สถานที่ที่ผมมาวันนี้คือตลาดนัดมือสองครับ Sunday Market หรือ Camberwell Market ที่คนไทยที่เมลเบิล ต่างรู้จักกันดี555

ตามหลักแล้วผมควรจะใช้เวลา 10นาที่โดยรถไฟ... จากในตัวเมือง มาจนถึงสถานี camberwell..แต่ด้วยความที่ไม่ได้เช็คตารางรถไฟมา จึงทำให้ตอ้งรอรถไฟ 2ขบวน ขบวนละเกือบ 30นาที ทำให้ผมหมดเวลาไป เกือบ1 ชม. ในการรอรถไฟ ซึงถือว่าน่าเศร้าอย่างที่สุด... โชคยัเข้าข้งผมอยู่บ้างที่ระหว่างรอ มีเด็กสาว ชาวจีนและเกาหลีเดินผ่านไปมาให้ผมพอหายเบื่อ

Sunday Market แห่งนี้จะเปิดแค่ช่วงเช้าวันอาทิตย์ ตังแต่ฟ้ายังไม่สว่าง เรื่อยไปจนถึง เที่ยงครึ่ง...เวลาที่ผมมาถึง 11.00
นั่นหมายความว่าผมเหลือเวลาประมาณ1.30ชม ในการคุ้ยๆๆๆๆคุ้ยขยะ...ซึ่งถือว่าไม่มากเลยสำหรับเนื้อที่ประมาณ200-400ร้านค้า

ทางเข้าก็จะมีอาสาสมัครสูงวัยใส่เสื้อเหลืองแบบนี้คอยเก็บค่าเข้าอยู่ครับ...ส่วนค่าเข้าก็ 1 "Gold Coin" (หมายถึงเหรียญอะไรก็ได้ที่เป็นสีทอง นะครับ ซึ่งก็มีอยู่สองเหรืยญให้เลือก คือ 1$ หรือ2$) ลองทายไหมครับว่าผมให้เหรียญอะไร...

ด้านหลังพี่คนนั้นได้เตรียมตัวมาดีมาก ได้ตู้ไม้วินเทจๆกับไปรกบ้านอีกหนึ่งตู้ ไม

เฉลย...ถูกต้องครับ... ผมเลือกที่จะเดินเข้าไปแบบเนียนๆๆโดยไม่ได้ให้อะไรเลย....อย่าเข้าใจผมผิดนะครับ บางทีผมก็ให้ บางที่ก็ไม่ทห้ แต่คราวนี้มันไม่มีเหร๊ยญจริงๆ...ถ้าจำได้ผมเอาเงินมา20ครับ แล้วโชคดีที่มันเป็นแบ้งค์

เข้ามาเจ้าแรกก็เจอโคตรวินเทจเลยครับ...คงไม่ลำ้ไปถึงรีวิวว่าเสียงตัวนี้เป็นอย่างไรแต่บออกได้ว่าเสียงมันดังพอตัวเลย สำหรับพื้นที่โล่งแจ้งขนาดนี้ ...เรื่องราคาไม่ต้องถามครับ เกินงบแน่นอน..

ตัวนี้ตั้งอยู่ข้างๆกันครับ ติดราคาอยู่ 420$

ขอมูลเพิ่มเติมครับ ..คือตลาดนี้โด่งดั่งมากเมื่อประมาณเกือบ10ปีที่แล้ว เรื่องมีอยู่ว่ามีนักท่องเที่ยวชาวยุโรปตาถึงคนนึงมาเดินเล่นแล้วได้ซื้อตุ๊กตาของพวกชนเผ่า(รู้สึกว่าจะเป็นปาปัวนิวกีนี)รู้สึกจะ ไม่ถึง$100 พอกลับไปประเทศเขาปรากฏเกิดว่าเป็นของแท้ขึ้นมาซะงัน เลยเอาไปออกประมูลที่ Sotheby ปล่อยไปรู้สึกจะเกิน 1,000,000$ (เหรียญนะครับ) เป็นเรื่องราวโด่งดังไปทั่วโลก คราวนี้ผู้คนก็ต่างมาคุ้ยขยะ โดยหวังว่าจะเจอขยะมูลค่าล้านสองล้านกันบ้าง...

วันนี้ถือว่าคนเยอะกว่าที่คาดไว้มาก เพราะอากาศมันไม่น่าเดินอย่างแรง..หรือว่าผมไม่ได้มานานก็ไม่รู้

พี่คนนี้สอยรถเข็นวินเทจๆมากๆ เข็นโฉบผ่านหน้าไป..ผมเลยต้องรีบคว่ากล้องขึ้นมาถ่าย พร้อมนึกในใจ หูย...สเป๊กเลย....

สเป็กอีกแล้ว...Stereogramครับ home entertrainmentของคนในยุค50 เรียกว่าจัดมากันเต็มๆทั้งที่วีขาวดำ นขาดประมาณ29นิ้ว เครื่องรับวิทยุ เครื่องเล่นแผ่นเสียง และลำโพง บางตัวก็ โมโน บางตัวก็สเตริโอ ถ้าบ้านไหนมีก็ประมาณ LED60นิ้ว3d ,บลูเรย์, ลำโพง7.1 ลองรับ internet TV และ Skype ทุกวันนี้อะครับ...555

ของสไตล Industrial ครับ กำลังมาแรงมาก ส่วนราคาก็แรงจิงๆๆ

บางร้านก็ตกแต่งกิ๊บเก๋ครับ

ร้านนี้เกือบได้เงินผมครับ เห็นพวกซองใส่รูปโกดัก แลัวนึกถึงโกดักโฮมที่เคยใช้ เสียดายสำหรับสโลด์ที่ดีที่สุดตลอดกาล
(สำหรับแฟนๆถ่ายภาพ.. รู้สึกว่าม้วนสุดท้ายของโกดักโฮมจะล้างไปเมื่อปลายปีที่แล้วครับ..ไว้ว่งๆค่อยมาคุยเรื่องกล้องกันอีก)

ส่วนรูปขาวดำทีเห็นก็ไม่รู้อากงอาม่าใคร..ปล่อยท่านไว้ตรงนั้นดีกว่า...
ตอนผมยืนดู สาวออสซี่ข้างๆเลือกได้ไปประมาณ10รูป ผมก็ได้แต่ขอให้เธอโชคดี

เจ๋งจังครับ

มาแล้วครับ ร้านแผ่นเสียง....ร้านนี้ยังไม่เคยไปคุ้ย ็ไปเปิดผ่านๆครับ ถือว่าราคาอยู่ในระดับกลางๆ 10-20$แล้วแต่
มีเครืองวางอยู่หนึ่งเครืองแต่เป็นRotel ไม่ใช่ Sansui6 7 8 แต่อย่างใดจรึงไม่ให้ความสนใจเท่าไร
คือในใจผมรู้ว่ามันมีทีเด็ดอยู่ร้านหลังๆ เก็บกระสุนไว้ก่อนเว้ย..

