กินมาม่าครับ เพราะไม่มีตังซื้อข้าวกิน

ร้านไหนเด็กเสริฟสวย กินร้านนั้นครับ อิอิ

ขึ้นอยู่กับปัจจัยครับ
ถ้าเรื่องเงินเป็นหลัก ก็เลือกร้านที่ถูกกว่า
ถ้าเรื่องรสชาติ ก็ร้านที่ถูกปากกว่า
ปริมาณก็เลือกร้านที่ให้เยอะกว่า
สรุปเลือกร้านเจ๊อ้อยปากซอยครับ ถูก อิ่ม อร่อย เป็นกันเอง

ราคาเท่ากันครับ อร่อยเหมือนกัน แต่ต่างกันที่ร้านนึงเน้นวัตถุดิบกับอีกร้านเน้นที่คนปรุงครับ

เอ เป็นผมผมจะเลือกร้านที่เน้นวัตถุดิบนะครับ เพราะอีกร้านขนาดเน้นคนปรุงยังไม่สามารถทำรสชาติให้อร่อยกว่าอีกร้านได้เลย

อ้อๆ ผมคิดคำอธิบายได้แล้ว

คือมันอยู่ที่ความคาดหวังอะครับ ถ้าเราจะเลือกเข้าร้านที่มีวัตถุดิบดี เราก็จะคาดหวังว่าร้านนี้ของจะต้องสด ใหม่ สะอาด
ส่วนถ้าจะเลือกเข้าร้านที่มีเชฟดี เราก็จะคาดหวังว่าร้านนี้ต้องอร่อยมากๆ อร่อยหรูเป็นที่1
แต่เนื่องจากความอร่อยของสองร้านเท่ากัน แล้วร้านเชฟเทพๆจะไปมีความหมายอะไรครับ

สรุป เลือกร้านวัตถุดิบดีโลดฮะ

เป็นผม ก็เลือกร้านที่เลือกใช้วัตถุดิบดีกว่าเหมือนกันครับถ้าเป็นกรณีที่พูดถึงอาหาร

เชื่อว่ายังไงใช้ของดีทำมันก็ต้องดีกว่าครับ 55 เรื่องรสชาติ อาจจะคล้ายกัน กินแล้วอร่อยพอๆกัน แต่มันยังมีพวกรสสัมผัส+อารมณ์อื่นๆประกอบอีกด้วย(ความรู้สึกว่าได้กินของดีของแพงอะไรประมานนี้)

....เนื้อเกรดล่างๆเอามาปรุงยังไงก็สู้เนื้อเกรดดีๆไม่ได้ครับ นอกจากว่าร้านแรกจะทำอาหารไม่เป็นจริงๆ :0

ถาราคาเท่ากัน อร่อยเหมือนกัน ก็ต้องเลือกร้านที่ใช้ของดีกว่าสิครับ ยังไงซะก็มั่นใจได้เลยว่า นอกจากจะอร่อย ยังมีความสดสะอาด ไม่มีอาการอาหารเป็นพิษ ในภายหลัง
แน่นอนครับ

ใกล้ร้านไหนทานร้านนั้น รถติดจะตายไม่มีแรงไปทานไกลๆ หรอกครับ

ว่ากันด้วยอาหาร เช้าร้านนี้ เย็นร้านนู้น สบายๆ พรุ่งนี้ก็ได้ข้อสรุปแระบางครั้งอยากลองมากกว่าอยากกิน

"ราคาเท่ากันครับ อร่อยเหมือนกัน แต่ต่างกันที่ร้านนึงเน้นวัตถุดิบกับอีกร้านเน้นที่คนปรุงครับ"
ถ้าตามนี้ ไม่ต้องคิดเลยครับ เลือกร้านที่เน้นวัตถุดิบดีครับ

ถ้าราคาเท่ากัน อร่อยเท่ากัน งั้นเป็นเรื่องของความสบายใจแล้วล่ะครับ
หากมองในแง่ของผู้บริโภค ในช่วงความอร่อยที่เท่ากัน และราคาเท่ากันย่อมเลือกร้านที่ทำจากวัตถุดิบที่ดีมากกว่าคนมากกว่าคนที่สามารถทำให้วัตถุดิบที่ธรรมดาได้รสชาติเหมือนวัตถุดิบชั้นดี แต่ถ้าวันไหนร้านไหนหยุดหรือเจ๊งไป ผู้บริโภคก็ยังวิน-วินอยู่ดี
แต่ถ้ามองในแง่ผู้ประกอบการ คงจะเป็นมุมที่สลับกันเลย

ถ้าสมมุติมีแค่2ปัจจัย คืออาหารแบบเดียวกัน รสชาติ ที่ตั้งร้าน ฯลฯ เลือกของดีกว่าครับ เพราะร่างกายน่าจะได้รับของที่คุณภาพดีกว่า

สเต็กเนื้อ ทำโดยเชฟธรรมดา แต่ใช้เนื้อวากิว

กับ เชฟค่าตัวแพง ใช้เนื้อธรรมดาเกรดร้านลาบ

จ่ายเท่ากันใครๆ ก็เลือกวากิว ใครมันจะจ่ายแพงๆเป็นพัน เพื่อกินเนื้อร้านลาบ

เนื้อวากิว กับเนื้อธรรมดา รสชาดมันก็ต่างกันแหงอยู่ละ

ตรรกะเพี้ยนตั้งแต่คำถามละ

ถ้าคนที่เข้าใจหลักตรรกะดีพอจะเข้าใจถึงที่มาของคำถามนี้ครับ คำถามนี้มีช่องโหว่เรื่องราคาอยู่ ไว้พรุ่งนี้ผมจะมาเฉลยอีกทีครับ ตอนนี้ขอเน้นบางอย่างให้ชัดเจนขึ้นหน่อยละกัน

ร้านนึง "โฆษณา" ว่าใช้ของดี เนื้อนำเข้า มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่วัตถุดิบอาหาร
อีกร้านนึง "โฆษณา" ว่าปรุงอดีตเชฟภัตตาคารหรู มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่การจ้างคนทำอาหาร

เชฟภัตตาคาร ค่าตัวแพง แต่ปรุงอาหารได้ รสชาดเท่าเชฟกับเชฟกิ๊กก๊อก

แค่ข้อนี้ก็ตรรกะเพี้ยนละ

แถมยังใช้เนื้อห่วย แต่คิดราคาเท่าเนื้อวากิว

ใครกินแม่งก็ต้องเช็คสมองละ

ต้องถามย้อนกลับว่า "อร่อย" ในที่นี้แต่ละคนไม่เหมือนกันนะครับ

ใช้คำว่า"โฆษณา" ว่าใช้เนื้อดี

ตกลงเนื้อดี นี่โฆษณาชวนเชื่อ

หรือ

ใช้เนื้อดีนี่เป็น fact กันแน่

สรุปตรงนี้ก่อนตกลงเอาไงแน่

@Progreso เริ่มมีคนเข้าใจหลักตรรกะมากขึ้นนิดนุงละ รอดูต่อไปว่าจะมีคนสังเกตช่องว่างอื่นๆที่ชวนพากันคิดไปเองอีกไหม ยกตัวอย่างใบ้ให้นิดนึงละกันว่าอาหาร 1 พันได้เนื้อวากิวกับเนื้อห่วยเทียบกันนั้นมาจากไหน? เห็นอะไรบ้างยังครับ คิดๆๆ

ผมก็น่าจะยังตอบเหมือนเดิมครับว่าเลือกร้านแรก...กรณีที่ยังพูดถึงอาหารนะครับ 555

ร้านแรก ถึงกับ "โฆษณา" ว่าตัวเองใช้ของดี เพราะเค้าเชื่อว่าใช้วัตถุดิบที่ดีแล้วถึงจะอร่อย ร้านแรกคงไม่กลืนคำพูดตัวเองแล้วใช้ของห่วยๆหรอกครับ แล้วของแบบนี้มันพิสูจได้ครับ แล้วยิ่งถ้าเป็นของกิน กินดูก็น่าจะรู้ได้ไม่ยากว่าเป็นของดีรึเปล่า

กลับกัน ร้านที่ 2 เชื่อว่า คนปรุงเก่ง ปรุงได้อร่อย จึงไม่จำเป็น ต้องใช้วัตถุดิบที่ดีมากนัก ก็เหมือนกับการยอมรับกลายๆ ว่าวัตถุดิบสู้ร้านแรกไม่ได้นะครับ(ถ้าทั้ง2ร้าน เป็นคู่แข่งกันตรงๆ)

แต่ถ้าเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่อาหารคงต้องดูกันที่องค์ประกอบอื่นด้วยครับ แหะๆ

@fact ข้อความอยู่เหมือนเดิมครับ อ่านดีๆ

ร้านนึงโฆษณาว่าใช้ของดี เนื้อนำเข้า มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่วัตถุดิบอาหาร
อีกร้านนึงโฆษณาว่าปรุงอดีตเชฟภัตตาคารหรู มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่การจ้างคนทำอาหาร

ผมแค่เน้นคำว่า "โฆษณา" ให้ชัดเจนขึ้นเท่านั้น

ร้านนึง "โฆษณา" ว่าใช้ของดี เนื้อนำเข้า มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่วัตถุดิบอาหาร
อีกร้านนึง "โฆษณา" ว่าปรุงอดีตเชฟภัตตาคารหรู มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่การจ้างคนทำอาหาร

