หลังจากต่อเครื่องที่ฮ่องกงแล้ว (จากไทยประมาณ 2 ชม.) ลูกทีมทุกท่านก็ยังยิ้มแย้มแจ่มใสกันดีครับ เหมือนยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ เพราะ Flight สั้นๆ 2-5 ชม. พวกเราบินกันจนชินแล้ว ไม่รู้สึกว่าเหนื่อยล้า แต่หลังจากนี้จะต้องนั่งยาวราวๆ 14 ชม. นู่นเลยครับ แถมยังต้องต่อเครื่องจาก Los Angles ไป UTAH อีกรอบด้วยครับ หินจริงๆ

เวลาผ่านไปราวๆ 7 ชม. เปิดหนัง ฟังเพลงไปจนไม่รู้จะทำอะไรแล้ว จะหลับก็หลับไม่ค่อยลง สังเกตหน้าน้องกอล์ฟตอนนี้ ไร้วี่แววความสดชื่น เหมือนตอนเครื่องบินออก แถมหนังก็ไม่มี SUB ไทย หรือเสียงไทยเลยสักเรื่อง ยิ่งเป็นไอ้ตี๋อย่างผมภาษาอังกฤษไม่ค่อยกระดิก ได้แต่ดูภาพ แล้วก็เดาๆเนื้อเรื่อง เอาวะดีกว่าไม่มีอะไรดู 555

เครื่องบินที่ขึ้นจาก LAX -SLC จะขนาดไม่ใหญ่มากครับ เพราะเหมือนเราบินในประเทศ ตอนแรกคิดว่าเครื่องเล็กน่าจะแกว่ง หรือสะเทือนกว่าเครื่องใหญ่ แต่ที่ไหนได้กลับบินได้นิ่มกว่า สามารถงีบได้สบายๆ ถึงที่หมายแบบไม่รู้ตัวเลยครับ

หลังจากการเดินทางอันยาวนาน ในที่สุดก็ถึง Salt Lake City เป็นที่เรียบร้อย ไปถึงเราก็ไปซื้อตั๋วรถราง เพื่อเดินทางไปยังโรงแรมที่ Wilson Audio ได้จัดเตรียมไว้ให้ครับ ซึ่งใช้เวลาการเดินทางไม่นาน และเสียค่าตั๋วไม่แพงด้วยครับ คนละ 2.5USD เท่านั้นเอง ถ้านั่ง TAXI คงราวๆ 20-30USD นู่นเลยครับ

อันนี้คือรถรางที่ใช้ในการเดินทางครับ โดรงแรมที่เราจะไปต้องนั่งรถรางไปราวๆ 6-7 สถานีครับ นั่งไปก็สามารถชมวิวยามค่ำคืน ไปได้ด้วย เดินทางใช้เวลาราวๆ 15 นาทีครับ ตอนหยุดถ่ายรูปนี้ผมเกือบวิ่งไปขึ้นไม่ทัน ไม่งั้นหลง ได้นอนทีสถานีแน่ๆ สื่อสารก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง 555

ในทึ่สุดก็ถึงโรงแรมของเราแล้วคร้าบบบ เอาจริงๆผมไม่คิดว่าทาง Wilson Audio จะจองโรงแรมไว้ให้หรูขนาดนี้ แถมให้นอนห้องละคนด้วย เรียกได้ว่า VIP สุดๆ ซึ่งโรงแรมที่เราพักนั้น ห่างจากโรงงาน Wilson Audio ราวๆ 75 กิโลเมตรครับ ราวๆกรุงเทพฯ ไปชลบุรีประมาณนั้น

หลังจากเช็คอินเรียบร้อย ก็เตรียมตัวพักผ่อนครับ ต้องปรับเวลาในร่างกายให้ได้ เพราะจะต้องเข้า Traning ที่โรงงาน Wilson Audio ในพรุ่งนี้เช้า เรื่องราวยังมีอีกเยอะครับ ติดตามกันอีกทีเน้ออ ^^

เฮียหมูหวาน ฝากมาเล่าสู่กันฟังนะครับ... ปูเสื่อรอเลยครับ

ปูเสื่อรอด้วยคน

ต่อกันเลยเน้อออ ตื่นมากินข้าวเช้าด้วยความมึนๆงงเล็กน้อย เนื่องจากเวลาของไทยกับอเมริกามันต่างกัน 12ชม. เต็มๆ ไอ้ที่ว่าเป็นเจ็ทแล็ค น่าจะอาการคล้ายแบบนี้ล่ะ ภาพบรรยากาศยามเช้าที่หน้าโรงแรมที่พักครับ

มาแล้วครับ รถที่เราจะใช้เดินทางไปยังโรงงาน เป็นรถตู้ใหญ่ไซส์มะกัน เห็นแบบนี้นึกว่าจะนุ่มนวล แต่ที่ไหนได้ช่วงล่างแข็งใช้ได้เลยครับ ราวๆกะบะเมืองไทยเลยล่ะ 555

หลังจากเดินทางราวๆ 1 ชม. ก็มาถึงแล้วครับ Wilson Audio ผู้ผลิตลำโพงไฮเอนด์ระดับโลกๆๆ มาถึงแล้วสามหนุ่มก็ขอถ่ายรูปเป็นที่ระทึกไว้หน่อยครับ เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายๆในการเดินทางจากไทยมาถึงที่นี่ และยังได้เข้าไปชมถึงขั้นตอนการผลิตแบบเจาะลึกด้วยคร้าบบบ

มาถึงก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีจากครอบครับ Wilson ครับ ที่เห็นในภาพนี่คือ Darryl Wilson ลูกชายที่สืบสานการออกแบบและผลิตลำโพงต่อจากคุณพ่อ David A. Wilson ซึ่งเพิ่งเสียชีวิตเมื่อปีที่แล้วจากโรคมะเร็งร้ายครับ ทางผมและทีมงานขออภัยที่ต้องกล่าวถึง และขอแสดงความเสียใจไว้ตรงนี้อีกครั้งครับ 

หลังจากนั้นทางคุณ Sheryl ภรรยาของคุณ Dave และแม่ของดาริ่ล ก็มากล่าวต้อนรับอย่างเป็นทางการ ประมาณว่าขอบคุณทุกท่านมากๆที่ข้ามน้ำข้ามทะเล มาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว Wilson audio พวกคุณอึดมากๆ จากในรูปดูเหมือนแม่ลูกกำลังกำลังชวนขายตรงยังไงชอบกล "เราทำได้" 5555

