ไม่เคยเสียดายครับ.....ในกรณีที่ซื้อมาแล้ว

ถ้าราคาสูงและซื้อมาแล้ว สำหรับผมแปลว่า.......ได้ลองแล้ว ชอบแล้ว ผ่านการคิดหลายรอบแล้วก่อนซื้อ

ขอบคุณครับ ผมก็ไม่เก่งเรื่องหูฟังสักเท่าไหร่ เลยอยากรู้ว่ามันคุ้มไหมกับการที่เราลุงทุนไปซึ่งผมก็ลงทุนไปแล้ว 5555

ผมเสียดายชีวิตที่ขาดโอกาสสัมผัสของดีๆ ประสบการณ์ดีๆ (แน่นอนว่ามีราคา) มากกว่าครับ

หูอะไรก็เหมือนกัน รถอะไรก็เหมือนกัน กินอะไรก็เหมือนกัน แล้วมีความสุขกับการนั่งมองตัวเลขในบัญชีธนาคาร

มันน่าเสียดายที่เกิดมามีชีวิตแล้วไม่ให้โอกาสมันครับ

สำหรับผมคิดว่าไม่คุ้มครับ ถ้าไม่ได้ซื้อเพื่อเอาไปใช้ทำงาน

แต่เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ความชอบมากกว่า มันเหมือนการซื้อในสิ่งที่ชอบ ซื้อความสุขในการฟังเพลง

เอาจริงๆแต่ก่อนที่ผมยังไม่ได้สนใจด้านนี้ ผมเคยสงสัยว่าทำไมถึงมีคนยอมซื้อหูฟังราคาหลายหมื่น

ทั้งๆที่หูฟังราคาไม่เท่าไร มันก็ฟังเพลงได้เหมือนกัน 

แต่พอได้มาสัมผัสด้วยตัวเอง ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมถึงมีคนยอมจ่ายแพงๆ เพื่ออุปกรณ์ฟังเพลงต่างๆ

คิดเอาง่ายๆว่าที่จ่ายไปก็คือราคาที่ซื้อความชอบและความสุขที่ได้กลับมาก็แล้วกันครับ ฮ่าๆ

ขอบคุณสำหรับความคิดของแต่ละคนนะครับ ขอบคุณจริงๆครับ

ถ้าเสียเงินสามหมื่นแล้วได้หูฟัง สมราคาสามหมื่น ไม่เสียดายครับ  เคยกินกาแฟแก้วละสองร้อยกว่า รสชาดดีกว่าแก้วละห้าสิบนิดนึง  อันนั้นโครตเสียดายเลยครับ555

เสียดายสิครับ สำหรับผมมนุษย์เงินเดือน ถ้าผมมีเงินถุงเงินถังคงจะไม่เดือดร้อนแน่ๆ ต้องยอมรับว่าเส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่สามารถดูดเงินคุณได้เรื่อยๆไม่มีทางจบ  ดังนั้นอย่าซื้ออะไรเกินตัวหรือเกินกำลังของต้วเองจนทำให้ต้วเองเป็นทุกข์  คุณอาจจะซื้อมาแล้วมีความสุขกับหูฟังแพงๆโดยต้องเสียสละความสุขอื่นๆมามันก็ไม่ควรครับ พยายาม  balance  ความสุขจากหลายๆด้าน  ใช้หลักความพอเพียงของในหลวงครับ 

เมื่อก่อน (นานมาแล้ว)​ เคยคิดว่าคนที่ซื้อเครื่องเสียงราคาเป็นแสนเป็นล้านนี่ต้องเป็นคนสติไม่ดีแน่ๆ
แต่พอมาได้ลองฟังจริงๆ (แค่หูฟังหลักหมื่น ไม่ถึงถึงแสน)​ ก็เข้าใจได้ว่าทำไมบางคนถึงยอมเสียเงินเป็นแสนเป็นล้านไปกับห้องฟังเพลง

ส่วนตัวคิดว่า ถ้าเป็นของที่เราถูกใจจริงๆ ซื้อแล้วได้ใช้ ได้ฟังจริงๆ ไม่ได้ซื้อมาเก็บ และจำนวนเงินที่นำมาซื้อไม่ได้ทำให้เราเดือดร้อน ก็ไม่เสียดายค่ะ

