เสียใจ ด้วยครับ ร้านขาย ซีดี ที่ดีๆ บางร้านก็ยังมีอยู่นะครับ

เข้าใจความรู้สึกครับผม... เสียใจด้วยครับ

ก่อนอื่นขอไว้อาลัยให้ผู้จากไปครับ....

ทุกอย่าง เกิดมา ตั้งอยู่ และดับไป
ไม่มีอะไรยั่งยืน ถ้าปรับตัวตามเหตุการณ์ไม่ทัน ก็จะตกเป็นเหยื่อของความเปลี่ยนแปลงครับ
นึกถึงร้านผม ที่เริ่มแรกซ่อมแต่ปาล์ม พอปาล์มเริ่มซาๆไปก็มา pocket pc มาตอนนี้ก็ไปซ่อม iphone ถ้าผมรับมือกับตรงนี้ไม่ได้ จะซ่อมแต่ปาล์มอย่างเดียววันนี้ร้านคงปิดไปแล้ว เช่นเดียวกับร้านขายเทปและซีดี วันนี้คงต้องเริ่มมองลู่ทางกิจการของตนเองเพื่อรับกับความเปลี่ยนแปลงแล้วล่ะครับ

อ่านแล้ว ขนลุกซู่เลยคับ

ขอให้วิญญาณเฮียเนก ไปสู่สุขคติด้วยคับผม

ปล. หายไปนานเลยนะคับแฮม

อ่านแล้วคิดถึงช่วงนั้นจริงๆ นะ ผมก็มีช่วงนั้นเหมือนกัน อดค่าขนม ดูปกหลังแล้ว ปกหลังอีก กว่าจะเก็บเงินซื้อได้แทบตาย....แบะๆ

อ่านแล้วก็ นึกถึงตัวเองเหมือนกัน ครับ แบบว่าเคยมีบรรยากาศ ร้าน เทป ที่เราชอบไป บรรยากาศ แบบนี้ มันหายไป จริง จริง ด้วย แฮะ ทุก วันนี้ โลกมันหมุนเร๊ว จนบางครั้ง เราลืมนึกถึง ความผูกพันในอดีตที่เคยมี เหมือนกัน ครับ ..........อิ อิ อิ

T_T อ่านแล้วแอบเศร้านะครับ

คิดถึงร้านเทปตรงหลังประตูจุมพล ที่โคราชแฮะ

สมัยเรื่ยน ถ้าผ่านเมื่อไหร่ ต้องอุดหนุนอย่างน้อย 1 ม้วน กลับมาฟังที่หอ

ไม่รู้ป้ากับลูกชายแก ยังสบายดีหรือเปล่า?

ร้านเทป ซีดี หายไป แต่พวกแผง mp3 เกลื่อนทุกตลาดนัด 20 บาท/แผ่น
.......................................................................

.......................................................................

โลกมันเจริญขึ้นทางวัตถุ.....และตกต่ำลงด้านจริยธรรม.................................

ช้างยังต้องร้องความเห็นใจแปลงกายเป็นหมีแพนด้า........บ้านเมืองเราปกครองกันโดยใช้กติกามวยปล้ำไปแล้ว

คลิปเด็กนักเรียนเกลื่อน...การศึกษาเน่าเฟะ...แม้แต่ในชนบทหาความบริสุทธิ์ใสซื่อของผู้คนแทบไม่ได้แล้ว

ขอแสดงความอาลัยด้วยคนครับ

เอาวะ .......... CD มันหายากนัก เอาตังค์มาซื้อหูฟังดีกว่า !!!!

จริงครับ สมัยก่อนผมจะไปยืนฟังเพลงที่ Tower Record ที่สยามแล้วก็เก็บเงินไปซื้อ เทปร้านประจำข้างนอก หมดไปเป็นวันๆๆ หมดเงินไปก็เยอะ สะสมเทปไว้เยอะมาก แต่เดี่ยวนี้หายไปหมดชีวิตสบายขึ้น เข้าเวป โหลดๆๆๆ

ขอให้ดวงวิญญาณ ของผู้ที่จากไป ไปสู่สุคติด้วยครับ...

