เจ้าของร้านไปเรียนก่อนนะครับ เด๋วบ่ายๆจะกลับมาดูอีกทีนึง ^ ^

อ่านจากเสป็คแล้วผมว่า\"เฮียมั่นคง\"แหละครับ เหมาะมาก

รับเป็นอาชีพเสริมเลยเฮีย เพราะเมื่อได้อ่านรีวิว\"พระกาฬชวนชิม\"ของเฮียแต่ละอันแล้ว วิทยายุทธไม่เลวเลยทีเดียว

^
^
ฮาๆ

พ่อครัวที่ชอบๆไว้ก็มี HD650 , AKG7 K01 แต่มันคนละอย่างกับที่ผมต้องการ

แต่ตอนนี้ต้องการพ่อครัวที่ผ่านประสบการณ์ทำงานมาบ้างแล้ว ไม่อยากเทรนพ่อครัวหน้าใหม่ มันเสียเวลาเยอะ ตั้งหลายร้อย ชั่วโมงขึ้นไปแน่ะ

ช่วยแนะนำให้ผมด้วยละกันเน้อ

กรรม ตอนแรกนึกว่ามารับสมัครพ่อครัวจริงๆ

พอมาเฉลยใน คคห.4 เลยกลับไปอ่าน คคห.0 อีก 3 รอบก็ยังไม่เก็ต 555

โอ่ แม่ เจ้า ตกหลุม พรางไป อีกคนนึงเหมือนกัน เนี่ย ............ฮิ อิ อิ

อืม...
เป็นการตามหาหูฟังรูปแบบใหม่ซินะ ซินะ...

งั้นผมเขียนใหม่ง่ายๆดีกว่า ท่าจะงงกัน 555+
ผมเปรียบเทียบหูฟังเป็นเหมือนกับพ่อครัว ที่จะสรรสร้างปรุงแต่งรสชาติให้กับเสียงเพลงของเรา
ถ้าทางภัตาคารหรูๆ อาหารชั้นเลิศ รสชาติของมันจะไม่จัดจ้านเท่าไรนะครับจะเน้นที่การเสริมสร้างให้ลิ้มรสชาติของวัตถุดิบชั้นเลิศจริงๆ ก็เช่นเดียวกับหูฟังนั่นแหละครับ หูฟังที่อยู่ในระดับสูงๆ มักจะ Flat ไม่มีการปรุงแต่งเส้นเสียงให้มากจนเกินไป อาจฟังดูแล้วแห้งๆ เบสไม่ชัดเป็นลูกๆ เน้นที่จะถ่ายทอดความสมจริงของบทเพลงนั้นๆ ซึ่งรสนิยมแบบนี้มันอยู่ในระดับสูงเกินกว่าที่ผมจะสัมผัสได้ถึงตัวตนของมัน เพราะผมอาจจะเคยชินกับสิ่งที่ผ่านการปรุงแต่งมาจนดีแล้ว

คนส่วนใหญ่(รวมถึงผมด้วย) ถ้ายังไม่อยากที่จะำถลำลึกไปกับโลกแห่ง Audiophile มากนัก อยากที่จะสนุกสนานไปกับเสียงเพลงดังเช่นทุกวัน มากกว่าจะจับผิดจุดโน้นจุดนี้ของอุปกรณ์ ซึ่งถ้าคุณเล่นไปนานๆมันก็จะเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ แม้จะพยายามหลีกเลี่ยงแล้วก็ตาม ถ้าวันนี้คุณฟังเพลงตามท้องถนน ฟังเพลงจากวิทยุ โทรทัศน์ ไม่ค่อยจะได้แล้ว รู้สึกว่ามันไม่ไพเราะเหมือนเช่นก่อน นั่นแหละ สัญญาณเตือนแบบย่อมๆของโลกแห่ง Audiophile ได้ก้าวมาหาคุณแล้วล่ะ
ถึงจะพูดไปผมก็ยังจะได้หูฟังที่มันช่วยเสริมสร้างความสนุกให้กับดนตรีแห่งชีวิตผมอยู่ดีแหละ เข้าเรื่องเลยดีกว่าเด๋วจะไกลจากชายฝั่งมากกว่านี้ ^ ^