แต่ถ้าซื้อมาแล้วไม่ถูกใจ ไม่ได้ใช้ แค่หลักพันหลักร้อยบาทยังเสียดายเงินเลยค่ะ

ผมก็พยายามประหยัดเหมือนกัน ในคุณภาพเสียงที่สูงที่สุดที่เราพอใจ บางตัวรอจนเขาเลิกฮิต หรือมีคนติจนขายแถวสองกัน ผมก็ซื้อสิครับ รออะไร55 รอมาเป็นปีๆ บางตัวก็มือหนึ่ง เพราะดูท่าจะไม่ขายกันง่ายๆ ตัวที่ซื้อแล้วเสียดาย แทบไม่มีครับ 

ถ้าฟังแล้วไม่ถูกใจ แม้ราคาหลักพันบาทก็รู้สึกเสียดายเงิน แต่ถ้าฟังแล้วถูกใจ จ่ายเป็นล้านก็ไม่เสียดายเงินครับ

ผมยอมจ่ายเงินซื้อลำโพง Gauder Akustik Berlina RC9 เพียงเพราะฟังเพลงโปรด "หากรัก" ของแหม่ม พัชริดา แล้วรู้สึกซาบซึ่งกินใจ หากฟังแล้วไม่โดนลำโพงหลักหมื่นผมก็ไม่แลครับ

วงการนี้คุณภาพเสียงตามราคา ถูกและดีไม่มีหรอกครับ 

เกือบๆ 10 ปีที่เล่นเครื่องเสียง ผมลองโน้นลองนี้มาพอสมควร ไม่เยอะมาก แต่ก็ไม่น้อย  เจอพวกเวอร์ๆ มาไม่น้อย เช่น Int. amp ตัวละ 3,600 บาทขับลำโพง 3 ล้านบาท หรือสายไฟเส้นละไม่กี่พัน ราคาสู้สายไฟหลักแสนได้ ถ้ามันสู้ได้จริง ผมคงซื้อสายไฟหลักพันแทนที่จะซื้อสายไฟหลักแสนครับ

เสียดายครับแต่อยากได้ ถ้าตัดสินใจซื้อแล้วก็จะใจหายแป๊บนึงแบบว่า แพงเว้ย แต่เอาวะ! อะไรแบบนี้ครับ

อย่าซื้อเกินตัวคิดให้รอบคอบก่อนซื้อก็ไม่มีคำว่าเสียดายหรอกครับ แต่ถ้าเล่นตามกระแสซื้อของเกินตัวอย่างนี้เสียดายครับ มีข้อยกเว้นถ้าคุณมีเงินเยอะมากคำว่าเสียดายอาจไม่มีอยู่ในหัวเลยก๋ได้ครับ

การซื้อมือสอง ใช้มาพอหนำใจและขายไป ก็ช่วยประหยัดได้โขอยู่ แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี

ถ้าซื้อแล้วได้ใช้ (โดยไม่เดือดร้อนกระเป๋า) ผมถือว่าคุ้มครับ 

แต่ถ้าซื้อแล้ววางไว้เฉยๆ ... หูฟังตัวละ 100฿ ผมก็ว่าแพงครับ

ตอบกว้างอีกนิดดีกว่า เผื่อจะประยุกต์กับของอย่างอื่นได้ด้วย 555

จริงๆ แล้วการซื้อของที่แพงๆ (ผมไม่ระบุว่าหูฟังนะครับ) ปัญหาของการซื้อของแพงๆจริงๆ อันดับแรกที่เป็นสากลก็คือไม่รู้จะหาสตางค์ที่ไหนมาซื้อ อันนี้เป็นอันตัดไปได้ คือยังไงก็ซื้อไม่ได้ ซึ่งผมเองถ้าแพงแบบไม่มีปัญญาผมก็ไม่ซื้อครับ 55

แล้วมาอีกประเด็นก็คือ ของแพงแต่พอมีปัญญาซื้อ แต่ก็ยังไม่ได้ซื้อ อันนี้แตกแขนงออกเป็น 2 หัวข้อ
- แพงแต่เสียดายเงินแล้วไม่ซื้อ
- แพงแต่ไม่กล้าซื้อทั้งที่มีสตางค์