โอววว คุณน้องเจตต์นี่เขียนเรื่องได้สนุกมากๆๆๆ รออ่าน Raiders of the Lost Vintage อยู่เน้อๆๆๆๆ 5555

พักจูนหูนิดนึง... พี่คนนี้เล่นซีต้าได้ไพเราะมาก มี backing-track คลอตามไปด้วย จะขอเพลงก็ได้นะครับ
ผมว่าเป็นโอกาศที่ดีที่ได้ฟังพวกเครื่องดนตรีที่มีเสียงแปลๆ จะได้เอามาเทียบกับชุดเครื่องเสียงของเราว่ามันสามารถเลียนแบบได้เหมือนแค่ไหน ..ตอนผมยืนดูก็นึกว่าไม่รู้ถ้าพี่คนนี้เล่นอยู่ที่ไทยจะเรียกเขาว่าขอทานรึป่าวแต่อยู่ที่นี่เขาคือศิลปิน(เต็มตัว)

พักก่อนได้ไหมครับ พอดีงานเข้า
ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ..

ขอบคุณครับที่มาไปเที่ยว อยู่เมืองไหนครับนิ

คันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

รออ่านต่อจ้า มันเหมือนได้ไปเที่ยวเองจริงๆ

กลับมาคราวนี้ตัดมาตอนที่ได้ลุ้นเลยครับ!!
ผมไปเจอเจ้ารีโมตตัวนี้แล้วรู้สึกชอบมาก...คือมันดูโปรจริงๆๆ
คันโยกทั้งซ้ายขวาเป็นแบบสี่ทิศทางแบบละเอียด(ผมก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไง)
ปุ่มอะไรไ่รู้แต็มไปหมด ด้านหลังยังมีแผงสำหรับปรับ Biasได้อีกประมาณ20กว่าปุ่ม
เรียกว่าโปรสุดๆ แน่นอน คาดว่าคงใช้กับพวกเฮลิคอปเตอร์ หรือเครื่องบิน
ผมรีบหาคนขายของร้านนั้นทันที
.... ฮาว-มัช (เท่าไรครับ)
-45$
....ผมนึกในใจว่า แม่- เอ้ยเกินงบ พร้อมกลับหันมาเล่นพวกปุ่มนั้นต่อ
- จะเอาเท่าไร?
....ผมนึกในใจ เอาเว้ย!งานนี้มีลุ้นแล้ว แต่ก็ยังไม่ค่อยกล้าบอกออกไปว่า $20เพราะกลัวว่าทั้งของและคนจะไม่ได้ออกไปจากร้านนี้....และขณะที่ผมกำลังจะบอกออกไปว่า 20$ (ทะ-เว้น-ตี้)คนขายก็ยิงคำถามต่อมาอีก
- รู้ใช้ไม่ว่าไอ้นี่เอาไว้ทำอะไร?
....เอาแล้วเริ่มบทสนทนาแบบนี้ค่อยลดความประหม่าลงไปหน่อย ผมตอบกลับไป รู้ครับๆๆ แต่ผมไม่มีไอ้พวกเครื่องเล่นเหล่านั้นหลอกนะ แค่ชอบดีไซนของมันเท่านั้น กะว่าจะเอาไปตั้งโชวเฉยๆๆ
- อ๋อ อย่างงั้นคุณไม่ต้องเอาไป หลอก เก็บไว้ให้คนที่เค้าจะเอาไปใช้ดีกว่า...
....แป่ว!@#$

ร้านนี้ขายเสื้อกันหนาวเข้ากับบรรยากาศ กระเป๋าหนังก็สวยดี

มาถึงร้านแผ่นเสียงประจำร้านที่หนึ่ง
ร้านนี้ถ้าใครจะมาเวลาหันหน้าเข้าตลาดร้านพี่เขาจะอยู่ทางซ้ายสุดๆเลยนะครับ
ที่เด็ดของร้านนี้คือ แผ่น Direct to Disc คือเป็นไม่กี้ร้านในเมลเบิลที่รู้ว่าอะไรคือแผ่น Direct to Disc
ส่วนใหญ่ทั้งกองก็จะมีอยู่สองสามแผ่น ทุกทีผมเคยได้แผ่นพวก Sheffield Lab กับ Crystal Clear จากร้านนี้อยู่หลายแผ่นเหมือนกัน

ข้อดีอีกอย้่างคือเขามีเครื่องเล่นแบบพกพาตัวเล็กๆตัวนึงให้เราลองได้ หากไม่แน่ใจว่าในแผ่นนั้นๆมีเพลงอะไรบ้าง
ผมเกือบจะจ่ายตัง กับแผ่น Flamenco Fury ของค่าย MGM เข้าแล้ว แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรจริงๆ เงินมันไม่ยอมออกจากกระเป๋าสักที

ตอนนี้เริ่มเครียด ว่าจะแวะกินของว่างซะหน่อย...แต่มันติดอยู่เรื่องเดียว..คุณคงรู้555

เจ้าพุดเดิ้นยักษ์สองตัวนี้ (ผมลืมชื่อมันไปแล้ว) ถ้าใครมาตลาดนี้แล้วไม่เจอ ถือว่ามาไม่ถึงนะครับ เพราะเจ้าของจะพามาทุกอาทิตย์เรียกว่าเป็นหนึ่งในไอคอนเลย น่ารักดี

