นักร้องรุ่นใหญ่ท่านหนึ่ง เล่าให้ฟัง ดังนี้...
หน้าหนาวในปีหนึ่ง น้าแกไปเยี่ยมเพื่อนที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล
หลังจากอยู่เฝ้าไข้เพื่อนหนึ่งคืน ตะแกก็ต้องรีบออกเดินทางไปคอนเสิร์ตต่างจังหวัดแต่เช้าตรู่
เนื่องด้วยเป็นฤดูหนาว เกือบหกโมงแล้ว อากาศก็ยังมืดๆอยู่
ลงลิฟท์จากชั้นบนๆ(จำไม่ได้)คนเดียว พอมาถึงชั้นสามประตูลิฟท์ก็เปิดออก แต่ก็ไม่มีใครเข้ามา
และแทนที่ประตูจะปิดเองและลงไปชั้นล่าง ลิฟท์มันก็ดันค้างอยู่อย่างนั้น
ไอ้ที่ยิ่งไม่ชอบมาพากลก็คือ น้ามองไปนอกลิฟท์ แลเห็นผู้หญิงท้องแก่กลุ่มหนึ่ง มีหลายคน ยืนอยู่ไม่ห่างนัก มองตรงเข้ามาในลิฟท์ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ....
ประตูลิฟท์ก็ไม่ปิดสักที จะว่ามีใครกดเรียก ก็ไม่เห็นคนเข้ามา
รออยู่ครู่หนึ่งน้าแกเห็นท่าไม่ค่อยชอบมาพากล ก็รีบกดสวิทช์ปิดประตู ก่อนที่กลุ่มผู้หญิงท้องแก่จะเปลี่ยนใจเดินเข้ามา และกดเลขหนึ่งซ้ำเพื่อลงมาชั้นล่าง
โชคดีที่ไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นอีกหลังจากนั้น
ก่อนออกจากโรงพยาบาล น้าก็แวะถามยามถึงเรื่องที่เผชิญมาเมื่อกี๊
คำตอบที่ได้รับคือ...ช่วงนี้มีคนเจอกันหลายรายแล้ว ที่ประตูเปิดค้างที่ชั้นสามและผู้หญิงท้องแก่
..ลิฟท์มันมีปัญหาครับ ค้างที่ชั้นสาม แต่ไม่เป็นอะไรมาก กดปิดแล้วก็กดลงมาได้...
...ส่วนผู้หญิงท้องแก่ที่เห็น เป็นนโยบายของแผนกสูติฯให้คนท้องแก่ใกล้คลอดมาทำกายบริหารตอนเช้าๆครับ เป็นผลดีกับร่างกาย จะช่วยให้คลอดง่าย...
ฮืม...
น้าฟังแล้วก็ขับรถออกจากโรง'บาลท่ามกลางบรรยากาศสลัวของเช้าตรู่ฤดูหนาวด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งแช่มชื่น
