สวัสดีเพื่อนชาวพันธุ์ทิพย์  ผมมีเรื่องหลอนๆ ที่เจอเมื่อคืนมาเล่าสู่กันฟัง  คือผมกับแฟนได้เดินทางมาเชียงใหม่กันครับ  เพิ่งมาถึงเมื่อคืนนี้ตอนประมาณตีห้ากว่าๆ   ช่วงประมาณตีสองระหว่างขับรถอยู่แถวจังหวัดลำพูน  ผมเจอผู้หญิงอุ้มเด็กเดินอยู่ข้างถนน  ข้างทางมืดมากครับตอนนั้นผมสงสัยเลยจอดรถถามตอนนั้นแฟนผมหลับอยู่ในรถ  ผมจอดรถแฟนผมก็สะดุ้งตื่น  มาดูว่าผมจอดรถทำไม  ผมลดกระจกแล้วถามหญิงที่เดินอุ้มลูกอยู่ว่าจะไปไหน  เค้าพูดเป็นภาษาเหนือจับใจความว่ากำลังจะเดินทางไปเชียงใหม่  แต่ระหว่างทางรถทัวร์ที่เค้านั่งมาไล่เค้าลงระหว่างทาง  ผมก็เลยบอกว่านั้นติดรถผมไปก็ได้  ไปทางเดียวกัน  แล้วค่อยไปต่อรถกลับบ้านเอาที่ตัวเมืองเชียงใหม่นะ  ... ^^   แต่...พอผมบอกให้ขึ้นรถมาแฟนผมกับสะกิดผม  เธอๆ ไม่เอานะไม่ให้ขึ้น  (รถผมเป็นกระบะสี่ประตู)  ผมก็บอกกับแฟนเบาะหลังก็นั่งได้ไม่เห็นเป็นไรเลย  แต่แฟนผมก็ไม่ยอม  โวยวายใหญ่เลย ไม่เอา ไม่เอา ไม่ให้ขึ้น  ไปเลยไม่ต้องรับ  ไปเถอะๆ    ไม่ต้องไปสนใจ...  ผมก็งงอะไรอ่ะ  แค่รับคนติดรถไปด้วยทำไมต้องโวยวายเยอะแยะ  ผมเลยให้ผู้หญิงที่อุ้มลูกขึ้นนั่งทายกระบะ  เธอก็ปีนขึ้นท้ายกระบะแล้วนั่งลงตามปกติ  ระหว่างทางแฟนผมไม่รู้เป็นอะไร  เอาหมอนปิดหน้าแล้วร้องไห้  ผมคิดว่าคงโกรธผมแน่ๆ เลย  ระหว่างทางเราเลยไม่ได้คุยกัน  ช่วงประมาณตีสามผมมาถึงตรงเส้น  คลองชลประทาน ขาเข้าเมืองเชียงใหม่ บ้านป่าจี้  อยู่ดีๆ รถผมก็สายไปสายมา  ผมก็พยายามบังคับรถให้ตรง  แฟนผมร้องไห้หนักกว่าเดิม  บอกแล้วไม่ให้รับมาด้วย...  ผมตกใจมากหันไปดูทายกระบะ  เห็นผู้หญิงที่ผมรับมาด้วยเอาปากคาบเด็กไว้แล้วก็นั่งยองๆ ที่ฝาปิดกระบะ  โยกตัวไปมาตาจองมาที่ผม  เอาแล้วไงเจอดีแล้ว....   ช่วงทางตรงนั้นเป็นโค้งครับผมคิดว่ายังไงรถต้องหลุดโค้งแน่เลย เพราะมาด้วยความเร็ว  ผมเหยียบเบรครถก็ไม่ยอมหยุด  ได้ยินเสียงมาจากทายรถ  เฮาไปอยู่ตวยกั๋น  เฮาไปอยู่ตวยกั๋นบ๋อ...  ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลยครับ  แฟนก็เอาแต่ร้องไห้  ผมเลยนึกถึงพ่อแม่ช่วยลูกด้วย  นึกถึงสิ่งศักสิทธิ์ที่ผมเค้ารพ  เสียงกรี๊ดยาวๆ ดังมาจากท้ายรถ...  สักพักรถผมก็ค่อยๆ ชลอความเร็ว  แล้วผมลองเบรคย้ำๆ  ให้รถหยุด  รถก็ค่อยๆ หยุดจนหยุดสนิด  ผมมองไปหน้ารถข้างหน้าเป็นขอบถนนแล้วครับ  อีกประมาณฟุตนึงรถผมตกลงไปแน่นอน  ผมหันไปดูท้ายรถไม่มีหญิงสาวนั้นแล้ว  หันไปถามแฟนเป็นไรไหมแฟนผมบอกเค้ากลัว ร้องไห้ไม่หยุดเลย  ผมก็รวบรวมสติแล้วก็ขับรถมาถึงที่พักที่เราได้จองไว้ในตัวเมืองเชียงใหม่  เมื่อครู่ผมเลยนั่งคุยกับแฟน  แฟนผมบอกกับผมว่าเค้าเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่า  ผู้หญิงคนที่รับมาด้วยเมื่อคืนใส่ชุดคนเหนือโบราณ  เสื้อผ้าขาดๆ เก่าๆ ที่อุ้มอยู่เป็นท่อนไม้  หน้าขาวๆ แต่มีเหมือนเลือดไหลที่ตา  เธอเห็นแบบนั้น  แต่เธอไม่กล้าบอกผม  กลัวผมกลัว...  เรื่องราวทั้งหมดก็มีเท่านี้ละครับ  ส่วนเธอคนนั้นเป็นใครผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน  ถ้าใครผ่านไปทางเส้นชล คลองชลประทาน ขาเข้าเมืองเชียงใหม่ บ้านป่าจี้ ต.แม่เยะ  (ผมดูตาม GPS ) เห็นรอยเบรครถยาวๆ นั่นฝีมือผมเองครับ  ไปล่ะครับ  สวัสดี ... ^^