เตรียมเริ่มเทรนนิ่งแล้วครับ ทุกคนมีป้ายชื่อ มีปากกา เอกสารเล่มโตกว่าตอนทำปริญญาโทอีก แถมโปรแกรมแน่นเอี๊ยดดด คือเอาเป็นว่าถ้าจบงานนี้ไปต้องมีวิชาอาคม เป็นศิษย์มีครูแน่นอน เดี๋ยวมาเล่าต่อครับ ว่าในหลักสูตร Wilson Audio Setup Procedure (WASP)

รออ่านต่อครับ

เห็นกระทู้แบบนี้แล้ว

อยากเห็นเฮียมั่นไปบุก Grado Labs บ้างจัง

555

น่าสนใจนะครับ ตะลุย Grado Labs นี่น่าจะมีเรื่องเล่ามันส์ๆเยอะแน่ 555

รออ่านแบบใจจรดใจจ่อครับ ประการณ์ระดับโลกแบบนี้หาคนมาแชร์ให้อ่านยากจริงๆ ขอบคุณพี่หมูครับ

ปักกก

อ่านเพลินดีครับ รอภาคต่อ

หุ่นหมูหวานดูแน่นปึกกว่าปีก่อนที่เจอกัน เล่นเวทหนักหรือเปล่าครับ หรือว่าที่บ้านเลี้ยงดี

ปล. รอชมตอนต่อไปอยู่นะครับ นั่งเครื่องยาวๆ นี่ทรมานจริงๆ โดยเฉพาะถ้าคนนั่งข้างตัวใหญ่มากๆ

แถมทริปไหนที่กลับจากเมืองหนาวจะรู้สึกไม่สบายตัวเลย เพราะจะรู้สึกเหมือนแอร์ในเครื่องบินมันไม่ทำงาน

กำลังเรียบเรียงต่อครับน้า ยากตอนหารูปดีๆนี่แหละ เพราะแสงน้อยถ่ายเสียเยอะเลย 555

ผมตัวแน่นขึ้นสาเหตุ 80% มาจากแฟนกินไม่หมดครับ ผมแผนกเก็บกวาด 555

พูดถึงนั่งข้างคนตัวใหญ่ ไฟลท์ที่บินจากซัลเลค กลับแอลเอ เจอพี่บึ้กคนนึงนั่งทีตัวเลยไปอีกครึ่งเบาะ คนนั่งข้างๆไม่ได้ ต้องมีการย้ายเบาะกันเลยครับ

คุณเชอริ่ลภรรยาของเดฟ เริ่มจากการเล่าประวัติความเป็นมาของ Wilson Audio ก่อนเลยครับ เรื่อเกิดเมื่อราวๆ 50 ปีก่อน จากที่คุณ Dave Wilson หลงเสน่ห์ในเสียงเพลงที่ได้ยินจากข้างบ้าน ซึ่งเค้าใช้ลำโพง Klipschorn อยู่ ทำให้เค้าหลงรักการฟังเพลง และอยากเล่นเครื่องเสียงขึ้นมาทันที โดยเริ่มจากการทำเครื่องเสียง และลำโพงขึ้นมาใช้เองแบบ DIY เพราะสมัยเด็กไม่สามารถมีเงินไปซื้อเครื่องเสียงแพงๆได้

พอถึงปี 1974 เดฟก็ได้เริ่มสร้างสินค้าชิ้นแรกขึ้นมาภายใต้แบรนด์ Wilson Audio ซึ่งไม่ใช่ลำโพงที่หลายๆคนคิดกัน แต่เป็นเครื่องเล่นแผ่นเสียงที่ทำการ Modify ปรับจูนใหม่โดยเดฟ ซึ่งใช้เครื่องเล่นแผ่นเสียงของ AR มาถอดเปลี่ยน Arm เป็นของ SME 3009 และปรับปรุงระบบรับแรงกระเทือนใหม่ ซึ่งเป็นที่ได้รับความนิยมในยุคนั้นมาก

หลังจากนั้นเดฟก็ได้เริ่มวิจัยและออกแบบลำโพงอย่างจริงจัง  นั่นก็คือลำโพงระดับตำนาน "WAMM" ซึ่งเป็นที่ฮือฮามาก เพราะสมัยนั้นไม่มีใครทำลำโพงทรงแบบนี้ และปรับแต่งได้ละเอียดขนาดนี้ แถมยังตั้งราคาแพงกว่าลำโพง High-End คนอื่นอีก แต่พอลำโพง WAMM ได้ไปเปิดตัวในงานเครื่องเสียง มีลูกค้าสั่งซื้อลำโพงของเดฟถึง 2 ชุดทันที และทั้งคู่ก็ได้เปิดโชว์รูมของ Wilson Audio ในเวลาต่อมา

หลังจากคุยเรื่องประวัติความเป็นมาของ Wilson Audio เรียบร้อยแล้ว ต่อไปก็จะเตรียมเข้าถึงการเรียนรู้เทคโนโลยีของลำโพง Wilson  และการเซ็ทอัพลำโพงกันครับ อ่านมาตั้งยาว ยังไม่เริ่ม Traning เลย ใจเย็นๆกันหน่อยเน้อออ เรื่องมันยาว 555

อ่านสนุกมากครับ รีบมาต่อเร็วๆนะครับพี่หมู

มาเริ่มกันเลยคร้าบบบ ตอนนี้ลุง Blake หนึ่งในวิศวกรออกแบบ กำลังแนะนำเรื่องการวิจัยวัสดุที่ใช้ในการทำตัวตู้ลำโพงของ Wilson Audio ครับ คือไม่ได้ทำตู้ลำโพงด้วยการเดาสุ่มๆมีการใช้คอมพิวเตอร์วัดผลจากเลเซอร์ความเร็วสูง เพื่อดูการสั่น การตอบสนองต่อแรงสั่นสะเทือน และยังต้องวัดการสั่นค้าง และการตอบสนองของเสียงในแต่วัสดุด้วยครับ

