งานจัดที่โรงละครอักษรา ซึ่งผมว่าค่อนข้างจะไฮโซเกินไปหน่อย ซึ่งใครที่คิดว่าจะมาฟังเพลงที่ทำนองสามช่า เหมือนเล่นตามโรงเบียร์ งานนี้ไม่ใช่เลยล่ะครับ

ในงานจะมีพวกเครื่องดนตรี ที่จำหน่ายภายใต้แบรนด์ คาราบาว ให้เลือกซื้อกันล่ะ.....

พวกอุปกรณ์จำพวกปิ๊ก และอื่นๆๆ มีให้เลือกซื้อครับ ผมเองได้แต่มองๆๆ เพราะไม่รู้จะซื้อไปเล่นกับใคร ไอ้ครั้นจะซื้อไปเล่นกับเมียก็ใช่ที่ จะซื้อไปเล่นกับเมียน้อย ก็ดันไม่มีกับเค้า 555

จำได้ว่า พวกเครื่องดนตรีต่างๆ นั้นจัดจำหน่ายโดยพี่เล็ก คาราบาว ล่ะนะ 555

แฟนๆๆ ผลัดกันมาลูบๆ คลำๆ กีตาร์กันหลายๆๆ ท่าน ผมเองก็ลูบติดมือมาหน่อยนึง คือชาตินี้คงไม่ได้มีโอกาสและมีเวลาเล่นกีตาร์อีกแล้ว

แต่พูดก็พูดนะครับ น่าซื้อเก็บไว้เป็นที่ระลึกซักตัวนึงเหมือนกันนะครับ แฟนๆๆ คาราบาวทั้งหลาย 555

ผมเห็นเจ้าหนูคนนี้ใช้กล้อง DSLR แล้วร้องโอ้กเลยล่ะครับ......

"เฮ้ย ไอ้หนูเอ๊ย ลุงขอถ่ายภาพหน่อยวะ เด็กอะไรตัวนิดเดียว ไอ้นั่นอันเบ้อเริ่ม !!!!"


แล้วผมก็คิดในใจต่อไปว่า....บ้าชะมัด ไอ้เราตัวออกโต แต่ดันอันนิดเดียว !!! 5555





(กล้องจ้ากล้อง......)

แล้วผมก็ถ่ายภาพร่วมกับป้ายหน่อย เพื่อเป็นที่ระลึกว่า ครั้งหนึ่งได้มาดูคอนเสิร์ตคาราบาวในอีกรูปแบบหนึ่ง ต่างจากที่เคยดูมาโดยสิ้นเชิง

ผมดูคาราบาวตั้งแต่ สวนอัมพร โลกดนตรี งานวัด ผับ ร้านเหล้า โรงเบียร์.....

แต่ถ้าในโรงละครแบบนี้ เพิ่งเคยดูล่ะจ้า 555

ผมนี่ก็เชยชมัดเหมือนกัน โรงละครอักษราเธียเตอร์เพิ่งรู้จักเอาไม่นานนี่เอง และพอมาถึงที่จริงๆ....

เออ โว้ย เค้าตกแต่งได้สวยงามใช้ได้ มีเอกลักษณ์และสถาปัตยกรรมไทยๆๆ ให้ดูกันแยะเลยล่ะ

มีภัตคาคารอยู่ร้านหนึ่ง และมีเคานท์เตอร์จำหน่ายกาแฟ ผมเดินไปเหลือบมองว่า กาแฟแก้วเท่าไหร่ จะได้ซื้อมากินซักแก้วนึงแก้อยาก

ปรากฏว่าพอดูราคาว่า ice Coffee ราคา 180 บาท ......

ผมนึกในใจ เฮ้ย กาแฟจากสวรรค์หรือไงถึงได้ราคา 180 บาท!!!!