มาพูดถึงเรื่องแพงแต่เสียดายเงินก่อนนะครับ อันนี้เป็นเรื่องปัจเจกบุคคล คือแต่ละคนคิดไม่เท่ากัน ความรู้สึกในความต้องการเมื่อชั่งกับน้ำพักน้ำแรงและความจำเป็นของที่จะซื้อ บางทีแต่ละคนเสียดาย ซึ่งอันนี้ผมเห็นด้วย เพราะแต่ละท่านมีความจำเป็นในพื้นฐานไม่เท่ากัน เราต้องเรียงความสำคัญก่อนหลังเหมือนกัน

คราวนี้กรณีมีสตางค์ และอยากได้ แต่ไม่กล้าซื้อ อันนี้ส่วนมากเราจะเจอกันบ่อย ซึ่งอันนี้ต้องบอกว่าเสียดายโอกาสของชีวิตเหมือนที่อาจารย์ Ahura บอกครับ คือข้อนี้ทุกอย่างสมบูรณ์หมด แต่ขาดอย่างเดียวคือใจ อันนี้ผมเคยรู้สึกอยากได้ของดีๆซึ่งมักจะราคาแพง แต่ก็ไม่ยอมซื้อเพราะไม่กล้านี่ล่ะ

ตอนหลังๆเลยต้องท่องคาถามาตลอด ลูกผู้ชายเกิดหนเดียวตายหนเดียว คราวนี้ซื้อไม่ยากเหมือนก่อน ผมว่าบนโลกมนุษย์ใบนี้ มันมีอะไรให้ท้าทาย ให้ทดลอง แต่เราอาจจะไม่จำเป็นต้องหมกมุ่นเอาเป็นเอาตายจนหมดความสุข

อยากกินอาหารที่มีคนบอกว่าดี ไปกินเถอะครับ กินเท่าที่กินไหว ไม่ต้องกินบ่อย กินให้รู้ กินให้มีความสุข แล้วรู้รสชาติว่าอร่อยมันเป็นอย่างไร เช่นเดียวกับเครื่องเสียง ถ้าชอบและอยากได้ และอยู่ในฐานะที่จ่ายไหว ซื้อไปเถอะครับ เพราะชีวิตมนุษย์นั้นสั้นนัก อย่ารอให้โสตสัมผัสเสื่อมถึงค่อยคิดออกว่าควรซื้อ

อยากกินเมื่อกินไม่ได้ อยากฟังเมื่อหูไม่ได้ยิน อยากดูเมื่อตาเริ่มฝ้าฟาง อยากไปเที่ยวเมื่อเริ่มเดินไม่ไหว

ไม่มีประโยชน์ใดๆๆเลยครับ


ลูกผู้ชายเกิดหนเดียวตายหนเดียว............


ไม่เชื่อลองถามก๊วกกี้ดู 555

เพราะเสียดายตังไงครับเลยต้องไปฟังร้านเฮียบ่อยๆ จะได้รู้ว่าชอบจริง แต่จนบัดนี้ก็ยังไม่ได้ซื้อซะที 555

มันก็คือกิเลสตัวนึงงัยครับ อยู่ที่ใครจะยับยั้งได้ไม่ได้ หูฟังแพง มันมีดีในตัว ถ้าพอจ่ายไหวผมก็จ่ายครับ ถ้าไม่ก้จบ

วงการนี้ผมใช้หูฟังจริงจังแค่ 4 ตัวแต่ราคาต่างกันมาก จริงๆ เริ่มต้นจากหูฟังไอพอด ซึ่งก็คิดว่าเสียงดีมากแล้ว

พอมันเสียก็พยายามหาหูตัวใหม่ จนมาได้ ugly headphone อย่าง กราโด้ SR60 ที่ฟังเพลงได้ครอบจักรวาล

พอจะขยับมาเล่น RS1 เจอแมวเซาเป่าหู เลยได้ LCD2 มา ซวยเลยเจองานยาก เพราะเรื่องมากทั้งแอมป์ ทั้งสาย

พออยู่ตัว ก็ขยับมา LCD 3 ซึ่ง ก็พอใจในระดับนึง แต่ก็คงไม่ขยับไปอีกนาน เพราะถ้าขยับอีก กระเป๋าฉีกแน่ๆ

ปล. ย้อนกลับไปได้ ถ้าไม่เชื่อคนเป่าหู คงจบแค่ RS1 ไม่ได้ขยับไปไหน เพราะเจ้านี้ ไม่ขี้ฟ้อง ขับตรงก็ได้ จบประหยัด