นอกจากการวัดในห้อง LAB แล้ว ทางทีม Wilson Audio ก็ยังไม่ได้เชื่อแต่ตัวเลขครับ ต้องมีการเอามาสร้างเป็นลำโพงจริงๆด้วย เพื่อเป็นการยืนยันว่าผลของตัวเลข กับการใช้งานจริง ให้ผลแตกต่างกันอย่างไร เป็นที่มาของการเลือกใช้วัสดุแตกต่างกันของตัวตู้ ตั้งแต่ SUB, Woofer, Midrange แล้วก็เสียงแหลม ในแต่ละรุ่นของลำโพงจะใช้วัสุแตกต่างกันครับ  เรียกได้ว่าลองทดสอบมาหมดแล้ว

จากข้อจำกัดต่างๆของวัสดุที่มีอยู่ในท้องตลาด ทำให้เสียงของลำโพงไม่สามารถไปได้ไกลแบบที่ทีมออกแบบต้องการ จึงได้เริ่มคิดค้นวัสดุใหม่ ลองผิดลองถูกเป็นระยะเวลาหลายปี จึงได้วัสดุชนิดใหม่ที่ใช้ชื่อว่า "X-Material" ที่ให้การตอบสนองต่อเสียงที่ดี ความแข็งแรง และยืดหยุ่นกว่าวัสดุอื่นๆมาก รองรับแรงกระแทก แรงอัดจากเสียงต่ำได้โดยไม่ทำให้เสียงเพี๊ยน



จากนั้นได้ต่อยอดพัฒนา "S-Material" มาใช้เป็นตู้ลำโพงสำหรับเสียงกลาง เพื่อให้น้ำเสียงที่เป็นธรรมาชาติ และล่าสุด "W-Material" เพื่อใช้ในส่วนที่รับน้ำหนัก และช่วงที่มีการเชื่อมต่อกับฐานหรือโครงตู้ส่วนอื่นๆ นั่นหมายถึงในลำโพง Wilson Audio หนึ่งชุด จะมีวัสดุที่แตกต่างกันหลายชนิดเลยล่ะ

นอกจากคิดค้นวัสดุใหม่มาได้แล้ว ก็จำเป็นต้องหาวัตถุดิบ ชิ้นส่วนอื่นๆ เพื่อมาใช้ในการเชื่อต่อตัวตู้เข้าด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นกาวชนิดพิเศษที่สั่งทำมาโดยเฉพาะ มีแรงยึดเกาะสูง และยืดหยุ่นในตัว เมื่อติดแล้วจะไม่สามารถแยกกันได้ คือถ้าจะแยกต้องมีชิ้นส่วนแตกเสียหายทันที คือเหมือนเนื้อกาวผสานเป็นชิ้นเดียวกันเลย

หรือแม้กระทั่งน็อตที่จะนำมาใช้ ก็ต้องลองเทสใหม่หมดครับ ว่าต้องใช้น็อตเกรดไหนหรือว่าใช้แรงบิดขันเท่าไรถึงจะให้ผลดีที่สุด เดี๋ยวอันนี้จะมีอยู่ในหลักสูตรการติดตั้งลำโพงด้วยครับ เพราะมันมีผลต่อเสียงพอสมควร

หลังจากแนะนำวัสดุที่ใช้ในการออกแบบลำโพงเรียบร้อยแล้ว เค้าก็ได้แนะนำลำโพง Bookshelf น้องใหม่จาก Wilson Audio ก็คือ TuneTot ที่มีการนำเทคโนโลยีจากรุ่นใหญ่ๆย่อส่วนลงมาได้อย่างลงตัว มาพร้อมกับฐานวางลำโพงที่ออกแบบมาโดยเฉพาะ เป็นลำโพงที่ไม่สนใจว่าจะวางบนโต๊ะหรือมาขาตั้ง เพราะฐานที่ออกแบบมามันสามารถรองรับการใช้งานได้ทุกรูปแบบครับ

แล้วก็มีการทดสอบเสียงของ TuneTot เป็นน้ำจิ้มเล็กน้อยด้วยครับ เป็นลำโพงเล็กที่เสียงใหญ่เกินตัวมากๆๆ เป็นการคิดค้นใหม่ของ Wilson Audio เพราะหลังจากที่สร้าง WAMM ล่าสุดสำเร็จ ทีมวิศวกรได้ประสบการณ์ และเรียนรู้เรื่องใหม่ๆเยอะมาก

หลังจากฟังเพลงกันเรียบร้อยก็ถึงเวลาพักทานข้าวเที่ยงครับ ทางทีมงานจัด sandwich ชิ้นบักเอ้บ ไว้ให้ตามที่ผมได้เลือกตอนเช้าครับ ขอตัวไปหม่ำเติมพลังก่อน แล้วจะมาเล่าต่อนะคร้าบบ

ขอบคุณครับเฮียหมูหวาน ความรู้เน้นๆ ทั้งนั้นเลยครับ... กด like รัวๆ ครับ

ชอบมาก

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะครับ เดี๋ยวขอเรียบเรียงเนื้อเรื่อง แล้วจะรีบมาเล่าให้อ่านกันต่อนะคร้าบบบ

หนุกดึ ได้ความรู้ด้วย รอ รอ

ระหว่างนั่งกินแซนวิสกัน ดาริ่ลก็ไม่ปล่อยให้ว่าง ลากลำโพง Sasha D.A.W มาแนะนำถึงในห้อง เนื่องจากเป็นลำโพงที่เรียกได้ว่าสดใหม่ที่สุด จัดเทคโนโลยีใส่เข้าไปเต็มๆ แถมยังเป็นลำโพงที่สร้างเพื่อรำลึกถึงคุณเดฟ ผู้เป็นพ่อ (D.A.W ย่อมาจาก David Andrew Wilson ชื่อเต็มของเดฟ) เนื่องจาก Sasha พัฒนามาจากลำโพง WATT PUPPY ที่เดฟเป็นคนคิดค้นขึ้น และได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นที่กล่าวขวัญจนถึงปัจจุบัน 

คุณ Trent รับหน้าที่ในการสอนเรื่องนี้ครับ เค้าก็แนะนำเรื่องห้องก่อน ว่าให้ตรวจสอบว่าวัสดุต่างๆของห้องนั้นทำจากอะไร เพราะมันมีผลต่อเสียงก้อง เสียงสะท้อน ควรวางด้านไหนของห้อง หลังจากนั้นเค้าก็แนะนำวิธีหาตำแหน่งวางลำโพงแบบง่ายๆที่ทุกคนสามารถทำได้เอง โดยการเอาเทปแปะระยะไว้ที่พื้นเว้นช่องห่าง 1 นิ้วบอกระยะห่างจากกำแพง ทำแบบเดียวกันทั้งกำแพงข้าง และผนังหลังที่จะวางลำโพงครับ

