ผมนัดกับเจ้าตูม ให้ไปรอที่ DGW เพราะผมจะแวะไปรับเจ้าตูมที่นั่น เจ้าตูมมาก่อนเวลาเล็กน้อย เราเจอกันที่นั่น โดยแวะซื้อมะม่วงมัน กับฝรั่งแช่บ๊วยรองท้องไปก่อนว่างั้น 555

เจ้าตูมมาเครื่องบิน เรียกว่าลงทุนนั่งเครื่องบินมาจากพิษณุโลกกันเลย แต่ว่าการนั่งเครื่องบินของเจ้าตูม ไม่ใช่มาแบบปกติ แต่เป็นการเกาะห้อยมากับเครื่องบินทหารอากาศล่ะครับ

เพราะเจ้าตูมเป็น จต. หรือจ่าอากาศตรีแห่งกองทัพอากาศไทย ถ้าไม่โดนใ้ห้ออกจากราชการซะก่อน รับรองเจริญแน่ๆๆๆๆ 555

อ้อ แล้วไอ้คนที่โดนขึ้นบัญชีดำ ที่ดันทะลึ่งรีวิวข้าวกล่องกะเพรากุ้งก็คือไอ้ตูมนี่ล่ะ คนเดียวกันเลยครับ 555

ผมไปกับเจ้าเบียส และเจ้าตูมห้อยเพื่อนไป 1 คน เราไปกันที่โรงแรม princeton แถวๆๆ สนามกีฬาไทยญี่ปุ่นดินแดงล่ะครับ

ระหว่างยังโง่ๆๆว่าจะเดินไปทางไหน ก็แวะนั่งมันแถวนั้นซักนิดล่ะน่าๆๆ 555

แล้วผมกับเจ้าเบียสก็ต้องถ่ายรูปแบบนี้ทุกครั้งที่ไปตามโรงแรมดีๆๆ สาเหตุเพราะที่บ้านไม่มีอะไรสวยๆๆงามๆๆ แบบนี้นั่นเอง

อ้อ ผมยังได้แวะเข้าห้องน้ำ เพื่อฝากของที่ระลึกไว้ด้วย 555

ออกจากลิฟท์ ผมเห็นป้ายผ้าวางอยู่กับเก้าอี้ น่ากลัวจะไม่มีใครใช้ประโยชน์ ผมเลยจับเอามาขึงซะหน่อย ให้มันสมกับที่เรามางานมีตติ้งของคนฟัง RTI กันล่ะจ้าๆๆๆ 555

พวกเราลงชื่อหน้างาน ของที่ระลึกในการร่วมงานนั้นมากมายจริงๆ ครับ เรียกว่าเค้าลงทุนกันเต็มที่ เพื่อให้สมาชิกทุกท่านสนุกสนาน และเก็บเกี่ยวความประทับใจกลับบ้าน

เจ้าตูมนั้นดีใจมาก บอกว่าเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ ไม่เคยได้ของแจกแจ่มๆๆขนาดนี้เลย 555

งานจัดกันในห้องบอลรูมครับ กั้นสัดส่วนให้ขนาดย่อมพอที่คนจำนวนไม่เกิน 200 คน จะได้สบายๆๆ ครับ

เจ้าเบียสได้ของแจกชิ้นหนึ่งเป็นหมวกสีแดง ปักสัญลักษณ์ของ RTI พอรับปุ๊บรีบใส่ทันที เรียกว่าไม่มีอาการเห่อเลยว่างั้นล่ะ 555

ส่วนเจ้าตูมนั้นไม่ต้องพูดถึง ถึงกับครางว่า ชอบงานแบบนี้มากๆๆ ดูมันครับ เห่อไม่แพ้เจ้าเบีบสเลยล่ะ 55

