โอวววว แม่นแล้ว ผมเองล่ะเน้อ...5555 ผมไปกับลูก 2 คนและเมีย 1 ตัว เอ๊ย เมีย 1 คน 555 เมื่อคืนกลับจากพันทิพย์งามวงศ์วาน ผมยังขี่รถมากินที่เจ้านี้ล่ะ.......



ผมมักจะเวียนไปกินร้านนี้ประจำครับ ร้านนี้ไม่มีชื่อเป็นทางการ แต่มีชื่อเป็นที่รู้กันว่า สุกี้รถกระบะ คือเค้าวางเตาผัด และวางเครื่องไม้เครื่องมือ รวมถึงปรุงกันบนรถกระบะเก่าๆๆ ที่จอดตายไว้เลยล่ะ เรียกว่าขายกันบนรถกระบะกันมานานเป็นสิบๆๆ ปีเห็นจะได้ ร้านนี้ทำโดย เฮียมานพ หรือมานพ คนสู้ชีวิตครับ...เคยมีหลายรายการไปถ่ายแกมาแล้ว

สุกี้อาหารพื้นๆๆ ที่เรากินได้ง่ายๆๆ แต่จะหาที่เข้าท่าจะถูกปากเรานั้นมักไม่ง่าย สุกี้โบราณมักจะมากับผักกาดหอมขาว และวุ้นเส้น รวมไปถึงผักต่างๆ แต่ไม่หลากหลายเท่า MK แต่บอกได้ว่า นี่คือร้านสุกี้เบสิคธรรมดา แต่รสชาตินั้นเหมาะสำหรับคนที่รักสุขภาพ และอยากจะทานผักที่สดและสุกอร่อยพอดีๆๆ

ทีเด็ดคือความสะอาด และความร้อนครับ ของเฮียมานพแกร้อนทุกชาม ควันขึ้นลวกปากทุกชามครับ หมูสะอาด ไก่สะอาด หมักน้ำมันงาพอให้กลิ่นมันลอยฉุยๆๆ ขึ้นมาเล็กน้อย น้ำจิ้มสุกี้ที่ทำจากเต้าหู้ยี้ ผมถือว่ากลมกล่อม คือมาทั้งเผ็ด เปรี้ยวหวาน กำลังดี ไม่มีรสใดกลบทำให้เกิดอาการขื่น....การกินสามารถตักน้ำจิ้มผสมในชามหรือจะเทใส่ถ้วยแบ่งก็ไม่ผิดกติกาแต่อย่างใด

ใครเคยทานน้ำจิ้มสุกี้รสชาติแบบ MK ขอให้เปลี่ยนทัศนะใหม่ เมื่อมากินน้ำจิ้มสุกี้โบราณแท้ๆๆ แบบนี้ครับ เพราะมันกลมกล่อมไปคนละแบบ และให้รสชาติแบบจีนโบราณโดยแท้ ใครเป็นนักอนุรักษ์นิยม และอยากบริโภคสุกี้ที่เป็นสไตล์เดิมๆๆ จริงๆ สุกี้รถระบะเจ้านี้คือทางเลือกอย่างแท้จริง....

สิ่งที่ไม่ควรพลาดก็คือ การสั่งสุกี้แห้งใส่เนื้อ ใครไม่ทานเนื้อก็เลี่ยงไปเป็นอย่างอื่นได้เช่นกัน เฮียมานพแกผัดเองทุกจาน อย่าหวังว่าจะได้กินฝีมือจากคนอื่น เพราะเฮียแกสู้ชีวิต ใครจะกินที่นี่ ต้องออกมาจากฝีมือเฮียแกเท่านั้น ลูกน้องมีไว้แค่เป็นลูกมือใช้สอย ไม่ใช่คนปรุงว่างั้น.....

กลิ่นหอมของวุ้นเส้นที่เคล้ากับน้ำมัน รวมไปถึงเทคนิคในการผัด มันจะมาในจานด้วยสัดส่วนที่พอดี คือหอม ร้อน และที่สำคัญคืออร่อยทันทีเดี๋ยวนั้น ไม่ต้องนึกว่าจะต้องปรุงอย่างไรถึงจะอร่อยด้วยล่ะครับ....

ใครไปนั่งกิน จะได้ยินเสียงกระทะโป้กเป๊ก โป๊กเป้ก ตลอดเวลา......



อร่อยครับ อร่อย........5555

ขอลายแทงด้วยครับเฮีย...จะตามไปลอกการบ้าน เอิ๊กๆๆๆ (ภาษาคุ้นๆเนอะ อิๆๆๆ)

เอา จัดไป...555 อยุ่ใกล้ๆๆ วัดไตรมิตร เรียกว่าถ้ามาจากเจริญกรุง ขอให้ตรงมาเรื่อยๆๆ จะผ่านสามแยกแล้วตรงไปอีก ทางซ้ายมือจะเป็นวัดไตรมิตร ขวามือจะเป็นวงเวียนโอเดียน ให้ตรงเลยไปนิดเดียว แล้วให้มองซอยทางซ้ายมือ

เห็นทันทีเลยจ้า...555

ง่ายๆๆ ก็คือ มาจากเจริญกรุง มาให้ถึงวงเวียนโอเดียน ต้องเจอวัดไตรมิตรอยู่ซ้าย แล้วตรงเลยไปอีกนิดเท่านั้น...

เอ้า ราคาไม่แพงด้วย ถือว่าย่อมเยาจริงๆๆๆ จ้า

เฮียนี่สุดยอดจริงๆ

รีวิวแม้กระทั่งร้านสุกี้รถกระบะ

อ่านแล้วน้ำลายหก


















ปล.แม่ผมอ่านรีวิวหูฟังของเฮียหลายๆตัวแล้วบอกผมว่า "ตามั่นคงนี่เขียนรีวิวล้างสมองมากเลยลูก" 555+++

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เอาแล้วครับเสาะหา พระกาฬชวนชิม 555

เชลล์ชวนชิมชิดซ้ายใครจะสู้พระกาฬชวนชิม
แถมมีรีวิวด้วยยิงน่ากิน

เริ่มมีปาปารัสซี่แล้ว คนดังแถวนี้ระวังตัวนะครับ

เดี๋ยวอาจมีมาสารภาพกลับกันว่าไปกับเมีย2ลูก1..555

ไม่ได้เจ๋งแค่รีวิวหูฟังนะครับเนี่ย ทำเอาน้ำลายสอเลยครับเฮีย 555

อืม.... เข้าท่านะครับ "พระกาฬชวนชิม" เพราะเฮียเองมีประสพการณ์การเจ้ง เอ้ยๆๆๆ การชิมเยอะ แฮะๆๆๆ

555 โม้ต่อ....