อยากให้ช่วยแนะนำหูฟังที่ออกแนว Musical ซักหน่อย ไม่ใช่ประเภท Reference อยนากได้ที่มัน Overall มากๆ ประเภทฟังได้ทุกแนว เบสมีครบแบบไม่ต้องควานหาให้เหนื่อยใจ impact middle deep ครบๆ แต่ก็ไม่ต้องการให้มันล้นจนหนักอก เสียงร้องขอแบบอย่าร้องใกล้หูเรามากนัก เขยิบออกห่างซักนิดพอให้หายใจหายคอมั่ง ไม่ต้องหวานหยดย้อยจนเกินไป ซาวเตจขอแบบฟังแล้วไม่อึดอัด แต่ก็ไม่ต้องกว้างจนจืดจางเล็กลีบ เสียงสูงมีประกายพอประมาณไม่ต้องลากเลื้อยไปไกลนัก การแยกแยะชิ้นดนตรีก็อย่าให้ขี่กันเล่นก็พอแล้ว ชิดกันนิดชิดกันหน่อยก็พอรับได้ครับ อยากได้ประเภทจัดให้เราเป็นผู้ฟังที่นั่งอยู่หน้าวง ตำแหน่งใกล้ๆคอนดักเตอร์(ขอเว่อไปและ จะมีไหมนี่) แนวเพลงทุกแนวครับฟังหลากหลายแนวมากๆ และผมเป็นคนที่ฟังเพลงไม่ดังเท่าไร รายละเอียดบางอย่างจะหายไปซะเยอะ มันพอจะมีไหมทืี่เปิดฟังเบาๆแล้วได้ยินครบ ไม่ขอเป็นกราโ้ด้เพราะรับหน้าตาไม่ได้ และก็อยากได้ที่เป็นมือ2เพราะขี้เกียจเบิร์นน่ะ

ทำอาหารได้หลายประเภท = ฟังได้หลายแนว

ไม่เกี่ยงวัตถุดิบ เข้มข้น จัดจ้าน = น่าจะเป็นแนวเสียง นะ เหอะๆ อันนี้ เดา

พร้อมออก ฟร้อนหน้าร้าน = เอาออกไปใส่ข้างนอกได้ และต้องเป็น Fullsize

เด็ดเดี่ยวมั่นใจในตัวเอง = ขับง่าย ไม่ต้องพึ่งแอมป์

เงินเดือน = งบ

ประมานนี้ล่ะมั้ง

ไม่ฟ้อง source แบบเล่นเพลง 320 kbps ได้ไม่พร่ามัวเพราะหา CD มาริปเป็น lossless ไม่ได้เงินไม่มีมากพอ แต่ถ้าติดใจอัลบั้มไหนจริงๆก็ซื้อมาอยู่แล้วครับ(ตอนนี้มี5-6อัลบั้มเอง)
ไม่ต้องง้อแอมป์มากนัก ต่อตรงก็ขับออก 70-80% ได้แล้ว(ซึ่งค่อนข้างหายากที่เห็นก็มีแต่ AD2000) หรือถ้าต้องใช้แอมป์ก็ขอเป็นใช้แอมป์พกพาก็สามารถขับออกได้ดี

สงสัยช่วงนี้นี้ปลาเยอะ .... จขกท. ออกทะเลไปไกลเชียว

ดันๆ

อืม ผมอ่านแล้วอ่านอีก ยังแอบบ่นในใจ เห้ย รับพ่อครัวเรื่องมากจังวะ 555+...

ว้า ผมพลาดกระทู้นี้ไปได้ไงล่ะเนี่ย 555




ความจริงจะบอกให้ ถ้าสเปคที่ว่าผมว่าเลิกทำร้านอาหารดีกว่า แล้วมาชวนพวกเราไปลงขันทำ สวน นกป จะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว แล้วก็เอาพ่อครัวที่สมัครได้ก้อนหน้านั้น จับมาเป็นพนักงาน นกป ให้หมด แล้วให้เฮียวิเชียรเป็นเถ่าชิ้วคอยชิม คอยทดสอบฝีมือพ่อครัว

พ่อครัวคนไหนอู้งาน ไม่ค่อยยอมเข้าครัว หรือเข้าครัวไปได้แป๊บเดียวก็อู้ไปกินส้มตำ หรือแว่บไปเข้าส้วม ธุระมาก เราก็จับพ่อครัวคนนั้นมานั่งหน้าครัว คืออย่าให้ไปไหน อย่าให้มีรายได้ ให้นั่งข้างๆๆ ครัว คอยซักผ้าเช็ดโต๊ะนั่นแหละ หรือลดชั้นมาเสริฟน้ำ แต่ไม่ต้องให้เข้าครัว