ตอนนี้ผมไม่สนใจของอย่างอื่นแล้วครับ เพราะเวลามันปาเข้าไป 12.00 แล้ว คือตลาดมันเริ่มจะวายแล้ว
ผมรีบเดินไปที่ร้านทีเด็ดอีกร้าน...ร้านนี้อยู่เลนกลาง ของตลาดเลยครับ
จุดเด่นของร้านนี้คือราคาถูก แผ่นนึงจะอยู่ที่5-10เหรียญ นอกจากแผ่นหายากจริงๆก็จะ 20...
อยากได้แผ่นอะไรก็บอกลุงคนขายได้เลย เค้ารู้หมดแล้วก็มีเกือบทุกแผ่น
ติดอยู่ที่ว่าไอ้ที่เค้ามีมันมักจะอยู่ที่บ้านเสมอๆๆ ไม่เคยเอามาเลย บางทีก็บอกว่าหาไม่เจอบ้างไรบ้าง555
ถ้าเจอพวกแผ่น Living stereo ร้านนี้ก็จัดได้เลยครับ ของแท้รุ่นเก่าแน่นอน

ถัดไปอีกหน่อยก็เป็นร้านแผ่นเสียงอีกครับ เจ้าของร้านชื่อ Mr. John เป็นคอแจ๊สขนานแท้ แต่บังเอิญ(หรือโชคดีของผมก็ไม่รู้ )วันนี้เขาไม่มาครับ...
ใครต้องการหาแผ่นแนวนี้เชิญร้านนี้เลย ร้านนี้เสียอย่างเดียว ไม่ยอมติดราคา แล้วชอบขายแพงครับ เรียกว่าพวกกองๆอยู่บางแผ่นเค้าอาจจะเรียกราคาขึ้นไปถึง 60-100 เลยก็เป็นได้...ผมพยายามจีบแผ่น John Coltrane ของพี่เขาอยู่ เป็น Blue Note First Press เลยเชียว...

เป็นอันว่ารอดออกจากเขตอันตรายโดยไม่เสียเงินเลย...555

B&O ก็ยังหาชมได้ในซอยนี้

ร้านตรงกันข้าม ขายของแนวทหาร คอมมิวนิส และ เอเชีย
ซึ่งถือว่าเป็นของแปลกของคนที่นี่

เดินออกมาเจอกับพี่คนนี้ ถือว่าเป็นขวัญใจช่างภาพของวันเลย
ในขณะที่คนส่วนใหญ่ใช่กล้องถ่ายภาพเพื่อบันทึกเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นประจำวัน พี่คนนี้เลือกที่จะบันทึกเหตุการณ์เหล่านั้นในรูปแบบของเสียง
ผมยังไม่ค่อยเห็นคนไทยมาแนวนี้กันเท่าไร ยังไงก็ฝากไว้พิจรณาด้วยแล้วกัน

เก็บภาพเก็บเสียงยังพอรับได้นะครับ หวังว่าคงไม่มีใครในที่นี้ เก็บบันทึกกลิ่น นะ!!

ยังไม่ได้อ่านแต่จะอ่านแน่ๆจ้า รูปนี่จากกล้องเทพแน่ๆๆคร๊าบ

สำหรับคนที่จะมาหาแผ่นที่ออสเตรเลีย นะครับ แผ่นที่ปั้มที่นี่คุณภาพจะเป็นลองทาง อเมริกา และยุโรปอยู่นิดนึง
แต่ข้อดีคือพอหาได้เกือบทุกแผ่นในราคาที่ไม่แพง(ถ้าขยันหน่อย) คนที่นี่ก็จะไม่นิยมเล่นแผ่นออดิโอไฟล์ ราคาก็จะไม่สูงมากครับ อยู่ที่ประมาณ 20-25$ แผ่นSheffield ก็จะมีรุ่นแรก เยอะมาก (ที่เป็นโลโก้ London Town Hall )

ผมยังเหลือร้านทีเด็ดอีกหนึ่งร้านสุดท้าย เจ้าของร้านชือ les Paul (แค่ชื่อ ก็ไม่ธรรมดาแล้ว555)
เชคเวลาตอนนี้ 12.15 และผมยังเหลือกระสุน 20$ ถ้วนๆ
ไม่รู้หลายคนคงเริ่มจะเดาออกแล้วมั้งครับ ว่าตอนจบของวันนี้จะเป็นอย่างไร

คงต้องขอมาต่อช่วงสุดท้ายพรุ่งนี้นะครับ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามคร้าบบบบ

ชอบครับ เล่าต่อนะ รออยู่ (ไม่คิดค่าตั๋วเครื่องบินใช่รึป่าวครับ)

ตอบ
คห.14 อยู่เมลเบิลครับ

คห.25 เกรงว่าจะทายผิดครับ เดี๋ยวมาเฉลยตอนจบ
คห.27 ขอบคุณครับ เรื่องเงินไม่มีปัญหาครับ ยังไงผมก็มีอยู่แค่20

อ้าวกลับมาอ่านอารมณ์ค้างเลยครับ สงสัยจะง่วง รอลุ้นต่อ 555

ตอนไปเที่ยวไปแต่ victoria กับ st.kilda market ไม่ยักรู้ว่ามีอย่างนี้ด้วยครับ ตอนไปเดิน st.kilda ได้มีดโกนหนวดเก่าๆมา 2-3ชุด (ไม่ใช่ของอาร์ทอะไรเล๊ย) ทุกวันนี้ยังคิดว่าตรูจะซื้อมาทำไมฟระเนี่ย แต่ก็ยังเก็บไว้จนทุกวันนี้ 555

ฺB&O คห. 22 วันก่อนเห็นบนชั้นหกพันธ์ทิพย์งาม เจ้าของร้านบอกหมื่นแปด ผมคิดในใจสงสัยค่าเปิดปีก(ตอนใส่แผ่น) 555

รออ่านต่อนะครับ :)

พี่เจตย์ครับ ฝากซื้อแผ่นได้ไม๊ครับเนี่ย แหะๆ

โอววว อ่านแล้วสนุกตามไปเลยครับ เมืองไทยน่าจะมีมือสองหน้าตาแบบนี้มั่ง 555 เยี่ยมๆๆๆๆ

^
^
ว่างๆ เฮียก็บินมาเยี่ยมพวกผมบ้างสิครับ 555

อยากได้ รีโมต futaba อ่ะครับ สวยมากกกกกกกก TvT อยากไปมั่ง

เจ้าประคู๊ณ ขอให้มีตังค์ค่าเครื่องบินหน่อยเหอะ จะขอบินไปคุ้น vintage ที่ออสกับวุฒิเลยล่ะ 5555

เฮียก็ลองเปลี่ยนจาก First Class ลงเป็น Economy บ้างสิครับ แหม...อิอิ

เจ้าประคู๊ณ ขอให้มีตังค์ค่าเครื่องบินหน่อยเหอะ จะขอบินไปคุ้น vintage ที่ออสกับวุฒิเลยล่ะ 5555
------------------------------

โหเฮียมีเป็นล้านยังไม่พอนั่งเครื่องอีกหรือครับ อิอิ ไปก่อนล่ะครับ หิหิ

มารออ่านต่อ อิอิ

ไม่เคยไปMelbourneเลยครับ เคยอยู่แต่Brisbane ถ้ารู้ว่าดีขนาดนี้ขอแม่ไปเรียนsummerดีฝ่า 55555

... โหเฮียมีเป็นล้านยังไม่พอนั่งเครื่องอีกหรือครับ อิอิ ไปก่อนล่ะครับ หิหิ

----------

อุ๊ยๆๆๆ เฮียย์ครับ ... พี่เต้ย์ว่าเฮียย์หัวล้านครับ .....


