นักศึกษาจนๆเหมือนกันครับ

กลับบ้านทีไปเหมามาม่าที่แมคโครมาเป็นลังเลยครับ(ตังค์แม่ อิอิ)

พยายามซื่อหลายๆยี่ห้อครับจะได้ไม่เบื่อ

้เวลารู้สึกว่าขาดสารอาหารจริงๆก็ต้องกินยำหละครับรู้สึกว่าครบ 5 หมู่ดี T_T

น่าสงสารจริงๆ

เอาจริงแหะ

ผมว่าส่วนใหญ่ ที่บอกว่ามาม่าไม่มีใครหมดจริงหรอกครับ

แค่กลัวภรรเมีย ตรวจสอบทรัพย์สิน ซะมากกว่า ฮาๆๆ

ห่ะๆๆ
นักศึกษาจนๆ เหมือนกันครับ
ตอนนี้เพิ่งกระเป๋าแฟบไปกับเครื่องคิดเลขใหม่ T-T เพิ่งถอยเมื่อ 2 วันก่อน
เพราะมันต้องใช้ ทำให้ต้องเลื่อนการเดินทางไปร้านเฮียออกไป
เครื่องคิดเลขบ้าอะไรไม่รู้ตั้ง 2XXX แต่มันต้องใช้นี่ ทำไงได้ lol

สงสัยผมคงจะได้ฝึกการประหยัด มัธยัต แบบพวกท่านเร็วๆนี้แหละครับ ห่ะๆๆ lol

เหอเหอ

การศึกษาคือกาีรลงทุนครับ

55+

ผมเคยครับ ตอนตกงาน
หลาย ๆ วันตอนช่วงสิ้นเดือน หมุนเงินไม่ทัน หารายได้ไม่พอรายจ่าย
คำนวนแล้ว ไม่พอกินแน่ ๆ
ก็ซื้อก๋วยเตี๋ยวถุงละ25มากินกับข้าวเปล่า 2คนกับแฟน ต่อมื้อ
น้ำหนักลดจาก 78เหลือ66 อืม.....ดีหุ่นเฟิร์มขึ้น

เคยหน้ามืดซื้อ amp ทันทีที่กลับมาจากไปเที่ยว (เพราะ deal มันดี)ซึ่งก็นะจนอยู่แล้ว ก็เลยจนหนักเข้าไปอีก -_-\"

ทั้งเนื้อทั้งตัวทั้งธนาคารเหลืออยู่ $7

ต้องเบิกออกมา $5 ซื้อมาม่าไป $1 (10 ห่อ) แล้วก็ไข่อีกครึ่งโหล ($5) อยู่กันตายไปอาทิตย์นึง (เนื่องจากช่วงนั้นไม่สบายด้วย เลยไม่ได้ทำงานพิเศษ)

กว่าจะผ่านพ้นมาได้ก็นะ เอียนไข่และมาม่าไปเลยทีเดียว -_-\'

แล้วสอย ms1 ไปแล้วเหรอครับ ?

- - ซื้อคราวหน้าระวังเรื่องเงินหน่อยนะครับ คำนวณดีๆ

ตกลงที่ผมขาย น้องจะเอามั๊ยครับ ให้พี่เก็บเป็นเดือน พี่ก็ยังรักษาสัจจะ เก็บไว้ให้อยู่

เดี๋ยวต้องเข้าใจต่อว่าซื้อของแพงหน้าตาโง่ๆ เป็นอย่างไรด้วยครับ

เชื่อมั้ยนี้ 3k

ขอโทษครับพี่หมี ผมทำเบอติดต่อพี่หมีหายครัล

เลยไม่ได้ติดต่อ

ขอโทษจริงๆนะครับ

แล้วที่ผมซื้อมาก็ดันแพงกว่าที่ผม

ตกลงกะพี่หมีไว้อีก

ขอโทษนะครับพี่ ขอโทษจริงๆ

พอดีคอมผมที่ลงรายละเอียดเกี่ยวกับเบอร์โทรไว้

มันติดไว้รัสครับ

เลยต้อง ฟอแมตเครื่องใหม่

ขอโทษนะครับ

เรียนให้จบ หางานรายได้ดีๆทำ แล้วค่อยมาเล่นของแพงๆเหอะไอ่น้อง





อาจจะฟังไม่เข้าหูนะ แต่พี่ห่วงน้องจริงๆ

ซิลเวอร์มันฟังยังไง บอกว่าเสียงเฮียขรึมๆๆๆ อะจ๊ากๆๆๆๆๆๆ 5555 มาที่ประตุน้ำซิ เฮียพ่นไฟแลบเลย 555

ไปแน่ครับเฮีย

เด้วต้องลงไปทำธุระที่จุฬาพอดีกะพอดีแม่คิดถึง 555+

แล้วขอบคุณพี่ rep 13 นะครับสำหรับคำเตือน ^^

คือแต่ก่อนผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วครับ แต่เอาเงินไปซื้อหนังสือครับ