จากประสพการณ์ของผม...ของกินที่อร่อย ไม่ใช่ต้องอยู่ในภัตตาคารหรือโรงแรมหรูสูงยี่สิบชั้น แต่ของกินที่อร่อยจะมาจากคนทำที่มีวิญญาณและต้องมีความเป็นศิลปินอยู่ในตัว การเป็นศิลปินหน้าเตาไฟ นั่นแหละเป็นรสชาติที่หากินได้ลำบากล่ะ 555

หลายต่อหลายเจ้า ทำของกินแค่พอเลี้ยงชีพ และการทำของขายแต่น้อย แค่พอเลี้ยงชีพนี่ล่ะ มันทำให้สามารถควบคุม และคอนโทรลรสชาติได้แม่นยำสม่ำเสมอ รวมถึงการทำอาหารและปรุงด้วยคนทำคนเดิมๆๆ ชนิดกินกันจนตายไปข้างหนึ่ง อันนี้เจอบ่อยๆๆ ฝีมือพ่อทำ กับฝีมือลูกทำก็ต่างกัน....เพราะจิตวิญญาณมันต่างกันนั่นเอง..555



รีวิวเรื่องอาหาร ผมก็ทำพอได้ครับ จะให้รีวิวอะไรอร่อยก็พอแนะนำได้เหมือนกัน..555 จะให้ลองดูไม๊ล่ะ..555



ผมเคยตะเวนกินร้านข้าวต้มนี่ล่ะ ร้านข้าวต้มติดแอร์ สว่างไสว ใหญ่โต รถจอดสะดวก มีเด็กรับรถ มีทีวีโปรเจ๊คเตอร์ตัวใหญ่ให้ดูบอล โต๊ะเก้าอี้สะอาด บริการรวดเร็ว สุภาพ ได้มาตรฐานร้านอาหาร แต่ทำไง กินยังไงก็ไม่อร่อย..........

ผิดกับอีกเจ้าหนึ่ง ร้านกิ๊กก๊อก พ่อครัวผัดด้วยเตาถ่านไฟแรงๆๆ แรงจนขนาดเผาขนคิ้วและขนแขนจนเกรียมหาย...พ่อครัวผัดไป ปากคาบบุหรี่ไป แถมเวลาผมไปเข้าส้วมเยี่ยว โถเยี่ยวก็อยู่ห่างจากเตาผัดแค่ไม่ถึง 3 เมตร แล้วเค้าก็หั่นผักหั่นหมูใกล้ๆๆ กับที่เยี่ยวนั่นล่ะ โต๊ะเก้าอี้สัปปะรังเค จะล้มมิล้มแหล่ ถ้วยชาม สกปรกโสโครกทุกอย่าง หนูตัวอวบอ้วนเล็กกว่าลูกแมว วิ่งกันเพ่นพ่าน.....

แต่...โคตรอร่อย !!!! เพื่อนๆๆ อยากเลือกกินแบบไหน ????


ผมเลือกกินร้านที่อร่อย ผมไม่สนใจแบรนด์ ผมไม่สนว่าร้านหรูหรือติดแอร์


ผมเชื่อลิ้นของผมมากกว่าเชื่อแบรนด์....ผมเป็นคนไม่มีพิธีรีตอง ไม่เรื่องมาก เพราะฉะนั้นมันจะมารูปแบบไหน ผมกินได้ทั้งนั้นล่ะ จะซกมก หรือเป็นอะไรก็ช่าง ขอให้อร่อยเหอะ ผมไม่เกี่ยงทั้งนั้น 555


555 ชักหิวกันแล้วล่ะซิ....5555


อยากรู้ร้านที่ว่านี้หรือเปล่าล่ะ....

หิวแล้วครับเฮียร้านข้าวต้มที่ว่าอยู่ที่ไหนครับ

มีแผนที่ handmade ด้วย 555

555 ต้องขออภัยคุณ Vichien ด้วยเน้อ ที่กระทู้กลายพันธุ์มาเป็นกระทู้ พระกาฬชวนชิม ไปซะฉิบ 555

แต่ไม่เป็นไร ถือว่าเพื่อนๆๆ ได้อ่านอะไรสนุกๆๆ ก็เพราะคุณ Vichien ตั้งประเด็นให้มีเรื่องคุยล่ะ..........


เอ้า เดี่ยวค่ำนี้จะมาเล่าต่อแน่ๆๆๆ ครับ..5555

เรื่องกินนี่ผมก้ไม่ยอมแพ้เฮียครับ

ไม่งั้นน้ำหนักจะปา อีก สอง โล ร้อยเหรอ ฮ่าๆๆ

ร้านนี้ผมเคยไปทีนึงครับ ไปกินก่อนไปกินเหล้าที่ข้าวสาร

ผมซัดไปสองตามระเบียบครับผม

เฮียอย่าปิ๊ดส์ไปโดนชามนะ เผื่อผมไปกิน ;P


น้องท้อยส์น่ารักจัง :)

เอ้า มาฝอยต่อจากเมื่อกี๊ 555 ตั้งใจอ่านให้ดีกันล่ะ.......สาระล้วนๆๆ เลย 555

*******************************************************



ร้านข้าวต้มในดวงใจที่ผมจะเล่านี้ ต้องขอบอกว่ามันมีการปรับเปลี่ยนไปหลายขนาน เจ้าร้านที่ว่านี้คือร้านข้าวต้มสามยอดโภชนา ซึ่งเป็นร้านข้าวต้มเก่าแก่ที่ขาไพ่ ขาบอล รวมถึงเซียนกินทั้งหลายมักจะมารวมตัวกัน ร้านนี้จะอยู่ข้างๆ กองปราบเก่าที่ทุบทิ้งไปแล้ว หลายคนมักจะเรียกว่า ข้าวต้มกองปราบ น้อยรายที่จะเรียกชื่อว่า ร้านสามยอดโภชนา......

เดิมทีร้านนี้เป็นตึกแถว 2 คูหาครับ เป็นตึกเก่า และร้านนั้นก็เป็นสไตล์โอลด์ดี้ คือเก่าหมด ตู้โต๊ะ รวมถึงถ้วยโถโอชาม อาเฮียเจ้าของร้านนี้จะคอยเก็บเงินอยู่ข้างนอก แกมักจะมีตาขวางๆๆ และผมว่าแกเป็นคนที่เหมือนมีของหรือมีองค์อยู่ในตัว เคยไปเจอกันในคาราโอเกะ แกนั่งซดเบียร์พร้อมกับพล่ามจนผมงงๆๆ ผมว่าแกเพี้ยนนิดๆๆ แต่ช่างมันเหอะ มันไม่ได้เกี่ยวกับรสชาตินี่นา....555

ร้านนี้ผมจำได้ว่ากินกันมาเกินกว่า 30 ปี ลูกจ้างแรงงานส่วนมากจะเป็นเด็กอีสาน แต่พ่อครัวนั้นเป็นคนจีนครับ มือที่ผัดอาหาร หรือที่เรามักจะเรียกว่า ยั่วะปั๊ว หรืออาหารจานร้อน มักจะต้องเป็นหน้าที่ของระดับพ่อครัวพระกาฬ หรือที่คนจีนมักจะเรียกกันว่า อาจ้ง คำว่าอาจ้ง ก็คือตำแหน่งพ่อครัวนั่นเอง

อาจ้ง คือคำที่ใช้เรียกพ่อครัวครับ เป็นคำภาษาจีน ในร้านข้าวต้มกองปราบที่ว่านี้ เมื่อสิบปีก่อน มีอาจ้งที่เป็นคนจีนแท้ๆๆ อยู่หลายคน และมีลูกน้องที่คอยวิ่งเสริฟ วิ่งเก็บสตางค์จนหางจุกตูดอีกหลายๆๆ คน เรียกว่าร้านใหญ่ ขายดี และมีคนนิยมมากินกันมาก มีรายการโทรทัศน์มาถ่ายไปหลายรายการ

