โอว วาดได้เยี่ยมมาก เฮียเอาไปใส่กรอบได้เลย 

แหม่ วาดสวย แถมคาแรคเตอร์มาชัดดีนะคับ  หุหุ

วาดได้สวยมากเลยครับ

แจ่มเลยครับ
ได้อารมณ์ตามภาพ

ผมว่าคนที่จะมาทำรูปปั้นมั่นคงได้คงต้องเป็นน้องตั๋นแล้วล่ะ 555

ต้องขอบคุณท่านอาจารย์นั่นแหละครับที่สั่งสอนและถ่ายทอดวิทยายุทธอยู่ 555

หลายท่านอาจจะงงเล็กน้อยว่าอะไรกันเหรอ คือเมื่อช่วงปีที่ผ่านมา ผมทราบว่าอาจารย์แกเป็นอาจารย์สอนศิลปะนักศึกษามหาลัยศิลปากรระดับปริญญาโทและเอกรวมถึงสอนที่เพาะช่าง (อยู่ใกล้ๆไม่ไกลจากบ้านผม) ผมก็เลยดอดพาลูกชายไปให้ให้อาจารย์ดูหน้าดูตัวว่าพอเข็นขึ้นหรือเปล่า

ปรากฏว่าอาจารย์ดูโหงวเฮ้งแล้วก็รับสอนแบบตัวตัวในช่วงเย็นหลังเลิกเรียนให้กับลูกผมครับ สัปดาห์หนึ่งก็เรียน 2-3 วันหรือ 1 วัน สุดแต่เด็กจะว่างไปเรียน ซึ่งแรกๆยังไม่เป็นสัปปะรด แต่ดูมาถึง ณ วันนี้แล้วเพิ่งรู้สึกเหมือนกันว่าพอจะมีแววมั่งแล้วครับ

คารวะอาจารย์ครับ 555

โอ้โห นี่แค่ ม.4 นะเนี่ย !!!

ภาพนี้สามารถสัมผัสได้ถึงตัวตนของเฮียมั่นฯได้ชัดเจน

อนาคตไกลแน่นอนครับ 555+

เก่งมากๆครับ

สวยจริงๆครับ มีอนาคตแน่นอน

ขอนอกเรื่องนิดนึงครับ ลูกเฮียเล่นหูฟังหรือเปล่าครับ 55+

คารวะอาจารย์ด้วยอีกคนครับ
เยี่ยมมากเลย

เยี่ยมเลยครับ

ผมก็ชอบให้ลูกเรียนศิลปะอะไรแบบนี้

มันเสริมมร้างสเน่ห์ให้กับชีวิตดีครับ

เก่งมากครับทั้งผู้ชี้แนะและผู้วาด เพิ่งหัดวาดแต่ถ่ายทอดมาได้อย่างเหลือเชื่อ เป็นผมน้ำตาซึมแน่

ปล.เฮียระเบิดหูด้วยเหรอครับ555

สวยมากครับ^^

รูปวาดแรกๆของเจ้าตั๋นครับ

จะเห็นได้ว่าไม่เป็นสัปปะรดตามเฮียว่าจริงๆ 555

เพราะโครงสร้างใบหน้าผิดพลาดเยอะมากๆ สัดส่วน รายละเอียดขาดความแม่นยำ
เป็นเพราะยังขาดทักษะการสังเกตที่ดีนั่นเองครับ

ทักษะการวาดมันก็เหทือนทักษะการฟังหูฟัง
เมื่อฝึกฝนซำ้แล้วซ้ำเล่า มันจะเกิดทักษะความแม่นยำมากยิ่งขึ้น เข้าใจโครงสร้างของดนตรีมากยิ่งขึ้น

รูปต่อๆมาจึงมีโครงสร้างที่ดีขึ้นเพราะมีการสังเกตได้ดีขึ้นนั่นเองครับ

ผมว่าการชี้แนะมีส่วนสำคัญมากครับ ถ้าขาดการชี้แนะที่ดี กว่าจะจับจุดคลำทางเจอ คงใช้เวลาไม่น้อย  อย่างรูป ศ.ศิลป์  พีระศรี ให้ผมวาดเองซ้ำสิบก็ไม่ได้อย่างนี้แน่ครับ555

ผมเป็นคนนึงที่ไม่เชื่อเรื่องพรสวรรค์ครับ

ผมเคยคุยกับนายช่างแกะแม่พิมพ์ของแบงค์ชาติ เขาต้องเดินทางไปเรียนเขียนเส้นตรงที่เยอรมัน 1 ปี !
และต้องเดินทางไปเรียนเขียนเส้นโค้งที่ญี่ปุ่นอีก 2 ปี !! จึงสามารถกลับมาทำแม่พิมพ์ให้แบงค์ชาติได้