งั้นกูเดินไปพึ่งน้ำก๊อกแก้หิวประทังชีวิตก่อนก็แล้วกัน 555

มีบู้ทเล็กๆ จำหน่ายพวกเสื้อและซีดี ซึ่งผมเองก็ซื้อเสื้อที่ระลึกในงานติดมือกลับมา 1 ตัว และได้พวกซีดีอีกนิดๆ หน่อยๆ

จริงๆ พวกซีดี ผมคงไม่ต้องซื้ออะไรแล้วล่ะ เพราะพวกอัลบั้มบันทึกในสตูดิโอ ผมน่าจะมีครบทุกชุดแล้วล่ะครับ 555

เฮียมั่นคง ใส่ pam หรอครับ
เหมือนมาก ๆ







มั่นคง ตอบ : แฮ่ะๆๆๆ PAM ราคาหกพันมาบุญครองล่ะคร้าบบบ 555

เอ้า แอคชั่นหน่อย....นานๆๆ จะมีโอกาสมาดูในสถานที่แบบนี้

ผมยืนพิงกำแพง แล้วแอ๊คชั่นในมาดที่คิดว่าตัวเองดูดีที่สุด หรือเท่ที่สุด .......5555


งานนี้บอกตามตรงว่าผมนั้นแหกคอก คือแฟนคาราบาวที่มาในงาน เค้าไม่แต่งตัวกันแบบนี้ ทุกคนจะมาฟอร์มเดียวกัน คือใส่ขาเดฟ แล้วใส่เสื้อดำๆๆ และใส่หมวกทหาร กางเกงทหาร แต่ผมฉีกแนวออกมาหน่อยแล้วล่ะ 555

เอ้า ดูต่ออีกรูป ใครอย่าเพิ่งคลื่นไส้ หรืออ้วกออกมาก่อนซะล่ะ


ผมเห็นคัทเอ๊าท์ของน้าแอ๊ดอันเบ้อเริ่มตรงช่วงเข้างานไปแล้ว แน่นอน ถ้าไม่แอ๊คท่าแบบนี้จะใช้ได้ไงล่ะเนี่ย ว่าแล้วก็จัดไป 1 ดอกครับ

หลังจากนั้น คนอื่นๆๆ ก็มาถ่ายและเลียนแบบตามที่ผมกรุยทางไว้ให้ก่อนล่ะ 555

แล้วก็มาถึงบอร์ดนิทศรรการย่อยๆ ของแอ๊ดคาราบาวล่ะครับ มีรูปหลายๆ รูปมาเรียงไว้อย่างสวยงาม ซึ่งรูปต่างๆ มีบางอีนก็หาดูยากเหมือนกัน

อย่างรูปนี้น่าจะเป็นรูปช่วงนักเรียน คนไหนคือน้าแอ๊ด คงเดาไม่ยากเน้อ 555

แล้วก็มาถึงแอ๊ด คาราบาวตอนแบเบาะ

ในการแสดงครั้วนี้ น้าแอ๊ดบอกว่าจะเล่าประวัติความเป็นมาให้ฟังกันคร่าวๆๆ ซึ่งถ่ายทอดออกมาเป็นบทเพลงในเพลง กีตาร์แม่......

อันนี้เป็นคาราบาวในยุคแรกสุด ช่วงที่ยังไม่ดังสุดขีดครับ

วงคาราบาวที่นำโดยแอ๊ดคาราบาวนั้นดังเปรี้ยงปร้างในวงกว้างก็ปาเข้าไปชุด เมดอินไทยแลนด์แล้ว

ส่วนสำหรับผม ผมฟังชุดแรกก็บอกว่า นี่ล่ะเว้ย ใช่แล้วๆๆๆ 555

ภาพในความทรงจำของแอ๊ดคาราบาวที่เราคุ้นๆๆ ตากันดี

น้าแอ๊ดในช่วงแรกๆๆ นั้นสูบบุหรี่ยี่ห้อ winston แต่หลังๆๆ ก็เลิกไปหันมาดื่มเหล้าอย่างเดียว ซึ่งว่าไปแล้ว ติดเหล้า(ดีๆ) ก็ยังดีกว่าติดบุหรี่ (ดีๆ) อยู่ดี

555 อ่านเข้าใจกันหรือเปล่าเอ่ย 555

สองอัลบั้มนี้ล่ะครับ ที่ส่งให้คาราบาวเข้าหูผู้ฟังกลุ่มใหญ่ๆๆ ทั้งสองชุดถูกจัดจำหน่ายและทำการตลาดโดยบริษัทแกรมมี่ ในยุคโน้น