แต่ละที่นั่ง มีน้ำดื่ม 1 ขวด แก้วเปล่า 1 ใบ มีกระดาษ 1 แผ่น และมีดินสอ 1 อัน ทางผู้บริหารเค้ารอบคอบมากๆ ครับ เรียกว่าจัดส่งอุปกรณ์ให้ครบๆๆ สำหรับคนที่สนใจและอยากจดบันทึกว่างั้นล่ะ 555

คนทะยอยกันเข้ามาจวนจะเต็มห้องแล้วครับ ผมไปถึงก่อนบ่ายสองโมงเล็กน้อย ซึ่งเป็นเวลาที่เริ่มงานพอดีๆๆ และงาน RTI ที่จัดครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 โดยครั้งแรกจัดปี 2549 ครั้งที่สอง ปี 2550

ส่วนครั้งนี้จัดปี 2554 เรียกว่าเว้นช่วงไปหน่อยนึงล่ะจ้า

ให้สังเกตุอาเฮียคนนี้ครับ ผมเหลือบเห็นตั้งแต่แรกๆๆ แล้ว มาดแกนิ่ง นั่งฟังอย่างตั้งใจ อะไรก็ไม่จด นั่งเพ่งสมาธิไปหน้าเวทีอย่างเดียว นับถือ นับถือ 555

เผลอแพล็บเดียว แกหยิบยาหม่องน้ำแปะฮวยอิ๊ว ออกมาดมเพื่อเรียกพลังภายใน 555

งานนี้น่ารักมากๆ ครับ แขกที่มาร่วมงานนั้น โดยมากมักจะเป็นระดับอมตะนิรันตร์กาล หรือที่เราเรียกว่ารุ่นเดอะนั่นเอง 555

อันนี้คือคุณ Frank Chen ครับ แกเป็นผู้อำนวยการฝ่ายสารนิเทศของประเทศไต้หวัน แกฮามากๆๆ ครับ เป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักและมุขเยอะมากๆๆๆๆ เลยครับ

ตรงโต๊ะนี้จะมีผู้บริหารหลายๆคนของ RTI ประจำประเทศไทย รวมถึงมีอาจารย์เกษม ทั่งทอง เป็นประธานฝ่ายไทยด้วยล่ะจ้า

ผมทดลองหมวกที่ได้รับแจกฟรีหน่อยว่าใส่ได้เข้าท่ามากน้อยขนาดไหน

ปรากฏว่าใส่ได้ดีมากครับ ถึงเป็นของฟรี แต่ก็เป็นของฟรีแบบมีคุณภาพจริงๆๆ ว่าแล้วก็แอ๊คชั่นกับเจ้าตูมซะหน่อยล่ะ 555

เย้ๆๆๆๆๆ แล้วพี่ Peter ก็มาถึงครับ พี่ Peter มาล่าช้าไปนิดเดียว เนื่องจากแท็กซี่วนผิดอยู่หลายรอบ มาถึงพี่ Peter ก็ตั้งหน้าตั้งตาจดสาระจากที่เค้าอธิบายให้ฟัง

ต่างจากผมที่นั่งฟังอย่างเดียวแต่ไม่ได้จดอะไรเลยล่ะครับ 555

วิทยุเครื่องนี้เป็นของเจ้าตูม และผมบอกเจ้าตูมให้วางไว้บนโต๊ะ จะได้พอมีเชิงของนักเล่นคลื่นสั้นหน่อย งานนี้เป็นงานมีตติ้งเฉยๆๆ ไม่ได้เป็นงานโชว์เกี่ยวกับอุปกรณ์เลยแต่อย่างใดจ้า

แต่มาแล้วขอวางบนโต๊ะเท่ๆๆหน่อยว่างั้นล่ะ 555

ตอนนี้เป็นบรรยากาศตอนรับรางวัลจำนวน 21 รางวัล ซึ่งเป็นสมุดภาพแสตมป์สะสมของนักร้องหญิงชาวไต้หวัน