ของพวกนี้คือของฟุ่มเฟือยครับ เล่นหูฟังยังไม่เจ็บตัวเท่าเล่นนาฬิกานะครับ ไม่ต้องพูดไปถึงรถหรือของอื่นๆ ที่ผู้ชายชอบเล่นกันอีก

ถ้าถามว่าเสียดายเงินไหมสำหรับผมถ้าซื้อตัวที่ชอบแล้วใช้ได้นานๆ ฟังเพลงที่ชอบไพเราะกว่าเดิมและมีความสุขก็ไม่เสียดายครับ แต่ถามว่าฟุ่มเฟือยไหมก็ยอมรับว่าฟุ่มเฟือยมาก ยิ่งถ้าเล่น hi-end ชุดพกพาเป็นแสนๆ ตั้งโต๊ะอีกหลายแสน รวมกันก็ครึ่งล้านแล้วครับ เงินจุดนี้ถ้าไม่ได้เอามาซื้อของฟุ่มเฟือยแล้วเอาไปลงทุน ก็อาจต่อยอดไปได้อีกไกล

สิ่งสำคัญคือต้องวางแผนเรื่องการเงินครับ ตอนนี้อายุเท่าไร รายรับเท่าไร รายจ่ายเท่าไร มีอะไรที่ต้องใช้จ่ายในอนาคตบ้าง ค่างานแต่ง ค่าสินสอด ค่าบ้าน ค่ารถ ถ้าอนาคตมีลูกต้องสำรองเงินเท่าไร ต้องเผื่อเงินยามพ่อแม่เจ็บป่วยไว้เท่าไร ของพวกนี้ที่จำเป็นต้องมาก่อนครับ วางแผนไว้ให้ดี แล้วพอมีเงินเหลือค่อยมาลงที่ของฟุ่มเฟือยพวกนี้ เค้าถึงเรียกว่าให้ความสุขตัวเองหลังจากทำงานมาหนักและทำหน้าที่ของตัวเองมาอย่างดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องถึงขั้นรอยามแก่มีครบทุกอย่างก่อน แต่แค่รู้จักวางแผน สำรองเงินส่วนใหญ่ไว้เพื่อรายการที่สำคัญ และส่วนเล็กน้อยไว้สำหรับหาความสุขส่วนตัว

อย่าไปคิดแค่ว่า YOLO (you only live once) อยากได้อะไรซื้อ อยากใช้อะไรใช้ อยากกินอะไรกิน พอถึงเวลาที่ต้องใช้จ่ายในรายการที่ "สำคัญ" จริงๆ ต่อชีวิต เรากลับไม่พร้อม ไม่มี เมื่อถึงตอนนั้นมาดูของฟุ่มเฟือยรอบๆ ตัว เราจะคิดว่ามันคือขยะดีๆ นี่เอง

ตอบซะยาว ก็เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ ผมก็ฟุ่มเฟือยมาเยอะ 555 แต่แค่ต้องรู้จักประเมินแผนการเงินให้ดีเท่านั้นเอง

ที่ผ่านมาที่เสียดายที่สุดในการซื้อหูฟัง คือเวลาที่ผมซื้อผิดครับ ซื้อมาใช้ไปแค่แปปเดียว ไม่ชอบ ขายต่อ ราคาตก เกิดจากเพราะลองไม่ดี รีบตัดสินใจเกินไป หรือแค่เพราะฟังรีวิวคนอื่นมา เพราะงั้นต้องมั่นใจจริงๆ แล้วค่อยซื้อครับ อย่ารีบ

เออ บางทีการที่มันขับง่าย ไม่เรื่องมาก ก็ไม่ได้หมายความว่า จะจบที่มันได้นะครับ โดยเฉพาะตระกูลนางไม้เนี่ย  สกิลเรียกพวกพ้อง มันน่ากลัวมาก555

ตอบได้ดีมากครับ

ผมไม่เสียดายครับ การจะซื้ออะไรก็ตามที่มันราคาแพงมากๆ อย่างแรกต้องดูก่อนว่าเรามีกำลังพอที่จะซื้อหรือไม่ อย่างที่สองการที่จะซื้ออะไรที่แพงๆ เราก็ต้องหาข้อมูลของสิ่งนั้นมาเป็นอย่างดีแล้ว ได้เห็น ได้จับ ได้ลองจนพอใจแล้วจึงซื้อ คนที่เล่นหูฟังกันจริงๆ คงไม่ค่อยมีหรอกครับที่จะซื้อหูฟังราคาหลายๆ หมื่นหรือราคาเป็นแสนๆ โดยทีไม่ได้ลองฟังก่อน 