ที่เหลือคือดุลพินิจส่วนตัวที่จะเลือกอะไรจากโฆษณาดังกล่าว ด้วยข้อมูลที่มีอยู่จำกัด

@opipopip เลือกร้านไหนก็ไม่ผิดครับ มนุษย์เราย่อมเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตนเองแต่ด้วยความคิดและประสบการณ์ที่ต่างกัน ตัวเลือกในข้อจำกัดจึงต่างกันเป็นธรรมดา

ถ้าใช้คำว่าโฆษณา งั้นแปลว่าเนื้อที่ได้มาอาจจะไม่ดีจริงก็ได้ และเชฟนี่อาจจะไม่ได้เก่งจริง เพราะเป็นอดีตเชฟ อาจจะโดนไล่ออกมาเพราะฝีมือไม่ได้เก่งมากมายก็ได้
ถ้าปัญหาที่ว่าช่องโหว่อยู่ที่ราคา แต่ราคาสองร้านนี้เท่ากัน งั้นอาจจะหมายถึงต้นทุนที่ผู้ประกอบการได้กำไรจากผู้บริโภคมาน้อยแค่ไหนรึเปล่าครับ หรือจะบอกว่าความสมเหตุสมผลของราคา

แบรนด์ร้านเป็นยังไงถ่ายรูปสวยมั้ยด้วยครับ

คุณ x จะมานั่งตั้งคำถามอะไรทำไมละครับในเมื่อคุณถามเสร็จแล้วไม่ยอมจบมานั่งอธิบายให้คนอื่นเลือกตามที่คุณความเห็นที่คิด
ถ้าคุณตั้งคำถามจริงๆคุณก็รออ่านแค่คำตอบพอครับ ไม่ต้องมาจูงใจแล้ว

ถ้าคุณตั้งคำถามเชิงตรรกะ

คุณอาจยกตัวอย่างแบบที่เป็นไปไม่ได้ แต่สมมติว่ามันเป็นไปได้ และสมมติว่ามันเป็นเรื่องจริง ผู้ตอบจะเลือกแบบไหน

ไอ่คำถามที่คุณตั้งนะเขาเรียกปัญหาเชาว์

คืออ้างว่ามีช่องโหว่ เช่นเชฟฝีมือดี แต่เฉลย อาจบอกตอนนี้ฝีมือตก
หรือเรื่องอยู่ภัตตาคารดัง อาจเป็นเรื่องโกหก

การตั้งปัญหาเชาวน์ส่วนใหญ่ตรรกะเพี้ยนครับ เน้นเอาฮา หรือโชว์ภูมิคนถามแค่นั้น


ลองศึกษาการตั้งคำถามสมมติเชิงตรรกะที่คุณชิตั้งดูครับ
เรื่องที่ว่า สายถูกหัวถูก สายแพงหัวแพง
นั่นหละการตั้งคำถามสมมติที่ถูกต้อง

ขอออก คห นิดนึงละกันครับ เพราะผมเรียนด้านนี้อยุ่
อาหารอร่อยเท่ากันมันแทบจะไม่มีเลย ยิงตัวแปร เป็นเชฟ กับวัตถุดิบต่างกัน อาหารรสชาติไม่เหมือนแน่ๆ
และ ถ้าวัตถุดิบไม่เน่าเสีย เชฟที่เก่งกว่าย่อมทำให้รสสัมผัสดี ตัดตานทำให้น่ากิน และทำอาหารให้รสชาติดีกว่าอยุ่แล้ว วัตถุดิบดี ไม่ได้แปรว่าอร่อย และทำอาหารได้ดีเสมอไป เมนูบางอย่าง ใช้ของธรรมดายังอร่อยกว่าได้
อย่าง เอาวากริวมาทำลาบไม่ก็ไม่ใช่แล้วครับ

แก้นิดนึงจาก ตัดตาน เป็น จัดจาน****

คุณ x ผมว่าคุณเลิกตั้งคำถามอะไรแนวนี้เถอะครับ มันหารำตอบได้ที่ไหนละ วัตถุดิบดีเชฟห่วยก็ปรุงไม่ได้มาตรฐาน เชฟดีวัตถุดิบไม่ถึงก็ปรุงไม่ได้อย่างที่ใจต้องการ ผมไม่รู้ว่าคุณตั้งใจจะซื้อคำถามไปเกี่ยวกับการ d i y หูฟังหรือโปรแกรมอะไรที่ใครทำขึ้นนะครับ แต่ขอเถอะมันไม่สามารถนำมาเกี่ยวกันได้เลย เหมือนคุณแค่อยากโชว์ภูมิของคุณเอง

อาหารที่เชฟเทพทำจะพรีเซ้นฝีมือเชฟครับ

ไม่ใช่ใช้วัตถุดิบพรีเซ้นท์

ถ้าเป็นอาหารที่ต้องมีการใช้ฝีมือผมเลือกเชฟครับ

กลับกัน ถ้าเป็นสเต็ก ผมเลือกเนื้อดีวัตถุดิบดีครับ

ขอแค่มีเดียมแรร์ หรือ จุยซ์ อย่าเวลดัน มัน โอเวอร์คุค เดี๋ยวมันจะเหนียว

ฟันผมไม่ดี

เปลี่ยนจากเวปหูฟัง มาเป็นเวปทำอาหารแล้วชิมิ?

ถ้าเป็นเรื่องของกิน วัตถุดิบต้องมาก่อน เรื่องอื่นมาทีหลัง

ลองดูอาหารทะเล ถ้าไม่สด เชฟเก่งๆมันจะรอดมั๊ย? ตกม้าตายตั้งแต่เลือกวัตถุดิบแล้ว

ประเด็นของกระทู้นี้ต้องการนำเสนอว่าโฆษณาที่ให้ข้อมูลไม่ครบถ้วนนั้นจะทำให้เกิดการชวนเชื่อให้ผู้บริโภคที่เสพสื่อนั้นคิดไปเองได้อย่างไรบ้าง

อย่างในกระทู้นี้ เกือบร้อยทั้งร้อยเลือกที่วัตถุดิบมาก่อนเลยด้วยความเชื่อที่ว่าวัตถุดิบดีกว่ามีชัยไปกว่าครึ่ง แต่ลืมคำนึงกับความเหมาะสมกับราคาที่ว่าเท่ากันด้วยนั้นมีที่มาอย่างไร

ในโจทย์นี้ผมไม่ได้ระบุราคาเลยว่าจะถูกหรือแพงแค่ไหนอย่างไรแต่ก็ฟันธงบนพื้นฐานความเป็นไปได้ในเชิงอุดมคติไว้ก่อนโดยให้น้ำหนักกับราคาของวัตถุดิบเป็นหลัก

สมมติว่าอาหารเป็นสเต็กก่อนละกันอย่างที่หลายคนมองว่าเนื้อสเต็กต้องมาก่อน

สำหรับราคา 100 บาท ความเป็นไปได้ที่วัตถุดิบจะนำเข้ามานั้นมีคุณภาพดีจริงก็ต่ำมาก เพราะในทางปฏิบัตินั้นไม่มีทางทำได้เลยที่จะเอาเนื้อ import มาทำสเต็กขายในราคานี้ ถ้ามีก็เรียกได้ว่าทำเอาการกุศลล่ะครับ แต่ในทางฝีมือนั้นกลับมีโอกาสที่จะเป็นไปได้สูงกว่า ความเสี่ยงและคุณภาพที่ได้นั้นน่าลงทุนกว่าร้านที่เน้นวัตถุดิบ

สำหรับราคา 250 บาท ความเป็นไปได้ที่วัตถุดิบจะนำเข้ามานั้นมีคุณภาพดีจริงก็เป็นไปได้อยู่ และร้านที่เน้นฝีมือราคานี้ก็อาจจะจ้างพ่อครัวที่เก่งจริง ย่างสเต็กได้ไม่มีเหนียวเคี้ยวนุ่มดึงรสชาติของเนื้อออกมาได้ดีกว่าทำให้ชดเชยความอร่อยได้พอๆกันจริงๆก็ได้

สำหรับราคา 1000 บาท ความเป็นไปได้ที่วัตถุดิบจะนำเข้ามานั้นมีคุณภาพดีจริงก็เป็นไปได้สูงอยู่แล้ว ในทางกลับกัน ร้านที่ว่าเน้นฝีมือแต่ขายราคาขนาดนี้โดยที่วัตถุดิบไม่ได้เป็นเนื้อนำเข้าอะไรนั้นก็ไม่คุ้มค่าที่จะไปแวะลอง

นี่ขนาด steak นะครับ เมนูอื่นที่ต้องใช้ฝีมือด้วยยิ่งไม่ต้องถูกถึง ชีวิตจริงผมเคยเจอ steak จานหลักพันที่ย่างมาแบบกินไม่ลงมาแล้ว เหนียวมาก หาความอร่อยแทบไม่เจอ hurt หนักขนาดว่ากิน steak จานละร้อยกว่าที่อื่นยังอร่อยกว่า