ใครจำได้ไม๊ รายการ ตามไปดู ของหมอซ้ง ก็เคยมาถ่าย คนเสริฟร้านข้าวต้มร้านนี้ ประมาณว่าคนเดียว สามารถยกถ้วยข้าวต้มออกมาเสริฟด้วยแขน 2 ข้างเกินกว่า 30 ถ้วยในเวลาเดียวกัน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ตื่นเต้น แปลก และใครๆๆ ก็หลั่งไหลกันมาดูคนยกชาวข้าวต้ม ซึ่งทุกคนมองแล้วต้องสูดปาก ทึ่งในความสามารถ แต่ผมว่า ก่อนที่คนเราจะเก่งจนยกข้าวต้มได้หลายสิบถ้วย ผมว่ามันน่าจะพัฒนามาจากความขี้เกียจนั่นเอง....555


ร้านนี้เป็น 2 คูหา ครัวและเตาผัดจะอยู่ด้านหลัง เมื่อยุคก่อนตอนที่ผมจะเดินเข้าไปเยี่ยว (ใช้คำว่าเยี่ยวก็แล้วกัน ก็เราเล่าเรื่องข้างถนนนี่นา) ผมจะเข้าไปเยี่ยว ร้านนี้จะมีโถเยี่ยววางอยุ่ในซอกปูนเล็กๆๆ ห่างจากเตาที่ผัดไม่มากนัก และไอ้ซอกปูนที่ว่าก็ไม่มีอะไรปิดบังนัก เรียกว่าเราจะเดินเข้าไปเยี่ยว เราต้องเดินผ่านน้ำที่เฉอะแฉะเข้าไป....เดินผ่านเศษผัก เศษหญ้า ที่กระจายเรี่ยราดอยู่ตามพื้น ผมเคยโชคดี ได้เข้าไปเยี่ยวในขณะที่พ่อครัวกำลังผัดผักกะเฉดจานร้อน

ไฟนรกมันลุกขึ้นสูง พุ่งขึ้นเกือบถึงเพดาน มันแผ่รังสีความร้อน และเปล่งแสงเจิดจ้าออกมาในขณะที่ผมยืนเยี่ยวอยู่ เรียกว่าเป็นภาพที่สวยล้ำเกินกว่าจะจินตนาการ ผมรู้สึกว่าร้อนวูบ สะดุ้ง และต้องรีบสะบัดกุนเชียงก่อนเก็บกุนเชียงของผมเองเข้าในกางเกงให้เรียบร้อย และต้องรีบผละออกมาจากซอกปูนที่ใช้เยี่ยว

ร้านนี้เป็นร้านไชนีสสไตล์ครับ คือคนจีนมักจะขาดระเบียบ เนื่องจากคนมันเยอะ แย่งกันกินแย่งกันอยู่ เลยกลายเป็นนิสัยในสายเลือดของคนจีน ที่ต้องทำอะไรต้องเร็ว ต้องรีบ ต้องเร่ง เพื่อให้ได้เงินมาเลี้ยงปากท้องนั่นเอง ซึ่งว่าไปแล้วมีข้อดี ผิดกับพี่ไทย ที่ขอทำแบบเรื่อยๆๆ เหนื่อย(กู)ต้องพัก ใครจะกินก็ช่าง ไม่กินก็ช่าง...5555


เอ้า โม้มายาวเหยียด ก่อนที่เราจะเข้าเมนูเด็ดกัน เราขอให้มามององค์ประกอบของร้านก่อน ใครที่ไปเคยไปกินข้าวต้นร้านนี้ในยุคปลายสุด จะเห็นว่ามีการพัฒนาเป็นโต๊ะเสตนเลส คือโต๊ะเท่านั้นที่ดีขึ้นมาหน่อย ส่วนอื่นๆๆ ยังคงอนุรักษ์ความแย่ไว้เช่นเดิม หนูที่เคยวิ่งเพ่นพล่าน ก็ยังคงวิ่งเหมือนเดิม เหมือนกับว่ามันถูกเลี้ยงดูอุ้มชูโดยใครบางคนในร้านข้ามต้มแห่งนี้......


หลายปีผ่านไป อาเฮียเจ้าของร้านข้าวต้มที่ว่า ได้ข่าวว่าขายทิ้งตึกแถวตรงนี้ไปครับ จะเป็นการขายทิ้งหรือเซ้งทิ้ง หรือโดนไล่ที่ก็สุดแท้แต่ แต่ผมได้ยินแว่วๆๆ ว่าไปเปิดแถวซอยอ่อนนุช และไม่ได้รับความนิยมเหมือนกับอยู่ในย่านเดิมนี้ล่ะ เพราะอะไรหรือ ??? ไอ้รสชาติอาหารแบบนี้ มันต้องขายให้พวกลูกหลานมังกรจีนในย่าน เวิ้งนครเกษม เยาวราช สะพานเหล็ก วรจักร กินกันน่ะครับ หากจะย้ายถิ่น หรือพลัดหลงไปขายย่านอื่น อาจจะไม่ประสพความสำเร็จเท่าทีเดิม

และอีกสิ่งหนึ่งที่ไม่ประสพความสำเร็จ สาเหตุน่าจะมาจากตัว อาจ้ง หรือพ่อครัวมือหนึ่งที่ไม่ได้ติดตามไปนั่นเอง....หลังจากการที่อาเฮียแกทิ้งตึกแถวนี้ไป ก็มีการทุบและรื้อทำลายเพื่อสร้างเป็นอาคาร 7 ชั้นหลังใหม่ อ้าว แล้วทุบทิ้งแล้วพวกผมเกิดอยากจะลองกินจะทำอย่างไรล่ะเฮียมั่นคง..555 ผมเองก็เคยเซ็งไปหลายปี เนื่องจากหาอาหารที่มีรสมือดังเดิมแบบนี้ไม่ได้...จนเมื่อช่วงเวลาที่ผ่านมา มีการรวมตัวของเหล่าลูกจ้างของร้านข้าวต้มนี่ล่ะ เป็นการรวมตัวของบรรดาทหารเอกของร้านข้าวต้มแห่งนี้ และแน่นอน....หนังเรื่องนี้สร้างไม่ได้ ถ้าไม่มีตัว อาจ้ง คนนี้อย่างแน่ๆๆๆ

อาจ้งคนนี้มองปร้าดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนจีน ปีนี้อายุอานามน่าจะเลยแถว 60 ปีไปแล้ว รูปร่างเล็ก ผอมเกร็ง ตัวงอๆๆ หน้าผอมตอบ ฟันยาวท่วมปาก หัวเถิกๆๆ มองดูให้ดีบางทีก็คล้ายตัว สมีกอล ในหนังเรื่องลอร์ดออฟเดอะริงก็มิปาน อาจ้งคนนี้แกผัดกับข้าวไป สูบบุหรี่ไป ซึ่งการคาบไปสูบบุหรี่ไป บางทีเถ้าบุหรี่ก็ร่วงลงไปในกระทะ ซึ่งเปรียบไปแล้วผมว่ามันคือเครื่องปรุงที่สวรรค์สั่งมาให้อาจ้งคนนี้ประดิษญ์ประดอยให้เราได้กินกัน....5555


เอ้า เข้าเรื่อง หลังจากไม่ได้เข้าไปในเรื่องซักที ร้านนี้ตอนนี้กลับมาทำในรูปแบบของแผงลอยเล็กๆๆ รถเข็นแล้วล่ะครับ แต่เป็นการรวมตัวของลูกน้องเก่าๆๆ รสฝีมือและคุณภาพย่อหย่อนไปบ้างเล็กน้อย อาหารดีๆๆ หลายตัวถูกตัดออกจากเมนู อย่างเช่น ปลาจะเม็ดน้ำแดง หรือกุ้งแม่น้ำตัวโตๆๆ ผัดกับหน่อไม้จีน แต่ไม่เป็นไรช่างมัน เรากินกันกับอาหารพื้นๆๆ ก็พออร่อยได้ไม่ยากนักครับ ผมอยากจะแนะเมนูที่ผมกินมานานโข เรียกว่าไปทีไรมักจะต้องสั่งวนเวียนอยู่แต่อาหารจานเหล่านี้ เอ้า เริ่มเลย.......