คนตื่นเต้นดีใจอยากได้ ออกไปรุมกันราวกับไปดูเ้ค้ากัดปลาหรือตีไก่กันเลยล่ะครับ 555

นี่เลยครับ เจ้าตูมไปยืมจากเจ๊โต๊ะข้างหลังมาให้ดูกัน เติ้งลี่จวินนี่ ผมว่าไม่น่ามีคนไทยคนไหนไม่รู้จัก หากเปรียบไปแล้ว ความดังก็ระดับคุณพุ่มพวง ดวงจันทร์บ้านเรานั่นเองครับ

นี่ล่ะครับสมุดภาพสแตมป์ของเติ้งลี่จวิน เจ็บใจชะมัดยาดตรงที่เค้าจับรางวัลไม่โดนผมล่ะครับ 555 ไม่งั้นจะเอากลับบ้านมาชื่นใจซะหน่อย

บรรยากาศของงานน่ารักมากๆๆจริงๆๆ แต่ละคนไม่รู้จักกันก็จริง แต่ดูเหมือนว่าให้ความเป็นมิตรต่อกันสูงมาก ไม่รวมแม้กระทั่งผม ที่บรรดาเจ๊ๆๆเฮียๆ ก็ให้ความเมตตาสนทนาด้วยล่ะครับ

แล้วเจ้าเบียสก็โชคดี ที่จับสลากได้รางวัลเป็นวิทยุ sangean 404 กับเค้า 1 เครื่อง

จำได้ว่าตอนที่ประกาศชื่อ ผม พี่ Peter เจ้าเบียส และเจ้าตูม ส่งเสียงดังราวกับถูกล็อตเตอรี่ 555

แล้วผมก็มีโอกาสคุยกับพี่ Peter หลังจากแค่เคยคุยกันทางโทรศัพท์ พี่ Peter เป็นพี่ชาย เป็นพี่ใหญ่ใจดีมากๆ ครับ อาจจะบอกได้ว่าเป็นผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านวิทยุคลื่นสั้นอย่างแท้จริง

ในห้องคลื่นสั้นมั่นคง หากขาดผมคงไม่เท่าไหร่ แต่หากขาดพี่ Peter ผมรู้สึกว่าเราคงไม่ได้มาถึงจุดนี้แน่ๆๆครับ

จากรุ่นหนึ่ง ถ่ายทอดสู่คนอีกรุ่นหนึ่ง เจ้าตูมนี่อาจจะมีแววจะสานต่อพวกวิทยุเหล่านี้ในฐานะคนรุ่นใหม่ เรียกว่ามีแววมากๆๆ ถ้าไม่ไปล้มทับเท้าใครเข้าก่อนว่างั้น

เอ้า ถ่ายรูปคู่กับพระอาจารย์ Peter ก่อนเร้วๆๆ ตูม 555

แล้วก็ถึงช่วงเบรคพักทานของว่างกัน เจ้าตูมแอ๊คชั่นได้เรียบร้อย ทำหน้าหล่อกับถาดของว่าง ซึ่งผมบอกว่านี่ไม่ใช่ถ่ายแฟชั่นเว้ย ทำไมแอ๊คท่าเป็นพระเอกขนาดนั้น.........

มันต้องแอ๊คชั่นแบบนี้โว๊ยๆๆๆๆๆ แล้วผมกับเจ้าเบียสก็แอ๊คชั่นท่าตายอดตายอยาก ท่าตะกลุมตะกรามให้เจ้าตูมดู ของจริงต้องตะกละแบบนี้โว๊ยๆๆๆๆ 555

แล้วผมก็ปล่อยให้เจ้าตูมได้โม้แทนผมมั่ง เราต้องปล่อยให้คนรุ่นใหม่ๆๆ ได้มีโอกาสโม้แทนคนรุ่นเก่าว่างั้นล่ะ 555 ดูมือไม้มันซิครับ 555

ภาพที่ผมชอบที่สุดคือภาพนี้ครับพี่ Peter มันเป็นภาพธรรมชาติของคนที่กำลังจูนคลื่นสั้นด้วยมือตัวเอง ภาพที่เพ่งมอง กับหูที่คอยเงี่ยฟัง กับสมาธิในการใช้วิทยุ

ผมว่านี่คือภาพชีวิตของคนเล่นวิทยุคลื่นสั้นอย่างแท้จริง..........