แต่ถึงอย่างนั้นคนที่หัดกินใหม่ๆก็อยากกินของคุณภาพดีไว้ก่อนหมดแหละ เพราะอยากได้ประสบการณ์ลองของที่ว่ามีคุณภาพ เพราะเชื่อว่าวัตถุดิบมันจับต้องได้มากกว่าฝีมือ เหมือนคนส่วนใหญ่ที่ยอมซื้อกาแฟหลักร้อยที่มีแบรนด์มากกว่าแก้วที่ไม่มี brand เหมือน ยอมกินเนื้อวากิวเกรด budget มากกว่าเนื้อ import เกรด premium ในราคาเท่าๆกัน

เห็นยังครับว่าโฆษณาชวนเชื่อนั้นจะทำให้คนส่วนใหญ่เลือกไปทางเดียวกันได้อย่างไร ก็เพราะเค้าอาศัยช่องโหว่ของหลักตรรกะที่คนส่วนใหญ่มองข้ามไปยังไงล่ะครับ แล้วอย่าย้อนถามผมนะครับว่าเอาเนื้อนำเข้าที่ทำราคา 100 บาทไม่ได้มาพูดทำไม โฆษณาทุกวันนี้น้ำกลิ่นส้ม กลิ่นองุ่นหรือ น้ำหวานผสมชาหรืออะไรนิดเดียวก็โฆษณาว่าเป็นอย่างอื่นได้หมดแล้ว

ราคาอาหารa เท่ากับร้านb

การคิดราคาจาก

ร้านa คิดจากวัตถุดิบเนื้อนำเข้า ร้านb อดีตเชฟภัตตาคารหรู
เชฟภัตตาคารหรู ค่าจ้างคงไม่ถูก เพราะฉะนั้น ราคาอาหาร ถ้าเท่ากับร้าน a ที่เป็นเนิ้อนำเข้า ก็คงไม่ถูกเหมือนกัน
100บาท ขายไม่ได้แน่ๆ

ส่วนเรื่องฝีมือ
ทั้งสองร้านอร่อยเท่ากัน แปลว่า ฝีมือเท่ากัน

เว้นแต่มีข้อยกเว้น
ตัวแปลของคำถามนี้คือคำว่า"โฆษณา" เหมือนที่ผมคาดแต่แรกว
สุดท้าย เฉลย ก็จะมาบอกว่า โฆษณา เป็นชวนเชื่อ
ไม่ใช่เรื่องจริง มีช่องโหว่(ตาม คห26)

สุดท้ายก็เท่ากับว่าคำถามนี้เป็นปัญหาเชาน์มีช่องโหว่
ตามที่ คห26 ว่าไว้จริงๆ

ปล ที่คุณเฉลยน่ะผมเข้าใจเจตนาดีนะ

แต่ที่คุณเอามาตั้งคำถามน่ะมันไม่ซิ้งค์กันเลย

เชิญอ่าน คห26 ครับ

ผมประเมินไว้ก่อนจะเฉลย

ว่าต้องแบบนี้แน่

สมมติ ถูกลอตเตอรี่รางวัลที่1 ยี่สิบใบจะเอาเงินไปทำอะไร
ถ้าเป็นผมจะเผาเงินทิ้งครับ

เพราะมันเป็นเรื่องสมมติครับ

คำถามแบบนี้คล้ายๆกับที่บอกว่า
"โฆษณาว่าวัตถุดิบดีเนื้อนำเข้า หรือ เชฟฝีมือดีจากภัตตาคาร"

แล้วมาเฉลยทีหลังว่า คำโฆษณาเป็นเรื่องชวนเชื่อ อาจไม่ใช่เรื่องจริงน่ะ

จับทางได้แต่แรก
ตามความเห็นที่18
ถามว่าโฆษณา ชวนเชื่อ หรือ fact
แต่บ่ายเบี่ยงไม่ตอบ
ถ้าตั้งคำถามแบบนี้คุณต้องให้ข้อมูลครับ
ไม่งั้นจะกลายเป็นคำถามเพื่ออวยคนถาม
เพราะคนตอบมีข้อมูลไม่ครบคุณเฉลยยังไงก็ได้
คุณฉลาดอยู่คนเดียว
แต่สนุกดีครับวันหลังมาตั้งคำถามสนุกกันใหม่
แต่ขอให้ครบๆคมๆกว่านี้ครับ

ด้วยความเคารพนะครับ
window x ตั้งคำถามผิดครับ
ถ้าจะเฉลยว่าเป็นโฆษณาชวนเชื่อนะครับ
ที่ว่าร้านแรกต้นทุนส่วนใหญ่เป็นวัตถุดิบเนื้อนอก ร้านสองต้นทุนส่วนใหญ่
เป็นเชฟภัตตาคาร (ร้านสองวัตถุดิบลงทุนน้อยกว่าร้านแรก)
คุณต้องถามว่า ฟังโฆษณาแล้วอยากเข้าร้านไหน
ถึงเฉลยว่าเป็นโฆษณาชวนเชื่อได้

แต่นี่คือคุณไปกินมาแล้วทั้งสองร้าน แถมอร่อยเหมือนกันทั้งสองร้านสะด้วย
คุณน่าจะตัดสินใจได้เองว่าจะมากินร้านไหนซ้ำ
ต่อให้ เจ้าของร้านมาโม้ว่าเนื้อนอก หรือ อีกร้านบอกเชฟเทพ
ก็น่าจะรู้ว่าใครโม้ ก็อย่าไปกิน เพราะงั้นแต่ละคนฟันธงได้เลยไม่โดนหลอกแน่ๆ
สองร้านราคาเท่ากัน
อร่อยเหมือนกัน(ต่อให้ร้านสองใช้เชฟเทพก็เท่านั้นเพราะอร่อยเท่าร้านแรก)
ร้านแรกวัตถุดิบดีกว่า(เพราะต้นทุนค่าอาหารลงทุนกับเนื้อนอกมากกว่าร้านสองที่ลงกับเชฟ)
เลือกกินเนื้อนอกละครับผม

ร้านที่ต้นทุนวัตถุดิบ = ร้านหูฟังนำเข้า
ร้านที่เชฟฝีมือดี = ร้านรับโมหูัง

วัตถุดิบดี + ฝีมือโมห่วย = เสียงดี

วัตดุดิบห่วย + ฝีมือโมเก่ง = เสียงดี

-*- ผมฟังคุณ X คห 32 แล้วนึกออกแต่แบบนี้ ผมหลงประเด็นป่าวคับ งง

คุณภาพเท่ากัน ต้องวัดที่ cost

ร้านแรกบอกวัตถุดิบดี แล้วรู้ได้อย่างไรว่าเขาไม่มีเชฟดี
ร้านที่2บอกเป็นอดีตเชฟภัตตาคาร ผมพูดได้เลยระดับเชฟภัตตาคาร
เขาก็ต้องเลือกวัตถุดีๆให้แก่ลูกค้าอยู่แล้ว
ผมกินมัน2ร้านเลย ลองสืบดูก่อนครับเผลอๆเชฟร้าน2เอาวัตถุดิบมาจากแหล่งเดียวกับร้าน1

จำเป็นมั้ยที่ต้องเลือก ส่วนตัวผมมันแล้วแค่เวลา แล้วแต่โอกาศ ผมลิ้นจรเข้กินได้ทุกร้าน ยกเว้นร้านที่มันไม่ค่อยสนใจบริการลูกค้าครับก็จะไม่เข้า

@ฮาร์ด คุณก็ไปเชื่อความเห็นที่สรุปว่าเป็นโฆษณา "ชวนเชื่อ" นะครับ ผมอธิบายประเด็นเรื่องราคาครับ case ที่ดูเหมือนชวนเชื่อก็แค่ส่วนราคาที่ต่ำมากซึ่งอาจจะไม่ได้เนื้อนอกคุณภาพดีแต่ก็เป็นเนื้องอก กับอีก case นึงที่ไม่ได้ใช้เนื้อนอกแต่จานละเป็นพัน เป็นประเด็นเรื่องความเสี่ยงกับความไม่คุ้มค่ามากกว่าครับ

ถ้าเทียบกับ gadget ง่ายๆก็เหมือนหูฟังราคาถูกแต่อัด spec มาเวอร์ๆกับหูฟังราคาพอกันแต่ spec ไม่ได้ดีเท่าแต่เน้นลงทุนกับ sound engineer ที่ออกแบบมาดีกว่า ฟังแล้วเสียงดีพอๆกัน คุณจะเลือกซื้อหูฟังตัวไหน แล้วผมก็ได้คำตอบที่น่าสนใจว่าคนส่วนใหญ่เลือกที่วัตถุดิบหรือ spec นั้นเองก็เท่านั้นครับ

@medoza476 ไม่เกี่ยวกันครับ ผมตั้งมาเพื่อสังเกตดูว่าคนไทยเราให้ความสังคัญกับวัตถุหรือฝีมือมากกว่า

@แนวร่วมเซ็ง ใช่ครับ แต่ก็ไม่ถึงกับห่วยหรอกครับ

@MacKerelz ถ้าวิเคราะห์ดูดีๆคนที่สามารถแยกแยะได้ดีจะรู้ครับว่าไม่มีทางอร่อยเท่ากันได้ วัตถุดิบกับฝีมือก็ต่างกัน ในทางกลับกัน คนที่กินของแพงแต่กลับรู้สึกอร่อยเท่ากับเนื้อที่ราคาถูกกว่านั้นเพราะเขาไม่มีประสบการณ์พอจะแยกแยะได้ครับ