5555

แล้วตาวุฒิย์ไม่จัด วินเทจ ซัดตัวมั่งเร๋อ ...

ขอโทษที่ทำให้รอนานครับ

กลับมาช่วง15นาทีสุดท้ายกันครับ
ตอนนี้เริ่มมีเสียงประกาศจากส่วนกลางแล้วว่าตลาดจะปิดในอีก15นาที ให้ผู้ขายทุกคนเตรียมเก็บของได้
คือตลาดแห่งนี้ความจริงมันเป็นบริเวณที่จอดรถของSupermarket นะครับ พวกผู้จัดจรึงต้องรีบเคลียที่ให้เสร็จกลับสู่สภาพเดิมก่อนบ่ายโมง

ของร้านนี้ก็แปลกดีครับ เป็นพวกงานแฟชั่นดีไซน์ ในแฟ้มจะมีพวกงานร่างพวกรูปเสื้อผ้าให้เลือกซื้อ รวมไปถึงพวกหนังสือแฟชั่นต่างๆ แต่ผมไม่ค่อยมีเวลาแล้วครับ แค่หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายแล้วก็เดินจ้ำต่อไป

รู้สึกพี่คนนี้จะหาแผ่น ทัชอยู่นะครับ เห็นว่าปั้มแรกมาจาก เยรมัน นี่ตลาดจะปิดแล้วก็ยังไม่เห็นเจอถูกใจสักแผ่น
(เหมือนผมเลย...)

ลองนึกถึงสมัยที่ยังไม่มีคอมพิวเตอร์ครับ เวลาที่จะพิมพ์พวกเอกสารหรือโปรสเตอร์ ต้องใช้ตัวอักษรพวกนี้มาเรียงกันจนเป็น 1หน้ากระดาษที่เราเห็น
ผมเคยเรียนวิชา Typography โดยอาจารย์ ไม่อนุญาติให้ใช้คอมเลย มันช่างเป็นวิชาที่โหดร้ายมากๆ
คุณลองนึกถึงความ ห่ า ง ของตัวหนังสือแต่ละตัวในหน้ากระดาษนี้ดู ถ้าเกิดมีตัวไหนไม่เท่ากันขึ้นมา มันก็จะฟ้ องออ กมาทันที บางครั้งทำเอาอ่านไม่รู้เรื่องเลยก็ได้....
ของเหล่านี้ก็จัดอยู่ในหมวด Industrial ที่เค้าสะสมกัน โดยเฉพาะพวก ถาดไม้ และชั้นสำหรับเก็บ เพราะมันแบ่งเป็นช่องๆๆอย่างสวยงาม

จ้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณเจต

ตามหาแผ่นทัชนี่ คุ้นๆนะครับ....5555555555

มันต้องแย่งกันหน่อยแล้ว

เจ้าเครื่องนี้ก็แปลกดีครับ ปิดลงมาก็ดูเหมือนแอมป์ตัวหนึ่ง เปิดขึ้นไปก็เป็นเครื่องเล่นแผ่นได้ เรียกว่าเป็นอินติเกรตของแท้เลย..ถ้าเป็นทุกวันนี้ก็เหมือน เครื่องเล่นซีดี ที่มี ปรี และ แอมป์อยู่ในตัว ต่อออกลำโพงได้เลยยย
เครื่องนี้ของ National-Panasonic ครับ มาพร้อม รีโมทด้วย

ร้านนี้ขายหุ่น LEGO ครับ เรียกว่ามีกันเกือบทุกภาค ถามหากันได้

ผมเสียเวลากับเจ้าเครืองสีฟ้านี้พอสมควรเลย ใครรู้ว่ามันคืออะไรช่วยบอกทีครับ
ผมคิดเอาเองว่ามันต้องเป็นเครื่องวัดแผ่นดินไหว(แบบวินเทจๆๆ) แน่เลย
มันเป็นจานสีขาวกลมๆที่สามารถหมุนไปได้ แล้วมีเข็มสองสามเข็มยื่นเข้ามาในรัศมี
ในแต่ละเข็มก็มีตัวเลขต่างๆไม่เท่ากันอยู่เหมือนเป็นค่าอะไรสักอย่าง
(ขอโทษด้วยครับสำหรับคำอธิบายที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง)

ระหว่างที่ผมกำลังรอถามคนขาย (ที่เขากำลังเม้าท์ กับคนข้างๆอย่างเมามันอยู่) ก็มีเสียงประกาศดังขึ้นว่า
“ ขณะนี้เหลือเวลาอีก 5นาที ให้ทุกร้านเตรียมหยุดการซื้อขายได้แล้วววว”
โอเค ผมรับทราบและรีบมุ่งหน้าไปยังร้านแผ่นร้านสุดท้าย

^
^
เออ...กล่องสีม่วงครับ ไม่ใช่กล่องสีฟ้า

ในที่สุดผมก็มาถึงเป้าหมายสุดท้าย และพี่ les Paul ก็ยังไม่ปิดร้าน555
ท่านผู้ติดตามครับ...พอผมมายืนอยู่หน้าร้านนี้ ดันเกิดอาการว่างขึ้นมาซะงั้น
คือจากแผ่นเสียงทั้งหมดที่เค้ามี กับเวลาที่ผมมี ทำให้ผมไม่รู้จะเริ่มที่ขยะกองไหนดี
และด้วยความที่ผมตั่งใจจะใช้เงิน 20ของผมให้คุ้มค่าที่สุดในวันนี้เพื่อที่จะเอามาให้เพื่อนๆที่นี่ได้ดูกัน ผมก็จะไม่ซื้ออะไรมั่วๆโดยเด็ดขาด ผมเริ่มคุ้ยจากกองซ้าย-บน ตามที่เห็นในภาพ

คุ้ยไปไม่ถึง 10 แผ่น ผมก็ไปเจอกับแผ่น Digitally Master ของ Stevie Wonder หน้าปกเป็นสีเขียวอ่อนรูปใบไม้
ข้างในเปิดออกมามีสมุดรูปภาพ หนึ่งเล่มใหญ่ ผมเริ่มนึกไปถึงตอนเด็ก...ผมว่าผมเคยฟังแผ่นนี้ที่เมืองไทยนิ...ปัญหาคือผมจำไม่ได้ว่าเพลงข้างในเป็นอย่างไร...ผมหันมาดูรายชื่อเพลงด้านหลัง มันไม่มีเพลงที่ผมรู้จักเลย...ผมเริ่มไม่แน่ใจ...เอาเลยดีไหมน้าาา...