จากนั้นให้ทำการพูดคำที่เมื่อเสียงต่ำๆหน่อยเช่น One, Two หรือคำไหนก็ได้แล้วแต่ถนัด พูดด้วยเสียงที่ดังพอๆกันทุกครั้ง เริ่มจากเอาหลังพิงกำแพง แล้วค่อยๆขยับเดินหน้าทีละหนึ่งนิ้ว ขยับและพูด ขยับแล้วพูดไปเรื่อยๆช้าๆ ให้เราฟังเสียงที่เราพูดว่ามีความชัดเจน เสียงก้องสะท้อนน้อย ฟังแล้วเสียงเป็นธรรมชาติที่สุด ซึ่งระยะที่เดินครั้งแรกเราอาจจะมาร์คตำแหน่งช่วงที่ชอบไว้ก่อน แล้วค่อยๆกลับมาทำซ้ำช่วงที่เราชอบอีกที ก็จะได้ตำแหน่งที่ใกล้เคียงแล้วครับ ทำแบบนี้กับทั้งสองแกนครับแล้วตีกรอบ Area ที่ให้เสียงดีไว้ ค่อยมาไฟน์จูนอีกครั้งจากการนั่งฟังครับ

พร้อมกันนั้นยังได้แนะนำ Track ที่ใช้ในการ Setup ตำแหน่งลำโพงด้วย ว่าถ้าลำโพงห่างกันเกินไป ลำโพงชิดผนังหลัง ลำโพงเดินหน้ามามากเกินไป มันจะเกิดผลอย่างไรขึ้นบ้าง ซึ่งแต่ละคนสามารถหาเพลงที่ฟังชำนาญ เอามาใช้เป็นสูตรในการเซ็ทอัพลำโพงของตัวเองได้ครับ  Trent ย้ำว่าการเซ็ทตำแหน่งลำโพง เป็นหัวใจของการเล่นเครื่องเสียงทีเดียว ถ้าตรงนี้ยังไม่ได้อย่าเพิ่งไปทำอย่างอื่นเลย

หลังจากช่วยกันหาตำแหน่งลำโพงได้ใกล้เคียงแล้ว ลุง Peter McGrath ก็มาช่วยเป็นดีเจ เปิดเพลงให้ฟังครับ ว่าเพลงนี้ชิ้นดนตรีต่างๆ ตำแหน่งควรจะอยู่ตรงไหน ลุง Peter ถือว่าเป็นนักฟังเพลงตัวยงคนนึงเลยครับ เพราะแต่ละเพลงที่เปิด เค้าจะสามารถอธิบายว่าเพลงนี้มีรายละเอียดเสียงอย่างไรบ้าง ช่วยให้เราเข้าใจได้ง่ายขึ้นเยอะเลยจ้าา

มาลองฟังเสียงตอนเทสเสียงต่ำของลำโพง Wilson Audio Sabrina กันดูครับ เสียงแน่นใหญ่เต็มห้องเลยทีเดียวครับ ลำโพงรุ่นใหม่ๆจาก Wilson เค้าออกแบบให้ทำเสียงต่ำได้ใหญ่และลึกดีจริงๆครับ 

ต่อมาคือเรียนเรื่อง Basic ของการติดตั้งลำโพง เซคชั่นนี้รับผิดชอบโดยลุงบิลครับผม มีทั้งเรื่องการลอกสติกเกอร์กันรอยของตัวลำโพง ของการขันสไปค์ รวมไปถึงการติดติ้งตัว R ของ Crossover แล้วก็การทำความสะอาดติดตั้งสายเชื่อมต่อลำโพงด้วย 

แล้วก็มาถึงการขันสไปค์ของลำโพงครับ ซึ่ง Wilson Audio ได้ออกแบบมาเองเป็นพิเศษ จึงต้องมีเทคนิคการติดตั้งไม่เหมือนคนอื่น มีการแยกสกรูออกเป็นสองส่วน คือส่วนที่ยึดกับตัวลำโพง แล้วก็ส่วนที่จิกลงพื้นครับ วัสดุที่ใช้แข็งแรงแน่นหนา และดูสวยงามทีเดียว โดยทาง Wilson ให้ทำการหมุนสกรูฝั่งจิกพื้นเข้าไปก่อน ให้เหลือโดยประมาณ 4 เกลียว แล้วค่อยขันสกรูอีกตัวเข้าไปให้ชนกันพอดีจนแน่นครับ 

ส่วนทางด้านของการติดตั้ง Resistor ในภาค Crossover นั้น R ที่ใช้เป็นเกรดสูงของ Caddock ครับ ยี่ห้อนี้นัก DIY จะรู้จักดีว่าเกรดดีขนาดไหน ซึ่งนอกจากกจะเป็นส่วนหนึ่งของภาคจูนเสียงแล้ว ยังมีส่วนในการใช้ป้องกันลำโพงไม่ให้เสียหายด้วยครับ คือถ้าภาคแอมป์ทำงานผิดปกติ Resistor ของลำโพงจะเสียหายก่อน

ถัดมาคือการติดตั้งสายลำโพงจาก Crossover Network ไปยังลำโพงตู้บนครับ อย่างที่ทราบกันว่าลำโพง Wilson Audio หลายๆรุ่นจะแยกตู้เสียงกลาง และเสียงแหลมจากตู้หลัก จึงต้องมีการเชื่อมสายเส้นนี้กับขั้วลำโพงครับ ลุงบิลแนะนำว่าเห็นว่ามันสะอาดๆแบบนี้ ไม่ใช่ว่าสะอาดนะครับ ต้องใช้ผ้าเช็ดเครื่องเงินและทอง มาเช็ดทำความสะอาดครับ จากในรูปดูด้วยตาก็เห็นว่าไม่มีอะไร

จบเซคชั่นลุงบิลแล้ว ลุงเทรนท์ก็ลากเข้าไปอีกห้องหนึ่งต่อ เป็นการสอนเซ็ทลำโพงแบบละเอียด และการจดบันทึกไว้ใช้งานครับ ซึ่งในการสอนรอบบนี้ใช้ลำโพง Sasha DAW รุ่นใหญ่ขึ้นมาหน่อย เวที มิติเสียงนี้เต็มห้องสะใจดีเหลือเกินครับ