@NSign ไม่จำเป็นครับ นี่เป็นแค่ปัญหาเชาว์ดูแนวโน้มความคิดของคนเรา

จากที่อ่านมาในกระทู้นี้ก็คงเห็นภาพกันแล้วนะครับว่าส่วนใหญ่เลือกร้านประจำที่ "วัตถุ" มากกว่า "ฝีมือ" น่าจะเป็นคำตอบได้ว่าทำไมคนส่วนใหญ๋หาหูฟังหรือ dac/amp ที่เน้น spec สูงๆมากกว่าฝีมือคนทำ อย่าง custom หลายหมื่นก็มองตัว driver เยอะๆมากกว่า dap หลักพันก็มองที่ chip แยก spec ดีๆมากกว่า เป็นต้น

เป็น คง สำรวจทาง pantip ก่อน รีวืวจากคนกิน
พวกโฆษณา ต่างๆ เชื่อไม่ลง หรอก เด๋วนี้
สุดท้ายดูราคา ที่เหมาะสม
แต่ถ้าราคาเท่ากัน เนื้อ คนละ เกรต มันไม่สมเหตุสมผลกัน
เด๋วนี้ ใช้สื่อโฆษณาเยอะ คนรีวิวก็เยอะ หาง่าย
ถ้าโดนวิจารณา ด้านเสียๆมา คงมีผลกับร้าน อย่างยิ่งยงง

ร้านนึงโฆษณาว่าใช้ของดี เนื้อนำเข้า มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่วัตถุดิบอาหาร
อีกร้านนึงโฆษณาว่าปรุงอดีตเชฟภัตตาคารหรู มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่การจ้างคนทำอาหาร

อร่อยเท่ากัน ผมจะเลือกกินร้านที่ราคาถูกกว่าเป็นร้านประจำ เพราะประหยัดกว่า
แต่ถ้าอร่อยเท่ากันราคาเท่ากัน ผมเลือกร้านร้านที่ใช้ของดีครับ เพราะได้วัถุดิบที่ดีกว่า ( แล้วถ้าจะมาบอกว่าเค้าโฆษณา ไม่ครบถ้วน ผมคิดว่าผู้บริโภคเค้าตัดสินใจเองครับว่าทางร้านโฆษณาอะไรเกินจริง )

ผมว่ายังขาดไปร้านนึงคือร้านที่ไปเลียนแบบวัตถุดิบเค้า มาปรุงรสใหม่แล้วขายแพงกว่า ถ้าอร่อยกว่าทั้งสองร้านแรกก็น่าสนใจ แต่ถ้าไม่เห็นความแตกต่างแต่โฆษณาเกินจริง อันนี้ต้องผู้บริโภคคงเข้าครั้งเดียวครับ

เนื้อนำเข้า ราคาแพง
กับเนื้อลูกวัว คัดอายุ ราคาถูกกว่า
คงไมมีอะไรมาเทียบ....อยู่ทีเราชอบมากกว่า

รวมให้อ่านอีกที

"สเต็กเนื้อทําโดยเชฟธรรมดาแตใช้เนื้อวากิว

กับเชฟค่าตัวแพงใชเนื้อธรรมดาเกรดรานลาบ

จ่ายเท่ากันใครๆก็เลือกวากิวใครมันจะจ่าย แพงๆเป็นพันเพื่อกินเนื้อร้านลาบ

เนื้อวากิวกับเนื้อธรรมดารสชาดมันก็ต่างกัน แหงอยูละ

ตรรกะเพี้ยนตั้งแตคําถามละ


เชฟภัตตาคารคาตัวแพงแต่ปรุงอาหารได้ รส ชาดเทาเชฟกับเชฟกิ๊กกอก

แค่ข้อนี้ก็ตรรกะเพี้ยนละ

แถมยังใช้เนื้อหวยแต่คิดราคาเท่าเนื้อวากิว

ใครกินแม่งก็ตองเช็คสมองละ"

เหตุผลพวกนี้ผมถึงบอกว่าตรรกะเพี้ยน
คุณแย้งว่าไม่เพี้ยน คนเข้าใจตรรกะจะรู้

แต่พออ่านคำเฉลยกับคำอธิบายก็เหตุผลไม่ต่างจากที่ผมว่าไว้

@เสือร้องไห้ bias เยอะเกิน โจทย์ตอนแรกมีแค่โฆษณาเนื้อ import กับปรุงโดยอดีตเชฟภัตตาคารหรูแค่นั้นครับ บอกตรรกะเพี้ยนกับเช็คสมองนี่ผมรู้เลยว่าคุณคือเกรียนมาจากกระทู้ก่อนๆ degree มันฟ้อง ฮาๆๆ

แล้วชื่อ fact, WindowsX ไม่มีมีแต่ Windows10จ้า, เนื้อย่างก็คนเดียวกับเสือร้องไห้ครับ

ใครไม่เห็นด้วย รึมีความเห็นแย้งจากคุณนนท์ ก็ต้องไม่ยอมตลอดๆล่ะครับ ท่านนี้

ผมแย้งอะไรใครครับ พอดีมีเกรียนมาป่วนกระทู้ผมเลยแจ้งให้ทุกคนทราบว่าเค้าจงใจเบี่ยงเบนประเด็น ใครเลือกอะไรผมก็ไม่ได้ไปว่าอะไรเขานี่ครับ อยู่ๆเอาเนื้อวากิวมาเทียบกับเนื้อทำลาบมันก็เห็นๆกันอยู่ว่าเพี้ยน ผมก็แค่มาอธิบายคนที่คิดไปเองให้อยู่ในประเด็นเท่านั้นเอง

รานนึงโฆษณาว่าใช้ของดี เนื้อนําเขามีต้นทุน สวนใหญ่ที่วัตถุดิบอาหาร อีกร้านนึงโฆษณาว่าปรุงอดีตเชฟภัตตาคารหรู มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่การจ้างคนทําอาหาร

ราคาสินค้าคิดจากต้นทุน จากโจทย์ร้านสองลงทุนกับค่าจ้างเชฟเยอะ
แสดงว่าเนื้อเกรดแย่กว่าร้านแรกแน่ละ

งั้นผมขอเปลี่ยนจากคำว่า เนื้อวากิว กับ เนื้อร้านลาย
เป็นเนื้อเกรดดีกว่ากับเนื้อเกรดรอง แบบนี้พอได้ไม๊ครับ

ราคาเท่ากัน อร่อยเท่ากัน ใครกินเนื้อเกรดรองก็เพี้ยนแล้ว แบบนี้พอฟังขึ้นไม๊ครับ



คิดไม่เหมือนกันลองเสนอความเห็นนี่เรียกเกรียนเลยหรือครับ

ฟังขึ้นครับ ที่เกรียนคือยกตัวอย่างเอาเนื้อวากิวไปเทียบกับเนื้อร้านลาบในราคาเท่ากัน แล้วบอกว่าตรรกะเพี้ยน ใครกินต้องเช็คสมอง อันนั้นเกรียนครับ

แล้วทำไม ไม่ถามมาตรงๆเลยล่ะครับ สมองอย่างผม คิดได้ไม่บรรเจิดเท่าคุณหรอก

จะถามเรื่องงานdiy ก็ถามกันตรงๆไปเลย อ้อมจังอ่ะ จะเบี่ยงทำไม

ปล.เดี๋ยวก็ต้องบอกว่าไม่ได้เบี่ยง ผมเปรียบเทียบ (คือยังไงก็ต้องโดนอ่ะ)

ผมไม่ได้ถามเรื่องพวกนั้นนี่ครับ คุณก็คิดไปเอง ผมถามเพื่อสังเกตดูแนวความคิดเฉยๆครับ คนอื่นก็ตอบมาเยอะละว่าเอาร้านที่เน้นวัตถุดิบเป็นร้านประจำ ผมก็ตอบบ้างละกันว่าเอาร้านที่เน้นฝีมือเชฟเป็นร้านประจำครับ สาเหตุเพราะหากวันไหนผมอยากกินของที่วัตถุดิบดีกว่านี้ ผมก็สั่งเมนูที่แพงกว่านั้นแล้วได้ของดีและอร่อยกว่านี้ได้ แต่ร้านที่เน้นวัตถุดิบ หากวันไหนอยากกินที่อร่อยกว่านี้ คุณไม่สามารถสั่งเมนูที่เพิ่มฝีมือเชฟได้ ดังนั้นผมเลือกร้านที่ฝีมือเชฟและเพิ่มเงินกับวัตถุดิบได้ดีกว่าครับ

อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ ไม่มีถูกหรือผิด

window x ความเห็นที่53

รับทราบครับ

คงจะเป็นเรื่อง DIY แน่
ผมเดา ใจส่วนลึกกกกกกกกกกกก ของคุณ X

ง่ายๆครับของดีวันนึงไม่ถูกใจมันยังขายได้ แต่ของโมเจอช่างโม eq สูงๆหลงตัวเองว่าเจ๋งว่าดีวันนึงมารู้ทีหลังไมได้ดีอย่างช่างโม้เวทีเสียงพังไม่มีความเป็นดนตรีของชิ้นนั้นคือขยะเปรียบได้กับวัตถุดิบไม่ดีแต่ทำรดชาดจัดจ้านกินตอนแรกก็ชอบเพราะสัมผัสได้เร็วแต่กลับไปบ้านแล้วท้องเสียก็อาหารขยะดีๆนี่เองจะเอาไปให้ใครกินต่อได้

credit Poj

วัตถุดิบชั้นดี ฝีมือการปรุง มันต้องมีทั้ง2อย่างครบ

1.วัตถุดิบชั้นดี แต่ฝีมือกาก อาหารจะอร่อยล่ะหรือ ตอบว่าไม่หรอก
ถ้าใช้วัตถุดิบชั้นดีแล้ว อาหารออกมาอร่อย แสดงว่าคนปรุง ฝีมือต้องถึงเหมือนกัน
ราคาที่เค้าคิด ก็ราคาวัตถุดิบ + ราคาคนปรุงเช่นกัน

2.วัตถุดิบ พื้นๆ แต่ฝีมือดี อาหารอร่อยเหมือนกัน ถ้าคิดราคาเท่ากัน ผมเลือกกินร้านที่ 1.