ผมนึกถึงเพลง I just call to say I love you ที่เป็นเพลงโปรดของผมในตอนเด็กๆ และทุกครั้งที่พ่อผมเปิดเครื่องเสียง ผมจะรีเควสเพลงนี้...ผมหยิบรายชื่อเพลงขึ้นมาดูอย่างละเอียดอีกที..แล้วก็พบว่ามันไม่ได้อยู่ในชุดนี้
ผมค่อยๆวางแผ่นนี้ลงอย่างช้าๆ และเริ่มหาเป้าหมายใหม่

ผมนึกถึงซีดี(เก่า)ที่เพิ่งได้มาใหม่(ไม่นานมานี้)...ซีดีที่ว่านี้คือ Dreams with Dean ของ Dean Martin
(แผ่นนี้เป็นแผ่นแนะนำเลยนะครับ สำหรับคนเล่นเครื่องเล่นวินเทจ โดยเฉพาะผู้ที่เล่นลำโพงตระกูล Hornทั้งหลาย)
ผมจึงมุ่งหน้าไปยังหมวด Male Vocal ซึ่งอยู่ด้านในสุดของร้าน..

เปิดหาอยู่ไม่นาน ..ผมเจอแผ่น Dean อยู่ประมาณ 5 แผ่น แต่มันไม่มีแผ่นที่ผมต้องการ...หลังจากเปิดกลับไปกลับมาอยู่สักพัก ผมได้เจอกับอีกแผ่นที่น่าสนใจ...แผ่นที่ว่านี้คือ Christmas with Dean คือเป็นรวมเพลงคริสมาส หลังจากเชค สภาพ และ ลายละเอียดต่างๆแล้ว ถือว่าแผ่นนี้อยู่ในระดับเยี่ยมเลยทีเดียว และที่สำคัญเป็นแผ่นอเมริกาด้วย...ผมอยู่ในช่วงตัดสินใจ...(อีกครั้ง)

...ผมย้อนนึกไปถึงแผ่น Elvis Christmas ที่ผมซื้อไปเมื่อคราวก่อนๆๆ...ผมนึกถึงคุณภาพของการบันทึกที่ถือว่าเยี่ยม...ผมนึกถึงสภาพแผ่นที่อยู่ในขั้นดีมาก...ผมนึกถึงเพลง....ผมนึกถึงเพลง........ผมวางเป้าหมายสุดท้ายของผมลง
ผมตัดสินใจเดินออกมาจากร้าน โดยไม่มองอย่างอื่น

(หลังจากนี้จะเข้ามาถึงตอนจบแล้วนะครับ โปรดอ่านอย่างช้าๆด้วยอารมณ์เศร้าๆๆตามไปด้วย...)

ผมเดินออกมาและรู้ว่าวันนี้คงไม่ได้อะไรติดมือกลับบ้านแล้ว....
บัดนี้ทุกร้าน ต้องจบการซื้อขายลง

ผมมองเห็นคนต่างเก็บของ...(แล้วอะไรจะเหมาะกับการเก็บพวกขยะไปกว่าถังขยะ)
ผมมุ่งหน้ากลับบ้าน...

แล้วผมก็เจอกับเจ้ากองขยะกองนี้
ผมเหลือบไปเห็นขาตั้งกล้องวินเทจที่ยื่นออกมา
ผมคิดในใจว่า วันนี้เราคงจะมีดวงได้ของฟรี
ผมค่อยๆคุ้ยลงไป
ปรากฎว่า คนที่เอามาทิ้งเขาไม่ได้หดส่วนขาของขาตั้งเข้าไป
แล้วพออีกคนมาทิ้งทับ..แลยทำให้ขาเหล่านั้นงอหงิก ใช้การไม่ได้
ผมจึงต้องทิ้งมันไว้ตรงนั้น และเดินออกมาตัวปล่าว....(อีกสักครั้ง)

(คือพวกคนที่เขาเอาของมาโละจริงๆ ถ้าหมดวันแล้วเขาขายไม่ได้ก็จะเอามาทิ้งเลย..ซึ่งเราเก็บได้ตามสะดวกครับ ไม่ต้องเกรงใจ หรือบางคนก็จะกองของไว้หน้าร้านพร้อมป้ายบอกว่ากองนี้ฟรี...)

ผมย้อนคิดไปถึงกระทู้ตามล่าวินเทจสุดขอบฟ้า กระทู้เมื่อเช้านี้
http://www.forum.munkonggadget.com/detail.php?id=51766
หน้าเฮียและพรรคพวกช่างมีความสุข รื่นรมณ์

ผมนึกถึงคอมเม้น (คห.32)ของผม
ผมคิดว่าจะเอาอะไรกลับไปเล่าดี
ผมกลับบ้านตัวปล่าว
เราคงไม่มีอะไรกลับไปเล่าให้เพื่อนๆฟังเแล้ว.....



เหมือนพระเจ้าจะรู้สึกถึงความเศร้าของผม ผมเงยหน้าขึ้นมาแล้วเจอกับภาพข้างล่างนี้......