1. หมูสับหนำเลี๊ยบ อันว่าหนำเลี๊ยบก็คือผลไม้ชนิดหนึ่งที่นำมาดองเค็ม มีสีดำ อาจ้งคนนี้ผัดหมูสับหนำเลี๊ยบได้สะเด่าทรวงนัก เพราะหมูสับที่แกผัด แกจะเริ่มผัดหมูสับเปล่าๆๆ ผัดจนแห้ง ผัดจนผิวคล้ำจนเป็นสีน้ำตาล เคล็ดลับนั้น การผัดหมูสับ ต้องใช้หมูสับ และสับด้วยมีดปังตอเท่านั้น ใครจะเอาหมูที่บดโดยเครื่องบด แล้วก็มาเรียกว่าหมูสับ อันนี้ถือว่าพลาดไปถนัด

หมูสับนั้นต้องใช้ปังตอสับ เพราะกล้ามเนื้อของหมูจะไม่ถูกทำลายไป ทำให้มีความกรุบในตัวเนื้อหมู ซึ่งต่างจากหมูบด ซึ่งมักจะให้ความรู้สึกว่าแหยะมากกว่า อาจ้งจะผัดหมูสับจนแห้งแล้วยกขึ้นพัก แล้วกลับมาผัดหนำเลี๊ยบจนหอมกรุ่น และผัดกระเทียมเจียวจนแห้งและเหลืองจนเป็นสีทองได้ที่แล้วยกขึ้นพักอีก....หลังจากนั้นจะกลับมารวมกันและผัดในเที่ยวสุดท้าย เป็นอันเสร็จกระบวนการของหมูสับหนำเลี๊ยบ ตอนที่ยกมาเสริฟ เราจะเห็นฟองน้ำมันยังเต้นปุดๆๆ อยู่ในจาน และพอโรยหน้าด้วยใบผักชีซักหน่อย ถือว่าผสานกลมกลืนและลงตัว



2. ถั่วงอกไช้แป๊ะ หมูกรอบ อันนี้ถือว่าเป็นอาหารพื้นฐานสุดชีวิต แต่ผมขอบอกว่า พ่อครัวเก่งหรือไม่เก่ง เค้าให้วัดกันที่อาหารจานร้อน หรือที่เรียกว่า "ยั่วะปั๊ว" ครับ อาหารจานผัดของจีนนั้น ถ้ามือไม่ถึง กระทะร้อนไม่จริง น้ำมันที่ใช้ผัดไม่ดีจริง หรือพ่อครัวขี้กลัว ที่ไม่กล้าเรื่องไฟ มักจะผัดไม่อร่อย ....อาจ้ง หรือพ่อครัวผีปอบของผมรายนี้แกผัดถั่วงอกไช้แป๊ะหมูกรอบได้ลงตัวมาก แกผัดอร่อยเพราะแกไม่กลัวร้อน ไม่กลัวไฟ

แกทำราวกับว่าชาติก่อนแกเป็นนักผจญเพลิง หรือเป็น อปพร ยังไงยังงั้น ผัดถั่วงอกจานนี้ต้องบอกว่าเป็นศิลปะ เพราะที่เรากินผ่านๆๆ มา มักจะเจอแต่ผักที่แหยะ ช้ำ ก็เพราะเตาที่ผัดมันเล็ก และน้ำมันที่ผัดมันร้อนไม่จริง และอีกประการการผัดผักให้อร่อย ถ้าใช้น้ำมันพืชมักจะอร่อยไม่ถึงใจนัก แต่ถ้าเป็นน้ำมันที่เจียวจากมันหมูจริงๆๆ สวรรค์มันอยู่แค่เอื้อม....



3. ผัดหอยลาย...ใครกินผัดหอยลายมาทั่วสารทิศ ผมบอกได้เลยว่าไม่ว่าร้านไหนในประเทศไทยนั้น ผัดหอยลายก็คือผัดหอยลายนั่นเอง คือเรามักจะเจอหอยที่ผัดจนฝาหอยมันอ้าขึ้น และเรามักจะเจอแต่หอยตัวเ่ยวๆๆ นอนตายแหง๋แก๋คาฝาหอย จะหาหอยลายที่อร่อย เคี้ยวแล้วกรุบ นุ่ม และไม่เหนียวนั้น คาดว่าพวกเราคงไม่เคยกินกันแน่ๆๆ ครับ การผัดหอยลายของ อาจ้ง พระกาฬผีปอบคนนี้ แกมีทีเด็ดแบบที่เรานึกไม่ถึง

สาเหตุที่ร้านอื่นๆๆ ทำไม่อร่อย ก็เพราะการผัดหอยลายนั้นใช้ความซื่อบื้อในการผัด เทโครมรวมกับพริกเผา โหระพา แล้วผัดพร้อมกันรวดเดียว แบบนี้ร้อยทั้งรอ้ย อร่อยไม่ลงแน่ แต่อาจ้งคนนี้ แกมีมากกว่านั้น คือแกจะใช้แทคติกในการเอาหอยลายไปลวกก่อนเท่านั้น ลวกจนฝาหอยมันอ้า แล้วแกก็เอามันไปนอนรอในจานก่อน แล้วแกก็จะหันไปผัดเครืองพริกเผาทั้งหมดให้ได้ที่จนกลมกล่อม แล้วนำมาราดลงในจานหอยลาย เสร็จแล้วโรยประดับประดาด้วยใบโหระพา ราวกับการติดเหรียญเชิดชูเกียรติให้ทหารกล้าในสนามรบ......



4. แกงจืดบะช่อเกี้ยมบ๊วย เป็นอาหารจานแปลกที่คนจีนมักนิยมกินกัน การซดน้ำแกงที่ปรุงรสด้วยเกี้ยมบ๊วยร้อนๆๆ ใครที่รุ้สึกหมดเรี่ยวแรง หรือหน้ามืดเนื่องจากเปียแชร์ไม่ได้ หลังจากซดแกงจืดเกี้ยวบ๊วยหมูสับร้อนๆๆ ลวกปาก รับรองว่าเรี่ยวแรงจะคืนกลับมา สามารถไปวิ่งแลกเช็ค หรือกู้หนี้ยืมสินได้อีกในวันต่อไป โอวว มันดีขนาดนั้นเชียวหรือเฮียมั่นคง ไอ้เมนู บะช่อเกี้ยมบ๊วย

เป้นเรื่องจริงๆครับ เพราะการทำบะช่อเกี้ยมบ๊วยนั้น จะต้องใช้หมูสับที่ใช้ปังสอสับเท่านั้น และเคล็ดลับที่เรามักไม่เจอความอร่อยจากที่อื่นๆๆ ก็เพราะการทำหมูสับเกี้ยมบ๊วยให้อร่อย กรรมวิธีจะต้องปนเนื้อสันคอลงไปในเนื้อหมูก่อนที่จะสับ ภาษาจีนเราเรียกเนื้อส่วนนี้ว่า "จ่อเท๊า" การปนเนื้อติดมัน จะทำให้หมูมันนุ่ม และละลายแตกตัวในลิ้นได้ดี และเนื้อหมูจะมีความลื่นคอ กลมกล่อมกว่าหมูด้านๆๆ หรือผสมไม่ถูกส่วน อีกประการคือความเข้มข้นของเกี้ยมบ๊วย ร้านไหนที่โยนเกี้ยมบ๊วยลงไปต้ม จะทำให้มันขาดความเข้มข้ม วิธีที่ถูกต้องคือต้องเอาเกี้ยมบ๊วยนี่ล่ะตักและเทใส่ชามล่วงหน้า รอเวลาที่น้ำแกงเดือด แล้วค่อยราดลงไป ควันละลอยกรุ่น กลิ่นบ๊วยจะโชยพริ้วปลิวขึ้นติดจมูก........