ร้านนี้เอาเปรียบ เอาของถูกมาขายแพง

แต่ถ้าร้านนี้ ลดค่าฝีมือคนปรุงลง แล้วขายถูกกว่า ถึงจะน่าสนใจ

ทุกอย่างมีราคาที่สมเหตุสมผลอยู่ที่ตัวเลขหนึ่ง

ต้นทุน วัตถุดิบ ก็ตัวเลขหนึ่ง

ต้นทุนค่าแรง ค่าฝีมือ คนปรุง ก็ตัวเลขหนึ่ง

อย่างไหน ไม่สมเหตุสมผล คนมีความรู้ มีประสบการณ์ย่อมประมาณได้

และย่อม ไม่บ้า เลือกของที่ราคาไม่สมเหตุสมผล

ผมมองว่าพี่แจ้งตรงๆก็ได้นะครับว่าทะเลาะหรือกระทบกระทั่งกับท่านใดมา?

ยกตัวอย่างเรื่องร้านอาหารผมว่ามันไม่ตรงกับประเด็นที่พี่อยากสื่อเท่าไหร่รึเปล่าครับ?

ร้อยทั้งร้อยคนก็ต้องเลือกร้านที่วัตถุดิบแพงอยู่แล้ว (ถ้าทราบราคาจริง)

แต่ถ้าเป็นเรื่อง DIY มันจะกลายเป็นหนังคนละม้วนนะครับ

ฝากพี่ Window X พิจารณาด้วยนะครับ

ปล ผมเคารพพี่ในฐานะคนที่เป็นมือโม/DIY ในบอร์ดนี้ที่อยู่มานาน อย่าทำให้ภาพพจน์มันดูแย่ลงเลยครับ ตั้งแต่กระทู้ที่ซัดกะอีกท่านนึงเรื่องโมฯ TTpod (หรือหูฟังสักตัว ลืมละ) คือพี่ถูกจริง แต่พี่เสียไปกับได้มามันไม่คุ้มเลยนะครับ

คนเดียวกันอะไรครับผมมาตอบคุณก็หาว่าผมเป็นคนเดียวกันตลกสิ้นดีเอาจริงๆคุณไปหัดพัฒนาความคิดคุณก่อนเถอะให้เปิดรับฟังความเห็นชาวบ้านบ้าง ไม่ไหวๆคนแบบนี้ ฝีมือ คุณก็ไม่ได้เท่่าไหร่เลยเอาจริงๆคุณนะสายทฤษฎี แต่ปฏิบัติกาก ต้องไปจ้างช่างเขาทำให้อยู่เลย แสดงว่าคุณก็ไม่ได้เก่งไปทุกด้านหรอก หัดฟังคนอื่นบ้าง บางคนในบอร์ดเขาเก่งกว่าที่คุณคิดเยอะครับ เลิกวางตัวเองเป็นบรรทัดฐานได้และมันน่าสมเพชนะ วันๆทำตัวติส ทำตัวเซอร์ แต่ไม่เห็นจะเกิดประโยชน์อะไรกับใครเลย เหมือนคุณคุยกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง

ขอบอกแีกครัเงนะครับว่าไม่เกี่ยวกับเรื่อง DIY แม้แต่ตัวอย่างเกี่ยวกับหูฟังผมก็ยกถึงเรื่องวัตถุและ spec ของมากกว่าฝีมือคนทำละวงจร

ผมแค่ตั้งคำถามสำรวจดูว่าคนส่วนใหญ่จะให้มูลค่ากับวัจถุหรือฝีมือมากกว่าก็แค่นั้นครับ

ถุย แก้ตัวน้ำขุ่น บอกตรงๆนะคนแบบคุณนะต่อไปจะไม่มีคนให้ราคาอะไรอีก

ส่วนเรื่องบอกคนเดียวกันนั้นลองสัฃเกตที่ตนเองโพสดูครับ เนื้อย่าง เสือร้องไห้ fact โพสไล่เลี่ยกัน ตอลแทนกันไปมาหมด ตีสองกว่า ก็มาตอบแทนอีกประเด็นของบัตรผ่านอื่นที่โพสไปด้วยชื่อเดิมๆ แถมพยายาใชงมาเรื่อง DIY ให้แตกประเด็นไปอีก โถๆๆ

"ผมก็ตอบบ้างละกันว่าเอาร้านที่เน้นฝีมือเชฟเป็นร้านประจำครับ สาเหตุเพราะหากวันไหนผมอยากกินของที่วัตถุดิบดีกว่านี้ ผมก็สั่งเมนูที่แพงกว่านั้นแล้วได้ของดีและอร่อยกว่านี้ได้ แต่ร้านที่เน้นวัตถุดิบ หากวันไหนอยากกินที่อร่อยกว่านี้ คุณไม่สามารถสั่งเมนูที่เพิ่มฝีมือเชฟได้ ดังนั้นผมเลือกร้านที่ฝีมือเชฟและเพิ่มเงินกับวัตถุดิบได้ดีกว่าครับ"
ตอบมาแบบนี้จะมาถามทำไมตั้งแต่แรก ในเมื่อโจทก์เริ่มต้นคุณกำหนดข้อต่างๆไว้ชัดเจน ต่อมามาบอกว่า ให้สั่งวัตถุดิบดีกว่าเดิมได้แล้วจะกำหนดมาตรฐานอะไรทำไมละครับ คนตั่งคำถามยังตอบแบบนี้เลยผมว่าอย่าไปคาดหวังอะไรกับคุณ xเถอะครับหาสาระไม่ได้

ผมไม่ต่อปากต่อคำกันเกรียนแล้วนะครับ เริ่มไม่สุภาพอีกละ เมื่อเช้าผมก็เมินไปทีละนึกว่าจะสำนึก พอๆๆ

@Non thawat คนอื่นตอบผมก็ได้สาระนะครับ ได้รู้ว่าเค้ามีกระบวนการคิดอย่างไรถึงเลือกตอบแบบนั้น คนทีตอบเลือกเนื้อเหมือนกันก็ไม่ได้คิดเหมือนกันหมด ผมบอกแต่แรกแล้วว่าตอบอันไหนก็ไม่ผิด ต่างคนต่างคิด และที่ผมตอบก็ไม่ได้แย้งกับโจทย์ที่ตั้งไว้ครับ

งั้นก็หายไปจากบอร์ดเถอะครับ คุณอยู่หรือไม่อยู่ผมว่ามันไม่เกิดประโยชน์อะไรกับใครเลยจริงๆนะไม่ได้ทำให้วงการหูฟังก้าวหน้าอะไรเลยด้วยซ้ำ กระทู้ที่คุณตั้งมาถ้าโดนคนอื่นส่งสัยหรืออะไรคุณก็หาว่าเขาเกรียนเขามั่ว ไม่ยอมจะเปิดรับฟังความคิดคนอื่น แถมทฤษฏีต่างๆของคุณก็นำไปปฎิบัติไม่ได้จริงๆมีแต่หลักลอย ไม่มีเหตุผลที่ดีพอมาสนับสนุน ออกจากที่นี่ไปก็ไม่มีใครว่าคุณหรอกครับ

"ประเด็นของกระทู้นี้ต้องการนำเสนอว่าโฆษณาที่ให้ข้อมูลไม่ครบถ้วนนั้นจะทำให้เกิดการชวนเชื่อให้ผู้บริโภคที่เสพสื่อนั้นคิดไปเองได้อย่างไรบ้าง

อย่างในกระทู้นี้ เกือบร้อยทั้งร้อยเลือกที่วัตถุดิบมาก่อนเลยด้วยความเชื่อที่ว่าวัตถุดิบดีกว่ามีชัยไปกว่าครึ่ง แต่ลืมคำนึงกับความเหมาะสมกับราคาที่ว่าเท่ากันด้วยนั้นมีที่มาอย่างไร"

"ผมแค่ตั้งคำถามสำรวจดูว่าคนส่วนใหญ่จะให้มูลค่ากับวัจถุหรือฝีมือมากกว่าก็แค่นั้นครับ"