เย้ย!!! ไหนมาจบด้วยรูปนี้ ไม่อาววว ผมดูอ้วน(ไม่ยอมรับความจริง 555)

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะครับ ผมว่าน่าจะเอาขยะออกแล้วเอารถเข็นกลับบ้านนะครับ 555

ผมว่าไปเดินตลาดอย่างนี้ บางทีแค่ได้ดูก็มีความสุขแล้วครับ เมื่อก่อนวันเสาร์ผมไปเดินตลาดของเก่าที่รัชดาบ่อยๆ ส่วนมากก็มือเปล่า ยกเว้นบางครั้งอยากได้จัดๆ อะไรก็เอา 555

ปอลิง สรุปใช้กล้องอะไรถ่ายครับเนี่ย 1:1 หมดเลย

นี่มันกระเป๋าทหาร...เหมือนในกระทู้เมื่อเช้าเลยหนิ...
ถึงแม้นมันยังไม่ถึงกับ Gas Mask Bag แต่มันก็ใกล้เคียงวะ

คราวนี้ผมตัดสินใจสอยมันลงมาทันที โดยไม่คิดอะไรอีกแล้ว
และในขณะที่ผมเอากระเป๋าใบนี้มาสะพายนั้นเอง
ผมเดินกลับบ้านพร้อมรอยยิ้มและความสำเร็จ
ผมรู้ในทันทีเลยว่าผมจะจบกระทู้แรกในชีวิตของผม ด้วยการขอเริ่มเข้ากลุ่มวินเทจแห่งเวปมั่นคงอย่างเป็นทางการ
ขอบคุณทุกท่านครับ...

โอววว คุณเจตน์ เดี๋ยวผมขออนุญาตเอากระทู้นี้ทำเป็นแบนเนอร์แปะให้คนได้อ่านกันเรื่อยๆๆนะครับ สนุกมากๆๆเลย เจ้าประคู๊ณ ขอให้มีตังค์ไปซื้อถึงที่ทีเต๊อะๆๆๆ 5555

มือระดับนี้ ต้องเป็นนักเขียนมาก่อนแน่ๆๆๆเลยๆๆๆๆ




เมื่อตะกี๊ ได้ยินใครพูดพาดพิงในสภาแว่วๆๆว่าล้านเลิ้นอะไรนี่ล่ะ จ๊ากๆๆๆๆ แบบเฮียเค้าไม่เรียกล้าน เค้าเรียกโล้นล่ะจ้าๆๆๆๆ 5555

อ่า เพลิน เลยครับ คุณ เจตน์ 55 ภาพได้อารมณ์ แล้ว อ่านก็ยังได้อารมณ์ อีก ละครับ 55 เฮีย จะบินไปถึงโน่นเลย เหรอครับ ไกลนะครับ งานนี้555 ..............อิ อิ อิ

ขนาดนั้นเลยหรอครับเฮีย ยินดีมากเลยครับ...

สำหรับกล้องนะครับ...ผมใช้แค่คอมแพคของพานาโซนิดเอง
แต่เอามาครอปให้เป็นจตุรัส ใน Aperture และใส่ฟิวเตอร์สีเหลืองให้มันดูวินเทจๆๆเท่านั้นเองคร้าบ....

ผมลืมใส่linkเพิ่มเติม

อันนี้เป็นข้อมูลสำหรับตลาด
https://www.sundaymarket.com.au/

ส่วนอันนี้เป็นงานแผ่นเสียงนะครับ
http://www.camberwellfair.com.au/
สำหรับคนที่จะมาหาของ ให้เลือกมาตามวันที่เค้าจะจัดเลยครับ รับรองแจ่มแน่่่
ทุกร้านที่ผมกล่าวถึงจะไปเปิดด้วยแน่นอน และยังมีร้านอื่นๆที่ไม่ได้กล่าวถึงอีกมากมายครับ

ยังไงถ้ามีงานครั้งหน้า จะเอารูปมาฝากอีกนะครับ...

อ้าวขอโทษนะครับ ตอนนั้นคิดว่าจบแล้ว

สรุปว่าได้กระเป๋านี่เอง เหลือเงินกลับบ้านอีกต่างหาก...

ลีลาการเขียนดีครับ

กดล้าน เฮ้ย กดไล้ตรงไหนนี่ 5 5

(ปล. งวดนี้มาสั้นๆนะครับ มี12รูป คืออยากเขียนระบายแค่นั้น)

คือความจริงผมไม่ได้ตั่งใจที่จะมาต่อความยาวสาวความยืดอะไรกับกระทู้นี้หลอกนะครับ
แต่บังเอิญว่าอาทิตย์นี้มันดันทะลึ่งมีเรื่องเข้ามาอีกแล้วครับ...55555

ผมคาดว่าผู้ที่เข้ามาในกระทู้นี้น่าจะอ่านเรื่องราวในกระทู้วินเทจต่างๆอยู่แล้ว
ช่วงปลายอาทิตย์ที่ผ่านมา เพื่อนๆพี่ๆซึ่งนำโดยคุณพี่ไก่ย์ ได้ทำการบุกทะลุทะลวงวงการวินเทจและแผ่นเสียงเป็นอย่างหนัก
เรียกได้ว่าทั้งเทรินทั้งแผ่นกวาดกันให้โล่งให้เกลี้ยงไปเลย วันๆก็คอยหาเป้าหมายว่าจะไปลุยที่ไหนดี

ส่วนผม(ที่อยู่ไกลออกมา)ได้แต่เฝ้าคอยติดตามอ่าน(โดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย)เพราะที่ๆผมอยู่มันไม่มีแผ่นเสียงไทยวินเทจๆให้ไปคุ้ยๆๆค้นๆๆอย่างแน่นอน ซึ่งค่อนข้างจะดีนะครับเพราะงานนี้ผมคงไม่เสียตังค์แน่ๆ.......แต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้น เรื่องมันก็คงจบตรงนี้ และผมคงไม่ต้องกลับมาอัพเดทอะไรในกระทู้นี้อีก.....ใช่ไหมครับ.....(มาถึงตรงนี้หัวเราะไม่ค่อยออก)

เนื้อเรื่องเลยมีอยู่ว่า ผมเพิ่งรู้ว่าค่ายเบเกอรี่มิวสิกในยุคแรกๆเค้ามีการทำแผ่นเสียงออกมาด้วย ผมซึ่ง(เคย)เป็นแฟนพันธุ์แท้ของค่ายนี้อย่างจริงจังเข้าไส้ เลยเกิดอาการณคันๆๆๆๆขึ้นมาครับ (คล้ายๆกับอาทิตย์ก่อนเลยครับต่างกันตรงที่คราวนี้หนักกว่ามาก) ช่วงคืนวันเสาร์ผมพยายามติดต่อเพื่อนๆหลายคนให้ดูๆๆให้ด้วย แต่คราวนี้มันรู้เลยครับว่าความหวังมันน้อยมากๆๆ ที่จะได้แผ่นที่ผมต้องการ
พอถึงเช้าวันอาทิตย์ผมจึงต้องออกไปหาคุ้ยๆๆอะไรสักอย่าง คุ้ยให้มันลืมแผ่นเบเกอรี่เหล่านั้นที่มันไม่ยอมหลุดไปจากความคิดผมเลยยยย และก็มีอยู่ไม่กี่ที่ครับที่ผมจะคุ้ยได้อย่างหนำใจ ซึ่งมันก็ไม่ใช่ที่ไหนหลอกครับ...ที่เก่าที่เดิม..