พอดีผมชอบสะสมหนังสือ แล้วก็รองเท้าครับ หนังสือนี่ก็ชอบสะสมพวก text วิชาที่ผมชอบ

พวก biochem แล้วก็นิยายกำลังถายในครับ

แต่ผมก็มีเงินเก็บที่แยกไว้ต่างหากอีกครับ ^^

พอดีโดนสวดให้ทำบัญชีรายรับรายจ่ายเหอะๆ

เมล์มาหรือตั้งกระทู้ถามก็ได้นี่ครับ เบอร์โทรนะ

เฮ้อ...............................เหมือนตัวเองโง่รอเก้อเลยวุ้ย

คุณ milk อันนั่นใช่ Thunderbolt หรือเปล่าครับ 555+

ขอโทษอีกทีครับ

เพื่อความสุขครับเป็นนักศึกษาก็หามาเล่นให้พอกับงบนักศึกษาครับไม่เกินตัวต้องไปยืมเงินใครอยู่แล้ว

ผมก็โดนลำโพงคอมมาเหมือนกันครับ

ดูๆ MX5021 กับ GMX
แล้วมันก็บานปลายไปถึง Bose Music Monitor

ท่าน Yoshio

ทำไมามันบานนนนนน

ไปไกลขนาดนั้นอะครับบ

ครับ Thunderbolt กำลังหาหน้าตาใหม่ใหม่มันอยู่แกะมาอ่าวเวนดันติดกาวซะงั้น- -\"

กินมาม่าเยอะๆไม่ผอมนะ ผมลองมาแล้ว

กลับทำให้อ้วนขึ้น

ผมผ่านช่วงนั้นมานานมากแล้ว แต่ยังจำความหลังช่วงอยากได้ walkman มากมากได้ดีแต่ไม่มีตัง พอจะมีตังก็ตอนนี้เลยเป็นคน \'มี\' มากกว่าเอาไว้ฟังจริงซะอีก ของที่ซื้อก็มาจากร้านเฮียหละครับ จากความบ้า ตอนนี้เลยมี หูฟังเป็นสิบ (HD650 AKG701 .....) in ear เกือบสิบ(UM2 Westone3 E530 E3C...)]ลำโพงมัลติมีเดีย(jamo, Bose com3, com5, music monitor, sound stick II....), amp...สาย....players....

แต่....ไม่มีเวลาฟัง แล้วก็ยังไม่หยุดซื้อ

ล่าสุดอ่านเฮียรีวิว Tivoli กับ Raptor ProII ก็ไปสอยมาวางอยู่บนโต้ทำงาน ฟังมันอย่างละทีเองครับ

เศร้านะครับ เด็กๆมีเวลาไม่มีตัง แก่แล้วมีตังแต่ไม่มีเวลาสนุกกับของพวกนี้

เชื่อว่าหลายคนเป็นแบบผม และอาจกำลังจะเป็น

คนเรามันจะรู้ค่าของเงินหนึ่งบาทก้อตอนที่เรามีเงินอยู่ห้าบาทนั่้นแหล่ะคับ

ผมเป็นคนประเภทที่ทำอะไรแบบไม่คิดหน้าคิดหลังมาก่อน

สมัยหาเงินเองได้ ก้อเที่ยวไปเรื่อย กินเหล้า ติดเด็กคาราโอเกะ(ของเค้าดีจิงๆ)

สมัครบัตรเครดิต เป็นว่าเล่น ยิ่งมียิ่งรูด พอถึงวันนึง มันเหมือนคนเพิ่งตื่น พึ่งได้สติ

ทำไมกรูมีหนี้ตั้ง สองแสนกว่าบาทวะ ไปทำอะไรมาบ้างวะเนี่ย แทบไม่เป็นผู้เป็นคน

โดนเค้าทวงทั้งทางโทรศัพท์ มาหาที่บริษัท โอย สารพัดจะอาย

ไหนจะโดนเพื่อนรักกันโกงเงินที่กู้มาจะทำธุรกิจไปอีก(

จำได้ไม๊สมัยก่อน มีการหิ้ว nokia 8210 มาจาก ฮ่องกง ราคาแบบแจ่มมาก

ผมโนเพื่อนโกงไปอีกแสน สรุปเบ็ดเสร็จ เป็นหนี้เกือบสามแสน

ตอนนั้นกินเงินเดือน หมื่นสี่ ประมาณนี้ เครียดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

คิดฆ่าตัวตายหนีปัญหาตั้งหลายครั้ง ผมเก็บอยู่คนเดียวอยู่เกือบปี ทนไม่ไหว

ไปสารภาพ กับพ่อแม่ผม ท่านไม่ได้ว่าอะไรผมเลย แค่บอกว่า

\"คนเราไม่มีทางที่มันจะสำเร็จไปได้ทุกอย่าง มีเรื่องให้เจ็บบ้างก้อดีแล้ว
จะได้เป็นบทเรียน พ่อกับแม่ไม่มีเงินก้อนจะช่วยใช้หนี้ให้หรอก แต่พ่อกับแม่
พร้อมจะเป็นกำลังใจให้ในทุกๆครั้งที่ลูกล้มลงอีก\"