ผมสับสน สรุปประเด็นในกระทู้คืออะไรครับ เพราะจู่ๆตอนแรกจขกท.ก็เพิ่มตัวแปรเรื่องราคาเข้ามาแล้วพูดเรื่องโฆษณาชวนเชื่อ แล้วก็มาบอกว่าแค่อยากทราบว่าคนส่วนใหญ่จะเลือกอะไร

เลือกร้านใกล้บ้านเดินทางสะดวกครับ
ตอบแบบนี้พอได้ป่าวครับ

บอกได้คำเดียวว่า ท่าจะเพี้ยน

ดูจากคำตอบรู้เลยว่าไม่เคยกินวัตถุดิบดีๆ และแยกไม่ออกว่าแบบไหนคือวัตถุดิบดีและแบบไหนคือขยะ
นั่งอ่านอยู่ตั้งนาน ไร้สาระมาก

ไม่รู้นะทะเลาะอะไรกัน ขี้เกียจอ่าน

แต่ ส่วนตัวคิดว่า ลูกชิ้นปิ้งเหมือนกัน รสชาติและวัตถุดิบเดียวกันเป๊ะๆ
เอาแม่ค้ามาปิ้ง ไม้ละ 10 บาท
เอารัฐมนตรีมาปิ้ง ไม้ละ 500
เอาโอบาม่ามาปิ้ง ไม้ละแสน

ใครว่าคนทำไม่มีผลกับราคา
ใครว่ามันโก่งราคา....ก็ทำไมไม่กินที่แม่ค้าปิ้งล่ะ มาขอร้องให้โอบาม่าปิ้งให้กินเป็นเกียตรแก่วงศ์ตระกูลทำไม โอบาม่าไม่ได้มาปิ้งแล้วขอร้อง ซื้อเถอะไอปิ้งมาสดๆไม่ละแสนเสียหน่อย
สุดท้ายก็คนซื้อเป็นคนเลือก ถ้าเลือกเองแล้วมาบ่นลับหลัง นี่มันน่าเตะสิ้นดี อิอิ

กลับมาบ้านแล้วครับ เดี๋ยวผมอธิบายอีกทีละกันครับกับเรื่องที่ยังงงๆ โจทย์ตอนแรกเป็นแบบนี้นะครับ

ร้านนึงโฆษณาว่าใช้ของดี เนื้อนำเข้า มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่วัตถุดิบอาหาร
อีกร้านนึงโฆษณาว่าปรุงอดีตเชฟภัตตาคารหรู มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่การจ้างคนทำอาหาร

คุณจะเลือกกินร้านไหนเป็นร้านประจำ เพราะอะไรครับ

แล้วผมลืมบอกไปว่าที่อร่อยพอๆกันนั้นราคาเท่ากันก็แค่นั้นครับ ที่เหลือคงตาม concept เดิมไว้ ผมจะเริ่มจากประเด็นนี้ก่อนละกันครับ



"ประเด็นของกระทู้นี้ต้องการนำเสนอว่าโฆษณาที่ให้ข้อมูลไม่ครบถ้วนนั้นจะทำให้เกิดการชวนเชื่อให้ผู้บริโภคที่เสพสื่อนั้นคิดไปเองได้อย่างไรบ้าง

อย่างในกระทู้นี้ เกือบร้อยทั้งร้อยเลือกที่วัตถุดิบมาก่อนเลยด้วยความเชื่อที่ว่าวัตถุดิบดีกว่ามีชัยไปกว่าครึ่ง แต่ลืมคำนึงกับความเหมาะสมกับราคาที่ว่าเท่ากันด้วยนั้นมีที่มาอย่างไร"

การที่ผมใช้คำว่าโฆษณาว่าร้านแรกใช้ของดีนะ การที่ร้านที่สองไม่ได้พูดถึงของดีในโฆษณาไม่ได้แปลว่าร้านที่สองจะไม่มีของดีเหมือนกันครับ ร้านที่สองก็อาจจะมีเนื้อนำเข้าเหมือนกันแต่แพงกว่า อร่อยกว่าไหมไม่รู้แต่ที่ไปลองกินมาสองร้านในราคาเท่ากัน ร้านนึง import แต่อีกร้านไม่ได้ import แต่อร่อยพอกัน หลายคนกลับคิดไปเองว่าร้านที่สองไม่มีเนื้อนำเข้าในเมนู เพราะโฆษณานั่นเอง



"ผมแค่ตั้งคำถามสำรวจดูว่าคนส่วนใหญ่จะให้มูลค่ากับวัจถุหรือฝีมือมากกว่าก็แค่นั้นครับ"

ประเด็นของกระทู้นี้คือในราคาเท่ากัน ต้นทุนที่ลงกับวัตถุดิบและพ่อครัวนั้นต่างกัน ถ้าจ่ายเงินเท่ากัน คนจะให่น้ำหนักกับสิ่งไหนมากกว่า ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็เลือกวัตถุดิบไปครับ ผมอ่านดูมันก็เป็นผลลัพธ์ที่น่าสนใจดี

ผมว่าคำถามของคุณ Window X ไม่สามารถหยั่งถึงคำตอบที่แท้จริงที่คุณต้องการได้หรอกครับ เพราะบริบทมันมีรายละเอียดที่น้อยมากแถมยกตัวอย่างกับแวดวงอาหารที่ข้อมูลพื้นฐานตามสามัญสำนึกปกติคนให้น้ำหนักกับวัตถุดิบอยู่แล้วอีกต่างหาก

การที่คนเลือกวัตถุดิบ ไม่ได้แปลว่าคนเลือกไม่ได้ให้น้ำหนักกับฝีมือ แต่ในกลุ่มผลิตภัณฑ์อาหารแล้วโดยทั่วไปคนได้รับข้อมูลและมีความเข้าใจกับวัตถุดิบมากกว่าก็ย่อมให้น้ำหนักกับวัตถุดิบมากกว่าเป็นเรื่องธรรมดา

แต่คำถามเดียวกันถามคนกลุ่มเดิม "งานศิลปะคุณเลือกที่โฆษณาวัตถุดิบงานดี หรือโฆษณาศิลปินฝีมือดี" ผมเชื่อว่าคนก็เลือกศิลปินมากกว่า เพราะโดยข้อมูลพื้นฐาน วงการศิลปะคนทั่วไปรู้จักศิลปินมากกว่าและย่อมให้น้ำหนักกับศิลปินมากกว่า

และถ้ายกกลุ่มผู้ตอบเดิมไปถามกับกลุ่มผลิตภัณฑ์อื่นๆ ก็ยิ่งหลากหลายตามกลุ่มผลิตภัณฑ์นั้นๆ ขึ้นอยู่กับ "ข้อมูลพื้นฐานของกลุ่มผลิตภัณฑ์นั้นๆ" มีความเข้าใจมากแค่ไหน ก็ให้ราคามากเท่านั้น และแน่นอนว่าคนให้น้ำหนักตามข้อมูลที่รับทราบเสมอครับ เป็นเรื่องยากกกกกกกกสุดๆ ที่คนเราจะตัดสินใจจากสิ่งที่เกิดขึ้นจริง เพราะการเข้าถึงความจริงนั้นยากมากๆ

ฉะนั้นผมคิดว่าคำถามนี้ไม่สามารถตอบสมมุติฐานของคุณ Windows X ใดๆ ได้นะครับ แต่ถ้าจะให้สมมุติฐาน "ผมคิดว่าคนเราเลือกให้น้ำหนักกับสิ่งใดก็ตามที่ตนเองมีข้อมูลและความเข้าใจ"

ผู้บริหาร Google เคยกล่าวว่าคุณเพิ่มมูลค่าของผลิตภัณฑ์คุณได้โดยการทำให้เขาเข้าใจในผลิตภัณฑ์ของคุณ ยิ่งเข้าใจมากๆๆๆ ก็ยิ่งเข้าถึงความเป็นจริงของผลิตภัณฑ์นั้นมากขึ้น ก็จะให้ราคาตามมูลค่าที่สูงสุดตามความเป็นจริงของผลิตภัณฑ์นั้นๆ ได้เองโดยไม่ต้องเพิ่มเติมอะไรเลย

ก็เป็นความเห็นที่น่าสนใจครับ แต่ผมไม่ได้ต้องการคำตอบอะไรหรอกครับ ผมถามดูความเห็นเฉยๆว่าการที่ข้อมูลไม่ครบถ้วนนั้นคนเราจะมี bias อย่างไรบ้าง จริงๆการที่งบจำกัดนั้นใช่ว่าจะเลือกวัตถุดิบเสมอไปครับ อย่างน้อยๆในมุมมองของพ่อครัวบางคนก็ไม่คิดแบบนั้น

เดือนก่อนผมกิน Taco บ้านลูกค้าจนอิ่มแบบไม่เกรงใจเลยเพราะมันอร่อยมากจนทางร้านแซว ผมก็บอกไปว่าถ้ากินข้างนอกทำดีแบบนี้น่าจะหลักพันได้ แกได้ยินก็บอกผมว่าถ้าจ้างทำแบบนี้นะตกมื้อละหมื่นได้ ฮาๆๆ ก็เป็นความเห็นส่วนตัวของผมเองนะครับที่ผมให้วัตถุดิบเป็นเรื่องรองถ้าคุณภาพมันโอเคแค่ไม่ใช่ของเกรดดีเลิศอะไรมาก ไม่มีผิดมีถูกหรอก แต่ผมก็พอจะเข้าใจได้มากขึ้นว่าคนส่วนใหญ่คิดอย่างไรกับเรื่องพวกนี้ครับ

