้เขวี้ยงทิ้งแน่นอน ปรากฏว่ามันไม่ใช่ครับพี่น้อง เสียงของไอบ้านี่มันมีดีมากกว่านั้นครับท่าน เสียงนักร้องที่ขึ้นมาไม่ได้หลบไปอยู่ที่ไหนเลย มันขึ้นมาอยู่ข้างหน้าเสียงอิเล็คโทรนิคนิดหน่อยทั้งๆที่เบสยังเต้นตุบๆ แต่ไม่ได้รู้สึกว่าเสียงร้องหลบหายไปไหนเลย เอาล่ะครับ เริ่มเห็นถึงพลังงานหรือวิญญาณอะไรบางอย่างในตัวมัน ตัวมันมีดีกว่าราคานี่หว่า ดีแล้วไม่ต้องเขวี่ยงทิ้ง ฮ่าๆๆ
มาที่เพลงถัดไป ยังคงคุณภาพของไฟล์ MP3 เช่นเดิมครับ นั่นคือเพลง Turn Me On ของ David Guetta
เริ่มต้นเพลงมาได้ยินเสียง โต๊ะ โต๊ะโตโกะ โตโต๊ะโตโตโตโกะ โต๊ะโตโกะ (กรุณาเปิดเพลงฟังไปด้วยเพื่อความเข้าใจ) เสียงมันโชว์ Sound Stage เลยครับ ไม่มีอุดอู้ เคลียร์มาก ถึงมันจะไม่ได้ใสปิ้งปั้งเป็นแก้วบาดหูอะไร แต่มันไม่มีถอยแน่นอนครับ ไม่มีอาการหลบอะไรเลย ออกมาราวๆกลางๆ Stage อย่างสวยงาม พอเสียงของ Guetta ดังขึ้นมาก็พบว่าเสียงร้องถูกดันขึ้นมาค่อนๆข้างหน้า ไม่ถึงกับว่าอยู่หน้ามากแต่ไม่ได้ถอยชัวร์ๆ เสียงแฉะๆข้างหูดังชัดเจน เสียงปรบมือข้างๆ Stage สามารถได้ยินได้อย่างชัดเจน ในเพลงที่ไม่มีเครื่องดนตรีมากสามารถสร้าง Sound Stage ได้ดี แต่เสียงที่ได้จะไม่ได้ในแนวลึกนะครับ (แหม่ จะหวังสูงไปมั้ย) แต่สามารถ position เครื่องดนตรีได้ชัวร์ ไม่ได้มาแบบมั่วๆจับทางไม่ถูกแน่นอน
เพลงถัดไปที่ทดสอบยังเป็นเพลงสไตล์เดิมๆ แล้วก็ยังคาดว่าจะได้รับความประทับใจแบบเดิมๆเช่นกัน นั่นคือเพลง Radio Active ของ Imagine Dragons ครับ
เสียงกีต้าที่ขึ้นมาตอนแรกนั้นชัด ใส มันไม่ขุ่นเลยครับ พอ Bass กับ Tremble ขึ้นก็รู้เลยว่ามันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เสียงอิเล็คโทรนิค ที่ได้นั้นชัดเจน มันมุดไปอยู่หลังเบสลูกเท่าช้างนั้นเล็กน้อยแต่ไม่ได้มากมายอะไรเลย เรื่องการแยกเสียงยังทำได้ดีเหมือนเดิมคือไม่ต้องใช้เวลามากในการที่จะโฟกัสไปที่เสียงยิบย่อยต่างๆ Sound Stage ที่ได้เป็นรูปครึ่งวงกลมตั้งแต่หูไปถึงหลังหัวครับ
หูอื้อนิดนึง ของพักเข้าห้องน้ำแปปครับ (เกี่ยวมั้ยเนี่ย - -*)
กลับมาต่อแล้วกันนะครับ หลังจากฟังมาสามเพลง ก็รู้เลยมันมันเก่งเพลงแนวเบสตุบตับๆสะเทือนกระดูกฆ้อนทั่งโกลนแบบที่เปิดใน Pub ล่ะครับ มันเก่งถึงขนาดว่าว่าถ้าเป็นดีดลูกแก้วนี้มันดีดแตกแล้วลงหลุมด้วยล่ะครับ (โม้แล้วโว้ยเอ็ง รีวิวเสียงไป) เพลงต่อไปที่จะฟังก็จะลดระดับความตู้มต้ามของเบสลงมาหน่อย แต่ยังคงเน้นไปที่เพลงแนวสมัยใหม่ครับ