อัลบั้ม เมดอินไทยแลนด์ นั่นเองครับ เป็นประตูเปิดให้คาราบาวนั้นหยุดไม่อยู่

และก็ตอกย้ำด้วยอัลบั้มอเมริโกย ส่งให้คาราบาวขึ้นสู่จุดสูงสุดในปีนั้นนั่นเอง

แฟนๆๆ คาราบาวทะยอยกันเข้าไปนั่งในโรงละครกันแล้วล่ะครับ ผมสังเกตุดู กว่าครึ่งนึงมาจากเว็บ carabao.net

งานนี้แฟนคาราบาวมากันครบ ทั้งพวกโคลนนิ่งน้าแอ๊ด พวกแฟนพันธุ์แท้ก็มากันหมด ช่วงนี้ผมยังถ่ายภาพได้ แต่อีกแป๊บเค้าก็ให้เก็บกล้องกันแล้วล่ะจ้า

555

แล้วก็ถ่ายก่อนที่การแสดงจะเริ่ม เป็นที่ระลึกว่า มาดูคอนเสิร์ตแล้วโว้ย ๆๆๆๆ 555

หลังจากนั้น ผมก็เก็บกล้องเข้ากระเป๋าตามคำร้องขอของทีมงานจัดการแสดงครับ.........

ขอเล่าคร่าวๆๆ ก็แล้วกัน ถึงบรรยากาศการแสดงนะครับ



งานนี้มาแปลก คือมีการแจกสูจิบัตรเป็นหนังสือ และบอกให้ทราบเลยว่าจะเล่นเพลงอะไรก่อนหน้าก่อนหลัง ผมว่าดี ทำให้คนตั้งใจและรอคอยได้ถูกจังหวะครับ

ดนตรีและเวที เซ้ทไว้สำหรับห้องขนาดที่จุคนขนาด 600 ที่นั่ง ซึ่งผมว่ามันไม่ต้องการพลังขับจากลำโพงอะไรนักหนา กลองก็ไม่ต้องออกแรง นักร้องก็ไม่ต้องตะเบ็งแข่งกับเครื่องดนตรี งานนี้หนักไปทางอคูสติก กีตาร์โปร่งจำนวนมากเรียงไว้รอการเล่นของนักดนตรี

เปิดตัวเพลงแรกด้วยเพลงถึกควายทุยภาค 1 เล่นเอาผมขนลุกเกรียว เพราะโอกาสที่จะฟังน้าแอ๊ดแกร้องเพลงนี้ด้วยเวอร์ชั่นอคูสติกแบบนี้ ต้องบอกว่าคงยากล่ะครับ เพลงสลับกับเมาท์ เป่าไปเรื่อยๆ

แล้วก็ต่อด้วยตำนานของแผ่นดิน ซึ่งเพลงนี้อยุ่ในชุดกัมพูชา คอโฟล์คอย่างผม นั้นร้องครางในใจอย่างถูกต้องทุกถ้อยคำเลยล่ะครับ เพลงพวกนี้ไม่เคยอยู่ในการแสดงซักเท่าไหร่นัก

มีสลับด้วยคุณเทียรี่มาร้องเพลงตุ๊กตา และเขียวคาราบาว มาร้องเพลงปลาใหญ่ปลาน้อย แล้วก็ต่อด้วยการเล่าประวัติของตัวเองผ่านบทเพลงกีตาร์แม่ครับ ทำนองฟังสบายๆ ฟังแล้วได้ทราบถึงประวัติคร่าวๆ ของน้าแอ๊ด

แล้วเพลงที่สะกดให้ทุกคนเงียบ ตั้งใจฟังแทบไม่หายใจ ก็คือเพลงจ่าเพียรขาเหล็กครับ น้าแอ๊ดแกร้องได้โหยหวน สลับตัดกับ VTR ที่ฉายให้ชมถึงภาพของจ่าเพียรทุกจังหวะ ตั้งแต่หนุ่มจนเสียชีวิต เป็นภาพเหตุการณ์นำมาประกอบกับเพลง