แล้วเราก็ถ่ายภาพร่วมกันเอง ในฐานะตัวแทนจากห้องคลืนสั้นมั่นคงล่ะครับ 555

แล้วจู่ๆๆ เจ้าตูมก็ฟลุ๊คได้รางวัลอีก งานนี้ ของแจกมากมายก่ายกองพะเนินเทินทึกเลยครับ เจ้าตูมดีใจรีบวิ่งพรวดออกไป ผมเองก็ต้องวิ่งตามไปเพื่อบรรทึกภาพว่างั้นๆๆๆ 555

ดู ดู หน้าเจ้าตูม เบิกบานสุดขีด กับรางวัลที่เป็นปากกาอย่างดีของ RTI ในฐานะของแฟนคลับที่ฟังคลื่น RTI อันนี้ถือว่าเป็นของล้ำค่ำเลยครับ 555

แล้วเจ้าตูมก็รับโชค 2 ชั้น เจ้าเบียสเสียสละวิทยุ Sansean 404 ให้เจ้าตูม เล่นเอาเจ้าตูมตาเหลือก ดีใจสุดขีด ของที่ดีควรอยู่ในมือคนทีี่ใช้งานมันจริงๆๆ อย่างเจ้าตูมว่างั้น 555

แล้วรางวัลใหญ่ก็ออก...........

พิเชษฐ์ ทองพุ่ม !!!!

เสียงเฮของทีมมั่นคง ดังราวกับช้างร้อง พวกเราเฮดังราวกับพี่ Peter ได้รับรางวัลคตุ๊กตาทองกันเลยล่ะ ผมเสียงดังกว่าเพื่อน เรียกว่าเราไปช่วยสร้างสีสันให้กับงานเ้ค้าล่ะครับ 555

พี่ Peter เดินออกไปรับรางวัล ผมรีบเดินตามหลังออกไป..........

พี่ Peter ได้รับรางวัลใหญ่สุดจาก RTI เป็นวิทยุ Sangean 606 หรือไงนี่ล่ะ พวกเราทุกคนส่งเสียงโห่ร้องดีใจกันยกใหญ่

ผมเองบอกกับพี่ Peter ว่า ยังไงๆๆ ผมลุ้นให้พี่ได้รางวัลนี้ติดมือกลับเชียงรายนะครับ 555

แล้วพี่ Peter ก็กล่าวถึงประวัติของตนเอง และกล่าวถึงสิ่งดีๆๆในวงการคลืนสั้น ลองฟังจากในคลิปได้เลยจ้า

แล้วมิสเตอร์ Frank Chen ก็ตรงดิ่งแวะมาทักทายและฝากฝังใ้ห้พวกรามั่นคงช่วยประชาสัมพันธ์สถานี RTI ให้ที ผมบอกได้เลยครับ ยินดีจัดให้เต็มที่จริงๆจ้า

แกอารมณ์ดี และเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารัก และมีเลขาที่น่ารักมากอีกเช่นกัน 555

แล้วคนทะลึ่งอย่างผมก็ต้องคล้องแขนคุณพี่สุจิตรา ผู้หลักผู้ใหญ่ในสมาคม ซึ่งคุณพี่เป็นคนอารมณ์ดี และเอ่ยชวนผมไปไต้หวัน ผมบอกได้เลยครับอาเจ้ ผมขออวยพรให้อาเจ้สุขภาพแข็งแรงๆๆ ตลอดไปครับ (เงินทองเจ๊แกมีเยอะแล้ว เอาุสุขภาพดีไปแทนก็แล้วกัน 55)