อ่านบทความนี้ก็ใจหายครับ บทบาทความผูกพันระหว่างผู้คนค่อยๆ เลือนหายไปจากสังคม.....
รูปแบบของสังคมได้เปลี่ยนไป... อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่ไม่มีใครที่เรารู้จัก....

แต่อย่างไรก็ตาม ผมเชื่อว่า ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน ยังคงมีอยู่ต่อไปครับ... ไม่ว่าโลกจะเปลี่ยนผัน ผู้คนจะวุ่นวาย...

- - มันเป็นวิวัฒนาการ จากแผ่นเสียง สู่เทป สู่แผ่นซีดี จนปัจจุบันดาวโหลดมาฟังได้..

การเปลี่ยนถ่ายยุคมักจะมีได้มีเสียทั้งสองด้าน พอเทปเข้ามาแผ่นเสียก็ร้องไห้ พอซีดีเข้ามาเทปก็ร้องไห้ พอดาวโหลดได้แล้วซีดีก็ร้องไห้...

แต่สิ่งที่แลกกลับมาคือความรวดเร็ว และความสะดวกที่เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด จากแผ่นเสียงที่ผลิตยุ่งยากและใช้เวลาในการผลิตนาน ก้พัฒนาเป็นเทปที่มีขนาดเล็กลงตามขนาดเครื่องเล่นที่พัฒนาวงจรภายในต้นทุนการผลิตก็ถูกลง ทำให้คนทั่วไปสามารถที่จะฟังเพลงได้ในราคาที่ไม่แพงและทั่วถึง ต่อมาซีดีก็เข้ามาแทนที่เนื่องจากเทคโนโลยีการบันทึกเสียง การผลิตวัสดุก้าวหน้าทำให้ราคาต้นทุนสื่อถูกลงอย่างมากและผลิตออกมาเป็นจำนวนมากๆได้เร็วและราคาต่ำ

เข้าสู่ยุคอินเตอร์เน็ต ความรวดเร็วของโครงข่ายข้อมูลทำให้ข้อมูลวิ่งข้ามซีกโลกได้ภายในไม่กี่วินาที ต้นทุนในการฟังเพลงก็ลงต่ำลงสุดๆ ไม่มีค่าขนส่งทางเรือ ไม่มีค่าบรรจุบห่อ แถมพอเพลงออกปั๊บเพียงไม่กี่นาทีเราก็ฟังได้ทันที...

คนมองวิกฤตก็วิกฤต ใครมองว่าโอกาสก็โอกาส คนที่มองโอกาสก็จะเห็นว่า เราสามารถทำเพลงให้ใครฟังก็ได้ ไม่ว่าเราจะเล็กแค่ไหน เราก็ตั้งวงแล้วก็แจกจ่ายเพลงไปยังเพื่อนๆได้อย่างรวดเร็ว คนตัวเล็กๆได้มีปากมีเสียงเพิ่มขึ้น ใช้ต้นทุนการทำงานไม่สูง

ถ้าให้ออกไปถามตามท้องถนน ว่าใครชอบของถูกบ้าง เสียงตอบรับก็คงไปทางเลือกของถูกแน่นอน บริษัทที่ผลิดเพลงเขาก็คิดแบบเดียวกัน คือทำไงให้ขายเพลงได้มากที่สุดต้นทุนต่ำสุดถูกที่สุดเพื่อให้คนที่มีโอกาสน้อยได้ฟังเพลงอย่างทั่วถึง สิ่งที่เป็นต้นทุนก็คงหนีไม่พ้นร้านขายเทปและซีดีที่ต้องมีต้นทุนทางการ เช่าที่ เปิดร้าน เลี้ยงลูกน้อง สาระพัดซึ่งเป็นสิ่งที่จะทำให้เพลงนั้นแพงและเข้าถึงได้ยาก

แต่ก็เหมือเคราะห์ซ้ำกรรมซัดน่ะครับ ด้วยความสะดวกสบายนี้เอง บริษัทต่างๆที่ผลิตเพลงพยายามจะลดต้นทุน แต่บริษัทต่างๆก็ต้องมาจ่ายส่วนเสียหายทางด้านลิขสิทธิ์เสียเอง คือแทนที่จะเสียเงินให้ร้านขายเทป กลับต้องมาเสียเงินเพื่อหาทางป้องกันลิขสิทธิ์เพลงด้วยเงินจำนวนมาก