แล้วก็มีลูกชายจ่าเพียรมาเล่นเพลงสลับให้ฟังกันอีกสองเพลงครับ เพลงในคืนนี้ทั้งคืน เป็นเพลงที่ค่อนข้างลึก ถ้าใครอยากฟังเพลงที่เป็นสัญลักษณ์ของคาราบาว ผมว่าผิดหวังกันทุกคน แต่ถ้าอยากจะฟังแง่มุมที่ถ่ายทอดผ่านเสียงเพลง อันนี้น่ะใช่

น้าแอ๊ด เล่นตลกให้ทุกคนฟัง คือเล่นเอง ชงมุขเอง ตบกินเองหมดทุกลูก รวมถึงการเล่าถึงแง่มุมประวัติศาสตร์อีกหลายๆ อย่างที่แกได้ศึกษามาในช่วงหลังๆๆ มีแนวคิดเกี่ยวกับศาสนา และปรัชญาในการดำรงชีวิต

แอ๊ดวันนี้ ถอยตัวเองห่างจากการเมืองออกมาพอควร คือวิจารณ์ในแง่มุมที่ตัวเองพอจะกล่าวได้ และที่ขำแทนน้าแอ๊ดคือ แกบอกว่าทุกวันนี้ใครอยากจะจ้างให้ทำเพลงอะไร ไม่ว่าจะเป็นเพลงเชียร์บอล โฆษณา เพลงโรงเรียน แกบอกจ้างมาเหอะ

เพราะทุกวันนี้มุมมองเปลี่ยนไป ศิลปินอย่างแกต้องเลี้ยงลูกน้อง และยังกระเซ้ากับคนดูว่าอย่าลืมกินคาราบางแดงด้วย เพราะเดี๋ยวนี้เค้ามีผสมวิตามิน บี 12 ลงไปแล้วเน้อ (ฮา)

ระบบเสียงค่อนข้างดีมาก การที่น้าแอ๊ด จัดแสดงในสถานที่เล็กๆ ผมว่าสามารถเซ็ทเครื่องได้ง่ายกว่า และประกอบกับการเล่นในลักษณะนี้ ผมว่าน้าแอ๊ดแกค่อนข้างผ่อนคลาย คือนั่งเล่นและคุยเล่าไปเรื่อย และพร้อมกับจิบเหล้ากลั้วคอไปเรื่อยๆ เช่นกัน

ดนตรีนั้นชัดและวางตำแหน่งได้ดี เสียงดนตรีแต่ละชิ้นได้ยินชัดเจน รวมถึงความสมจริงค่อนข้างดีมาก เรามักจะเคยฟังกันตามคอนเสิตที่อิมแพ็คเมืองทองธานี ซึงอันนั้นผมว่าฟังไม่รู้เรื่องและไม่ไดอรรถรสในการรับฟังเหมือนในฮอลล์เล็กๆๆ แบบนี้

เพลงวิหคพลัดถิ่น ขึ้นพร้อมกับ VTR ที่แอ๊ดไปเยี่ยมบ้านเกิดที่เมืองจีน เล่นเอาขนลุกขนพองเหมือนกันครับ เพลงต่างๆในช่วงท้าย เน้นปรัชญาของขงจื๊อ รวมถึงวิธีคิดของขงจื๊อ และลัทธิเต๋า ที่มีมากว่า 2500 ปี

การแสดงสิ้นสุดลง ผมว่าคอนเสิร์ตแบบนี้ หากใครรุ้จักน้าแอ๊ด ในแง่มุมของเพลงสามช่า มีหวังหลับแน่นอน ส่วนถ้าใครชอบมุมมองคนนักดนตรีอายุห้าสิบกว่า ที่เราเคยเห็นมุมมองตั้งแต่หนุ่ม จนมาแก่ไล่ๆ กันในปัจจุบัน ผมว่านี่คือคอนเสิร์ตที่ดีที่สุดคอนเสิร์ตหนึ่งของ แอ๊ด คาราบาว