แล้วผมก็หิ้วปีกผู้หญิงคนแรกในรอบ 5 ปี ตั้งแต่เปิดร้านมั่นคงมา 555

เราถ่ายภาพหมู่ร่วมกัน บรรดาสมาชิกสถานี RTI นั้นน่ารักและเป็นกันเองจริงๆ ผมว่าคนที่สนใจเรื่องเดียวกัน เวลาเจอกันมักจะมีน้ำใจไมตรีต่อกัน และแน่นแฟ้นอย่างรวดเร็ว

ผมเองเสียดายไม่ได้อยู่ร่วมทานอาหารค่ำ ซึ่งต้องไปทำงานต่อ บอกตามตรงว่าเสียดายจริงๆๆ และบรรดาสมาชิกท่านอื่นๆก็พยายามรั้งให้ทานอาหารค่ำร่วมกัน แต่เนื่องจากผมติดภาระกิจในช่วงเย็นจริงๆๆ

เรากลับออกมาด้วยความสุข ความทรงจำที่เต็มเปี่ยม ผมร่ำลากับพี่ Peter พร้อมกับกอดพี่ Peter รวมถึงอวยพรให้พี่ Peter สุขภาพแข็งแรงตลอดไปๆๆๆ

เจอกันในโอกาสหน้าครับพี่ 555

แล้วผมก็หย่อนเจ้าตูมลงริมถนนวิภาวดี สภาพเจ้าตูมราวกับบ้าหอบฟาง คือพะรุงพะรังไปหมด มีของวินเทจหลายชิ้นอยู่ในห่อ

เจอกันในโอกาสต่อไปเมื่อชาติต้องการ เจ้าตูมตรงดิ่วกลับพิดโลกไปทำงาน เราแยกย้ายกันตรงริมถนน ไว้เจอกันในโอกาสต่อไปโว้ยตูม

5555


จบแล้วคร้าบบบ

เป็นวันที่สนุกอีกวันละครับ ผมเองก็เพิ่งเคยรู้ว่า สังคมนักฟังวิทยุนั้น มันมี ที่มาที่ไป มีความผูกพันระหว่าง ผู้จัด กับผู้ฟัง และมีเรื่องราวที่น่าสนใจ ไม่น้อยเลยละครับ 55

ความรู้สึกแบบนี้ ช่างหายากยิ่งแล้ว ในปัจจุบันละจ้า ผมรู้สึกว่า มันเหมือน วันพบญาติ ที่ห่างไกลกันแต่มันไม่ได้ทำให้มิตรภาพ นั้นย่อหย่อนลงเลยครับ

แต่ละคนจำชื่อกันได้ ทักทายกันแบบพี่น้อง มันทำให้เราได้เห็นโลกอีกมุม ที่มีมิตรภาพที่สวยงาม มาก มาก อีกสังคมละครับ 55 คราวหน้าถ้าจัดอีก สงสัยจะต้องแวะไปร่วมงานด้วยอีกครั้ง ละจ้า 555 .............อิ อิ อิ

ชอบอ่านสกู๊ปแบบนี้อ่ะครับเฮียย์

เหมือนได้ไปงานด้วยเลยครับ

เลขาน่ารักสุดๆอ่ะ ... อยากได้ยยยยยย์

ู^
^
^
ว่าแล้ว

คิดไว้ไม่มีผิด ผมรอพี่อยู่เลยนะเนี่ย...55555

ฮั่นแน่ๆๆๆ พวกเราสมองมันคิดอะไรคล้ายกันเหลือเกิน 555

เฮียชอบทำสกู๊ปล่ะไก่ย์ คือเอาเรื่องที่ไปกลับมาเล่าให้คนอื่นฟังกัน ถึงจะเป็นเรื่องพื้นๆๆ หรือเรื่องธรรมดาสุดๆๆ ก็จะพยายามเล่าให้มันสนุกให้ได้ว่างั้นล่ะจ้า