ผมก้อได้สติว่าไม่มีเวลาให้เรามานั่งเศร้าสนิมสร้อยอีกแล้ว

ผูกเองก้อต้องแก้เอง ผมก้อเลยมานั่ง วางแผนเลยว่ามีเงินเข้าเท่าไหร่

รายจ่ายอันไหนต้องจ่ายก่อนหลังอย่างไร ใช่เงินทุกอย่างให้มีประโยชน์ที่สุด

อย่าไปหนีคนทวงหนี้มัน โทรไปหามันแทนบอกว่า มาช่วยกรูคิดหน่อยว่าจะใช้หนี้กันยังไง

เมื่อก่อนเคยแต่หลบ ไม่เคยจ่าย ตอนนี้มาเลย จะให้เดือนละพันจนกว่าจะหมด เอามั้ย

เอา ทำสัญญากัน อันไหน ประนอมหนี้ได้ ก้อว่ากันไป

รายจ่ายส่วนตัวที่เคยใช้ ก้อตัดออกให้หมด ค่าเหล้า ค่าบุหรี่

ค่าโทรศัพท์หาแฟน(เลิกแม่งไปซะหากเค้าไม่เข้าใจเรา)

ค่าเสื้อผ้า ค่าภาษีสังคมต่างๆ ตอนนั้นผมก้อเป็น engineer อยู่คนนับถือก้อเยอะ

แต่ผมก้อต้องบอกไปครงๆว่า อย่าให้ซองผมเลยผมไม่มีตังใส่ ขอไปช่วยลงแรงแทนแล้วกัน

อายก้ออาย แต่ก้อต้องทำ ลูกน้องมาขอยืมตังค์ ร้อยนึงยังไม่มีให้มันเลยครับ

เอาข้าวมากินเองทุกวัน ให้แม่ทอดไข่ แกง เกิง อะไรก้อแค่กินได้ อายไม๊ ที่ต้องมานั่งกินข้าว

อยู่คนเดียว อายครับ แต่ ก้อต้องทำ จากที่เคยนั่ง มอไซค์รับจ้างออกมาขึ้นรถเมไปทำงาน

ก้อปั่นจักรยานเอา ประหยัดวันละ ยี่สิบ เดือนนึงก้อหกร้อยนะเอ้า

เดินผ่านร้านลูกชิ้นของโปรด ไม้ละห้าบาท ยังซื้อกินไม่ได้เล้ย เพราะ

ในกระเป๋า เอามาเฉพาะ ค่ารถเมล์ สามบาทห้าสิบเท่านั้น ผมมีเงินเหรียญห้าสิบสตางค์

เหรียญสลึงอยู่ ก้อเอามาใช้ซะ ตอนจ่ายค่ารถเมล์แรกๆก้ออาย แต่ก้อต้องทำ

ผมบังคับตัวเองไม่ให้มีรายจ่ายที่ไม่จำเป็นอยู่อย่างนี้ สองปีครับ

หนี้ผม เหลือ ห้าหมื่นกว่าบาท พอดีถูกหวยไปได้งานใหม่ เงินเดือนเยอะกว่าเดิมสองเท่้า

ทีนี้ ทุกอย่างก้อสบายขึ้นครับ สองเดือนต่อมาหนี้ก้อหมด คิดในใจก้อบอกตัวเองว่า

เราจะไม่ให้มันเป็นอย่างนั้นอีกแล้ว หลังจากนั้นมาเงินทุกสตางค์ ที่ผมมีผมก้อใช้อย่างรู้คุณค่ามาตลอด

บัตรเครดิตยังใช้อยู่ แต่จ่ายเต็มทุกครั้ง ไม่ปล่อยให้มันได้ดอกเบี้ยเราอีก

จนทุกวันนี้ผมบอกกับตัวเองว่า หากไม่ได้มีโอกาสผ่านเรื่องราวร้ายๆในอดีต ผมก้อคงไม่รู้ค่าของเงิน

เหมือนในปัจจุบันนี้หรอกครับ ผมภูมิใจในตัวเองมาก ไม่ได้ภูมิใจที่ใช้หนี้หมด แต่

ภูมิใจที่ทำให้พ่อกับแม่ ปลื้มใจที่เราเปลี่ยนแปลง ปรับปรุงตัวเองได้สำเร็จ

ผมก้อเก็บเรื่องนี้เป็น masterpiece ไว้ค่อยสอนน้อง สอนหลาน พร้อมกับเตือนตัวเองอยู่เสมอ

ว่า จะใช้เงินอย่างไรมันขึ้นอยู่กับเรา ชีวิตเราเราจะเล์อกซ้ายหรือขวามันก้ออยู่ที่เรา

เลือกทางเดินให้เหมาะสมกับตัวเอง ดีที่สุด

อย่างหากพี่เป็นเว่อ (จขกท.) ก้อคงจะทำแบบเดียวกัน แต่ หากเป็นปัจจุบันนี้

อยากได้อะไร ก้อคงจะต้องเก็บเงิน ก่อน ไม่ซื้อเสื้อผ้าซักสองเดือน ไม่ซื้ออย่างอื่นที่เรา

อยากได้ หรือไปหางานพิเศษทำ มีหลายคนในนี้ที่เก็บตังจากการทำงาน KFC ไปซื้อหูฟังที่อยากได้

