โจมีโรคประจำตัวคือปวดหัวเป็นประจำแต่ว่าไม่เคยไปหาหมอเลย
>>
>>เนื่องจากเขาคิดว่าเป็นเพียงแค่การปวดหัวจากการเรียนหนังสือ
>>อย่างหนักเท่านั้น ปล่อยไว้เดี๋ยวก็หาย
>>
>>...10 ปีผ่านไป
>>อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายไป
>>แม้ว่าบัดนี้เขาได้ก้าวเข้าสู่วัยกลางคนแล้วก็ตาม
>>เขาก็ไม่คิดจะไปหาหมอ เพราะคิดว่าเป็นเพียงเพราะเครียดจาก
>>การทำงาน
>>
>>... อีก 10 ปีต่อมา
>>อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายมีแต่ทวีความรุนแรงมากขึ้น
>>เขาจึงตัดสินใจว่าจะต้องไปหาหมอเสียที
>>หลังจากที่หมอทำการตรวจเรียบร้อย จึงพูดขึ้นว่า
>>" ผมมีข่าวดีและข่าวร้ายครับ
>>ข่าวดีก็คือ ผมสามารถ รักษาอาการของคุณได้อย่างหายขาด"
>>" และข่าวร้ายหล่ะครับหมอ" เขาถามขึ้นอย่างร้อนรน
>>" ข่าวร้ายก็คือว่า ผมต้องทำการตัดไข่คุณทิ้งครับ"
>>โจเหมือนตกอยู่ในภวังค์
>>" คืองี้ครับ" หมอรีบอธิบายผม "อาการของคุณ
>>ถือว่าเป็นเคสที่หาได้ยากมากๆ
>>เรียกว่า 1 ใน 100 ล้านก็ว่าได้ ไข่ทั้งสองข้างของคุณนั้น
>>ไปดันลำไส้ให้ไปกดทับเส้นปลายประสาทล่างสุดของกระดูกสันหลัง
>>การกดทับนี้เองทำให้คุณต้องทรมานกับ การปวดหัวอย่างรุนแรงตลอด 20
>>ปีที่ผ่านมา"
>>" ทางเดียวที่จะรักษาได้คือ การตัดไข่ครับ" หมอสรุปสั้นๆ
>>แต่ทำร้ายจิตใจโจยิ่งนัก
>>หมอได้ให้โอกาศเขาตัดสินใจ อย่างไรก็ตามเขารู้สึกหดหู่ยิ่งนัก
>>เขาสู้อุตส่าห์มานะเรียน เพื่อให้ได้ทำงานดีๆ ไม่เคยไปเที่ยวเหลวไหล
>>เธค ผับ
>>ไม่รู้จัก สาวๆไม่เคยสนและเมื่อได้งานแล้ว
>>เขาก็ได้ทุ่มเทอย่างหนัก เพื่อให้ก้าวหน้าและมีเงิน เยอะๆ
>>จนมาวันนี้เขาได้ทุกอย่างที่ต้องการ
>>และเขาคิดว่าถ้าได้สิ่งเหล่านี้แล้ว
>>ผู้ห­ิงมากมายก็จะเข้ามาหาอย่างไม่ต้องสงสัย
>>แต่ทุกสิ่งที่วาดฝันก็พังทลายจากอาการปวดหัวของเขาเอง
>>เขาได้นอนคิดอยู่หลายคืน ถึงแม้จะเศร้าเพียงใด
>>แต่เขาก็ไม่อยากทรมารเหมือนตกนรกอีกต่อไป
>>เขาไม่กล้าปรึกษาใคร เนื่องจากคิดว่าเป็นเรื่องน่าอาย
>>ดังนั้นวันรุ่งขึ้นเขาจึงไปโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดทันที
>>
>>หลังจากออก จาก ร.พ
>>ด้วยอาการสมองปลอดโปร่งครั้งแรกในรอบ 20 ปี
>>แต่เขาก็รู้สึกเหมือนขาดบางอย่างที่สำคั­ไปในชีวิต
>>เหมือนกลายเป็นอีกคนหนึ่ง
>>แต่เขาก็เข้มแข็งพอและตัดสินใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่
>>เขาจึงเดินเข้าร้านตัดสูทที่แพงที่สุดในนิวยอร์ค
>>เพื่อเป็นการปลอบใจและเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ
>>โจกล่าวกับชายแก่เจ้าของร้านหลังเดินเข้ามาต้อนรับ
>>" เอ่อ ผมจะตัดสูทครับ"
>>" ได้ครับ อืมม ขนาด 44 " เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
>>โจหัวเราะ "ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย"
>>" เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ"
>>โจลองสูท ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
>>" ไม่สนใจลองเสื้อเชิ๊ทมั้งเหรอครับ" เจ้าของร้านถาม
>>" ก็ดีครับ"โจตอบ
>>" อืมม แขน 34 คอ 16 นิ้วครึ่ง" เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
>>โจชักสงสัย "ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย"
>>" เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ"
>>โจลองเสื้อ ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
>>" รองเท้าสักคู่ดีไหมครับ"
>>" ก็ดีครับ"
>>" อืมม 9 นิ้วครึ่ง" เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
>>โจรู้สึกแปลกใจมาก "ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย"
>>" เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ"
>>โจใส่รองเท้าซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
>>ขณะที่เขาลองเดินไปทั่วร้าน
>>เจ้าของร้านจึงถามว่า " ลองกางเกงในตัวใหม่สักหน่อยไม๊ครับ"
>>โจชะงักและหยุดคิดสักครู่ "ก็ดีครับ"
>>" อืมม ขนาด 36 พอดี"
>>
>>คราวนี้โจหัวเราะก้าก "ฮ่าเสร็จผมหล่ะ คราวนี้ คุณผิดครับ ผมใส่ 34
>>ตั้งแต่อายุ
>>18"
>>
>>ชายแก่ส่ายหน้า พร้อมกับพูดขึ้นว่า
>>" โอ้ยอย่างคุณ 34 ไม่ได้หรอก ทรมานตาย
>>เพราะมันจะไปรั้งไข่คุณไปกดลำไส้และทำให้ไปกดทับเส้นประสาทล่างสุดของกระดูกสันหล
>>งอีกที คุณไม่เคยปวดหัวมั่งเลยเหรอ"
>>
>>นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
>>1. บางปั­หาวิธีแก้ง่ายๆก็มี
>>2. อย่าเลือกตัดสินใจอะไร โดยไม่เคยหาข้อมูล มิฉะนั้นไซร้
>>ท่านอาจเสียไข่