ตัวอย่างเอกสารในการใช้จดบันทึกตำแหน่งลำโพงครับ ไม่ว่าเราจะเอาลำโพงไปเซ็ทที่ห้องไหน ใช้เครื่องเสียงชุดไหนอยู่ก็ให้เราจดบึนทึกตำแหน่งลำโพงให้ละเอียด และลองขยับลำโพงดูหลายๆตำแหน่ง พร้อมให้คะแนนแต่ละจุดว่าคุณภาพเสียงในแต่ละหัวข้อเป็นอย่างไรบ้าง เช่น ปริมาณเสียงต่ำ, มิติ, โฟกัสเสียง และความลื่นไหลของดนตรีครับ 

เสร็จแล้วก็ให้ทุกคนลองทำ ลองจดบันทึกครับ แล้วก็ลองฟังลงความเห็นกัน ซึ่งสามารถช่วยให้เราไม่งงเวลาเซ็ทไปหลายๆจุด สามารถกลับไปหาตำแหน่งที่เสียงดีได้อย่างรวดเร็วด้วยเอกสารครับ ฟังเสร็จปุ๊บอาจารย์ก็จะปล่อยกลับบ้านแล้วคร้าบบบบ 

จบการเทรนนิ่งวันแรกครับ ทางทีมงาน Wilson ได้พาเราขึ้นรถไปรับประทานข้าวเย็นที่ Sundance Moutain Resort ครับ ที่ Sundane เป็นสถานที่ใช้จัดงาน Film Festival ด้วย ซึ่งผู้คนมาเที่ยวพักผ่อน เล่นสกี ทานอาหารกันเยอะพอสมควร บรรยกาศรอบๆร้านก็สวยใช่ย่อยเลยจ้าา

พอถึงโต๊ะอาหาร พวกผมก็เริ่มสั่งอาหารกันอย่างเคร่งเครียดครับ เพราะว่าอ่านไม่ค่อยจะออก เลยต้องเดาๆเอา เมนูส่วนใหญ่ที่อเมริกาจะเด็ดเรื่องเนื้อวัวครับ แต่เนื่องจากผมไม่ทานก็เลยต้องอ่านเมนูให้ละเอียดหน่อย โดยวัฒนะธรรมของเขา เมื่อไปนั่งเรียบร้อย จะต้องเลือกเครื่องดื่นก่อนครับ หลังจากได้เครื่องดื่มแล้ว เค้าถึงจะมาถามเมนูอาหาร

อันนี้เป็นอาหารจานกลางครับ ที่มงานเค้าสั่งมาให้ชิม เป็นคล้ายๆเมนู Cold cut แล้วก็กินแกล้มกับ Blue Chese ก็อร่อยไปอีกแบบครับ รสชาติอาหารร้านนี้เข้มข้นดี

ส่วนจานหลักของผมจะเป็นจานนี้ครับ อยากที่บอกว่าเมนูส่วนใหญ่จะเป็นเนื้อวัว ผมเลยได้สปาเก้ตตี้ไก่มาแทน แล้วก็นั่งดูเค้ากินเสต็กเนื้อกันแบบตาปริบๆ แถมยังบอกผมอีกว่าใครมาอเมริกาไม่กินเนื้อถือว่าพลาด 5555

พอทานข้าวเรียบร้อยเค้าก็ส่งกลับโรงแรม แต่ผมสามคนยังไม่ง่วง และไม่อิ่มเท่าไร เลยออกไปซ่าเดินตามท้องถนนหาของกินต่อครับ ประมาณว่าอยากหาของกินแบบ Local ซะหน่อย 

ระหว่างทางก็จะเจอพวก Homeless หรือคนไร้บ้านตามถนนตลอดครับ ซึ่งเท่าที่พอทราบเรื่องคือ หลายๆคนนั้นตั้งใจเป็นคนไร้บ้านเลยก็มี เพราะไม่ต้องทำงาน เค้ามีสวัสดิการสามารถไปลงทะเบียนขอเงินจากทางรัฐได้ ทำให้คนที่ขี้เกียจ นิสัยไม่ดี ไม่มีใครจ้างทำงาน ญาติไม่เอา ก็เลยผันตัวเองเป็นอาชีพ Homeless ซึ่งในอเมริกามีคนกลุ่มนี้เยอะมากครับ และเวลาไปเที่ยวก็ให้เดินระวังๆคนกลุ่มนี้นิดนึงครับ เพราะคาดเดาไม่ได้ว่าจะมาทำอะไรกับเรารึป่าว

แล้วพวกเราก็หาร้านแบบ Local กินไม่ได้ครับ ปิดกันหมดแล้วว เนื่องจากเป็นเมืองเล็กๆ เดินเข้า Mcdonald เค้าก็กำลังจะปิด พวกเราเลยต้องได้ไปซบอกร้าน Denny's แทน ซึ่งก็คล้ายๆร้าน fast food ทั่วๆไปนี่แหละครับ แต่เค้าจะเปิดดึกหน่อย 

เมนูที่นี่ก็เบเกอร์ สเต็ก ไก่ทอดทั่วๆไปครับ แต่ผมว่ารสชาติดีกว่าร้านอื่นๆในสนามบินเยอะเลย แถมราคาก็มิตรภาพกว่าครับ พวกผมก็เลยสั่งมากินคนละอย่าง ราคาเฉลี่ยต่อเมนูคือ 20USD ราวๆนี้ ธรรมเนียมที่นี่เรื่องการเสริฟอาหารก็ไม่ไเหมือนไทยครับ คือไม่ว่าเราจะมากี่คน สั่งเมนูยากง่ายยังไง เค้าจะต้องทำให้เสร็จทุกจานก่อน แล้วค่อยยกมาเสริฟพร้อมกันครับ คือไม่มีใครได้ก่อนใคร ผมว่าอันนี้ดีนะ ลดความเหลื่อมล้ำ 555