555 จะบ้าตาย ผมรีวิวเล่นๆๆ แต่ลากยาวมาขนาดนี้ และกลายเป็นรายการสาธิตการทำอาหารไปซะแล้ว 555 จริงๆๆ ผมเองนั้นชอบทำอาหารมากครับ และมักจะสังเกตุการทำอาหารจากพ่อครัวต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นพ่อครัวหรือแม่ครัวชาติไหน ร้านแต่ล่ะร้านมีเคล็ดลับต่างกัน การอาศัยวิธี "ครูพักลักจำ" คือวิธีที่ดีที่สุดในการหัดทำอาหาร

ร้านข้าวต้มที่ว่านี้ ผ่านจุดสุดยอดมาแล้ว ในปัจจุบันต้องถือว่าเป็นการประคองทำกันให้แฟนๆๆ หายคิดถึง ใครอยากจะทดลองกินผมแนะให้ไปช่วงซัก 1 ทุ่มไปแล้ว ขอให้รถพอจอดได้ แล้วค่อยๆๆ เลียบๆๆ เคียงๆๆ ลงไปกินกันได้ สนนราคาถือว่ากลางๆๆ ไม่แพงบ้าเลือด เหมือนเมื่อครั้งอาเฮียคนเก่าแกยังเป็นเจ้าของ ยุคนั้นใครกินปลาจาละเม็ดของแก แกคิดตัวละ 3-400 บาทกันเลยทีเดียวเชียว........

แนะนำให้กินกัน เพราะร้านอาหารฝีมือจีนๆๆ รสมือแบบคนจีน ผมว่าเรามักจะหาไม่ได้จากร้านทั่วไปแล้ว ถึงร้านนี้จะเป็นชาวอีสานหมดทีม แต่ก็ยังมี อาจ้ง คนนี้ห้อยไว้เป็นตัวนำโชค คือใครอยากทดลองภูมิฝีมือ ไปลองกินได้แบบไม่ต้องขวยเขินแต่อย่างใด......


.............


555 จบแล้วล่ะครับ หากอ่านแล้วชอบ ผมยังมีร้านทำนองนี้อีกมากจริงๆๆๆๆ เน้อ...

ผมชอบเฮียก็ตรงนี้แหละครับ ไม่ว่าจะเล่า(หรือโม้)เรื่องอะไรก็อ่านสนุกไปหมด ดูมีสีสรรน่าติดตาม ล่าสุดนี่ผมเผลอ(ต้องเรียกว่า"เผลอ")ไปอ่านรีวิว"กระเป๋าอินเดียน่าโจน"ของเฮียเข้า ยิ่งเห็นตัวเป็นๆเมื่อคืนด้วยแล้ว เฮียนี่แต่งตัวได้"แนว"มากๆ ไม่มีหลุดคอนเซ็ปเลย ประเภทเห็นข้างหลังก็รู้แล้วว่าใช่แน่นอน วันนี้ก็เลยไปสอยมาเรียบร้อยแล้วครับ

กลับมาที่เรื่อง"สุกี้รถกะบะ" ร้านนี้ไม่ได้มีดีแค่สุกี้โบราณนะครับ เค้ายังมีข้าวหมูแดงโบราณด้วย เรียกว่าข้าวหมูแดงแต่กลับไม่แดงอย่างที่เราเห็นจากร้านอื่นๆ เพราะเค้าไม่ใส่สีครับเป็นสูตรโบราณออกสีน้ำตาลแดงมากว่า อร่อยใช้ได้ที่เดียว นอกจากนี้"เนื้อผัดน้ำมันหอย"ของเฮียแก่ก็ไม่ธรรมดาเพราะแก่หมักเนื่อได้นุ่มลิ้น ลื่นคอดีมาก นอกจากที่เล่ามาแล้วยังมีเมนูอื่นๆ อีกเพียบครับ ไปลองแล้วกัน


อ้อ! ผมว่าเฮียเปิดsectionใหม่เลยดีกว่าครับ "พระกาฬชวนชิม By เฮียมั่นคง" ผมเริ่มตันๆ เบื่อๆ ร้านเดิมๆที่กินมาแล้วละ อยากหาร้านใหม่ๆกินบ้างครับ

เล่าได้ยาวววววว มากเลยครับเฮีย


ขอ วิธีทำ ขาหมูบู้ลิ้มด้วยดิครับ ฮ่า ๆๆๆๆ

อ้าว! รีเฟลชหน้าจออีกทีก็เจอเฮียปาดหน้าซะแล้ว 555

ขอย้ำอีกครั้งว่า ชอบสำนวนเฮียรีวิวมากๆ อ่านแล้วอยากเข้าห้องน้ำไปอ้วกเอาของเก่าออกแล้วขึ้นรถไปเยาวราชร้านที่เฮียว่านี่ทันทีเลย ให้ตายซิ ว่าแต่ร้านข้าวต้มกองปราบนี่ พระมารดาของผมโปรดปรานมากๆ ช่วงที่ยังเปิดร้านอยู่ที่เดิม แม่ผมกับน้าไปกินกันเกือบทุกอาทิตย์เลยทีเดียว(แม่ผมเป็นคนหัวลำโพงครับ) จนกระทั่งเจ้าของร้านต้องปิดร้านลงไปเนื่องจากหมดสัญญาเช่าและเจ้าของตึกต้องการทุบตึกทิ้ง แล้วย้ายมาเปิดแถวบ้านผม(ซอยอ่อนนุช) แต่อย่างที่เฮียว่าแหละครับทั้งบรรยากาศร้าน ทั้งคนในท้องที่นี้ไม่นิยมอาหารลักษณะนี้ ประกอบกับทำเล เปิดได้ไม่นานก็ต้องปิดตัวลงไป ว่าแต่ไปอยู่ที่ไหน "เฮียยังไม่ได้บอกเลยครับ" ผมจะรีบพาพระมารดาไปกลับไปรื้นฟื้นความหลังอีกครั้ง

แหมเฮียลงทุนเขียนลายแทงขุมทรัพย์เพชรพระอุมาเลย เอ้ยสุกี้กระทะร้อน หน้าม้าให้ร้านเค้าป่าวเฮีย เหอะๆ

แต่ร้านข้างถนนแบบนี้อะขายหมดเอาหมดเอาเท่าที่ผมเจอมานะ ยิ่งรถชาติดียิ่งไปโล้ด อย่างร้านดีหรูๆบางทีจะเจ๊งเอา แพงก็แพง รถชาติบางทีสู้ข้างถนนไม่ได้อีก วันนั้นผมไปเจอมากับตัว ร้านดีมีคลาสอยู่ในห้างไม่ขอเอ่ยชื่อนะเด๋วโดนฟ้อง 55 ผมใส่เสื้อยืดสีขาว ก็ไม่ขาวแล้วละ สีออกๆเหลือง เพราะใช้มานาน ใส่กางเกงขา 3 ส่วนตราต้นสน(ไม่ใช่วุ้นเส้นนะ)