แนะนำให้เล่นหูฟังขับง่ายที่ถอดเปลี่ยนสายไม่ได้หรือหูฟังบลูทูธไปเลยครับ ตัว Top สุดแพงสุดก็ไม่น่าเกิน 20,000 ถือว่าสุดทางรัก ไม่ต้องกลัวว่ามันจะใช้สกิลเรียกพวกพ้องมาด้วย :)

เห็นด้วยมากๆครับ

"ความสุข" บางทีมันตีเป็นตัวเงินหรือความคุ้มค่าไม่ได้หรอกครับ  

อะไรที่ทำแล้วหรือซื้อแล้วมีความสุข สำหรับผม ไม่มีคำว่าแพงหรือเสียดายครับ

มันก็มีชิ้นที่เสียดายและไม่เสียดายครับ ทุกวันนี้ผมเสียดายของที่เคยขายไปมากกว่า บางตัวหาซื้อกลับมาก็ไม่ได้ด้วย

กินดีเที่ยวดีอะไรก็ฟุ่มเฟือยได้หมด มือถือหลายหมื่นก็ยังมีคนต่อคิวซื้อเลย ก็ใช้จ่ายตามความพอดีของเราครับ :)

โดนพาดพิงอะ... 555

ผมเคยคุยกะแฟนเรื่องน้ำเปล่าในร้านอาหารตามห้าง พวกที่มันขายขวดละ 20 บาทไรงี้ ผมบอกว่าถ้าผมไปกินคนเดียว ผมไม่มีวันซื้อกินหรอก แฟนด่าเลยว่างกไม่เข้าเรื่อง ซื้อของจุกจิกบางอย่างผมก็มามัวแต่เปรียบเทียบราคามากน้อยต่างกันห้าบาท สิบบาท รู้สึกว่า "ไม่ประหยัด" ถ้าต้องจ่ายแพงกว่าเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้

แต่กับกินข้าวมื้อใหญ่ ซื้อของเล่นไรงี้ หลายพัน หลายหมื่น ทำไมมันซื้อง่ายจัง เงินเล็กๆ น้อยๆ ด้านบนที่ผมว่า ประหยัดให้ตายทั้งปี มันไม่ได้เสี้ยวกะของที่ซื้อด้วย "ความอยาก" เลย ผมเดินไปห้างเกือบกิโลเแทนที่จะเรียกวินมอไซค์ ก็เพราะเสียดายค่ารถยี่สิบบาท ไปห้าง.. สิบนาทีซื้อซีดีหมดไปครึ่งหมื่น แล้วก็มาเทียบบัญญัติไตรยางค์ราคาแชมพูสามสี่ยี่ห้ออยู่เกือบสิบนาที ว่าอะไรมันถูกกว่ากัน 555

พยายามจะเลิกนิสัยตลกๆ ของตัวเองอยู่ครับ มันทำยากจัง


นอกเรื่องมาซะไกลเลย ถือซะว่าขอใช้พื้นที่ระบายละกันครับ 555

แต่บางท่านที่เจอ ... นาฬิกา เค้าซื้อมาเก็บไม่กี่ปีกำไรหลายสิบ % ก็มีนะครับ (แน่นอนขาดทุนก็เยอะ)

สินค้าพวกนี้คนเล่นเป็นคือการลงทุนครับ ... คนเล่นไม่เป็นเรียกการพนันครับ

เป็นการระงับกิเลสครับ เพราะ กิเลสระงับได้ด้วย "การซื้อ"

ชีวิตนี้ไม่เคยเสียดายครับ ถึงมันจะไม่ได้คุ้มค่าที่สุด แต่มันสอนอะไรเราหลายๆอย่าง และให้เราได้ลองอะไรใหม่ที่ไม่เคยลอง