พ่อครัวคนไหนฝีมือดี แขกติดมาก และยิ่งเฮียวิเชียรบอกว่าฝีมืออร่อยมาก เราก็ทำการออกใบจองพ่อครัวซะ เรียกว่าแขกคนไหนชอบพ่อครัวคนไหน ก็ให้เฮียวิเชียรจัดคิวพ่อครัวคนนั้นเครัวซะก็หมดเรื่อง คนไหนคิวยาวก็ให้เฮียวิเชียรโก่งค่าตัวหน่อยนึง

อีกอย่างขั้นตอนการทำเมนู หรือทำอัลบั้มอาหาร รูปอาหารน่ะไม่สำคัญเท่าไหร่ แต่รูปพ่อครัวนี่ซิสำคัญ พยายามหารูปพ่อครัวที่มองแล้วล่ำบึ้ก ถูกใจลูกค้า พยายามใช้โฟโตชอบช่วยมากๆๆหน่อย แค่นี้ลูกค้าก็อยากกินอาหารฝีมือพ่อครัวคนนั้นๆๆ แล้ว

อ้อ แล้วอีกอย่างน้ำมันที่ใช้ปรุงอาหาร อย่าขี้เหนียว ให้ใช้น้ำมันอโรมาแท้ๆๆ เอ๊ย ให้ใช้น้ำมันพืชแท้ๆๆ เพราะที่ผ่านมาบางสวนอาหาร เล่นใช้น้ำมันกรอกจากปี๊บโหลๆๆ หน้าตาเฉย เล่นเอาใครกินอาหารร้านนั้นบ่นกันอุบ เพราะกินแล้วมันคันคอนั่นเอง (คอกระดุม)

ผมเองนั้น ถ้าให้พล่ามมากกว่านี้ เกรงว่าจะเสียผู้ใหญ่ เพราะเท่าที่คุยเล่นกันอยู่ทุกคืนนี้ ก็แทบไม่เหลือความเป็นผู้เป็นคนอีกต่อไปแล้วเอย..........


5555

แหม กระทู้นี้ ออก ปากอ่าวไปไกลโคตร กู่ไม่กลับเลย เราก้อหลงอ่านซะตั่งนาน 555

งั้ยเฮียให้ผมกลายเป็นเถ่าชิ่ว ทั้งชิม ทั้งทดสอบ ทั้งประเมินแถมให้จัดเรทและตั้งราคาอีก แหมเฮียจะให้เกียรติผมเกินไป \"ลิ้น\"ผมไม่ได้เชี่ยวชาญขนานนั้น ประสบการณ์ด้าน\"ลิ้น\"ของผมนั้นยังเด็กน้อยนัก ที่ผ่านมากว่าครึ่งชีวิตจะเว้นไปบ้างก็เฉพาะวันโกน วันพระ เฮ้ย!ไม่ใช่นับครัั้งได้(ไม่ถ้วน 555) ที่ผ่านมาก็กินตามๆเค้า ใครบอกที่ไหนอร่อยก็ตามไปกิน ชอบบ้างไม่ชอบบ้าง ถ้าจะให้ผมเป็นเถ่าชิ่วสงสัยร้านนี้คงเปิดได้ไม่นาน เพราะ \"ลิ้น\"ไม่ได้เรื่อง

ว่าแต่ไอ้ร้าน\"สวน นกป\"ที่เฮียว่านะ ผมเห็นมีแต่เค้าใช้แม่ครัวทำอาหารกันนะ ไม่ค่อยเห็นมีพ่อครัวเท่าไร ขืนใช้พ่อครัวเป็นคนปรุงอาหารคงจักกะเดียมน่าดู บรื้อ!!!!แค่คิดก็ขนหัวลุกแล้ว.... 5555

อ่ะ!หรือว่าใครเคยมีประสบการณ์ด้านพ่อครัวมาบ้าง เล่าให้ฟังบ้างละกัน 5555

จ๊ากกกกกกกก...พ่อครัว นกป !!!

นั่นน่ะซิ ก็เพราะพ่อครัวเป็นผู้ชาย ผมถึงยกให้เฮียวิเชียรเป็นเถ้าชิ้ว แต่ถ้าเป็นแม่ครัว ผมขอเป็นเถ้าชิ้วเองละกัน 5555


เอ้า ออกทะเลพอให้เนื้อตัวมันโดนแดดหน่อย จะได้คึกคักแจ่มใจเน้อ 5555