ถ้าให้คิดแบบอีกด้านคือ ถ้าเพลงอยู่ในน้ำมือบริษัทใหญ่ๆ แต่คุณรู้ไหมว่าเขาต้องเสียอะไรเท่าไหร่กับการละเมิดลิขสิทธิ์ของพวกเราหน่วยเล็กๆที่ก็อปปี้เพลงแจกกระจายขายกันถูกๆมองในด้านดีว่าเราเอาคืนบริษัทที่ช่วง เทปกับซีดี ได้ล้วงเงินจำนวนมหาศาลจากเราไปเข้ากระเป๋าตัวเอง หลายบริษัทต้องลดราคาสินค้าลงมาชนิดแทบจะตายกันเลยทีเดียว แน่นอนผลกระทบไม่จบแค่นี้ บริษัทก็มาบีบร้านขายเทปกับซีดี ให้ขายให้กำไรน้อยลงเพื่อเพิ่มยอดขาย เทปซีดี จนรัดสายตัวแทบขาด

ถ้ามองกันอย่างใจเย็นๆ มันคือสงครามระหว่างกำไรกับผลตอบแทน ซึ่งลูกค้ากับบริษัทต่างรุกกันไปรุกกันไปมา แน่นอนคนที่ตายก็คนตรงกลาง คือร้านค้าเทปและซีดีอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้

ผมไม่โทษว่าใครผิด แต่ผมจะมองเรื่องการชิงไหวชิงพริบกันระหว่าง การซื้อและการขาย ที่ไม่มีวันรู้จบ ไม่ว่าอดีตกาลจะผ่านมานานแค่ไหน การต่อสู้นี้ยังคงดำรงอยู่ต่อไปจนกว่าชีวิตมนุษย์จะหาไม่.....

- - เฮ้อ.....! คิดแล้วก็เครียด....นกป. ดีกว่า.....

ผมเคยแอนตี้ mp3 สุดๆ แต่เทคโนโลยีก็บังคับให้เราวิ่งตามอยู่เสมอครับ

ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัว และคนที่รักเฮียเนกทุกคนด้วยนะครับ

ไม่ว่าจะเป็นเทป ซีดี ตลับเกม แผ่นเกม ถ้าผมซื้อของแท้แล้ว รู้สึกมันสนุกและมีความสุขกว่าใช้ของปลอมหรือโหลดเอาหลายเท่านะ มีแค่เพลงบางตลับ(เทป) แล้วก็ซีดีบางแผ่น เท่านั้นที่ผมรู้สึกเสียดายตังค์ (เพราะเพลงมันไม่ได้เรื่องเอาเลย)

แต่อย่างน้อยสินค้าลิขสิทธิ์ทุกชิ้นที่ผมซื้อ เพลงผมฟังหมดทุกเพลง เกมเล่นหมดทุกฉาก คงเป็นเพราะเราได้เสียตังค์อย่างถูกต้องละมั้ง เลยเห็นคุณค่าเหล่านั้นดี

ยอมรับว่าทุกวันนี้มีโหลดบ้างแต่ส่วนมาก ถ้าเป็นนักร้องที่ถูกใจหรือเพลงที่ชอบผมจะซื้อCDทันที หรือเป็นนักร้องที่เคยชอบผมจะซื้อทันทีครับ

(T T)

ทุกอย่างมีเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปเป็นเรื่องธรรมดาครับ
ผมเองก็เสียดายช่วงเวลานั้นเหมือนกับ คุณ จขกท.เหมือนกัน

กว่าจะซื้อได้เก็บตังร่วมเดือน บางทีก็ต้องอ้อนพ่อซื้อให้ - -\'\'

ไว้อาลัย ต่อเฮียเนกด้วยครับ

สมัยก่อน ชอบซี้อเทปแถวสยาม(ไม่แน่ใจว่าเป็นร้านโดเรมีรึปล่าว)กับร้านแถวหน้าราม
ชอบแบบมองหาเรื่อยเปื่อยเจอที่ชอบก็ซื้อ เจอที่สงสัย ถามไปได้คำตอบคำแนะนำดีๆกลับมา