ทำอย่างนั้น ท้องเราก้อไม่ต้องหิว แถมยังภูมิใจที่ได้มาด้วยความพยายามอีกต่างหาก

ผมขอโทษหากทำให้กระทู้มันหดหู่ไปด้วยเรื่องความหลังของผม แค่อยากจะเอาประสบการณ์มาให้ท่านอื่นๆ

ได้เป็นบทเรียน หากท่านไดไม่เห็นด้วยกับมุมมองของผมก้อ ขออภัยมานะที่นี้ด้วยครับ

\"ไม่มีทางที่วันของเรามันจะมืดไปตลอดหรอก สักวันมันต้องสดไสแค่เราอดทนรอแค่นั้นเอง\"

คุณ Tokiotorr ครับ เชื่อเถอะครับว่ามีหลายคนมีประสปการณ์การเงินคล้ายๆกันโดยเฉพาะตอนกำลังเรียนกับเพิ่งจบใหม่ๆถ้าที่บ้านไม่ได้มีฐานะนัก แตจะเริ่มต่างกันหลังจากทำงานมาระยะนึงครับ พวกนึงจะสะสมหนี้ พวกนึงจะเก็บเล็กผสมน้อย และชีวิตใครจะสำเร็จหรือไม่ก็ช่วงนี้หละครับ

คุณ Tokiotorr เป็นคนจำนวนหนึ่งที่ผ่านกับดักทางการเงินมาได้และประสบความสำเร็จ แต่ลองมองรอบๆตัวดูครับว่า ส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นแบบคุณแน่

ผมเคยทำงานอยู่ที่สนามบินnaritaสองปี ที่ได้มาก็เครื่องใช้ไฟฟ้าจาก akihabara แทนที่จะเป็นเงินเก็บ ซึ่งบางชิ้นที่ซื้อกลับมายังไม่เคยแกะกล่องจนเสียเพราะเก่าเก็บก็มี ดีที่หลังๆได้เริ่มแจกจ่ายออกไปบ้างแล้ว รวมทั้งgadgetสารพัดที่มีครับ (ยังดีที่จบแบบgadgetได้)

คุณ PS คับผมชอบคำว่า \"กับดักทางการเงิน\"

มากครับ มันเป็นส่วนนึงของ ชีวิตเราไปแล้วครับ

สิ่งยั่วยุเยอะเหลือเกิน (ไหนจะ น้องๆคาราโอเกะ ไหนจะน้องโคโยตี้)

หักห้ามใจไว้นะคับ อิอิ

ถึงจะหดหู่แต่ก็เป็นอุทธาหรณ์สอนใจที่ดี

คารวะให้ 1 จอก โตๆเลยครับ เจ๋งโคตรๆ

ไม่หดหู่หรอกครับคุณk ลองถาม คุณ Tokiotorr ก็ได้ว่ามองย้อนกลับไปแล้วมันแอบมีความสุขเล็กๆอยู่

แต่ตอนที่มองกลับไปแล้วเงื่อนไขก็คือปัจจุบันคุณต้องประสบความสำเร็จครับ

ผมดีใจมากกว่าครับไม่ได้หดหู่เลยกับประสบการณ์ของพี่ต่อ

อย่างน้อยมันก็ทำให้หลายคนได้คิดนะครับ(ถ้ารู้จักคิดนะ)

เพราะหลายคนในนี้เป็นนักศึกษาที่กำลังศึกษาและบางคนกำลังจะจบไปเพื่อเข้าสู่ตลาดเเรงงาน

ซึ่งงานมันหายาก เงินมันก็หายาก

ผมได้อ่านเรื่องของพี่ต่อแล้วอยากบอกว่าชอบครับ

พี่เก่งมากกเลยที่เปลี่ยนตัวเองได้

อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมคิดได้ว่าก่อนซื้ออะไรก็วางแผนให้ดีก่อน

ขอบคุณคร้าบบบ ^^

สอนดีมากๆเลยครับ

ขออณุญาติ เอาข้อความของคุณ Tokiotorr ไปให้คนรู้จักผมดูนะครับ

^__^

ดีใจครับที่ความผิดพลาดของผม มันพอมีประโยชน์กับคนอื่นๆบ้าง

ตอนนั้นที่ผมมีปัญหา ก้อได้กำลังใจจาก พ่อแม่ กับ พี่สาวผม

ซึ่งทางบ้านผมก้อแย่เหมือนกัน แต่เราก้อช่วยกันจนผ่านมาได้ครับ

ตอนหนุ่มๆผมไม่ค่อยนึกถึง พ่อกับแม่ผมเท่าไหร่ จะว่าไม่ใส่ใจก้อคงถูก

แต่เรื่องของตัวเอง ของแฟน ของเพื่อนมาก่อนเสมอ

คิดถึงตัวเองก่อน มีเงินก้อเที่ยว ไม่เคยคิดจะให้ท่าน ไม่เคยซื้อของดีดีให้ท่าน

แต่เวลาวันเกิดแฟน หาซื้อนู่น หาซื้อนี่ พาไปกินข้าวมื้อละหลายตังค์

แต่พอแม่บอกให้ซื้อ ราดหน้ามาฝากหน่อย ผมบอกแม่ไปว่า ไม่มีตังค์อ้ะแม่

แม่อยากกอดผม ผมบอกว่าแม่อย่าสิ อึดอัด (แหมทีสาวๆมากอด ยิ้มแล้วยิ้มใหญ่)