แล้วอีกเรื่องที่สำคัญคือวัฒนธรรมการให้ TIP ครับ ที่อเมริกาถือว่าเป็นเรื่องที่ “ต้อง” ทำครับ โดยปกตินั้นขั้นต่ำจะเฉลี่ยกันอยู่ที่ 15% จากราคาอาหารที่เรากินครับ เช่นกิน 100USD ต้องทิป 15USD  รวมเป็น 115USD ครับ ถ้าไม่จ่ายท่านอาจจะเดินตามมาทวง หรือตะโกนแจ้งว่าคุณจ่ายทิปไม่ครบครับ ถ้ากินอาหารที่อเมริกา อย่าลืมคำนวนเงินเผื่อค่าทิปไว้ด้วยนะครับ

อ่านถึงตรงนี้ สนุกมากครับรีบกลับมาต่อเร็วๆ

อ่านมาเจอ Homeless

ตกใจนึกว่าทีมงานพี่หมูหวานหาที่พักไม่ได้เลยต้องนอนแบบนี้ 555


เพราะปกติเวลาอ่านเรื่องเล่าจากต่างแดน ผมไม่เคยเห็นใครเอาเรื่อง ​Homeless มาเล่าเลย

เล่าต่อแน่ๆคร้าบบ กำลังจะเข้าส่วนการผลิตแล้วครับผม ^^

นานๆไปทีเจอะเจอเรื่องอะไรก็อยากเอามาเล่าให้อ่านกันครับ แต่ที่นี่กลุ่ม Homeless เยอะจริงครับ

ไปญี่ปุ่นก็เห็นนอนเรียงแถวกันแบบนี้ แต่ว่าเสื้อผ้าสะอาดไม่สกปรกแบบบ้านเรา เอหรือว่ามีซักรีดบริการสำหรับคนไร้บ้าน

ไม่รู้คุณหมูหวานเดินทางกลับหรือยัง มีเรื่องอะไรให้เล่าอีกมั้ยนะ......555

หมูหวานเขียนเล่าได้สนุก ได้สาระดีมากครับ
แต่เหมือนละคร โฆษณาเยอะ แต่ละตอนสั้นจริง

รออ่านต่อนะค้าบบ

น่าสนใจมากครับ  รอติดตามตอนต่อไป ^o^

เพิ่งได้เข้ามาอ่านหมูหวานเล่าเรื่องราวการพเนจรของทีมงานแล้วน่าเห็นใจตอนนั่งเครื่องบินเลย BKK-HKG-LAX-SLC ใช้เวลาทั้งหมดน่าจะเกือบ 30 ชั่วโมงนะ 55
แต่การได้ไป Training ถึงโรงงานสินค้าแบรนด์ระดับโลกแบบนี้ที่จะมีซักกี่คนได้มีโอกาสไปก็ถือว่าเป็นกำไรชีวิตแล้วครับ ^^
สำหรับพวก homeless ที่ Utah สมัยนี้ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยดีจัง นอนเรียงกันเป็นแถวตรงเลย พอผมมานึกถึงสมัยตอนที่ผมเรียนอยู่นิวยอร์คแล้วยังสยองไม่หายเลย มันช่างต่างกันอย่างกับคนละโลก 555

รออ่านต่อคร้าบบบบบ ^^

กลับมาแล้วครับพี่ ขากลับไม่ค่อยมีอะไรหวือหวาครับ เพราะนั่งขาไปชินแล้ว 555

เดี๋ยวจะถึงโรงงานผลิตแล้วครับ พอดีวันนี้ติดภาระกิจบ้านลูกค้า เดี๋ยวรีบอัพเดทต่อครับ

ขอบคุณที่ติดตามคร้าบบบ

มีสยองกว่านี้อีกหรอพี่ แค่ผมเดินเจอแต่ละคนเข้ามาไถตังค์ก็สยองแล้ว 555

มาถึงวันที่เข้าไปดูการผลิตลำโพง Wilson Audio แล้วครับ คุณ Korbin จะรับหน้าที่เป็นไกด์ทัว พาเข้าไป และแนะนำขั้นตอนต่างๆให้เราครับ ตามมากันเลยจ้าาา

เริ่มด้วยผังองกรค์ของก่อนเลยครับ ทาง Wilson Audio นั้นคัดพนักงานที่มี Passion ความรัก หรือหลงไหลในงานที่ทำครับ เรื่องของเรื่องคือสมัยคุณเดฟยังวัยรุ่น เค้าได้ไปเยี่ยมชมโรงงาน Marantz ซึ่งสมัยนั้นโด่งดัง และเป็นที่นิยมมากๆ เค้าเลยได้คุยกับพนักงานคนนึง ว่าคุณโชคดีจริงๆที่ได้ทำงานกับบริษัทเครื่องเสียงระดับโลกแบบนี้ แต่พนักงานคนนั้นกลับตอบว่า "มันก็แค่งาน" ทำให้เดฟรู้สึกว่าถ้าเค้าทำบริษัทขึ้นมา เค้าจะต้องคัดพนักงานที่ มีความรัก ภูมิใจ หรือหลงไหลในงานที่ทำเท่านั้นครับ

ในรูปนี้เป็นโครงตู้ของลำโพง Sabrina ลำโพงตั้งพื้นรุ่นเล็ก แต่ดูที่ด้านในก็ต้องออกแบบซับซ้อนใช้ได้เลย มีการคาดโครงตู้ไม่ให้เกิดการสั่นครางของตู้ และการแบ่งห้อง สร้างปริมาตรตู้ของแต่ลำ Driver ด้วยครับ

ถ้าเป็นลำโพงรุ่นใหญ่ๆเค้าจะมีระบบกลไกในการปรับ Time Alignment ของเสียงกลาง และเสียงสูงด้วยครับ อย่างในรูปนี่คือการปรับแบบละเอียด ซึ่งมีลำโพง Wilson Audio เท่านั้นที่สามารถปรับ Time Alignment ของเสียงได้ นอกนั้นยังมีมุมก้มเงยของลำโพงครับ ซึ่งปรับเฉพาะเสียงกลางและเสียงแหลม โดยไม่ไปยุ่งกับลำโพงเสียงต่ำ ทำให้สามารถวางลำโพงในห้องต่างๆได้อย่างลงตัว สามารถลงกับห้องได้ทุกรูปแบบครับ

อันนี้เป็นผนังด้านในของลำโพงที่ออกแบบให้มีร่องต่างๆ เพื่อช่วยให้เสียงกลางไม่เกิด Resonance กับความถี่ใดความถี่หนึ่ง ช่วยเกลี่ยเสียงให้ออกมาใกล้เคียงกันทุกความถี่ครับ