เป็นกางเกงยางยืด ค่อนข้างเลอะหน่อย ใส่รองเท้าแตะหูหนีบสภาพเยินๆหน่อย จริงๆวันนั้นไม่ได้กะไปห้างหรอกเดินไปดูน้องน้องปั่นจักรยานเล่นอยู่แถวบ้าน ที่นี้เพื่อนบ้านข้างๆสนิทกันเค้าจะไปห้าง อาบน้ำแต่งตัวเสร็จอย่างหล่อ อย่างสวยกันเลย เค้าขับรถออกจากบ้านมาเจอผมเค้าก็เปิดกระจกมาปุ๊บก็ชวนไปหาไรกินกันเด๋วเค้าเลี้ยง ผมก็บอกขอไปเปลี่ยนเสื้อกับกางเกงแปบ เค้าก็บอกเห้ยไม่เป็นไรชุดนี้แหละอ่ะ

ผมก็ไปในเมื่อเมิงรับสภาพกุได้กุก็ไป ที่บ้านยิ่งไม่มีจะกินอยู่ 555 พอไปห้างถึงเค้าก็ไปเอากางเกงที่สั่งแก้ไว้กับเมียและลูกเค้าเค้าให้ผมไปนั่งรอจองโต๊ะเลย ผมก็คิดในใจเลยนี่เมิงกะฉีกหน้ากุป่าววะ เพราะสภาพผมตอนนั้นมันยิ่งกว่าเซอร์อ่ะ เข้าค่ายยาจกเลยอะ 555 ผมก็เดินตัวเกร็งเข้าไป พอเค้าไปปุ๊บพนักงานก็สวัสดีผมก็รับไหว้ แล้วเค้ามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วขึ้นมามองหน้าอีกที

เค้าถามมากี่คนคะ ผมก็บอก 4 เค้าก็จัดโต๊ะให้ผมนั่งแล้วก็เอาเมนูมาให้ แล้วเค้าก็เดินไปหาเพื่อนหญิงของเค้าอีกคนที่อยู่ข้างๆ พร้อมกับกระซิบกันแล้วหันมองมาทางผม ผมรู้เลยว่านินทากูอยู่แน่ๆเลย แต่ผมไม่อยากจะคุยนะวันนั้นผมผมตังไปเป็นปึกเสียงตอนเดินเข้าร้านกรุ๊งกริ๊งๆ เหรียญ 10 ประมาณ 6 เหรียญ เพื่อไว้สำหรับน้องจะกินโรตีและเพื่อนน้องๆที่ออกมาเล่นด้วยกัน

แต่ที่นี้ผมทิ้งน้องได้คับเห็นแก่กิน 555 ล้อเล่นในหมู่บ้านไม่มีรถมาก และน้องผมฉลาดอีกอย่างมีบ้านน้าอยู่ใกล้ๆ ฝากเค้าดูแล้ว มันลากผมมาร้านอาหารแต่ตัวมันก็ยังไม่มา ผมนั่งเปิดเมนูไปมาเพื่อกลบเกลื่อนเพราะตังกูมีแค่ 60 บาทจะแดกอะไรได้วะ 555 เหงื่อเริ่มซึมที่ท้ายทอย แล้วก็มีเด็กมาถามว่าพี่จะสั่งอะไรมั้ยคับ ผมบอกรอเพื่อนก่อนแปบนึง สั่งก่อนเด๋วมันหาว่าไม่รอ(อ้างกลบเกลื่อนไปงั้นสั่งแล้วกลัวไม่มีตังจ่าย)

ผ่านไป 15 นาทีมันก็ยังไม่มาครับคราวนี้เริ่มกดดันแล้ว นอกจากเหงื่อคราวนี้เริ่มสั่นเล็กๆ และเกร็งด้วยครับ จากพนักงานหญิง 2 คนที่มอง คราวนี้ เกือบทั้งร้านแล้วคับหันมองมาทางผม ผมคิดในใจเลยถ้าอีก 10 นาทีมืงไม่มา ต่อไปมืงกับกูไม่ต้องพูดกัน กูนั่งรถกลับบ้านละ 60 ยังไงก็พอ แม่งเอากูมาฉีกหน้าชัดๆ 5 นาทีต่อจากนั้นมันก็มาคับ ผมถามซื้ออะไรอยู่เหรอเค้าบอกลูกเค้าเลือกแผ่นเกมอยู่ แล้วเค้าก็ขอโทดผมที่ต้องทำให้รอ ผมก็สแยะยิ้มแล้วบอกไม่เป็นไร แต่ในใจแม่งเอ้ยมืงชวนกูมาฉีกหน้ารึป่าววะ

แล้วเค้าก็นั่งแล้วเริ่มสั่งอาหาร เค้าถามผมสั่งไรมั้ย ผมบอกสั่งเลย อะไรก็ได้ ตอนนั้นผมเริ่มเหม่อลอยแล้ว หน้ากู ภาพพจน์กูซึ่งไม่ค่อยจะมีอยู่แล้วไปหมด อาย อาหารวันนั้นจากหิวๆ ผมกินแล้วรู้สึกว่ามันไม่อร่อยเลย ขมขื่นมาก 555 แต่จริงมันก็ไม่อร่อยอ่ะ สู้ผัดไทยกุ้งสดปากซอยไม่ได้อร่อยเหาะ 30 บาท กุ้งแม่น้ำตัวอย่างบิ๊ก นี่จานนึงเริ่มต้น 80 หือ ถ้าให้กูสั่งรอแล้วมืงไม่มาละ กูล้างจานแน่ทั้งเนื้อทั้งตัวมี 60 555 หลังจากนั้นมาผมก็ไม่ได้คุยกับมันเลย แต่เจอก็ทักกัน ถามมาก็ตอบไป แต่ ผมไม่พูดก่อน เข็ด

อีกอย่างผมสังเกตุทุกร้านเลย พูดแล้วฮา เพื่อนบ้านผมถามมีเมนูแนะนำมั้ย เด็กรีบตอบสวนขึ้นมาทันควันเลยมีครับ มันเรียกว่าอะไรไม่รู้ผมจำไม่ได้ แต่ราคามันสูงที่สุดอ่ะ 500 กว่าบาท สังเกตุมานานแล้ววันนั้นผมไปทะเลกับครอบครัวก็ถามเช่นเดียวกัน มีเมนูไรแนะนำมั้ย เค้าบอกมี เมี่ยงปลากระพงษ์ 350 บาทแพงที่สุดเหมือนกัน

สิ่งที่สังเกตก็คือ มันจะแนะนำอะไรที่แพงที่สุดอ่ะ ชายทะเลที่ผมไปกิน 60 80 120 ก็มีนะแต่มันไม่แนะนำ เป็นอย่างงี้เกือบทุกร้าน 555

น่าทานทีเดียว สมัยก่อน(นานมาแล้ว) สุกี้ก็มีแต่เนื้อครับ55 ปัจุบันผมก็ยังติดสุกี้เนื้ออยู่