(นั่งพิมพ์ก้อน้ำตาไหล ไมกรูเลวได้ขนาดนี้วะ แต่มันคือความไม่รู้ของวัยรุ่นครับ ผมเรียกมันอย่างนั้น)

นึกถึงเรื่องในอดีตที่ไร ผมยังรู้สึกผิดทุกครั้ง

แต่พอผมโตขึ้น ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันก้อปรากฏ มันรู้ของมันเอง

ว่าเราต้องเปลี่ยนแปลงแล้วนะ ตอบแทนท่านบ้าง ไม่ต้องรอให้ท่านเสียไป

แล้วมาทำบุญใส่บาตรด้วยอาหารดีดีหรอก (ไม่ได้แช่งนะคับ ผมได้ตัวอย่างจากเพื่อนผมมา)

ให้ท่านรับรู้ว่าเรารักท่านตอนนี้แหล่ะ ผมผ่านตรงนั้นมาได้บอกตรงๆก้อเพราะแม่ผม

ท่าน คอยแอบมาดูว่าผมจะทำร้ายตัวเองรึป่าวตอนดึก

คอยแอบมาเปิดกระเป๋าตังค์ผมดูแล้วแอบเอาเงินใส่มาให้บ้างร้อยสองร้อยตามที่ท่านพอจะมี

คอยทำกับข้าวใส่กล่องให้ทุกวัน คอยบอกว่าไม่เป็นไรนะ เด๋วหนี้มันก้อหมด อย่าท้อ

หากเราอดทน ไม่ก่อหนี้เพิ่ม จะช้าจะเร็วมันก้อต้องหมด

ผมรักแม่ แต่ผมเพิ่งมาแสดงออกก้อตอนโตแล้วเนี่ยแหล่ะครับ

ผมจูงมือท่านทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน พาท่านไปกินของดีดีอร่อยๆทุกครั้งที่มีโอกาส

กอดท่านทุกวันก่อนออกไปทำงาน ช่วยหยิบนู่นจับนี่บ้างเวลาอยู่บ้าน

\"จำไว้นะคับว่าแม่ไม่ใช่คนใช้ ท่านทำให้เราเพราะท่านรักเรา\"

ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำให้ท่านมีความสุขได้ ตอนนี้ท่านก้อสุขภาพแข็งแรง

ไปไหนมาไหน ด้วยจิตใจที่มีสุข ไม่มีอะไรกังวลอีก

แค่ลูกประสบความสำเร็จ มีการงานมั่นคง มีครอบครัวที่มีความสุข

แม่ผมขอเท่านี้แหล่ะครับ ท่านเคยบอกผมไว้

เลยเถิดมาอีกแล้ว ขอโทษด้วยครับ ผมแค่อยากจะสื่อว่า

หากเรามีปัญหาอยู่ คนข้างๆเรานั่นแหล่ะคับเป็นกำลังใจชั้นดี

รักแม่ รักพ่อ แสดงออกได้เลยครับ ไม่ต้องอาย ไม่ต้องเขิน

หากน้องๆท่านได เคยทำร้ายท่านทางอ้อม(แบบที่ผมเคย\"ละเลย\"ท่าน)

ไม่ต้องรอแล้วครับ กลับไปกอดท่านซักที หอมแก้มซักฟอด แค่นี้ท่านก้อดีใจแล้วครับ

ขอโทษอีกครั้งนะครับที่ผมมาเหลาอะไรให้ฟังก้อไม่รู้ หากไร้สาระในความคิดของท่านได

ผมขอโทษไว้ล่วงหน้านะที่นี้เลยครับ ^__^

อ่านของคุณต่อแล้วซึ้งจริงๆ
ทุกปัญหามีทางออก เพียงแต่เราต้องไม่คอยหลบเลี่ยงปัญหา
ผมเองก็เป็นคนนึงที่ใช้เงินแบบไม่มีวินัยสักเท่าไหร่
เพียงแต่ว่าพอจะหาเงินได้มากกว่าที่ใช้อยู่สักหน่อยเลยไม่ค่อยจะมีปัญหา
แต่วันนึงพอผ่านช่วงคะนองมาแล้วจะตกใจว่าทำไมเมื่อก่อนเก็บเงินไม่ได้เลย
ตอนนี้ก็ใช้เงินแบบไม่มีวินัยเหมือนเดิม
แต่รู้จักตัวเองแล้วนี่ พอได้เงินมาผมจะโอนเงินส่วนเกินไปก่อนเลย
ก้อนนึงกันไว้โป๊ะหนี้บ้าน ก้อนนึงตัดบัญชีทุกเดือนเข้ากองทุน
ก้อนนึงโอนเข้ากองทุนที่ขายง่ายๆเป็นเงินสำรอง โอนเท่าเนี้ยทุกเดือน
เงินเหลือในบัญชี นี่แหละที่จะเอาไปผลาญได้ตามต้องการ
แต่พอโอนเงินออกไปจากบัญชีจนหมด ตัวเลขมันจะเหลือกระจิดริด
พอจะใช้อะไรทีก็ชักไม่อยากจะใช้แล้ว เสียดาย