มันเหมือนเดจาวูเลยครับ...ผมตื่นมาตั่งแต่ก่อน6โมงเช้า และผมไม่สามารถนอนหลับได้อีก ทั้งๆที่เมื่อคืนกว่าผมจะนอนก็ตี2กว่าแล้ว..
ผมเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับตัวเองนิดหน่อยทีควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้
สิ่งที่ผมทำกับตัวเองคือเดินมาเปิดคอม...หยิบหูฟังที่ดีที่สุดของผมมาต่อ..แล้วเปิดหนังเรื่อง Robin Hood....
(คุ้นๆกับประโยคข้างบนรึป่าวครับ...(555..ผมหัวเราะตอนพิมพ์ เพราะเป็นที่เกิดขึ้นจริงๆ ไม่ได้มาปรุ่งแต่งเลย))
อ๋อแต่ผมไม่ได้ดูภาคเดิมนะครับ อาทิตย์ที่แล้วผมดูภาคล่าสุด คราวนี้ผมดูภาคก่อนหน้านี้(น่าจะนานมากอยู่)

พอหนังจบ..อาบน้ำแต่งตัว..ออกจากบ้าน...มาขึ้นรถไฟ.......
ผมคลาดกับรถไฟครับ ขบวนต่อไปจะมาในอีก 45นาที แล้วผมต้องไปต่ออีกขบวนซึ่งไม่รู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหน
วันนี้ผมจึงเลือกที่จะเปลี่ยนวิธีเดินทาง...โดยผมเลือกที่จะมาโดยรถราง หรือ Tram นั่นเอง
และด้วยความคันของผม ผมตั้งใจว่าวันนี้ชอบอะไรจะซื้อให้หมด ซื้อให้หายอยาก หายบ้าไปเลย..ผมเตรียมเครดิตการ์ดมา1ใบ บัตร เอทีเอ็ม อีก 2 ใบ พร้อมนึกในใจว่ายังไงวันนี้ตรูเต็มที่ (อ๋อ ที่ต้องเอาบัตรมาหลายใบเพราะแต่ละใบมันไม่ค่อยมีเงินนะครับ)

ปกติถ้าเป็นการเดินทางที่ไกลหน่อย คนที่นี่จะไม่ค่อยใช้รถรางกันเท่าไร ส่วนสาเหตุก็เป็นเพราะมันเคลื่นที่ได้ช้ามักๆๆ ช้าจนน่าลำคาญเลยครับ
ป้ายก็เยอะมาก เรียกว่าจอดกันทุกๆแยก และทุกๆระหว่างแยก และทุกๆระหว่างของระหว่างแยก คือมันเยอะเกิ้น! ภาพหนึ่งที่คุณจะเห็นจนชินตาคือ ภาพจักรยาน ที่ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ต่างถีบแซงรถที่คุณนั่งอยู่แต่ในความไม่ดีมันมีความดีแน่นอนครับ

ในความช้านี่เอง ทำให้ผมเริ่มรู้สึกถึงลมหายใจเข้าออก ผมเริ่มนึกถึงความอยากได้ของผม ผมเริ่มปล่อยวางหลังจากที่ผมถามหลายๆคำถามกับตัวเอง...ผมถามว่ามันจำเป็นมากไหมที่ผมจะต้องหาแผ่นเสียงพวกนี้มาให้ได้..ในเมื่อซีดีผมก็พอมีอยู....ผมคิดต่อไปเรื่อยๆว่าต่อให้ผมได้แผ่นเสียงเหล่านั้นมาผมจะเปิดมันบ่อยกว่าเพลงที่อยู่ใน ituneหรอ ขนาดซีดียังไม่ได้เปิดเลยนะ...แล้วผมก็คิดต่อไปเรื่อยๆๆ...แล้วผมก็เริ่มไม่อยากได้...ผมเริ่มอยากจะกลับบ้านไปนอนเพราะขณะนี้ยังมาไม่ถึงครึ่งทางเลย...ผมมองคนอื่นในรถมากขึ้น..ผมเริ่มสงบ

เพื่อนๆครับที่เขียนมายาวๆเนี่ยอยากจะฝากไว้เลยนะครับ ว่า”สติ” เป็นสิ่งสำคัญมากจริงๆ และการจะควบคุมสติให้ได้มันต้องฝึกฝนครับ
ผมคนนึงแหละที่ทำไม่ได้ คือไอ้ความสงบที่ผมเล่าไป มันอยู่กับตัวผมไม่เกิน5นาทีครับ ที่เหลือฟุ้งซ่านล้วนๆ ยิ่งคิดมันยิ่งอยากได้ ยิ่งสงบมันยิ่งคิดถึงครับ..หลังจากนั้นผมก็พยายามกดหาข้อมูลจากมือถือให้ได้มากที่สุดครับ ผมอ่านกระทู้นึงเค้าบอกว่าเค้าเคยเจอแผ่นโมเดินด๊อก เมื่อ7-8ปีที่แล้ว ซึ่งมีราคาค่างวดอยู่ที่ 2500บาท (เป็นแผ่นเต็ม) แล้วก็ยังพอเห็นพวกแผ่นตัด (Single) อยู่ประปราย เท่าที่รู้ก็มีแผ่นของบอยด์ รักคุณเข้าแล้ว แผ่น ก่อน 5เวอร์ชั่น แล้วก็แผ่นตัดของ โมเดินด๊อกซึ่งทั้งหมดเป็นกระทู้เมื่อหลายปีมาแล้ว และนั้นคือข้อมูลทั้งหมดที่ผมได้..