มาถึงส่วนการผลิตตัวตู้ลำโพงแล้วครับ ตรงนี้จะเป็นจุดที่ใช้ในการตัดชิ้นส่วนตู้ CNC การติดชิ้นส่วนตู้เข้าด้วยกัน พนักงานในแผนกนี้มาแนะนำขั้นตอนการ CNC วัสดุ X Material ที่ยากต่อการทำมากๆ เพราะมีความแข็งสุด และไม่สามารถใช้ของเหลวในการหล่อเลี้ยงดอกสว่านได้ ทำให้เปลืองดอกสว่านมากๆ ทั้งหมดคมเร็ว แล้วก็หักเลยก็มี 

และเนื่องจาก X Material มีการสั่งทำมาโดยเฉพาะ จึงมีความหนากว่าปกติมาก ทำให้เวลานำมาทำตู้ลำโพงใช้จริง ต้องมีการ CNC ออกเยอะ และเปลืองเวลามากกว่าจะได้แต่ละชิ้นออกมา อย่างในรูปต้อง CNC ชิ้นทางซ้าย ให้มีความบางเท่าทางขวา 

อันนี้คือเครื่อง CNC ที่กำลังทำงานอยู่เลยครับ รอบหมุน และความเร็วของการหมุนดอก CNC ต้องทดลองมาเป็นอย่างดี ว่าสัมพันธ์กับการฟีดของชิ้นงาน และภาพชิ้นส่วนที่ CNC เสร็จแล้วรอการประกอบครับ

คุณคอร์บินกำลังแนะนำตู้รุ่นใหม่ๆของ Wilson Audio ที่ใช้การผสมผสานของ S-Material และ X-Material เข้าด้วยกัน เพื่อให้เสียงดียิ่งขึ้นไปอีก แล้วก็ตัวตู้ที่ประกอบเรียบร้อยแล้วเรียงแถวรอขั้นตอนต่อไปคือการเก็บชิ้นส่วนเกิน และกาวรอต่อต่างๆออกให้หมดครับ

การขัดมีทั้งใช้เครื่อง และใช้มือครับ ส่วนที่เป็น X-Material ต้องใช้กระดาษทรายติดกับแผ่นอลูมิเนียมอย่างหนามากๆ ให้มีน้ำหนักกดครับ ไอ้แผ่นนี้ผมลองยกดูไม่น่าจะต่ำกว่า 30กิโล แค่ยกขึ้นมาก็เหนื่อยแล้ว ยังไม่ทันขัดเลย 555

ในส่วน Store อะไหล่ต่างๆที่ใช้ในการผลิตลำโพงครับ ลำโพงแต่ละรุ่นใช้อะไหล่แตกต่างกันหมด ทำให้ต้องแยกหมวดหมู่ และจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบ

หาอ่านที่ไหนไม่ได่เท่านี้เลยครับ วิชาการเน้นๆ กราบงามๆ...ครับ

ตัวดอกลำโพงก็มีการวัดค่าบันทึก แล้วจัดเก็บอยู่ในนี้เช่นกันครับ ดูตัวอย่างดอก Sub-Woofer ที่เค้าใช้สิครับ สั่งออกแบบมาโดยเฉพาะ Long throw ช่วงชักลึกสุดๆ เป็นดอกลำโพงที่หาไม่ได้ง่ายๆในท้องตลาด แถมด้วยท่อ Bass Reflex ที่เป็นการ CNC อลูมิเนียมแท่ง ให้เป็นท่อกลวงแทนการใช่ท่อพลาสติกทั่วไป

ขอบคุณมากๆๆที่ติดตามอ่านคร้าบบบ ^^ ตอต่อไปจะพาเข้าระบบทำสีตู้ลำโพงแล้วครับ

ขั้นตอนทำสรตู้ลำโพงจะมีหลายขั้นตอนเลยครับ ตั้งแต่เริ่มโป๊วสี ขัดให้เรียบ พื้นสีรองพื้น พ่นสีจริง แล้วก็ขัดเคลือบสีครับผม ในรูปนี้จะเป็นกระบวนการเริ่มต้นของการทำสีตัวตู้ คือใช้สีอุดให้เรียบ แล้วก็ทำการขัดให้เรียบที่สุด โดยใช้บรรทัดขนานส่องกับแสงไฟตรวจสอบความเรียบของสีและตัวตู้ครับ ถ้าไม่ผ่านขั้นตอนนี้ก็ต้องส่งกลับแผนกขัดตู้ใหม่เพื่อทำให้เรียบที่สุดครับ

จากนั้นก็เข้าสู่ขั้นตอนการทำสีรองพื้น ทำสีจริง แล้วก็เคลือบสีครับ หลังทำสีทุก Layer เค้าจะนำเข้าห้องอบสีเพื่อให้สีแห้งสนิท โดยระบบทั้งหมดคล้ายกับการทำสีรถยนต์แบบแห้งช้าเลยครับ เพื่อไม่ให้สีเป็นผิวส้ม หรือเสียบยุบตัวเป็นคลื่น เฉดสีของตู้ลำโพงที่สามารถสั่งทำได้ครับ และช่วงหลังนี้สามารถสั่งทำได้ว่าจะเอาสีแบบ Polish (เคลือบเงา) หรือแบบ Satin (สีด้าน)

หลังขั้นตอนทำสีครบถ้วนทุกขั้นตอนแล้ว เค้าจะต้องเอาตู้ลำโพงมาส่องไฟในห้องที่มีหลอดไฟเยอะมากๆ ล้อมรอบห้อง เพื่อให้เห็นริ้วรอยของการทำสีทั้งหมด ทุกเหลี่ยมทุกมุม โดยกระบวนการขัดเคลือบสี และขัดแก้ไขริ้วรอยจะอยู่ที่ห้องนี้ครับ เครื่องไม่เครื่องมือเหมือนกับคาร์แคร์อย่างดีเลยครับ เจ้าหนุ่มคนนี้เห็นยังเด็กๆอยู่แต่คุณคอร์บินบอกว่าใจเย็นและฝีมือดีมากๆ