^__^ ว่าจะส่งไปให้แม่อ่านซักหน่อย กระทู้นี้

\"มีน้อยใช้น้อย มีมากใช้น้อย เหลือเก็บใช้หนี้\"

จำเขามาอีกที

ผมว่า ก็อปไว้ให้น้องทอยอ่านในอนาคตก็ดีนะครับ

อิอิ^^

เอ่อพี่ต่อครับส่งเมลมาให้ผมหน่อยพอดีผมลบของเก่าทิ้งซะงั้น - -*

คราวมีแบบสหประชาชาติไปให้พี่ต่อลองดูครับ อันที่จะส่งให้นี่ผมใช้มานานโคตร

แหล่มกว่าคราวที่แล้วมากกกกก


เง้อ เพิ่งซึ้งอยู่เมื่อกี้ ตอนนี้จาหื่นอีกแล้ววว

ไปแล้วเว่อ รบกวนด้วยครับ

จะเอามาศึกษาชีวิตของชนชาติต่างๆน่ะคับ ^_^

คนเรามันจะรู้ค่าของเงินหนึ่งบาทก้อตอนที่เรามีเงินอยู่ห้าบาทนั่้นแหล่ะคับ

ผมเป็นคนประเภทที่ทำอะไรแบบไม่คิดหน้าคิดหลังมาก่อน

สมัยหาเงินเองได้ ก้อเที่ยวไปเรื่อย กินเหล้า ติดเด็กคาราโอเกะ(ของเค้าดีจิงๆ)

สมัครบัตรเครดิต เป็นว่าเล่น ยิ่งมียิ่งรูด พอถึงวันนึง มันเหมือนคนเพิ่งตื่น พึ่งได้สติ

ทำไมกรูมีหนี้ตั้ง สองแสนกว่าบาทวะ ไปทำอะไรมาบ้างวะเนี่ย แทบไม่เป็นผู้เป็นคน

โดนเค้าทวงทั้งทางโทรศัพท์ มาหาที่บริษัท โอย สารพัดจะอาย

ไหนจะโดนเพื่อนรักกันโกงเงินที่กู้มาจะทำธุรกิจไปอีก(

จำได้ไม๊สมัยก่อน มีการหิ้ว nokia 8210 มาจาก ฮ่องกง ราคาแบบแจ่มมาก

ผมโนเพื่อนโกงไปอีกแสน สรุปเบ็ดเสร็จ เป็นหนี้เกือบสามแสน

ตอนนั้นกินเงินเดือน หมื่นสี่ ประมาณนี้ เครียดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

คิดฆ่าตัวตายหนีปัญหาตั้งหลายครั้ง ผมเก็บอยู่คนเดียวอยู่เกือบปี ทนไม่ไหว

ไปสารภาพ กับพ่อแม่ผม ท่านไม่ได้ว่าอะไรผมเลย แค่บอกว่า

\"คนเราไม่มีทางที่มันจะสำเร็จไปได้ทุกอย่าง มีเรื่องให้เจ็บบ้างก้อดีแล้ว
จะได้เป็นบทเรียน พ่อกับแม่ไม่มีเงินก้อนจะช่วยใช้หนี้ให้หรอก แต่พ่อกับแม่
พร้อมจะเป็นกำลังใจให้ในทุกๆครั้งที่ลูกล้มลงอีก\"

ผมก้อได้สติว่าไม่มีเวลาให้เรามานั่งเศร้าสนิมสร้อยอีกแล้ว

ผูกเองก้อต้องแก้เอง ผมก้อเลยมานั่ง วางแผนเลยว่ามีเงินเข้าเท่าไหร่

รายจ่ายอันไหนต้องจ่ายก่อนหลังอย่างไร ใช่เงินทุกอย่างให้มีประโยชน์ที่สุด

อย่าไปหนีคนทวงหนี้มัน โทรไปหามันแทนบอกว่า มาช่วยกรูคิดหน่อยว่าจะใช้หนี้กันยังไง

เมื่อก่อนเคยแต่หลบ ไม่เคยจ่าย ตอนนี้มาเลย จะให้เดือนละพันจนกว่าจะหมด เอามั้ย

เอา ทำสัญญากัน อันไหน ประนอมหนี้ได้ ก้อว่ากันไป

รายจ่ายส่วนตัวที่เคยใช้ ก้อตัดออกให้หมด ค่าเหล้า ค่าบุหรี่

ค่าโทรศัพท์หาแฟน(เลิกแม่งไปซะหากเค้าไม่เข้าใจเรา)

ค่าเสื้อผ้า ค่าภาษีสังคมต่างๆ ตอนนั้นผมก้อเป็น engineer อยู่คนนับถือก้อเยอะ

แต่ผมก้อต้องบอกไปครงๆว่า อย่าให้ซองผมเลยผมไม่มีตังใส่ ขอไปช่วยลงแรงแทนแล้วกัน

อายก้ออาย แต่ก้อต้องทำ ลูกน้องมาขอยืมตังค์ ร้อยนึงยังไม่มีให้มันเลยครับ

เอาข้าวมากินเองทุกวัน ให้แม่ทอดไข่ แกง เกิง อะไรก้อแค่กินได้ อายไม๊ ที่ต้องมานั่งกินข้าว