เพลงนี้เนื่องจากมี Details ค่อนข้างมากจึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ผมใช้เทสครับ นั่นคือเพลง Powerless ของ Linkin Park คราวนี้มาเป็นไฟล์ flac 16bits/44.1khz ไม่ได้หวือหวาอะไรอีกเช่นเคย ว่าแล้วก็ลองฟังเลยดีกว่า
โจทย์ของเพลงนี้มันยากที่ Details ฉะนั้นผมเลยจับ AD700 มาฟังก่อน แน่นอนว่ามันไม่มีปัญหาเรื่องการขับ Details ออกมา เครื่องดนตรีที่ได้จัดเป็นชั้นๆสวยงาม แต่เบสที่ได้ขาด impact ไปหน่อยและปริมาณน้อย เอาเป็นว่าถึงได้ Details ครบแต่ก็ฟังไม่มันส์เต็มที่ล่ะครับ คราวนี้มาดูที่เจ้าพระกาฬร่ายมนต์ของเรากันบ้าง เสียงที่ออกมาถือว่าใช้ได้เลยครับ แต่ว่าขนาดของเสียงร้องและขนาดของเบสทำให้รายละเอียดจมลงไปบ้าง อย่างไรก็ตาม มันขับเครื่องดนตรีออกมาได้ครบครับ และแยกได้ไม่ยากด้วย แค่ไม่ชัดเจนปิ้งปั้งแบบ AD700 เพราะโดนเบสกลบเท่านั้นเอง ถ้าถามว่าฟังสนุกมั้ย สนุกกว่า AD700 ครับ แต่จะขัดใจนิดหน่อยเพราะรายละเอียดไม่แพรวพราวเหมือนอย่างตัวพ่อ แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ หูฟังตัวละ 360 บาท กับเพลงที่รายละเอียดบานตะไทขนาดนี้ แค่แยกเครื่องดนตรีออกมาให้ครบผมว่าก็เก่งแล้วล่ะครับ Details ที่ได้เกือบๆจะเทียบได้กับ AKG K420 ส่วนเรื่องการแยกเครื่องดนตรีนี่ผมว่าตัวเล็กนี่ทำได้ดีกว่า K420 นิดๆด้วยซ้ำ ถึงความใสจะเทียบกับไม่ได้ก็เถอะ (เบสมันหนา ต้องทำใจ)
จบไปแล้วอีกเพลง อ่านจนเบื่อกันหรือยังครับ (ข้ามๆไปก็ได้ครับ ผมคงไม่ว่าอะไรหรอก ฮ่าๆๆ) เพลงต่อมาจะออกแนว Rock (รึเปล่า?) ซักหน่อย นั่นคือเพลง เสี้ยววินาที ของ Body Slam ครับ
เสียงกลองจะหนักมาก มาเป็นลูกโตๆมีอาการบวมให้เห็นนิดๆ impact ชัดเจนครับ โดยรวมแล้วฟังสนุกมากโดยเฉพาะเสียงกลอง แต่ข้อเสียใหญ่อย่างนึงของมันเลยคือเสียงเบสมัน over มากลบเสียงร้องอยู่เป็นชั้นบางๆครับ ทำให้เสียงร้องไม่ใสเท่าไหร่ และหลบอยู่หลังเบส (ไม่มากแค่ชั้นบางๆ) เสียงร้องจะลอยอยู่เหนือพื้น เสียงแฉต่างๆได้ยินชัดแต่ไม่ได้โดดขึ้นมาครับ ถูกวางอยู่กลางๆ Stage หลังนักร้อง เสียงกีต้า 2 ตัวซ้ายขวาได้ยินและแยกออกได้ชัดเจน โดยรวมแล้วคือฟังสนุกครับแต่เบสลูกโตไปนิดนึงสำหรับเพลงแนวนี้
มาถึงเพลงสุดท้ายแล้วครับ ผมเริ่มเหนื่อยแล้ว ฮ่าๆๆๆ เพลงนี้จะเป็นเพลงที่เน้นความใสนะครับ (ในความคิดผม) ถึงแม้มันจะมีเบสทั้งเพลงแต่ผมคิดว่ามันจะเพราะก็ด้วยความใสของมัน เบสเป็นแค่ Background นั่นคือเพลง แล้วแต่ ของ Tattoo Colour ครับ