ขอแสดงความคารวะและนับถือ น้าแอ๊ด คาราบาว มา ณ ที่นี้ครับ


นายมั่นคง

5555 เมื่อตะกี๊แวะไปดูในเว็บ carabao.net เห็นภาพที่ถ่ายโดยพี่ DANG_EOS เป็นภาพนึง เป็นรอบที่ผมดูพอดี เอ้า ดูตามลูกศรเลยเน้อ เล็กกว่าขี้มดอีก 555

นึกว่าดูบรรยากาศของขนาดห้องละกันเน้อ






ขอบคุณภาพที่ยืมมาจากเว็บ carabao.net ฝีมือพี่ DANG_EOS จ้า

มาเกาะติดขอบจอครับ

แนวชุดกัมพูชานี่แหละครับผมชอบมากพอๆกับชุดแรกๆครับเฮีย

อิจฉาเฮียอีกแล้ว...

ชอบเพลงนางงามตู้กระจก เดี๋ยวไปหามาฟังดีกว่า..อิ..อิ

ครั้งหนึ่ง คาราบาวมาเล่นคอนเสิร์ตที่บ้านผมที่นครนายก ตอนนั้นจำได้ไม่ลืม คือพี่เล็กเมามาก กีตาร์สายขาด เลยมาขอสายกีตาร์จากมือกีตาร์วงผมไปใช้ เพราะตอนนั้นที่บ้านเริ่มทำธุรกิจดนตรีแล้ว สรุป กึ่มก่อนขึ้นเวทีกันทั้งวงตลอดแหละครับ 5555

555 เตรียมซื้อซีดีชุดนี้ได้เลยล่ะนะ ผมคิดว่าผลิตออกมาแน่นอนจ้า และคุณภาพการบันทึกน่าจะไม่เลวเลยล่ะ เผลอๆๆ อาจจะดีกว่าชุด ทุ่งฝันตะวันรอน ที่ผมเคยแนะนำไปแล้ว....

เอ้า แฟนพันธุ์แท้คาราบาว เตรียมสตางค์ได้เลยจ้า 555

เฮียครับได้ยินมาว่าน้าแอ็ดแกเลิกเหล้าเด็ดขาดแล้วนะครับ ที่แกกินกลั้วคอน่าจะเป็นน้ำมะนาวหรือน้ำชานะครับ อิอิ

ไม่ใช่ล่ะครับพี่อ้อ ไม่ใช่ไวน์ ไม่ใช่เบียร์ แต่เป็นเหล้าเลยล่ะครับ

เด็กลูกวงชงเอา ชงเอา 555

^
^
ผมนะ รักคาราบาวมากๆ โดยเฉพาะพ่อแอ๊ด ผมรักมากก็เพราะมีลูกอย่างน้องเซนนี่แหละครับ 5555

^
^
ที่เห็นนี่คือ น้องเซน ลูกพ่อแอ๊ดครับ ตอนที่เข้าประกวด Miss Thailand World ปีที่แล้ว

ขอบคุณครับเฮีย ผมจะได้รู้สึกเฉยๆที่เลิกเหล้าไม่ได้ 555 นี่ขนาดวันก่อนไปวัดความดันเจอตัวแรก150นะครับ อิอิ

555 จริงๆๆๆ ถ้าพี่กินเหล้า (ไม่แรงมาก) และปริมาณไม่มากนักในแต่ละวัน คงไม่น่าเป็นอะไรมาก

แต่จริงๆๆ ถ้าเพลาๆๆ ลงได้ ก็น่าจะดีล่ะครับพี่อ้อ 555

ดูๆไป ผมว่าเฮีย หน้าคล้ายๆ เขียว คาราบาว นะเนี่ย

5555 ดูยังไงล่ะเนี่ย 555

สาวก คาราบาวเหมือนกัน

ๅ

รักคาราบาวมากๆๆๆ

พรุ่งนี้ผมกับเจ้าเบียสจะไปดูคอนเสิร์ทของน้าแอ๊ดชุด กัมพูชาครับ ถ้าไงจะถ่ายภาพเก็บมาเล่าเป็นสกู๊ปให้ได้อ่านกันนะครับ 555