ถ้าจะนิยามคำว่าพรสวรรค์  ผมมองว่ามันคือการมีใจจดจ่อปิติในสิ่งที่ทำจนเกิดความเพียรพยายามในการฝึกฝน

ตั๋นเป็นเด็กติดเกมส์ สนใจแต่เรื่องความสุขนของตนเอง มองอนาคตไม่เป็น และไม่มีความสุขกับการเรียนตามตำราในห้องเรียนเหมือนเด็ก Gen Z ทั่วๆไปในทุกวันนี้ครับ

แต่เมื่อเขาเจอตัวตนที่แท้จริงของตนเอง พลังขับบางอย่างมันจะระเบิดพลังออกมาเองครับ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันมาจากความเข้าใจในตัวลูกและออกแรงผลักดันเสริมเข้าไปอีกแรงของเฮียด้วยครับ

ตัวอย่างงานที่ฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำเล่านับสิบๆปี

ตัวอย่างงานตั๋นที่ฝึกฝนมาแค่ 4-5 เดือน

ขอเวลาอีก 2 ปีเรามาดูกันว่าเจ้าตั๋นจะวาดสู้งานในแบงค์ได้ไหม?
แล้วผมจะมาทบทวนคำว่าพรสวรรค์อีกครั้งครับ 5555

แหม่ อยากไปขอเป็นศิษย์อาจารย์จริงๆ555

ได้ผลงานออกมาขนาดนี้ผมก็ต้องขอบอกว่า เก่งทั้งอาจารย์และศิษย์ด้วยละครับ ^^

ขอบคุณทุกๆๆท่านที่แวะชมผลงานศิลปินระดับหางอึ่งกันนะครับ 555

เจ้าลูกชายคนเล็กผมนี่จะว่าไปแล้วมันไม่ค่อยเป็นโล้เป็นพายเท่าไหร่ ความรับผิดชอบต่ำ ขี้เกียจตัวขึ้นขน 555 จนผมต้องคิดพยายามเข็นเค้าไปในทางที่เค้าพอจะถนัด บังเอิญมาเจอกับอาจารย์ Ahura ก็เลยพาไปมอบตัวทันทีครับ

ผมแทบไม่ได้ดูผลงานเค้าเลยครับ เพราะเวลาเค้าเอามาโชว์ผม ผมมักจะไม่ค่อยชม แต่มักจะบอกเค้าอย่างตรงไปตรงมาว่ามันยังห่างมากเหลือเกิน

จนเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน เห็นมันเอามือถือมาถ่ายหน้าผมบอกว่าอาจารย์สั่งให้สเก็ตภาพออกมา ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจหรอกครับ เพราะคิดว่ายังไงก็คงไม่เป็นสัปปะรดเท่าไหร่

เมื่อวานเค้าวิ่งเอารูปที่เขียนเสร็จมาโชว์ ในสายตาผมมันยังไม่ได้ดีสมบูรณ์ถึงขั้นนักครับ แต่สิ่งที่เห็นคือความพยายามของคนสอนมากกว่าครับ เมื่อวานรูปผมเป็นรูปที่เค้าเขียนได้ดีที่สุดตั้งแต่ผมเห็นแล้วครับ

ก็ต้องบอกว่า ถ้าศิษย์มีครู ก็น่าจะดูมีความหวังครับ 555

จริงอย่างอาจารย์ว่าครับ
ทักษะ คือการฝึกฝนอย่างหนักหน่วง
ฝึกมาก ต้องทำได้ดี แต่จะมีศิลปะ และลายเซ็นเฉพาะตัวแค่ไหน
เป็นเรื่องของปัญญาและตัวตนของตนเองครับ
ถ้าสิ่งที่ทำนั้น ถูกกับจริตของตัวเอง
ความก้าวหน้าที่เร็วกว่าปกติ ก็มองว่าเป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่งครับ

สำนวนจีน(กำลังภายใน)มีอยู่ว่า ศิษย์ยอดเยี่ยมของอาจารย์ผู้เลิศล้ำ ^ ^
สำคัญว่า อาจารย์อยู่สอนศิษย์ไปนานๆนะครับ อย่าเพิ่งไปแว้นไปซิ่งซะไม่ยอมมาอบรมน้องตั๋นต่อ 555