อยู่คนเดียว อายครับ แต่ ก้อต้องทำ จากที่เคยนั่ง มอไซค์รับจ้างออกมาขึ้นรถเมไปทำงาน

ก้อปั่นจักรยานเอา ประหยัดวันละ ยี่สิบ เดือนนึงก้อหกร้อยนะเอ้า

เดินผ่านร้านลูกชิ้นของโปรด ไม้ละห้าบาท ยังซื้อกินไม่ได้เล้ย เพราะ

ในกระเป๋า เอามาเฉพาะ ค่ารถเมล์ สามบาทห้าสิบเท่านั้น ผมมีเงินเหรียญห้าสิบสตางค์

เหรียญสลึงอยู่ ก้อเอามาใช้ซะ ตอนจ่ายค่ารถเมล์แรกๆก้ออาย แต่ก้อต้องทำ

ผมบังคับตัวเองไม่ให้มีรายจ่ายที่ไม่จำเป็นอยู่อย่างนี้ สองปีครับ

หนี้ผม เหลือ ห้าหมื่นกว่าบาท พอดีถูกหวยไปได้งานใหม่ เงินเดือนเยอะกว่าเดิมสองเท่้า

ทีนี้ ทุกอย่างก้อสบายขึ้นครับ สองเดือนต่อมาหนี้ก้อหมด คิดในใจก้อบอกตัวเองว่า

เราจะไม่ให้มันเป็นอย่างนั้นอีกแล้ว หลังจากนั้นมาเงินทุกสตางค์ ที่ผมมีผมก้อใช้อย่างรู้คุณค่ามาตลอด

บัตรเครดิตยังใช้อยู่ แต่จ่ายเต็มทุกครั้ง ไม่ปล่อยให้มันได้ดอกเบี้ยเราอีก

จนทุกวันนี้ผมบอกกับตัวเองว่า หากไม่ได้มีโอกาสผ่านเรื่องราวร้ายๆในอดีต ผมก้อคงไม่รู้ค่าของเงิน

เหมือนในปัจจุบันนี้หรอกครับ ผมภูมิใจในตัวเองมาก ไม่ได้ภูมิใจที่ใช้หนี้หมด แต่

ภูมิใจที่ทำให้พ่อกับแม่ ปลื้มใจที่เราเปลี่ยนแปลง ปรับปรุงตัวเองได้สำเร็จ

ผมก้อเก็บเรื่องนี้เป็น masterpiece ไว้ค่อยสอนน้อง สอนหลาน พร้อมกับเตือนตัวเองอยู่เสมอ

ว่า จะใช้เงินอย่างไรมันขึ้นอยู่กับเรา ชีวิตเราเราจะเล์อกซ้ายหรือขวามันก้ออยู่ที่เรา

เลือกทางเดินให้เหมาะสมกับตัวเอง ดีที่สุด

อย่างหากพี่เป็นเว่อ (จขกท.) ก้อคงจะทำแบบเดียวกัน แต่ หากเป็นปัจจุบันนี้

อยากได้อะไร ก้อคงจะต้องเก็บเงิน ก่อน ไม่ซื้อเสื้อผ้าซักสองเดือน ไม่ซื้ออย่างอื่นที่เรา

อยากได้ หรือไปหางานพิเศษทำ มีหลายคนในนี้ที่เก็บตังจากการทำงาน KFC ไปซื้อหูฟังที่อยากได้

ทำอย่างนั้น ท้องเราก้อไม่ต้องหิว แถมยังภูมิใจที่ได้มาด้วยความพยายามอีกต่างหาก

ผมขอโทษหากทำให้กระทู้มันหดหู่ไปด้วยเรื่องความหลังของผม แค่อยากจะเอาประสบการณ์มาให้ท่านอื่นๆ

ได้เป็นบทเรียน หากท่านไดไม่เห็นด้วยกับมุมมองของผมก้อ ขออภัยมานะที่นี้ด้วยครับ

\"ไม่มีทางที่วันของเรามันจะมืดไปตลอดหรอก สักวันมันต้องสดไสแค่เราอดทนรอแค่นั้นเอง

เชื่อไหม อ่าน ข้อความนี้ ผม \'\'น้ำตาไหล\'\' เรื่องจริงครับ ผมอยากทำแบบคุณได้จัง

ู^
^
^

^__^ เขิลจัง

Even Dog Has It\'Own day. (อีกคำขวัญของผมครับ) และนี่คือสาเหตุที่ผมไม่มีบัตรเครดิตสักใบ ตอนหลังเพื่อความสะดวกจึงทำบัตรเดบิต ประมาณว่าไม่มีเงินก็ไม่ต้องซื้อ(แม่ง)ก็ได้วะ!!!...

