ใกล้ถึงวันแม่แล้ว....

หลายท่าน "แม่" เป็นมากกว่าผู้ให้ชีวิต...

หลายท่าน "แม่" จากไปแล้ว... หลายท่าน "แม่" ยังอยู่

ถามใจกันจริงๆ... ในชีวิต คุณลืมคิดถึง "แม่" บ้างไหม..

เวลาที่คุณ "รัก" ใคร...คุณลืม "รักแม่"..หรือเปล่า?

แวะมาร่วมบอกเล่าความประทับใจของคุณที่มีต่อ "แม่บังเกิดเกล้า" กันซักนิดเถอะครับ

เริ่มจากผมก่อน..

"แม่ของผมเป็นคุณครูประถมที่ต่างจังหวัด แม่จึงเป็นครูของผมด้วย แม่เป็นคนที่รักการสอนเป็นชีวิตจิตใจ เด็กๆในหมู่บ้านต่างเติบโตไปได้ดีบ้าง เป็นโจรบ้าง แต่ทุกคนเมื่อเห็นแม่แล้วต้องไหว้... ตอนแม่จะคลอดผม ตอนนั้นที่นครนายกทุรกันดารมาก...ถนนลูกรัง แม่เจ็บท้อง...พ่อพาแม่ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปตัวจังหวัดซึ่งห่างไปเกือบ 20 กิโล...ผมไม่น่าจะรอด แม่น่าจะแท้งกลางทาง..แต่แม่ก็อดกลั้น..ไปนอนรอหมออีก 3 ชั่วโมง... หมอใจร้าย พยาบาลใจร้าย..ปล่อยแม่นอน้ำคร่ำไหลนอง เจ็บปวดมากมาย...กว่าจะคลอดผมตอนตีสองกว่า... ผมโตขึ้นมาด้วยเงินเดือนแม่ตอนนั้นเพียงพันกว่าบาท... แม่อดมื้อกินมื้อ หาเงินมาซื้อนมให้ผมกิน..จนผมโตขึ้นมาเป็นคนที่ติดการดื่มนมมาก แม่สอนไม่มาก แต่สอนอย่างมีสติ มีสาระ ผมจึงโตมาเป็นคนเอาจริงเอาจังกับชีวิต มุ่งมั่น และมีความสำเร็จได้ในระดับที่แม่เองก็พอใจ...ผมไม่เคยดื้อ ไม่เคยติดยา ไม่ติดการพนัน ไม่ติดเที่ยวกลางคืน ไม่ติดผู้หญิง...ทั้งหมดมันเริ่มต้นมาจากแม่คนนี้....ผมรักแม่ครับ รักมากขนาดยอมตายแทนแม่ได้ทุกเมื่อ..."

เชิญท่านอื่นๆ ครับ...