ลืมคำที่จะบอกชมว่า เก่งครับ เพราะไม่ใช่แค่วาดเหมือน แต่แสดงออกได้ถึงอารมณ์ความรู้สึกของภาพได้ด้วย  

 เห็นด้วยเป็นอย่างมากครับ  มองตามสายตาคนธรรมดา ที่ไม่มีความรู้เรื่องศิลปะ เห็นครั้งแรกเออเหมือนแฮะ ถึงสัดส่วนต่างๆอาจไม่เป๊ะ100%(ดูจากประวัติทำได้แค่นี้สุดยอดมากๆแล้ว) แต่อารมณ์จากภาพนี่คือ เฮียชัดๆ555

ถือว่าโชคดี ที่มีพ่อเข้าใจและสนับสนุนด้วยครับ สมัยก่อนใครจะเรียนพวกศิลปะ มักถูกกรอกหูจากคนทั่วไปว่า ศิลปินไส้แห้งเสมอ  ถึงสมัยนี้ช่องทางการเรียนรู้เปิดกว้างมากขึ้น  อยากรู้อะไรก็กูเกิล  แต่ถ้าตัวเด็กเองไม่มีความมุ่งมั่นด้วย ก็ยากที่เกิดผลงานดีๆขึ้นมาได้ ขอชื่นชมทุกคนครับ

555 ขอบคุณทุกท่านที่แวะให้กำลังใจกับเด็กมันครับ 555

เอาจริงๆ คือผมดูเจ้าลูกชายคนเล็กนี่คงจะเอาดีไม่ค่อยได้ ก็เลยพยายามไปขุดเอาตรงที่เค้าน่าจะพอทำได้นั่นก็คือวิชาศิลปะ ซึ่งบังเอิญเป็นจังหวะที่ได้รู้จักกับอาจารย์ Ahura พอดี ก็เลยไม่ต้องไปดิ้นรนไกลกับใครที่ไหน เพราะดีกรีอาจารย์นี่ก็ยาวเป็นว่าวจุฬาแล้วครับ 55

มาติดตามกันว่าไอ้นี่จะไปได้ตามเป้าหมายที่วางไว้กันไม๊ดีกว่าครับ 555

อัพเดทศิลปินหางแถวเริ่มเข้าสู่โหมดการฝึกพื้นฐานสีน้ำแล้วครับ

ซึ่งอันที่จริงสีน้ำคือเทคนิคที่ยากที่สุดในกระบวนการทำงานศิลปะทั้งหมด
เพราะต้องใช้ความฉับไวและแม่นยำ พลาดแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้เลยคือยิ่งแก้ยิ่งเละนั่นเอง

ผลงานสีน้ำชิ้นแรกนี้ถือว่าอยุ่ในระดับพอใช้ (ซื้อของ) ได้อยู่ แต่ยังต้องฝึกฝนอีกอย่างหนักหน่วงครับ ^ ^

555 ผมจับไปใส่กรอบแล้วครับ

จารย์ครับ ผมเกรงว่ามันจะเขียนพอใช้ได้แค่รูปผมรูปเดียวนี่แหละครับ 555

"ยอดเยี่ยม" แบบนี้เรียกว่าเชื้อไม่ทิ้งแถวครับ

ยังครับเฮีย ถ้าเป็นไอ้หนุ่มหมัดเมาตอนนี้เพิ่งจะเริ่มนั่งยองเหนือธูปแค่นั้น ยังไม่ออกกระบวนท่าครับ 555

นี่ขนาดแค่เริ่มหัดยังได้ขนาดนี้ คงต้องรอชมผลงานอย่างใกล้ชิดเลยคร้าบบบ 555

อยากเห็นผลงานของอาจารย์ ไม่ทราบว่ารับชมได้ช่องทางใดบ้างครับ  จะได้รู้ว่าศิษย์อยู่ใกล้ต้นหรือเปล่า^^

บางสิ่งบางอย่างต้องมีแรงบันดาลใจมากระตุ้น
ดังเช่นกระทู้นี้ เป็นแรงบันดาลใจให้คนเป็นพ่ออย่างผมได้ดีทีเดียว

ขอบพระคุณครับอาจารย์  บอกตรงๆคนไม่รู้เรื่องศิลปะอย่างผม มองไม่ออกจริงๆว่าผลงาน ของอาจารย์ชิ้นต้องการสื่ออะไร  แต่ถ้าเดามั่วๆผมว่าน่าจะเป็นพ่อกับแม่ พยายามดึงลูกที่กำลังล้มอยู่ให้ยืนขึ้นมา ไม่รู้มีปรัชญาอะไรแฝงไว้อีกหรือเปล่าครับ

มีโอกาสผมขอไปเปิดโลกทัศน์แน่ครับ  ว่าแต่วันงานเขาเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชมได้ใช่มั้ยครับ

เยี่ยมยอดครับ.