ความรู้สึกแรกที่เสียงร้องขึ้นคือมันดูพลาสติกจังแฮะ ด้วยความที่เสียงร้องไม่ใส แล้วพอเบสดังขึ้นมาแทนที่มันจะอยู่เป็น Background ดีๆ มันดันดังกลบ Stage ทำให้ความใสที่ควรจะมีในเพลงหายไป ตอนนี้เหมือนมีควันปกคลุม เสียงมันจะไม่ค่อยสมจริง ไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่ คือจะฟังก็ฟังได้นะครับ แค่ถ้าหยิบหูที่เก่งเรื่องเสียงใสๆมา จะไม่อยากกลับไปที่ ES18 อีกเลย สรุปคือได้แค่เกือบพอใช้ครับ ถือว่าไม่ผ่านสำหรับผม
แถมให้อีกเพลงแล้วกันครับ มาจากหนึ่งในศิลปินที่ผมชอบที่สุดตลอดกาล เพลงคิดถึงของ พงษ์สิทธิ์ คำภีร์ครับ เปิดตรงๆง่ายๆจาก Youtube
เพลงนี้เพราะครับ เปิดกับอะไรก็เพราะ เปิดแล้วไม่ใส่หูฟังก็ยังเพราะ (เอ้ย!! มั่วแล้วเอ็ง) เสียงพี่ปูดูขุ่นๆครับผ่าน ES18 ตัวนี้ นับว่าทำได้ไม่เก่งเท่าไหร่ เพราะว่าไม่ใช่แนวของมัน แต่ถึงอย่างนั้นเพลงมันก็ยังเพราะอยู่ดี (แหงสิ)
พอแล้วนะครับสำหรับการจับเพลงมา Review เจ้า SoundMagic ES18 ตัวนี้ โดยสรุปแล้วมันเก่งด้านเพลงตุบๆตับๆ Dub Step/ Hip Hop/ Electronic แบบคนตีกัน มีไม้หน้าสาม มีดพก สปาต้า มาม่า ต้มย้ำ (เฮ้ย!! พอแล้ว!!) ถ้าเอาไปฟังเพลง pop มันจะให้เสียงจมโคลนนิดๆแบบว่าเกือบรับได้แต่ก็ยังรับไม่ได้นะครับ อย่างไรก็ตามต้องไม่ลืมว่าที่จับมารีวิวนี้ยังไม่ได้ผ่านการเบิร์น ถ้าเบิร์นไปแล้วมันดีขึ้นมาได้ผมจะเอามาอัพเดตให้แล้วกันนะครับ
ที่ลืมพูดถึงไปสนิทเลยคือ Deep Bass ครับฮ่าๆๆ (ได้ยังไงฟระ ตัวชูโรงเลยนะเนี่ย) คงไม่มีคำบรรยายมากครับ มีมาให้มึนหัวกันไปข้างแน่นอนครับ แต่เหมือนมันยังเข้าไปในรูหูไม่สุดยังไงก็ไม่รู้ สงสัยคงต้องรอเบิร์นกันต่อไป
สุดท้ายนี้ก็ของโปรโมท(ไม่ได้ค่าโฆษณาแต่อย่างใด)ว่า “พระกาฬร่ายมนต์ อีเอสสิบแปด” ตัวนี้ คุ้มค่าต่อการซื้อหาเป็นอย่างยิ่งครับ (ไม่แน่ใจว่าในไทยหาได้ที่ไหนและราคาเท่าไหร่) ถ้าท่านอยากจะลองแนวเพลงตุบๆตับๆที่หูฟังหรูๆขับได้ไม่มันส์ ท่านควรจะลองเจ้าตัวนี้ก่อนจะไปจับ Beats หรือหูฟังรักเบสรุ่นอื่นๆ ผมว่าถึงแม้มันจะไม่ได้หวือหวาอลังการงานสร้าง แต่มันก็คุ้มค่าสุดๆเลยล่ะครับ
สุดท้ายนี้ขอฝากไว้ว่า “กรุณาคอมเม้นด้วยนะครับ” ชอบหรือไม่ชอบ ควรไม่ควรอย่างไร กรุณาติชม เพราะผมเป็นมือใหม่มากๆกับหูฟัง แต่ก็อยากมีส่วนร่วมกับบอร์ดบ้าง
ขอบคุณที่อ่านจบจนคร้าบบ :D