เอ้า เหมือนได้ไปงานด้วยตัวเองเลย 555

เฮียยย์ครับ ขอรูปคุณเลขาเพิ่มเติมครับ ... ด่วนครับ ... ลมบนมาแล้ว ....​

เพื่อพี่ทศย์ที่รักของน้อตูมย์ จัดให้พี่โดยเฉพาะเลยจ๊ะย์











พวกเราทั้ง3 คนให้คะแนนเป็นเอกฉันท์เลยครับพี่ แบบว่า สุดๆ ในทุกด้านเลยน้องคนนี้อ่ะ

อิอิ

กะเด้ว!!!

เอาอีกที กดดูเลยนะครับพี่

http://image.ohozaa.com/show.php?id=fe656ca4a01f235807bfc2c3aa8ff08a

http://image.ohozaa.com/show.php?id=509c5ce237641fa0eab1331f5f67988d

อิอิ

กะเด้ว!!!

แหม เชียร์จังเลยนะตูม 555

งานนี้ กราบขอบพระคุณเฮียมั่นคง คุณเบียส และน้องตูม อ.กันหา ที่ได้กรุณาไปร่วมงานกันอย่างสนุกสนาน อาเจ้ บอกว่า กลุ่มของเรานั้นซี่งสุดขีดเลย ตอนลุ้นรางวัลใหญ่ พอประกาศชื่อเท่านั้นแหละ ฮากันวงแตกเลยครับ ผมมีความสุขมากครับที่ได้พูดคุยกับผู้ใหญ่หลายคนที่เป็นข้าราชการกเษียรอายุแล้ว ท่านเหล่านั้นสนใจเรื่องวิทยุคลื่นสั้นกันสุด ๆ เลยครับ ตอนทานข้าวกันนั้น ผมได้ทานนิดหน่อย ๆ เพราะต้องคอยตอบคำถามให้ท่านเหล่านั้น

ผมอยากมีเวลามากกว่านี้ครับ จะได้พูดคุยกัน พอดีว่าผมไปแท็กซี่ค่อนข้างกระชั้นในเรื่องเวลามาก แม้ว่าเวลาจะมีน้อยแต่เป็นความทรงจำที่ดีมาก ๆ เลยครับ หลายคน(ส่วนมาก)ประทับใจกับงานนี้ครับ อาหารอร่อย บรรยากาศดี ของที่ระลึกเพียบ และผู้จัดนั้นเป็นกันเองกับพวกเรามากเลยครับ

ณ.วันนี้ (14 มิย.) ผมยังอยู่ กทม. อยู่ครับ จะไปปฏิบัติหน้าที่ เช้าวันศุกร์ ที่ 17 นี้ครับ

กราบขอบพระคุณทุกท่านครับ อ้อ ขออนุญาตเซฟภาพต่าง ๆ เอาเก็บไว้ด้วยนะครับ

ชมรมผู้ฟังวิทยุคลื่นสั้นประเทศไทย
Thailand Shortwave Listeners Club(1986)

เย้ๆๆๆ ยินดีมากๆๆเลยครับพี่ Peter ผมว่างานลักษณะนี้น่ารัก และเป็นกันเองมากๆๆ เพราะไม่ต้องกังวลระมัดระวังอะไร ผมเองก็เผลอแหกปากเชียร์ดังไปหน่อยตามนิสัยล่ะครับพี่ 555

เรียกว่าถ้าต้องการทีมเชียร์เสียงแน่นๆๆ ต้องผมล่ะครับ 555 ผมว่าทุกๆคนเก็บเกี่ยวความสนุกสนานกลับไปเต็มปรี่เลยครับพี่ Peter

555

ความคิดเห็นที่ 33 : เสื้อเขียวนั่นผมเองครับ ช่วงท้ายงานต้องขอโทษที่ไม่ได้ไปคารวะเฮียมั่นคง เฮียเบียสและทีมงานครับ (ในภาพ กำลังจะไปจับมือแสดงความยินดีกับอ.ปีเตอร์ครับ)