ถูกแพงของแต่ละคนไม่เท่ากันครับ สำหรับผมถ้าลดแล้วเกินหมื่นขอไม่สู้ครับ

ส่วนใหญ่นะ ของแพงมักจะดีจริงครับ ชอบไม่ชอบเป็นอีกเรื่องครับ

1. อย่างแรกต้องดูกำลังตัวเองครับ อย่าเกินตัว
2. ของแพงแต่ถูกใจผมไม่เสียดายครับ จะหลายพัน หลายหมื่นก็ไม่เสียดาย คือเกิดมาชาติหนึ่ง ตายไปเดี๋ยวจะเสียดายชีวิต(แต่ต้องอิงกับข้อ 1 ครับ)
3. ของถูก 20 บาท 50 บาท แต่ไม่ถูกใจ ผมเสียดายเงินมากครับ

เรื่องนาฬิกาผมแค่อ้างอิงเฉยๆ ครับ ว่ามีของที่ฟุ่มเฟือยกว่าหูฟังขึ้นไปอีก ส่วนตัวผมมองนาฬิกาในมุมมองของผู้ใช้ครับ ไม่ได้มองในมุมของพ่อค้าหรือนักลงทุน เพราะถ้าจะลงทุนผมว่าไปลงทุนอย่างอื่นจะง่ายกว่า ขอเลือกซื้อเรือนที่ชอบจริงๆ แล้วใช้ยาวๆ ก็มีความสุขแล้วครับ (แต่ถึงจะพูดอย่างนี้เรือนแรกผมก็เลือกตัวเซฟๆ อย่าง rolex ครับ ซื้อง่ายขายคล่อง ราคาตกไม่มาก 55)

ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นเลยนะครับ ขอบคุณมากๆครับ

ส่วนใหญ่ตอนก่อนซื้อ และตอนตัดสินใจซื้อ จะคิดว่าคุ้มครับ

บวกกับตอนได้ใช้งานอยู่ ก็คงยังคิดว่าคุ้ม

แต่เมื่อไหร่เบื่อ หรือมีของใหม่ หรืออยากจะขายเมื่อไหร่ ของชิ้นนั้นจะไม่คุ้มทันที :)


สรุป อยู่ที่ “ใจ” เราล้วนๆ ว่าเราจะยังคิดว่าคุ้มค่าหรือไม่ครับ

เพราะคว่มคุ้มนั้น ก็คงไปเทียบกับชาวบ้านไม่ได้อีกเช่นกัน บางคนใช้นานๆทีบอกคุ้ม บางคนใช้บ่อยกว่าแต่อาจบอกไม่คุ้ม 555

แหมผมไม่เสียดายเงินหรอกครับ เสียดาย opportunity cost ที่อดซื้ออีกรุ่นแทนตะหาก 555555555

ฟังทุกวัน ผมก็ว่าคุ้มอยู่นะ ... ถ้าซื้อมาแล้ว ฟังแล้วชอบ ฟังบ่อย ก็ไม่เสียดายตังค์หรอก 

ถ้าซื้อมาแล้วเกิดไม่ถูกใจ ไม่ค่อยได้ฟัง ... แบบนั้นละ เสียดายตังค์ ... แต่แบบนี้ไม่ค่อยหรอก ถ้าของแพง ลองแล้วลองอีก เอาให้แน่ใจก่อนตัดสินใจ

ก่อนซื้อไม่เคยรู้สึกเสียดาย 

แต่พอซื้อแล้วถึงรู้สึกเสียดาย

แต่.. ถ้าไม่ได้ลองก็คันอีก เฮ้อกิเลส

อันนี้ผมก็เป็นครับ เสียดายแต่ไม่เสียใจครับ ^^

ผมคิดว่าหูฟังที่คุณภาพดีไม่จำเป็นต้องแพงเสมอไปครับ มันก็เหมือนกับสินค้าอื่นนั่นแหละ ที่มี spec แตกต่างกันไป เราเลือกซื้อได้ตามความเหมาะสม 
แต่ผมกลับสงสัยว่าคนทั่วๆไป ไม่อยากจ่ายแพงกับของพวกนี้ แล้วเวลาเลือกซื้อหูฟังต้องซื้อแบบถูกที่สุด ยิ่งถูกยิ่งดี แล้วเราก็ต้องเอามาใช้ฟังเพลงตลอด ทั้งๆที่เป็นคนชอบฟังเพลง ซื้อหูฟังที่คุณภาพดีๆเอาไว้ใช้งานยาวๆ ไม่ดีกว่าหรอครับ