Gclub

ชิ้นนี้เป็นสเก๊ตซ์โมเดลสูง 1 ฟุต แต่งานจริงสูง 3 เมตรกว่าครับ

น่าจะเป็นครั้งแรกในเมืองไทยที่ผู้ชมจะได้เห็นผลงานศิลปะพังทลายลงต่อหน้า
เพราะวัสดุเป็นดินเหนียวผสมผงเหล็กที่ถูกส่องด้วย Heat Lamp ครับ

ส่วนกำหนดวันเปิดแสดงผมจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง แต่ถ้ากลัวว่าดูแล้วจะไม่เข้าใจผมจะจัด Artist' s Talk ในวันปิดการแสดง แต่เนื้อหาคร่าวๆคือ การมองเห็นทุกข์เป็นสาระ และเป็นความงดงามของชีวิตครับ ^ ^

"ประหนึ่งฟ้าดินเป็นเตาหลอม
พรหมลิขิตเป็นแรงขับเคลื่อน
ความร้อนเย็นเป็นเชื้อเพลิง
สรรพวัตถุเป็นโลหะทองเหลือง"

(บทความของคนแซ่เกี้ย สมัยราชวงศ์ฮั่น บอกว่าผู้คนและสำสัตว์ที่อยู่ในโลกนี้ เฉกเช่นถูกบรรจุอยู่ในเตาหลอมมหึมา ถูกเคี่ยวกรำลำบาก ได้รับความคับข้องขุ่นเคืองทุกข์ทรมาน)---> ตัดแปะจากมังกรหยกภาคหนึ่ง เอ่ยเอื้อนโดยอึ้งเอี๊ยะซือ ซึ่งท่านกิมย้งตัดแปะจากบทความโบราณสมัยราชวงศ์ฮั่นอีกที

ว่าแต่ อาจารย์จะออกแบบมาให้ภิณฑนาการมันเกิดขึ้นจริงๆฤาครับ @_@

ความแปรปรวนเปลี่ยนแปลง (อนิจจัง)

ความทนอยู่ไม่ได้ (ทุกขัง)

ไม่สามารถบังคับบัญชา (อนัตตา)

คือสามัญญลักษณะที่ฝังตัวอยู่ในทุกสิ่งในสากลจักรวาล ความเจ็บป่วยไม่ใช่เรื่องไกลตัว ความตายไม่ใช่เรื่องของคนอื่น การเผชิญกับความจริงนี้ด้วยปัญญาย่อมนำมาซึ่งการเข้าใจชีวิตครับ

งานชิ้นนี้ชื่อ " The Lunartic Man "
เพิ่งจัดแสดงร่วมกับศิลปินนานาชาติไปเมื่อเดือนกว่ามาแล้ว
เป็นดินเหนียวเส้นผ่าศูนย์กลางเมตรกว่าๆ หนักราว 400 กิโลกรัม แขวนลอยไว้ด้วยลวดสลิงครับ

หลังจากติดตั้ง 1 สัปดาห์ผ่านไปครับ (ไม่ได้ใช้ความร้อนช่วยทำลาย)

555 ผมปล่อยให้ลูกเดินตามวิธีที่เค้าถนัด ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าไอ้ลูกชายตัวนี้ของผมมันจะเดินไปถึงจุดหมายหรือเปล่า ซึ่งบังเอิญมารู้จักกับอาจารย์ Ahura ก็เลยฝากให้ช่วยปั้นให้ จากนี้ไปก็ขึ้นอยุ่กับตัวเด็กเองแล้วครับ 555

อาจารย์ครับ ยังไงงานมีวันไหน อย่าลืมมาบอกกันนะครับ ผมต้องไปชมให้ได้ครับ และจะไปถ่ายทอดสดจากแกลเลอรี่เลยด้วยครับ 555

ได้ครับเฮีย อย่าลืมใส่หมวกไปด้วยนะครับ คืนนั้นแดดมันจะแรงมาก 5555
( Heat Lamp 250 W 3 ดวงครับ )

ได้เลยคร้าบบบ 5555
สงสัยต้องกางร่มด้วยครับจารย์