เข้าใจว่าท่านเจ้าของกระทู้น่าจะอายุไม่มากนัก
ตนเองก็ไม่ใช่ผู้อาวุโส และไม่ได้มีวินัยทางการเงินนัก ดูได้จากการที่เอาเงินมาซื้อ “ของเล่น”  แทนที่จะฝากธนาคาร หรือเอาไปลงทุนทำอย่างอื่น

แต่ส่วนตัวคิดว่า ถ้าท่านมีรายได้มากพอ และไม่มีภาระ หรือหนี้สินล้นพ้นตัว คือมีเงินเหลือจากหักค่าใช้จ่ายต่างๆ และหักส่วนหนึ่งเก็บออมไว้ใช้ยามฉุกเฉินแล้ว “เงินที่เหลือ” ถ้าท่านจะนำไป “ซื้อความสุข” ก็ไม่ผิดอะไร
บางคนมีเงินมาก แต่แทบไม่ใช้จ่ายอะไรเลยก็มีให้เห็น อาจเพราะเขาเกรงว่าจะไม่มีเงินใช้ยามแก่
ตัวเองคิดว่าชีวิตอาจไม่ยืนยาวขนาดนั้น พอมีเงินเหลือบ้างก็ขอใช้บ้าง
แต่หากต้องถึงขนาดไปกู้ยืมมาซื้อ “สิ่งไม่จำเป็นกับการดำรงชีวิต” เหล่านี้ ก็ไม่ควร
เพราะคนที่จะลำบากก็คือท่านเอง
จำได้ว่าเคยเห็นข่าวสั้นๆ ทางโทรทัศน์ ประมาณว่ามีชายคนหนึ่งฐานะยากจน เกิดป่วยด้วยโรคร้ายแรง ไปพบหมอ ปรากฎว่าต้องใช้เงินจำนวนมากในการรักษา แต่ชายคนนั้นไม่มีเงินมากพอจะจ่าย แต่ทิ้งไว้ไม่รักษาโรคร้ายก็จะกำเริบเจ็บปวดทรมาน ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา เขาจึงฆ่าตัวตาย
เป็นข่าวที่ฟังแล้วเศร้าใจ และสะท้อนใจว่าถ้าต้องเผชิญปัญหาแบบเขาก็อาจมีจุดจบแบบเดียวกัน หรือตายช้าๆ อย่างทรมานจากโรคร้าย
ถ้าเป็นแบบชายคนนี้ก็น่าน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา เพราะเขาไม่มีแม้เงินจะมาจ่ายค่ารักษาโรค
แต่ท่านเจ้าของกระทู้น่าจะไม่ได้ขัดสนถึงขนาดนั้น
ถ้าท่านยังมีรายได้พอจ่าย ค่าอาหาร ยา เสื้อผ้า และมีที่อยู่อาศัย  ท่านก็ไม่ควรน้อยเนื้อต่ำใจ

ชีวิตคนไม่มีอะไรแน่นอน บางคนอาจอายุยืนแต่ยากจน หรือบางคนร่ำรวยแต่อายุสั้น
เดินทางสายกลาง ไม่ประมาท วางแผนชีวิต แต่อย่าวาดฝันเกินไปดีที่สุด

เอ๊ะ พิมพ์อะไรหว่า พิมพ์ไปพิมพ์มาชักเลอะเทอะ 555

อ้างอิง : ความคิดเห็นที่ 20 - usanee1981