อ้อ ภาพในหน้านี้ โดยเฉพาะภาพเลขาฯผมขออนุญาตเซฟนะครับ หาโอกาสถ่ายแบบตรงๆยากมากเลย น่ารักที่สุดเลย(ในวันนั้น)

โอววว ผมไม่ทราบว่าเป็น อ.กันหา 555 ถ้าทราบผมจะวิ่งเข้าไปทักเองล่ะครับ 555


เก็บและเซฟไว้เลยครับ โอกาสจะได้ภาพสวยขนาดนี้คงจะลำบากเหมือนกัน 555

ชอบครับ ผมจะลองฟังดูครับ ไม่เคยเลย !!!

ผมกลับถึงเชียงรายแล้วครับ รีบเข้ามาพูดคุยกันหน่อย

ยังตื่นเต้นและสนุกไม่หายเลยครับ โดยเฉพาะตอนกล่าวอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ใน คห.33 ที่ยืนมองยิ้มอยู่นั่นก็เป็น ดีเจ ของ RTI เขาละครับ คุณอโศก ศรีจันทร์ ฟังเสียงเขามาหลายปี ก็มาเห็นตัวเป็น ๆ กันคราวนี้แหละครับ เสียดายที่ไม่มีภาพของ ดีเจ อีกคนหนึ่ง ที่ผมชอบเขามาก ก็คือ คุณอัญชัน ทรงพุฒ น่ะครับ ได้คุยนิดเดียว ตอนออกไปดืมกาแฟ

ผมสังเกตว่า คุณแฟรงค์ กับคุณสุจิตรา จะชื่นชมกับกลุ่มของเรามาก ๆ เลยที่สร้างสีสันและความสนุกสนานครึกครื้นในงานเป็นอย่างมาก

ผมชอบภาพใน คห.5,8,9 inter และสุดยอดมากครับ ผมละอิจฉาจริง ๆ ที่ไม่ได้อยู่ในบรรยากาศตอนนั้น เสียดายมากครับ

ส่วนภาพใน คห.12-13 หวานใจผมเห็นแล้วหัวเราะก๊ากเลยครับ บอกว่าเฮียมั่นคง เข้าใจหาภาพที่แสนจะธรรมดา เอามาได้ยิ้มกันสุด ๆ เลยแหละครับ

เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข ความดีใจ ของน้องตูม ในภาพ ที่ 31-32 แล้ว ผมดีใจด้วยจริง ๆ ครับ

ส่วนภาพที่ทุกคนอยากได้ก็คือ เลขาของ คุณแฟรงค์แหละครับ ขอบคุณมากสำหรับท่านที่ได้ถ่ายภาพนี้เอาไว้ครับ ก็ยอมรับเลยว่าเธอน่ารักมาก(หวานใจผมก็พูดอย่างนั้นครับ)

ดีใจมากครับที่ได้พบกับทุกท่าน โดยเฉพาะกัลยาณมิตร จาก "ห้องวิทยุคลื่นสั้นมั่นคง" ครับ

ยินดีมากๆเลยคร๊าบบบ ได้มีโอกาสเห็นพี่ Peter ด้วยนะครับ เสียดายบ้านผมไกลเกิน (ชนบท)ไม่ได้ฟังวิทยุที่พี่จัดเลย ><"

โอ้ว คุณเลขา มิสเตอร์ Frank Chen ทำให้โลกนี้สดใสขึ้นฉับพลัน ยกมือโหวตตามพี่ทศย์ครับ เฮียโปรดเอารูปลงเพิ่มด่วนๆจร้า อิอิ ^ ^

เข้ามาดูแล้วชื่นใจมากๆครับ โดนเฉพาะได้เห็นทั้งตัวเป็นๆของพี่peterหลังจากเคยได้ยินเสียงมาแล้วตอนโทรไปขอเพลงให้น้องเล็ก ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันนะครับพี่peter