พอผมมาถึงตลาดมันปวดหัวมากเลยครับ ไม่รู้ว่าคิดมากไป หรือไม่ได้นอน...
เหมือนคนตาบอดครับมึนตึ๊บ เบลอไปหมด มองอะไรมันกลายเป็นโมเดินด๊อก
ไปเริ่มคุ้ยแผ่นอย่างไร้ความหวัง..เจอแผ่นอะไรก็ไม่อยากได้เลยครับ
ผมเจอแผ่น Direct Disc แท้ๆสภาพเยี่ยมในราคา $10 หยิบขึ้นมาดูแล้วก็วางลง
ผมเจอ CD เก่าBlue note ของ John Coltrane ในราคา $12 (แผ่น เยรมัน 1st press) ผมหยิบมาดูแล้วก็วางลง
ผมเลยพักการหาแผ่นก่อนครับ กะว่าไปหาอย่างอืนดูเพลินๆดีกว่า สงสัยวันนี้จะแย่...

แล้วก็มาเจอกับไอ้นี่ครับ
เปิดดูอยู่พอสมควร จนเริ่มผ่อนคลาย
พี่คนขายเค้าคงคิดว่าผมคงเอาแน่ จึงยื่นข้อเสนอพิเศษ
ทั้งกอง 3เหรียญ...(ประมาณ 5-6เล่ม)
บังเอิญว่าหนังสือมันสภาพไม่ค่อยดี และผมก็ไม่ค่อยชอบวินเทจแนวนี้เท่าไร..จึงวางไว้ที่เดิม

แล้วก็มาเจอกับไอ้นี่ครับ
เปิดดูอยู่พอสมควร จนเริ่มผ่อนคลาย
พี่คนขายเค้าคงคิดว่าผมคงเอาแน่ จึงยื่นข้อเสนอพิเศษ
ทั้งกอง 3เหรียญ...(ประมาณ 5-6เล่ม)
บังเอิญว่าหนังสือมันสภาพไม่ค่อยดี และผมก็ไม่ค่อยชอบวินเทจแนวนี้เท่าไร..จึงวางไว้ที่เดิม

แวะหาของกินแก้เครียสักหน่อยครับ วันนี้อากาศดีครับ มีแสงแดดเปรี้ยงๆมาช่วยลดความหนาวลงไปนิดนึง
แต่วันนี้ลมแรงมากๆ

พี่นินจาคนนี้เป็นไฮไลทของวันเลยครับ
แกเป็นชาวญี่ปุ่น แกใส่ชุดนินจามาเล่นกลหลอกเด็กครับ
ก็เล่นไม่ค่อยเนียนเท่าไร่แต่เน้นแบบเอาฮามากกว่า

ผมเกือบซื้อโปสเตอร์Cliff ใบนี้ครับ ติดอยู่ที่มันดู80’s ไปหน่อย
แล้วระหว่างกำลังดูอยู่ลมพัดมาแรงมาก แรงจนแจกันร้านข้างๆตกลงมาแตก
(ซึ่งผมยืนยันว่ามันไม่เกี่ยวกับผมเลย แต่ยังไงก็ตามผมเดินฉากออกมาจากเหตุการณ์ทันที)

ทุกแผ่น ทุกตลับที่เห็นมันกลายเป็นโมเดินด๊อกไปหมดเลย...

ถ้ายังจำได้ พี่คนนี้อาทิตย์ที่แล้วแกมาหาแผ่นทัชไงครับ
ชุดเดิมเป๊ะ..รู้สึกอาทิตย์นี้จะมาหาโมเดินด๊อก...
พอผมเห็นปุ๊บ รีบคว้ากล้องขึ้นมาถ่ายทันที่...เค้ามองมาด้วยท่าทางงงงง
ถ่ายตรูทำไม....

น่าเดินจัง

ตอนนี้เกิดอาการอยากกลับเมืองไทยขึ้นมาทันทีครับ
คิดถึงเมืองไทยและแผ่นเสียงครับ
อยากไปคุ้ยแผ่นแบบคนอื่นบ้าง.... แงแงแง

หมดแล้วครับ...หมดแรงแต่ยังมีความหวัง
ต่างคน ต่าง ไป...ไปหาสิ่งที่ตัวเองเสวงหา
ความสำเร็จมันรอเราอยู่...ถ้าเราหา..เราจะเจอ

ส่งท้ายด้วยภาพนี้ครับ
พี่นินจาก็ยังกลับรถไฟ (เหมือนเรา)

จัดไปด้วยแบนเนอร์ติดไว้เป็นเกียรติกับเว็บแล้วจ้าๆๆๆๆๆ 555

วันนึงต้องเก็บตังค์ไปคุ้ยขยะที่นี่มั่งให้ได้จ้าๆๆๆ 555 อยากไปๆๆๆๆ

เขียนเก่งมากๆเลยครับเหมือนอ่านนิยายเลยเห็นภาพตามเลยครับ...^-^...
ว่างๆมาพาไปเที่ยวอีกนะครับ .......

The purchases I make are entriley based on these articles.

อ่าน2รอบล่ะหนุกและเพลินดี

สนุกมากครับ
ตอนผมไป มีเวลาน้อยมาก
ไม่ยักู้ว่าผมพลาดแหล่งดีๆไป รวมถึงรถราง T_T

ขอบคุณทุกท่านที่ชอบนะครับ

ผมไปเที่ยวพวกธรรมชาติมา ถ้าพอมีเวลาจะมาลองเขียนภาคต่อให้อ่านเล่นๆกันนะครับ

ขอแปะลิ้งค์ภาคต่อครับ
พาไปปั่นจักรยาน ถ่ายรูป...(อาจไม่ดราม่าเท่า แต่ลองอ่านดูเล่นๆนะคร้าบบบ)

http://www.forum.munkonggadget.com/detail.php?id=74139

ชอบมากเลยจ้า เราเองก็ศิษย์ออสซี่เหมือนกัน แต่กลับไทยมาแล้วละ อยู่โฮบาร์ทมาก่อน ไม่ทราบว่าเคยแวะมาเที่ยวมั้ยเอ่ย อิอิ เราชอบเดินตลาดพวกนี้มากเหมือนกัน ดูของเพลินดี มีแผ่นเสียงเก่าขายเยอะเหมือนกันด้วย เราเคยได้แผ่น ost. the sound of music มาด้วย แล้วก็อัลบั้มของ Sergio Mendes เจ๋งมากเลย

อิอิ ไว้วันหลังจะลองใช้ filter แบบนี้บ้าง สีออกมาสวยจังเลย ปกติเราใช้โปรแกรม toy camera analog colour อยู่อะค่ะ