อ่านรีวิวอาหารเฮียแล้ว ผมว่าเฮียเปิดร้านอาหาร "มั่นคงโภชนา" ได้เลยนะเนี้ย ท่าทางลูกเมียคงรักมากเพราะพ่อทำกับข้าวเก่งเหลือเกิน ส่วนผมคล้ายเฮียครับ รู้หมดทำยังงัยถึงอร่อย แต่ทำไม่เป็นซักอย่าง555 ชิมแล้วติ สามารถบอกได้ว่าขาดอะไร หรือต้องปรับปรุงอย่างไร แต่ถ้าให้ทำเองตั้งแต่ต้น 55 ทำไม่เป็น เคยลองพยายามทำเหมือนกันครับ ทำกับข้าวอย่างเดียว ถ้วยชามเป็นสิบใบ ไม่รู้ทำบ้าอะไรเยอะแยะ สุดท้ายตอนเก็บล้างเบื่อสุด ทำอย่างเดียวล้างเป็นสิบใบ 5555 เลยตัดสินใจไม่ทำ กินของแม่ดีกว่า แม่ผมทำกับข้าวเก่งมากระดับเทพเลย ประเภทปิดตากินแล้วสามารถแยกแยะองค์ประกอบของสิ่งที่กินได้ว่าใส่อะไรบ้าง ราวกับว่าในปากแก่มีเครื่องแยกสสาร เครื่องแยกอะตอม โมเลกุลประมาณนั้น ดังนั้นเวลาไปกินข้าวร้านไหนที่อร่อยๆ มักจะไม่ค่อยได้ไปซ้ำ เพราะวันรุ่งขึ้นจะได้กินอาหารจานนั้นที่บ้านแบบเหมือนเป๊ะๆ เทพมั๊ยละ เมืี่อกี้คุยกับแม่เรื่องร้านที่กองปราบ แม่ผมรู้จัก"อาจ้ง"ด้วยอะ เข้าใจว่าเป็นเทพเหมือนกันเลยรู้จักกัน555

อ้อ! แม่ผมเค้าเทพอาหารจีน อาหารประเภทผัดๆนะ แต่อย่างได้ให้แก่ทำอาหารไทยประเภทแกงเขียวหวานเลย บอกได้คำเดียวกว่า "สุนัขไม่รับประทาน"555 เข้าใจว่าไม่ใช้"ทาง"ของแก่ที่ฝึกฝนมาแต่เด็ก อีกอย่างที่แก่ไม่เอาเลยก็คือ"อาหารฝรั่ง" แก่บอกว่าเรื่องมากต้องเตรียมเครื่องปรุงที่หาได้ยาก แก่เลยไม่ทำ แต่ไม่ใช่ไม่ชอบนะ อย่างชอบเลยไม่ว่าจะเป็นสเต็ก สลัด ซุป สปาเก็ตตึ้ ฯลฯ กินได้หมดแต่ไม่ทำ...

เฮียหรือใครน่าจะรีวิวมาม่าด้วยนะครับเพราะมันอยู่คู่ชาวแก็ทเกทมาเนิ่นนานแล้ว

รีวิวเฮียนี่สุดยอดคร้าบบบบบ อ่านน้ำลายไหลเลย
แต่ม่าม่านี่ผมว่าต้มยำกุ้งโดนสุดแล้วคร้าบบบ

ผมว่ามาม่าต้มยำกุ้ง2ห่อ+ปลากระป๋องตราสามแม่ครัว1กระป๋อง ต้มในหม้อหุงข้าวใบเล็กๆ ต้มจนได้ที่เพิ่มน้ำพริกเผาตราแม่ประนอมอีกเล็กน้อย ถ้าให้ดีบีบมะนาวเพิ่มอีกนิด คนให้เข้ากัน จากนั้นจึงตอกไข่ไก่ลงไปสัก2ฟอง คนเล็กน้อยให้ไข่แดงและไข่ขาวปนกัน แต่ไม่คนจนทั่ว พอให้เห็นเป็นไข่อยู่ข้างบน จากนั้นปิดฝาอีกครึ่งนาที แล้วตักแบ่งได้เลย สูตรนี้ผมทำกินเป็นประจำสมัยเรียนมหาลัย อิ่มอร่อยราคาประหยัด ถ้าจะให้อร่อยยิ่งขึ้น ต้องต้มให้ปลากระป๋องเละๆที่ก้นหม้อ สวรรค์เลยครับ เหมือนกินแกงส้มก้นหม้อที่มีแต่เนื้อปลา อร่อยที่ซู้ด...

เย้ ยินดีด้วยครับที่มีคนย่านเดียวกันรู้จักร้านที่ผมบอกด้วย 555

เดี๋ยวมาคุยกันอีกทีค่ำๆๆๆ ล่ะ ตอนนี้แวะมาทักทายกันก่อนล่ะเน้อ.......

ร้านข้าวต้มสามยอดผมกินมาตั้งแต่เด็กๆล่ะ ของผมต้องมีซี่โครงหมูทอดด้วยนะ(ซี่โครงที่นี่จะออกสีแดงๆหน่อย แต่จิ้มกับซอสพริกศรีราชาแล้วอร่อยมั่กๆ)
แต่คอนเฟิร์มว่าแกงจืดบะช่อเกี้ยมบ๊วย ที่นี่สุดยอดครับ ไปกินที่ไหนรสชาดไม่กลมกล่อมเหมือนของร้านนี้เลย
อีกอย่างคือตอนกินข้าวอิ่ม ผมจะขอน้ำข้าวมาซดอีกถ้วยนึงด้วย(น้ำข้าวก็คือน้ำข้าวต้มนี่แล่ะ แต่ไม่เอาเม็ดข้าว)เป็นอันเสร็จพิธี เหอๆ

เฮียเพื่อนผมที่เขาเปิดร้านขายอะหลั่ยผ้าคลัชที่ชื่อไทยรวมทุนตรงข้ามสวนคุกเก่า เขาชอบพาผมไปกินร้านที่ขายไส้เป็ดแถวร้านเฮียเขาบอกร้านนี้อร่อยมากๆ ผมไปกินไม่แน่ใจว่าอร่อยรึเปล่าเพราะไปกี่ทีก็ออกแนวเมา ปล.แต่ที่ผมชอบคือยำเนื้อญี่ปุ่นจานละ140บาทที่ร้านปาเต๊ะตรงข้ามสวนสราญรมย์ ร้านนี้ขายเเต่เบียร์กับข้าวอร่อยมาก ผมไปนั่งกินที่ร้านนี้ประจำ เจ้าของร้านจะเปิดเพลงจากแผ่นเสียง เช่นเจมส์ ดีน- แฮ้งค์ วิลเลี่ยม - เอลวิส เพลงไทยเก่าๆให้เราฟังเคล้าเบียร์ บางทีผมก็หิ้วt10+หูฟังไปนั่งกินเบียร์ไปฟังเพลงไป หู้ยๆๆๆสุข โคดๆๆๆ

มาช่วยแนะนำร้านเหมือนกันครับเฮีย อยู่ละแวกเดียวกันครับ

ร้านแรก

ร้านเกาเหลาเนื้อวัวตรงตลาดเก่าเวิ้งนครเกษม ร้านี้จะอยู่ตรงข้ามร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ดครับ(สองร้านนี้ไม่ถูกกันครับ) เคยไปกับแฟนฟอยากกินเป็ด ผมอยากกินเนื้อ ทั้งสองร้านไม่ยอมส่งให้กันเลยต้องนั่งแยกโต๊ะกันกิน555 ผมเองกินมากหลายๆร้านแล้ว(ประตูน้ำ,โชคชัย4,สี่ย่าน) ไม่มีร้านไหนอร่อยเท่าร้านนี้เลยครับรับรอง แต่ร้านค่อนข้างสกปรกนะครับ พอกินเสร็จ ก็มีขนมหวานให้กินต่อ ก็คือ หมี่หวานเย็นกินดับร้อนได้อย่างดีเลยครับ รับรองความอร่อยเช่นกัน