พอเข้ายุคร้านซีดีขึ้นห้าง เบื่อพนักงานขายที่ชอบเข้ามาประกบถามแต่ว่าจะเอาอะไร มาๆจะบอกให้
แต่พอเจอเราถามกลับก็โบ้ยไปเชียร์อย่างอื่น บอกว่าฮิตมั่งหละ ขายดีมั่งหละ

เข้ามา อ่านนิสๆนึง ยาวไปนิสนึง ปวดตา แหะๆ

ซีดี ตอนนี้

ถ้าเพลงไทย ไม่ต้องพูดถึงเรย แทบไม่ออกกัน เรย มีก็มีให้โหลดตามเว็บ

ตัวผม จะสะสมซีดี ตอนนี้ประมาน 300 กว่าได้แล้ว ในเวลา 4 ปี

ปี นี้ ซื้อ แผ่นเพลงไทย ไม่ถึง สิบแผ่น เรย นี่ ครึ่งปีไปแล้วววว

ต้องหันไปฟังเพลง ฝรั่ง อย่างมากๆ แล้ว ปลง ครับ Download กันช่วยๆซื้อแผ่นด้วยได้ไหม

ต่อไปจะไม่มีเพลงฟังกัน เอา สิ ซีดีแผ่นนึงไม่ได้แพงมากเรย ถ้าเทียบกับ ต่างประเทศ ของ ไทยนี่ถูก ไปเรย
ผมคนไทย ฟังเพลงไทย เล่นดนตรี ไทยสากล แหะๆ

อ๊าก ปลง ครับ

ผมเจอเพื่อน ซื้อแผ่น MP3 อารมเสีย ทุกที บอกมัน จะซื้อ มา สูบบ้านกูไปเรยดีกว่า

เหอะๆๆ

ขอแสดงความเสียใจด้วยล่ะครับ

ผมเองนี่เป็นนักสะสมซีดี (ในอดีต) คือตั้งแต่ไทยเริ่มมีอินเตอร์เน็ท เริ่มมีการโหลดเพลง มนต์เสน่ห์ของการสะสมก็เริ่มลดลงไปเรื่อยๆๆ แม้กระทั่งนักสะสมอย่างผมก็ทนไม่ไหว ยังยอมพ่ายกับการโหลดเพลง

แต่ไม่ได้หมายความว่าผมเริ่มมานิยมโหลดเพลง เพียงแต่ผมไม่ค่อยได้ซื้อเพิ่มเหมือนเมื่อก่อน เพราะว่าคุณค่าของการสะสมมันโดนทำลายไปแบบไม่รู้ตัวล่ะครับ บางคนอาจจะว่าไม่เห็นเกี่ยว แต่ผมว่ามันกระทบไม่มากก็น้อยล่ะครับ


เสน่ห์ของร้านขายซีดี ที่คนขายมีความกันเอง คนขายเก่งเรื่องเพลง แม่นเรื่องชื่อเพลง แม่นเรื่องอัลบั้ม แม่นทุกอย่างก็ต้องสูญหายไปจริงๆๆ ปล่อยให้ใครก็ไม่รู้เป็นคนมาขายเพลง ปล่อยให้ใครก็ไม่รู้ ที่ไม่ได้ชอบฟังเพลงเอาซะเลย แต่ต้องกลายมาเป็นคนขายซีดีเพลง


ไว้อาลัยให้คุณ เนก


และไว้อาลัยให้กับการสะสมซีดี.....(ที่กำลังจะค่อยๆๆ หมดไป)

ข่าวร้ายล่าสุด


เจยูพันทิพย์กำลังจะปิดแล้ว
http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8042659/C8042659.html



T T

สมัยก่อนตอนเด็กๆก็เป็นเหมือนกัน
ซิงเกิ้ลใหม่ออก รอฟัง จดวันวางแผง เืพื่อรีบวิ่งไปซื้อเทปตัวอย่างมาฟัง ใครช้าหมด ซื้อของแท้กันตามระเบียบ เจ้าของร้านรู้มาก บอกอะไรรู้หมด ไอ้ที่เราไม่รู้ยังคิดว่าเรารู้มายัดเยียดให้ฟัง ต้องบอกว่าผมไม่รู้จักครับป้า ไปทัศนศึกษาไม่รู้เป็นไรทุกคนต้องมีเทปประจำของตัวเองเอาไปเปิดบนรถทัวร์ แน่นอนว่าของแท้ทั้งนั้น
สิบกว่าปีผ่านไป ร้านเทปร้านเดิมก็ยังอยู่เหมือนเดิม แต่ไปถามหาอะไรแกไม่รู้จักแล้ว รู้จักแต่เพลงตลาดและเน้นขายแต่แผ่นคาราโอเกะ เฮ้อ