ตู้ลำโพงที่ผ่านการตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว ก็จะทำการห่อพลาสติกกันรอยทั้งตู้ และส่งมาที่แผนกติดตั้งดอกลำโพง Crossover network และก็การไวร์ริ่งสายลำโพงต่างๆครับ ภาค Crossover นั้นใช้การ Hard Wiring ทั้งหมด คือการใช้ขาอุปกรณ์ R L C ต่อถึงกันโดยไม่ใช้สายเพิ่ม หรือไม่ได้เชื่อมต่อกันโดยใช้ลายทองแดงจาก PCB ครับ จากนั้นเค้าก็จะหล่อด้วยเรซิ่นเพื่อลดการชำรุดเสียหายจากการเคลื่อนย้าย ขนส่ง  และการสั่นสะเทือนของตัวอุปกรณ์ในขณะเปิดเพลง

แล้วก็ติดตั้งกล่อง Crossover เข้าไปในตั้วตู้ เดินสายลำโพง ขั้วต่อต่างๆ แล้วก็ติดตั้งดอกลำโพงเข้าตัวตู้ครับ ซึ่งสายลำโพงของแต่ละรุ่นจะไม่เหมือนกันเลย มีเล็กมีใหญ่ ตัวนำคนละชนิดครับ เพราะมีการจูนเสียงไว้ให้แมทช์กับรุ่นของลำโพงไว้ก่อนหน้านี้แล้ว

ลำโพงที่ประกอบเสร็จแล้วก็จะรอนำไปทดสอบคุณภาพต่อครับ ว่าได้ตรงตามสเปคที่ออกแบบไว้ แล้วก็เตรียมแพ็คส่งให้ถึงมือลูกค้าอย่างปลอดภัย

ห้องข้างๆกันเป็นห้อง Run-in Driver ลำโพงครับ ก่อนเอาไปใช้งานเค้าจะมีการเปิดไฟล์เสียง เพื่อทดสอบและรันให้ลำโพงพร้อมใช้งาน ซึ่งใช้เวลาเป็นวันๆกว่าจะได้ลำโพงชุดนึง หลังจากรันอินเรียบร้อยก็ต้องเอาไปตรวจสอบที่ห้องไร้เสียงสะท้อนอีกทีครับ ถ้าไดร์เวอร์ตัวไหนไม่ผ่านค่าจะจะถูกคัดออกไป

ส่วนนี้เป็นส่วนของการวิเคราะห์การสั่นสะเทือนของตัวตู้ลำโพงแต่ละจุดครับ ที่ต้องมีการคาดโครง หรือ Damping ลำโพงด้านใน เค้าจะต้องเช็คให้ละเอียดก่อนทำสินค้าขายจริง อย่างในรูปเค้าใช้ทั้งวิธีเอาเซนเซอร์แปะตามจุดต่างๆของลำโพง ปล่อยความถี่ และวัดด้วยคอมพิวเตอร์ ว่าตัวตู้มีปัญหากับความถี่ไหนรึเปล่า แล้วก็อีกวิธีคือเอา Lazer ความเร็วสูงยิงตามจุดต่างๆ แล้ววัดค่าการสั่นสะเทือนออกมาวิเคราะห์

ห้องนี่เป็นอีกห้องนึงที่จำลองให้มีสภาพเสียงแย่ที่สุดครับ ประมาณว่าถ้าลำโพงทดสอบผ่านจากห้องนี้ไปได้ เอาไปตั้งที่ไนก็เสียงดีแน่นอน ห้องนี้จะมีทั้งการเปิดเสียงทดสอบ เปิดเพลงฟังจริง แล้วก็ยิง Laser ทดสอบตัวตู้ที่โดนแรงกระทำจากตัวเอง และแรงสะท้อนสภาพห้องด้วยครับ กว่าจะออกมาเป็นสินค้าพร้อมขายนี่ทดสอบหนักจริงๆ

เค้าก็ลงทุนลงแรงวิจัยแล้วควบคุมคุณภาพเข้มจริงๆแฮะ

บริษัทแบบนี้ใจไม่รักจริงนี่ อยู่ไม่ได้แน่นอน

กว่าจะมาเป็นลำโพงคู่นึงนี่หลายขั้นตอนมากครับ แต่ก่อนผมก็ไม่คิดว่าทาง Wilson Audio จะวิจัยละเอียดขนาดนี้

ลองดูตัวอย่าง capacitor ที่เค้าใช้ทดสอบทำภาค Crossover สิครับ ต้องจูนกันละเอียดเลยทีเดียว เนื่องจากตัวคาปาซิเตอร์เป็นอุปกรณ์ที่มีเปอร์เซ็นต์ผิดพลาดสูง ต้องคัดหลายๆตัวถึงจะได้ค่าที่ต้องการ แล้วถ้าค่าที่ต้องการในการออกแบบไม่มีขาย ต้องทำการขนานกันจนกว่าจะเจอค่าที่ต้องการครับ เล่นจูนกับแบบเศษทศนิยมสองตำแหน่งเลยครับ แล้วก็ยังมีพวกไดร์เวอร์ที่เอามาทดลองอีก ต้องทดสอบจนมั่นใจถึงจะเอามาใช้งานจริงๆ

อันนี้น่าจะใช้ 3D Printer ทำรึเปล่าครับ คล้ายๆเคยเห็นที่ไหน

ใช่ครับพี่สมเกียรติ เป็น 3D printer นี่แหละจ้าา

ลงชื่อเอาไว้ว่าอ่านถึงตรงนี้ครับ พี่หมูรีบมาต่อเร็วๆนะ

หลังจากพสชมขั้นตอนการผลิตเรียบร้อยแล้ว มีการพาชมลำโพงรุ่นต่างๆที่เคยผลิตมา ตั้งแต่เครื่องเล่นแผ่นเสียงตัวแรกของแบรนด์ รวมถึง WAMM รุ่นเก่าด้วยครับ

การวัดระดับน้ำของลำโพงนั้นต้องทำให้ครบทุกแกนครับ XYZ ซึ่งถ้าระดับน้ำได้แล้ว เสียงที่ผมฟังเปรียบเทียบกับก่อนปรับ คือเสียงมันจะนิ่งกว่า ไม่วูบวาบไปมา ตำแหน่งชิ้นดนตรีอยู่ตรงไหนตรงนั้น ไม่แกว่างไปมาครับ และรู้สึกว่าดนตรีเล่นแบบมืออาชีพขึ้นจังหวะจะโคนดีไม่เร่งจังหวะ ฟังแล้วผ่อนคลายกว่าครับผม