การที่ให้ข้อมูลที่ไม่ครบถ้วน คนตอบก็จะเติม "ข้อมูล" เพิ่มเติมเท่าที่ตัวเองรู้มาเช่นกันครับ ผมถึงบอกว่ามันยากมากที่จะตอบได้ว่าการเข้าถึงความเป็นจริงได้อย่างไร

รูปปันชิ้นหนึ่ง "อาจารย์เฉลิมชัยแกะสลักจากไม้ กับ ของก๊อปปี๊จากโลหะที่แพงกว่าไม้" คนเลือกจะเลือกอะไรครับ? ผมว่าคนส่วนใหญ่เลือกอันที่อาจารย์เฉลิมชัยแกะ

ผมให้ข้อมูลเพิ่มเติม..ว่าจริงๆ โลหะนั้นพิเศษ
รูปปันชิ้นหนึ่ง "อาจารย์เฉลิมชัยแกะสลักจากไม้ กับ ของก๊อปปี๊จาก[โลหะที่แกะจากแร่โลหะจากดาวอังคารราคาประมินมิได้]" ผมว่าหลายคนเริ่มเปลี่ยนคำตอบตามข้อมูลที่ได้รับทั้งที่ยังเป็นโลหะชิ้นเดียวกันกับคำถามชุดแรก

ผมให้ข้อมูลเพิ่มเติม..ว่าจริงๆ ทั้งไม้และโลหะนั้นพิเศษ
รูปปันชิ้นหนึ่ง "อาจารย์เฉลิมชัยแกะสลักจาก [ไม้โบราณอายุกว่า 70,000ปี มูลค่าประเมินมิได้] กับของก๊อปปี๊จาก[โลหะที่แกะจากแร่โลหะจากดาวอังคารราคาประเมินมิได้]" ผมว่าเริ่มหาคำตอบไม่ได้ล่ะ....

ิbias ที่คุณ Window X กล่าวถึง มุมมองผมก็คือข้อมูลที่คนซื้อรับรู้เท่านั้นแหละครับ

ไม่รู้ผมเข้าใจถูกประเด็นหรือเปล่านะ


ระหว่าง ด้านวัตถุ กับ ด้านฝีมือคน

แต่บางวงการ ด้านวัตถุสำคัญกว่าด้านฝีมือคน เช่นเดียวกัน ด้านฝีมือคน ก็สำคัญกว่าด้านวัตถุ


-- ไม่รู้ผมอาจออกทะเลก็ได้ครับ

ถ้าคุณตอบแบบว่าร้านสองที่โฆษณาเรื่องเชฟดีอาจจะใช้วัตถุดีก็ได้ แล้วคุณแน่ใจได้ไงว่าร้านแรกที่บอกโษณาว่าวัตถุดี เขาเองอาจจะใช้เชฟมีฝีมือดีกว่าร้าน2ก็ได้แค่ไม่โฆษณา เพราะอยากให้คนเน้นคุณภาพของสิ่งที่จะได้ทาน คำถามและความตอบแบบนี้ควรจำกัดให้จบแต่แรกครับไม่ควรมาเพิ่ม ดิ้นไปเรื่อยๆที่หลัง

@Man in Black ที่ผมอยากดูก็คือ bias ของคนที่เติมช่องว่างเหล่านั้นไปยังไงล่ะครับ ตอนแรกผมถึงไม่พูดอะไรรออ่านคำตอบของคนต่างๆ จนมีเกรียนมาเบี่ยงประเด็นให้มาม่าอีกรอบนี่แหละถึงได้เริ่มออกทะเลอีกรอบ

@Progreso ถูกครับ ที่ผมเลือกเรื่องอาหารเพราะความอร่อยมันเป็นเรื่องเฉพาะคน มันวัดกันไม่ได้ อย่างคนไทยเราชอบกินอาหารรสจัดก็น่าจะมีมาตราฐานความอร่อยต่างกับชาติที่ชอบทานรสไม่จัดพอสมควร

เรื่องนี้ ริวไม่ยุ่ง ขอเจนแสดงเองค่ะ

โหน่งก็ไม่มา

ผมไม่เชื่อคำว่า "โฆษณา"
แต่ที่คุณว่า "ราคาเท่ากันครับ อร่อยเหมือนกัน แต่ต่างกันที่ร้านนึงเน้นวัตถุดิบกับอีกร้านเน้นที่คนปรุงครับ"
เริ่มที่ "ราคาเท่ากัน"
ถ้า Assume ว่าผลรวมของ ค่าทำเลที่ตั้ง, ค่าโฆษณา, และสัดส่วนกำไร ของทั้งสองร้านคิดออกมาแล้วพอๆกัน
มันก็จะคิดได้ 3 แบบคือ
1. ร้านนึง ค่าวัตถุดิบมาก, ค่าจ้างเชฟและพนักงานน้อย
2. ร้านนึง ค่าวัตถุดิบน้อย, ค่าจ้างเชฟและพนักงานมาก
3. หรือ ทั้งสองร้านมีค่าใช้จ่ายเหมือนกัน
มาต่อที่ "อร่อยเหมือนกัน"
จากด้านบนก็จะคิดต่อได้ว่า
1. ร้านนึง วัตถุดิบดี, เชฟฝีมือโอเค หรือ เชฟฝีมือดีแต่ค่าตัวถูก
(ร้านแบบนี้มีจริง ผมไปกินประจำ ราคาถูกจนตกใจ เลี้ยงลูกน้องเป็นโขยงได้สบาย ขนหน้าแข้งไม่ร่วง)
2. ร้านนึง วัตถุดิบธรรมดา, เชฟฝีมือดีมากแต่ค่าตัวก็แพง
(ร้านแนวนี้เจอบ่อยกว่า ข้อ1. เคยเจอประเภทที่ทำออกมารสชาติไม่เข้าท่า พอเราถามว่าทำไมมันแปลกๆก็มาบอกเราว่านี่ก็ปกติ แถมถามเราอีกว่าเราไม่เคยกินรึเปล่า)
3. หรือจริงๆแล้ว ทั้งสองร้าน วัตถุดิบดีเท่าๆกัน, เชฟฝีมือพอๆกัน แต่ทั้งสองสิ่งนี้ทางร้านมีวิธีการได้มาที่ต่างกัน
ทำให้สัดส่วนค่าใช้จ่ายสองอย่างนี้แตกต่างกัน

ยาวเลย ส่วนตัวไม่เคยต้องมาคิดมากเรื่องพวกนี้ครับ มีอะไรใหม่ก็ลองดู ลองแล้วไม่ชอบก็จบกันไป ส่วนอันไหนชอบก็กินก็ใช้บริการกันต่อไป
สุดท้าย "You eat what you will be happy to pay" ครับ พอใจอันไหนก็อันนั้นล่ะครับ

คุณ window x

ผมเคลียส์และเฟดเอ้าท์ ตั้งแค่ความคิดเห็นที่56แล้ว
หลังจากนั้นผมไม่ได้ตอบแล้วนะครับ แจ้งไว้ก่อน
เสือร้องไห้ เนื้อย่าง คนเดียวกันจริงแต่แค่สองอัน
ที่เสนอเพราะเห็นคำถามมีช่องโหว่เมื่อคุณตอบเคลียส์ก็โอเค
ถ้าความเห็นไม่สุภาพก็ขออภัย

@weerapats ก็เป็นคำตอบที่ดีครับ

@เสือร้องไห้ รับทราบครับ

อร่อยเหมือนกัน กินร้านวัตถุดิบดีครับ

กินครั้งแรกก้ต้องรู้แล้วครับ ว่าโฆษณาเกินจริงหรือเปล่า


อร่อยไม่เหมือนกัน ก็กินวัตถุดิบดีอยู่ดี 555

มันมีเครื่องปรุง ปรุงเพิ่มเองก้ได้ โฮ่่่ๆๆๆ

ดันหน่อยๆ พี่เค้าเทพ

เอ๊า รออะไรอยู่ล่ะครับ ดันกันก่อน

ผมเข้าใจคำถามครับ ขอเลือกเชฟละกัน
ถ้าเทียบกับหูฟัง เขาทดสอบ และวิจัยมา ให้ลงตัวที่สุด
ไม่ใช่จับของดีๆมายัดๆลงไปก็จบ
สเปกเยอะใช่ว่าจะดีเสมอไป เช่นสเปกมือถือแต่ละรุ่น
หรือ เลือกแรงม้าแรงม้าของรถ