ต่ออีกนิดเมื่อกี้ลืม
สมัยก่อน สมัยมีmp3ใหม่ มีเครื่องไรท์ใหม่ๆ
เพื่อนเอาmp3มาขาย กางแคทตาล็อกเลย 10เพลง100นึงทำปกให้ด้วย
ผมคิดในใจ เออดีว่ะสะดวกดี สมัยนั้นไม่คิดหรอกมันจะเติบโตกลายเป็นปัญหาของวงการเพลงได้ คิดถึงแล้วปวดใจ

เมื่อย้อนความรู้สึกสมัยเก่าที่ผ่านมา จะรู้ว่า เราฟังเพลงด้วยความสุขนะครับ
รอเำพลงที่ต้องการฟัง ฟังผ่านอะไรก็เพราะ
อย่างเช่น วิทยุเทปกระเป๋าหิ้ว โซนี่ (ขออภัยบอกยี่ห้อ)
โมโนด้วยซ้ำไปไม่ได้เป็นสเตริโอ ฟังได้เป็นวรรคเป็นเวรทั้งวัน
หูฟังก็ไม่มีด้วยซ้ำ แถมดันเอาเครื่องเล่นเทปไปไว้ใต้เตียง
ให้เสียงมันก้อง ๆ เหมือน reverb
ฟังจนกระทั่งหัวเทปสึก เดินบ้านหม้อ หาหัวเทปใหม่มาบัดกรีเปลี่ยน
ปรับ azimuth (สมัยนั้นไม่รู้หรอกว่าเขา้เรียกแบบนี้)
ปัจจุบันนี่ หูหาเรื่องไปเรื่อง แถมบางทีบางคน ฟังเพลงจับผิดอีกต่างหาก
คำว่าดีที่สุดสำหรับอุปกรณ์มันไม่มีหรอกครับ
เรื่องของรูปธรรม เรายังชอบไม่เหมือนกันเลย
ยิ่งเรื่องนามธรรมนี่ บางคนมานั่งเถียงกันจะเป็นจะตาย
โดนใส่สีว่าเป็นสาวกบ้าง ฯลฯ

ผมนึกถึงเมื่อครั้งก่อนแล้ว ชอบความรู้สึกนั้นของการฟังเพลงแบบนั้นครับ
เข้าใจความรู้สึกของ จขกท.
สิ่งใดดีดี เก็บไว้เป็นสิ่งหล่อเลี้ยงใจเถอะครับ
ฟังเ้พลงเพื่อความสุข
ดนตรีพาเราไปข้ามไปในโลกอีกโลกหนึ่งง่าย ๆ ครับ
แค่ เพลง+player+หูฟัง เท่านั้นเอง

ไอ๋หยา เจ๊ จู จะปิดกิจการเหรอ เนี่ย ผมเองก็ อุดหนุน ร้านเจ๊ แก ประ จำ เลย ครับ ใจหายเหมือนกัน .......อิ อิ อิ

เทปม้วนแรกที่ซื้อของพีหนุ่ย อำพล อัลบั้มวัตถุไวไฟ เก็บเงินตั้งนานกว่าจะได้ ทุกวันนี้ก็ยังเก็บไว้อยู่ คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ

ของผมชุดแรก nuvo ชื่อชุดอะไรไม่รู้จำไม่ได้แล้ว ชื่อเพลงจะลงท้ายด้วยคำว่า\"เลย\"
ตามด้วย micro ที่มีเพลง รักปอนด์ ๆ ,ใจโทรม ๆ

สมัยนู้นโครตเกลียดปุ่ม REC บน soundabout มากเลย เผลอกดไปโดนเเทบร้องไห้.....
แล้วจะมีอยู่ช่วงตอนวัยรุ่น นี่ชอบอัดเพลงจาก cd ลงเทปให้สาว ๆ อิ อิ ใครทำแบบผมมั่งเนี้ย
ยังจำได้ป่าว