เป็นกะทู้ที่ดีมาก ตั้งแต่เข้ามาในมั่งคงsociety ใกล้วันแม่แล้วน่ะครับทุกคน..คุณต่อ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ

อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆเยอะเลยครับกระทู้นี้

บัตรเครดิตผมเองก็ไม่กล้าทำ

เพื่อนผม2คนมันก็ทำ พอสิ้นเดือนเหมือนกันเลย กลุ้มใจว่าจะหมุนเงินยังไง....

บัตรเครดิตก้อเหมือน ดาบสองคมครับ

มีทั้งข้อดีและข้อเลว

หากควบคุมไม่ได้ ก้อ แย่(มากๆ)ได้เหมือนที่ผมเคยเป็นแหล่ะคับ ^__^

ใกล้วันแม่แล้ว ปีนี้ผมคงได้แค่ skype กราบท่านน่ะคับ

คุณทัตเทพครับ เอามาจากเพลง waiting in the weeds (The Eagles) หรือปล่าวครับ :-)

ผมก็ไม่ชอบใช้บัตรเครดิตแต่ถูกบังคับให้ต้องมีเพราะต้องเดินทางต่างประเทศบ่อยครับ เวลาทางโรงแรมถามหาบัตรเครดิตรูดล่วงหน้าแต่เรากำเงินสดไปมัดจำแล้วเหมือนผู้ก่อการร้ายไงไม่ทราบ

กระทู้นี้โดนใจหลายคนแน่นอนครับเพราะเป็นเรื่องใกล้ตัวจริงๆ

ถ้าคล้ายใครก็ขอให้มีตอนจบที่ดีนะครับ

ใครผ่านมาอ่าน

ผมว่าคงได้ข้อคิดดีๆติดไปบ้างแหละครับ

^^

ต้องสารภาพว่าจริง ๆ แล้วที่ไม่มีบัตรเครดิต(แต่เคยมีหลายใบ)ก็เพราะไม่ชอบใจนโยบายของเขามากกว่า แต่ตอนหลังบางที่จำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากและเพื่อความสะดวกเลยยอมทำบัตรเดบิต(ถ้าไม่มีเงินในบัญชีมันก็รูดไม่ติดครับ) ผมก็เป็นอีกคนที่รักแม่มาก(พ่อเสียชีวิตแล้ว)แต่แสดงออกน้อย(ธรรมชาติของคนเอเซีย) อ่านบทความนี้แล้วผมต้องหักห้ามความเขินไปแสดงความรักต่อคุณแม่แล้วครับ เพราะผมเองก็ห้าสิบกว่าขวบแล้ว ไม่รู้ว่าจะได้อยู่กับคุณแม่อีกสักกี่ปีกี่เดือน....

ตอบคุณPS ครับ โดยสัตย์จริง ผมไม่รู้จักเพลงนี้ของวงอีเกิ้ลเลย อาจเคยได้ยินแต่ไม่รู้ว่าชื่ออะไร และคำขวัญภาษาอังกฤษนั้น ผมแต่ง(แปลจากภาษาไทย)ขึ้นเองจากประโยคว่า มันต้องมีวันของกู(ขอโทษที่หยาบคายแต่กลอนมันพาไปครับ)บ้างซักวันซิน่า!.....ประมาณนี้แหละครับ(ถ้ามันบังเอิญไปตรงกับผลงานของท่านใดก็ต้องขอโทษและขออนุญาตท่านเพื่อประโยชน์ของชนชาวเวปนี้ด้วยครับผม)

คุณทัตเทพครับ ผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะครับ เพลงที่มีประโยคนี้อยู่พอดีเป็นหนึ่งในเพลงโปรดของผมจากอัลบัมล่าสุด และผมก็ชอบวลีนี้เช่นกันครับ ขออภัยถ้าทำให้เข้าใจผิดนะครับ

ส่วนเรื่องบัตรเครดิตถ้าจะใช้ให้เกิดประโยชน์จริงก็ต้องมีเงินสด และใช้ประโยชน์จากการสะสมแต้มแลกรางวัลครับ

ถ้าใช้เป็นเงินล่วงหน้าได้ตายทั้งเป็นแน่ครับ

เป็นกระทู้ที่ดีมาก ๆ เลยครับ อ่านแล้วมันก็ตรงกับชีวิตตัวเองจริง ๆ ตอนนี้ก็กำลังใช้หนี้ที่ก่อมากับบัตรเครดิตอยู่เหมือนกัน ต่อไปอยากได้อะไรคงต้องเก็บเงินซื้อเอาแล้ว

ขอบคุณมากเลยครับ สำหรับกระทู้นี้

อ่านทำให้นึกย้อนถึงชีวิตวัยรุ่น สนุกดีนะครับตอนนั้น ทำงานแล้วก็เรียน พอถึงวัยทำงานผมก็ไม่ทำบัตรเครดิตเหมือนกัน ชีวิตนี้ไม่ชอบเป็นหนี้ใครแม้แต่หนี้บุญคุณ มันทำให้รู้สึกขาดอิสระภาพยังไงไม่รู้สิ

ยินดีด้วยกับหลายๆท่านนะครับ อ่านๆมาไม่เห็นมีอะไรหด-หู่เลย

บัตรเครดิตนี่ทำคนเจ็บมาเยอะจริง