ผมไปเดินหาซื้อ ของเล่นให้น้องทอยส์ที่ร้าน
Doki-Doki มา ในชั้นที่เป็นของเสีย เค้าวางไอ้นู่น ไอ้นี่ปนๆกันอยู่
ผมก้อรื้อๆดูไปเรื่อย สายตาก้อไปพบประสบกับ
หูฟังอันนึง ยี่ห้อ Sony มาพร้อมกับกล่องพันสาย
แต่ฟองน้ำเปื่อย ในสภาพเน่าไปแล้วหลุดเป็นเม็ดๆติดมือผมออกมาเลย
ด้วยความที่อยากรู้เสียงว่าเป็นยังไง
ควัก น้องไอ ออกมา เสียบเข้าไป ไม่ได้หวังมาก
กะฟังเสร็จก้อวางคืน ที่ไหนได้ มัน ปีศาจดีดีนี่เอง
เพลงแรกที่ค้างอยู่หน้าจอน้องไอ เป็น Desperado live version.
ผมขนลุกซุ่ทันทีอ่ะ เฮ้ย ไม่ทำมะดาแล้ว ใสมากๆ เสียงที่ได้มีน้ำหนัก
ไม่เหมือนฟังในโอ่ง อย่างที่ผมคิดไว้ Soundstage ก้อกว้างพอที่จะเห็น
เวที อยู่ห่างเราไปซัก สามสี่ร้อยเมตร
พอรู้สึกตัวรีบเปลี่ยนเป็น Trivium อัลบั้ม Shogun ซะหน่อย
โอ้ว เบสก้อมี อาจจะต้อง burn ใหม่ อีกซัก ร้อย นึง
แต่นี่ก้อเกินพอ สำหรับความคาดหมาย
เสร็จก้อเปลี่ยนเป็น เจ๊ Olivia เพลง Butterfly
เจ๊แกยังเป็นเจ๊คนเดิม เสียงไม่มีหลบหายไปไหน เฮ้ย
ไหนดูราคาดิ๊ ไมหลงมาได้
สามร้อยสิบห้าเยนคับ สามร้อยสิบห้าเยน
ผมรีบเอากระเป๋าตังค์ ออกมาแล้วมองคนข้างๆว่า
กูจองแล้วนะ ห้ามใครแตะด้วย อิ๊บอั๊บ (เด็กสมัยนี้รู้จักกันไม๊เนี่ย)
ว่าแล้วก้อเดินไปจ่ายตังด้วยสีหน้า แบบมีความสุขมากกกกกกก
ไปถึงรถก้ออวดแม่น้องทอยส์ว่าเนี่ยได้หูมาด้วย สามร้อยเอง
แล้วก้อให้ฟัง เค้าก้อบอกเสียงดีอ้ะ รุ่นอะไรอ้ะ
ผมก้อบอกไม่รู้ดิ ไม่เคยฟัง Ear-bud เอ้าจิงๆนะ
นอกจากหูแถมไอพอดผมก้อไม่เคยเสียตังซื้อ Ear-bud
อีกเลยเพิ่งจะมีคู่นี้แหล่ะ อิอิกลับมา มาเทสต่อ สรุปมันเป็น
หูอีกอันที่ผมว่าคุ้มกับราคาจิงๆคับ
ปล. รบกวนท่านๆที่เป็นสาวกหูเก่า Sony ช่วยดูนิดละกันคับว่ามันเป็นรุ่นอะไรอ้ะ