เวลคัมทูเชียงรายครับพี่ Peter 5555


ผมว่าบรรยากาศงานน่ารักมาก สมาชิกแต่ละท่านไม่มีใครวางมาด วางฟอร์ม ซึ่งผมชอบมากๆๆเลย แม้กระทั่งประธานอย่างคุณ Frank คุณสุจิตรานี่ยิ่งน่ารักมากครับ เป็นผู้ใหญ่อารมณ์ดี และยังไม่รังเกียจที่ผมทะลึ่งคล้องแขนด้วย ถือว่าเป็นเกียรติอย่างสูงเลยล่ะครับ

โดยเฉพาะภาพหมู่ที่ถ่ายร่วมกับพี่ Peter เราก็จะเก็บบันทึกไว้เป็นเกียรติครับ พรุ่งนี้ผมจะเอากระทู้นี้ทำเป็นแบนเนอร์ไว้หน้าแรกเลยครับพี่ เวลานึกอยากจะดู จะได้ย้อนบันทึกความหลังได้ 555

โอ ดีใจมากเลยครับ คุณ aor และคุณ lek_chiangrai

งานนี้นะ ผมเผลอตัว แหกปากซะลั่นอีตอนดีใจ จนลืมอายุตัวเองเลยแหละครับ นึกว่ายังเอ๊าะ ๆ อยู่ละซี แต่ก็สนุกมากครับ เก็บความอิจฉาเข้ามาเล่าอีกนิด คือเห็นเฮียมั่นคงกับคุณเบียส น้องตูม หม่ำของว่าง ผมมัวแต่คุยกับคนโน้นคนนี้ จึงได้แต่ซดกาแฟดำ ๆ แก่ ๆ ไปถ้วยเดียว ครั้นจะไปกินขนมก็เกรงใจ

อ้อ ขอเล่าอีกนิด ให้ 3 ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเว็บ "ห้องวิทยุคลื่นสั้นมั่นคง" (เฮียมั่นคง+คุณเบียส+น้องตูม)อิจฉาเล่น ๆ สักหน่อย คือ คุณอโศก ศรีจันทร์ แกเอาปฏิทินสเตนเลส แบบเลื่อนเลือกเดือนได้มาเดินแจกตามโต๊ะกินข้าว ขนาดเล็กมากครับ ประมาณบัตรเครดิตแหละครับ สวยมาก อยากจะหยิบมาเผื่อท่านทั้งสาม แต่เห็นคุณอโศกแกมอง ๆ อยู่ ก็เลยมิกล้า....

แหะ ๆ พอแค่นี้ก่อนครับ...ขอไปทำ Planking ก่อน โฮ้....คนไม่เจียมสังขาร!

5555 พี่ Peter นี่ยังทันสมัยตามเหตุการณ์จริงๆๆ นี่แสดงว่าฟังข่าวคลื่นสั้นตลอด

ยังไงเดี๋ยวผมขอไปทำ Planking กับเค้าด้วยอีกคนครับพี่ 55

โอ ...พี่ปีเตอร์ ผมไม่กล้ารับฉายา ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเว็บ "ห้องวิทยุคลื่นสั้นมั่นคง" เลยครับ

ผมยังอ่อนด้อยมากๆๆๆๆ เลยคร้าบ ยังต้องฝึกอีกเยอะเลย

แค่เห็นพวกพี่ๆ ได้มาคุยกัน สนุกกันในเรื่องวิทยุคลื่นสั้นก็มีความสุขแล้วครับ ยิ่งถ้าได้จัดมี้ตติ้งวิทยุคลื่นสั้นแบบเต็มตัวได้นี่ ผมไปแน่นอนเลยล่ะครับ ยังไงฝากพี่มั่นพิจารณาด้วยครับ

อิอิ

กะเด้ว!!!