น่าติดตามยิ่งนัก

ถ้าราคาเท่ากัน อร่อยเท่ากัน ผมเลือกวัตถุดิบน่ะครับ

เพราะสิ่งที่เข้าปากผมคือวัตถุดิบ ไม่ใช่พ่อครัว

ผมชอบคำของคุณฮาร์ด "รู้ว่าใครโม้ ก็อย่าไปกิน" ครับ

เอาตรรกะการวิเคราะห์ของผมนะครับ
เอาเฉพาะเคส "ร้านอาหาร" ก่อนนะครับ
คุณถามแค่ว่า ราคาเท่ากัน อร่อยเท่ากัน จะกินร้านไหน?
ข้อมูลที่มีให้ คือแค่
- ร้านนึงโฆษณาว่าใช้ของดี เนื้อนำเข้า **มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่วัตถุดิบอาหาร
- อีกร้านนึงโฆษณาว่าปรุงอดีตเชฟภัตตาคารหรู **มีต้นทุนส่วนใหญ่ที่การจ้างคนทำอาหาร
เมื่อร้านทั้ง 2 ทำราคาและความอร่อยให้เท่ากันได้ แสดงว่า
- ร้านที่บอกว่าใช้ของดีนำเข้าเนี่ย มันต้องมีพ่อครัวที่ฝีมือดีระดับนึงนะ
- ร้านที่บอกว่าเชฟเทพเนี่ย แสดงว่า มันต้องมีวัตถุดิบที่ดีในระดับนึงเลยนะ

ถ้าถามผมว่า จะไปกินซ้ำที่ร้านไหน ผมตอบเลย ผมเข้าซ้ำแม่งทั้ง 2 ร้านเลยครับ สลับๆกันไป กระจายรายได้
คือราคาเท่ากัน+อร่อยเท่ากันได้แล้วเนี่ย ผมไม่สนแล้วครับว่า ต้นทุน มันจะมาจาก "คนทำ" หรือ "วัตถุดิบ" ความพึงพอใจของผมมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับต้นทุนของคนทำครับ
ซึ่งในเคสนี้คือ ราคา และความอร่อยครับ ^^

ถ้าพูดถึงเรื่องอุปกรณ์หูฟังนะ
- ถ้าร้านที่ใช้ของดีนำเข้า เอามาทำราคา+เสียงที่ผมพอใจยอมจ่ายได้ ผมก็จ่ายครับ
- กลับกัน ถ้าร้านที่ใช้ พ่อครั.... เอ่อ เอาเป็นร้าน DIY ละกัน เอาของอะไรก็ไม่รู้ จับมาประกอบกัน และราคา+เสียงที่ผมพอใจ"แบบอันแรก"เลย ผมก็จ่ายครับ
ซึ่งผมไม่ปฏิเสธเลยว่า ไม่ว่าผมจะเลือกร้าน 1หรือ2 ผมก็ตกอยู่ภายใต้โฆษณาและการตลาดครับ
ตอนแรกผมจะให้คะแนนเต็มทั้งสองร้านครับ
ใครทำคะแนนลบก่อน ร้านนั้นก็แพ้ไปครับ ^^

ชอบความเห็นที่ 90

เหมือนกัน ผมกินวัตถุดิบ ผมไม่ได้กินพ่อครัว ฮ่าๆๆๆ

มึงไปเป็นนักการเมืองไป ไอ้นนท์ รำคาญว่ะ วิชาการชิบหาย ใครไปแหย่มึงอีกหล่ะ ถึงมาตั้งคำถามกวนส้นตีนอย่างนี้

ผมถามเฉยๆ ใครตอบอะไรก็แลกเปลี่ยนความคิดกัน รำคาญก็อย่าเข้าสิครับ ผมนั่งอ่านเงียบๆก็มีหลายความเห็นที่ชอบเหมือนกัน

ตรรกะแบบนี้ จะเน้นสองแบบ
1. สนใจแต่วิธีการ (process)
2. สนใจแต่ผลลัพธ์ (final product)

ถ้าเหตุผลไม่มีstory ความสำคัญจับต้องได้ เช่น รับประกันไม่อร่อยคืนเงิน , เด็กเสริฟสวย ,ราคาพอจ่ายได้ , เดินทางไปสะดวก
ก็แทบจะแน่นอนว่า ลูกค้าจะพุ่งเป้าไปที่ตัวผลิตภัณฑ์ ที่จับต้องได้ก่อนแน่นอน

แต่สำหรับลูกค้า ที่ชิมมาทั่วสารทิศแล้ว ผาดโผนมาพอสมควร จะเริ่มเน้น ขั้นตอนการผลิต แหล่งที่มา วิธีจัดเก็บ มาตรฐานอาหาร รสชาติ ที่สูงลิบลิ่ว ทำให้พ่อครัวหายใจไม่ทั่วท้อง ในอดีต มาเฟียฮ่องกงคุมพื้นที่ สั่งจับพ่อครัวระดับ2ดาว มาตัดคะแนนอาหารด้วยวิธีตบหน้าไป2ฉาด เหตุเนื่องจาก ละเลยไม่ควบคุมวัตถุดิบให้ถึงตอนลงกะทะ แม้จะนำเข้าจากแหล่งชั้นดี
แต่ปล่อยให้มีการปนเปื้อน ทำให้กลิ่นวัตถุดิบผิดเพี้ยนไป หลังจากนั้นพ่อครัวคนนี้ ก็ดูแลวัตถุดิบเองทุกขั้นตอนไม่ให้ผิดพลาด
สร้างมาตรฐานให้ตนเอง จนก้าวไปอยู่ในโรงแรม 5ดาว ที่เกาะมาเก๊าในที่สุด

ถ้าจะเปรียบเป็น งานโมหูฟัง ช่างโม เขาต้องตามตระเวณไปออกงานเครื่องเสียง เพื่อขายหูฟังราคาถูก ที่โมแล้วในราคาถูก
เช่น ยี่ห้อ V-friend ราคา300บาท ผมก็อุดหนุนเขา หลายตัวที่เขาทดลองให้ผมฟัง ผมก็บอกข้อดีข้อด้อยกันไปให้ปรับปรุง
แล้วปัจจุบัน เขาก็ ยึดเป็นอาชีพได้ มีกลุ่มลูกค้าเชื่อถือ เพราะได้ลองกันจะจะมาแล้ว

ลืมโจทย์ไปเลยว่าอร่อยเท่าๆกันไม่แตกต่าง แสดงว่า อาจเป็นเชฟศิษย์สำนักเดียวกัน
ไม่มันก็แอบล้วงตับไปขโมยสูตรอาหาร หรือ ฟาดดึงตัวเชฟกันด้วยเงิน

ผมตอบให้เลยในฐานะคนเรียนทำอาหารมาหลายคอร์ส วัตถุดิบอย่างเดียวกัน เครื่องปรุงเดียวกัน แต่ขั้นตอนเทคนิค กะเวลาผิดไปนิด รสชาติอาหารจะแตกต่างออกไปมาก เชพหน้าใหม่ต้องลอบพักลักจำหลายปี ฝึกฝนให้ รสชาติอาหารคงที่ได้ทุกจาน หากไม่คงที่แล้วอาจโดนลากไปตบก็เป็นได้
ไม่เชื่อลองหารายการ เชฟนรก ที่หัวหน้าพ่อครัวเป็นเกาหลีดูได้ คุมครัวอย่างโหดสลัด
ตบ ด่า จิกหัว ไล่ออก ได้อึ้ง

ผมมองว่าโจทย์นี้ไม่มีข้อไหนถูกผิดนะ

เชฟบางคนอาจจะใช้วัตถุดิบที่ดีมาก แต่กลับไม่มีศิลปะในการปรุง มีอะไรใส่หมดๆ ทั้งที่บางทีการรู้ว่าอันไหนใส่แล้วจะทำให้ดีขึ้น รสดีขึ้นไปทางไหน

ต่างจากเชฟที่เก่งๆ ก็จะรู้ว่าทำอย่างไรให้อร่อย ไม่ใช่สักแต่ว่าจะใส่แต่วัตถุดิบดีๆ เข้าไป สุดท้ายอาจจะได้ผลลัพธ์ที่เท่ากัน หรืออาจจะดีกว่า ในราคาที่ถูกกว่าก็เป็นได้ แล้วเขาก็คิดราคาแบบรวมค่าวิชา ค่าศิลปะ

เรื่องนี้อยู่ที่ความพอใจล้วนๆ ว่าเราจะพอใจที่จะจ่ายค่าวัตถุดิบ ค่าเชฟ ที่จะได้รสอาหารที่เราชอบขนาดไหน

ปล. ก็คงเปรียบได้กับวงการหูฟังเช่นกัน

ผมว่าเรื่องแบบนี้ลองมอง2ด้านดูครับ
โดยกำหนดผลลัพธ์ให้เท่ากัน คือ
อร่อยเท่ากัน
ราคาเท่ากัน

-ถ้ามองในมุมผู้บริโภค ผู้บริโภคเลือกวัตถุดิบแน่ๆ
-แต่ถ้ามองในมุมเจ้าของกิจการ เจ้าของร้านเลือกเชฟแน่นอน เพราะประหยัดค่าวัตถุดิบได้ เอาเงินส่วนต่างค่าวัตถุดิบมาจ่ายลูกน้องดีกว่า Happyทุกฝ่าย ทางร้านรายได้ดีขึ้น ผู้บริโภคได้อาหารอร่อยพอๆกับร้านที่วัตถุดิบดีๆ

ผมว่าในปัจจุบันมันเป็นแบบหลังหมดแล้วหละ เพราะWin-Winทุกฝ่าย
ถ้าจะมีแบบแรก ก็ไม่ทำอาหารกินเอง ก็เจ้าของร้านเป็นเชฟซะเอง