สำคัญที่สุดคือต้องลองก่อนครับ เพราะถ้าหูฟังเสียงดีสมราคาจริงๆ จะไม่เสียดายครับ แล้วจริงๆ หูฟังรุ่นใหม่ก็ไม่ได้หมายความว่าเสียงจะดีกว่าครับ เสียงของหูแต่ละรุ่นมีเอกลักษณ์ของตัวเอง ซื้อแล้วจบได้มีอยู่จริงครับ เช่นหลายๆ ท่านจบที่ HD800 ถ้าเราขจัดไอเดียว่าของใหม่ต้องดีกว่าของเก่าไปได้ อาการคันจะดีขึ้นเองครับ 555

ทรัพย์สินที่ผมมีทั้งอดีตปัจจุบันและอนาคต ทั้งทางการเงินและทางปัญญาและศิลปะ สามารถช่วยเหลือผู้คนบนโลกนี้ ทั้งช่วยเหลือทั้งทางกายและทางจิตวิญญาณ ได้นับแสน นับล้านคนครับ


ผมจะไปเสียดายทำสากกะเบือทำไมกับ หูฟัง ซื้อมาด้วยเงินที่ชาติมีปัญญาก็หาได้ แค่ หลักพัน หลักหมื่น หลักแสนครับ มีเพื่อนสนิทคงให้ยืมไปใช้เล่นๆแบบค่อยเอามาคืนวันไหนก็ได้ทีหลังไปล่ะครับ 555

คิดว่าเป็นกระทู้ใหม่ โห มันกระทู้ปี 2017 และผมเคยเข้ามาตอบเป็นความเห็นที่ 10

เวลาผ่านไป 5 ปี ยังคิดเหมือนเดิม คือไม่เสียดาย สำหรับการซื้อหูฟังแพงๆ แม้ตอนนี้แทบจะได้ใช้ เก็บไว้ในตู้กันชื้น 30 กว่าหู เพราะกลับไปเล่นเครื่องเสียงบ้านเป็นหลัก

ชุดฟังเพลงจากเมื่อ 6 ปีก่อนมีอยู่แค่ 1 ชุด ปัจจุบันงอกเป็นหลายชุด

ผมไม่ได้ฟังเพลงทุกวัน แต่ละครั้งใช้เวลาในห้องฟังเพลง 30-90 นาที แม้จะฟังไม่เยอะ แต่มีความสุขทุกครั้งที่ได้ฟัง แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

ชุดที่ใช้ลำโพง Gauder Akustik Berlina RC9 ยังคงลำโพงเดิม แต่เปลี่ยนเครื่องเล่น สายลำโพง สายสัญญาณใหม่หมดแล้ว และเสริม Rel Special Carbon Stacks






ชุดที่งอกเพิ่ม

Gauder Akustik Berlina RC11 Black Edition ชุดนี้รอเปลี่ยน Rel No.32 Stacks 8






B&W 801 D4

ส่วนตัวผมเสียดายเงินในช่วงแรกๆที่เพิ่งเข้ามาวงการนี้มากกว่า​ คือเหมือนเสียเงินไปแบบน่าเสียดาย​ ฮ่าๆ

เพราะ​กว่าจะจับจุดได้ว่าอะไรคือทางที่ใช่และดีที่สุดของตัวเอง​ ก็เสียเงินไปแบบน่าเสียดาย​ ทุกวันนี้หูฟังที่ซื้อมาก็ไม่ค่อยได้ใช้แล้ว​ T​ T

แต่ก่อนจะซื้อแต่DAP กับ​ IEM​ เป็นหลัก​ ตอนนี้มาใช้ฟูลไซส์​กับ​DAC/AMPแทนแล้ว

ตั้งแต่มาใช้ฟูลไซส์​ทำให้ผมไม่ค่อยได้กลับไปใช้IEMอีกเลย​ ฮ่าๆ

ส่วนชุดพกพาก็ไปใช้เอียบัดช่างไทย​แทน​ 

สำหรับผม ปัญหาซื้อหูฟังแพงๆ จะขยับแพงขึ้นเรื่อยๆตามอายุและตามรายได้ แต่ถ้าซื้อแล้วมันไม่โดน อันนี้ จะเป็นจุดพีค ต้องมานั่งขายทิ้งแล้วซื้อใหม่อีก