ร้านสอง

ร้านเกาเหลาสมองหมู(ขอย้ำว่าสมองหมู) อยู่ตรงถนน นครสวรรค์ ตรงข้ามโรงเรียนสตรีจุลนาถ(สน.นางเลิ้ง) ร้านนี้ผมกินมาประมาณ 10 กว่าปีแล้วครับ ใครไม่เคยกินสมองหมูแนะนำให้ไปกินเลยครับ รสชาติจะออกมันๆ นิ่มๆ หากินยากมากๆ ในกรุงเทพผมเคยกินแค่สองเจ้า คือที่นี่กับแถวๆริมคลองหลอด แต่ผมว่าที่ร้านนี้จะเด็ดกว่ามากครับ ในร้านยังมีกุนเชียงแล้วก็หมูย่างด้วยครับ รสชาติจะต่างจากที่อื่นๆ แนะนำให้ไปลองกินดูครับ พอกินเสร็จ เดินตรงมาทางแยกนางเลิ้ง ก็มีร้านขายกล้วยแขกเพียบเลยครับ รับรองความอร่อยเช่นกัน แต่เลือกร้านหน่อยนะครับ จะมีเจ้าต้นตำรับประมาณ 2-3 เจ้าเท่านั้น นอกนั้นเลียนแบบ (เคยซื้อไปฝากเฮียที่ร้านด้วยจำได้มั้ยครับเฮีย)

ปล.ร้านแถวบ้านเฮียคงไม่ต้องแนะนำเพราะเฮียคงกินจนเบื่อ(ผัดไท,เย็นตาโฟ,ราดหน้าโครตแพง)

555 บอยนี่กินร้านเกาเหลาเนื้อเจ้าไหน ใช่เกาเหลา เนื้อไร้เทียมทาน ของเฮียเซี้ย ใช่เปล่า....ผมว่าน่าจะใช่นะ เพราะเกาเหลาเนื้อเปื่อยเจ้านี้ ว่าไปแล้ว หากินที่อื่นไม่ได้จริงๆๆๆ ผมกินเจ้าอร่อยพวกเนื้อเปื่อย เนื้อตุ๋น ก็ยังไม่เจอที่ไหนอร่อยกว่า เกาเหลาไร้เทียมทานเจ้านี้

ขนาดไปแถวเอกมัย มีเนื้อเปื่อยอยู่เจ้านึงก็สู้ เฮียเซี้ยไม่ได้...จะร้านโป่วเทียมเฮียงก็สู้ไม่ได้อีก แหมถ้าคุญถึงร้านเฮียเซี้ย สงสัยต้องยาวจริงๆๆๆ

ว่าแต่คุณบอยใช่กินเจ้านี้เปล่าเหอะ 5555

ร้านแถวๆสะพานเหล็กอ่ะเฮีย ไม่รู้ชื่อร้าน ซอยข้างๆ

ร้านแถวๆเอกมัย มันก็อร่อยแต่ยังไม่สุด555

อุอุ...เกาเหลาเนื้ออออ ของโปรดคร้าบบบ ต้องตามไปลอกการบ้านเผื่อจะได้มาเทียบกะร้านของเราบ้าง 555

ว่าจะแวะมาอ่าน พอมาถึงเกาเหลาเฮียเซี้ยนี่ต้องออกมายอมรับความไร้เทียมทานจริงๆ คอเกาเหลาเนื้อห้ามพลาดเด็ดขาด อารมณ์เดียวกับข้าวต้มที่เฮียว่าแหละครับ คือ เฮียคนปรุงแกก็คาบบุหรี่ไปลวกเนื้อไป (เอ..หรือบุหรี่จะเป็นสูตรอร่อยแบบหนึ่ง) สิ่งหนึ่งที่ผมว่าเป็นลายเซ็นต์ของร้านเซี้ยคือ เป็นเกาเหลาเนื้อที่ปรุงด้วยซี่อิ๊วครับ ว่ากันว่าที่เด็ดของแกอยู่ตรงนี้และความสดของเนื้อ บวกกับชั้นเชิงในการลวกครับ

เฮียนี่ถือว่าโชคดี อยู่ในย่านของกินชั้นยอด ว่ากันว่าแถวนั้น ถ้าเห็นร้านของกินอยู่นานก็ถือว่าใช้ได้ กินได้เลย มีแต่ใช้ได้กับอร่อยเท่านั้น เพราะเป็นย่านคนลิ้นเทพทั้งสิ้น

ว่าแล้วก็หิว ตีหนึ่งกว่าแล้วสิ!!

555

เอ้าแนะนำเพิ่มอีก 1 เจ้าครับ คือเกาเหลาเนื้อไร้เทียมทาน ใครที่เป็นคนชอบทานเกาเหลาเนื้อเปื่อย ถ้าไม่รู้จักเจ้านี้หรือไม่เคยทดลองไปกิน ต้องถือว่าสอบตกล่ะครับ 555

เพราะเนื้อเปื่อยเจ้านี้ว่ากันว่า แม้กระทั่ง ทัวร์ ญี่ปุ่น เกาหลี ไต้หวัน ฮ่องกง ต้องเหมารถบัสมานั่งกินข้างถนนกันเลยล่ะครับ เรียกว่าความอร่อยนั้นเลื่องชื่อระบือนามจริงๆๆ เอ้า ไม่เล่ามากล่ะ ร้านอยู่แถวๆๆ ตลาดปีระกา หรือเวิ้งนครเขษมครับ นั่งสามล้อไป บอกว่าไปตลาดปีระกา สะพานเหล็ก เดี๋ยวเค้าพาไปถูกแน่ๆๆๆ

และพยายามไปตั้งแต่ช่วงสายๆๆ นะครับ เพราะเผลอแพล็บเดียวก็จะหมดทุกคราไป เฮียเซี้ยแกเป็นมือระดับพระกาฬ เนื้อของแกนั้นเปื่อยและนิ่มได้ที่ และที่สำคัญน้ำซอสนั้น บางคนบอกว่าแม๊กกี้นี่นา...แต่ผมบอกว่าเนื้อสูตรน้ำซอสปรุงรสแบบนี้มันเข้ากันสุดๆๆ จริงๆๆ

เฮียเซี้ยแกขายตั้งแต่ผมยังเล็กๆๆๆ แกขายไปตักไป คาบบุหรี่ไป เผลอๆๆ ก็เขี่ยลงหม้อถ้าเกิดแกขี้เกียจหาที่เขี่ย...555 แกเป็นเซียนอาชาและเป็นแฟนสนามนางเลิ้งและสนามฝรั่ง (พ่อผมบอก)ขายเนื้อเปื่อยได้เท่าไหร่ แกจะเอาเงินไปบำรุงและซื้อหญ้าให้ม้ารับประทานจนหมด...555

แนะนำจริงๆๆ ครับ เนื้อเปื่อยแบบนี้ ผมกล้าบอกว่านี่คือ โคตรอภิอัครมโหระทึก จริงๆๆๆ คือรสชาติแบบนี้ อย่าหวังว่าจะได้กินจากที่ไหน....

แกมีน้องชายร่วมสายเลือดคนหนึ่งชื่อนายฉิ่ว เปิดร้านเหมือนกัน ชอบเล่นม้าคล้ายๆๆ กัน รสชาติใกล้เคียงกันมาก ขายอยู่แถวๆๆ วังแดง แต่ก็มาเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อนแล้วล่ะ ตำนานเนื้อไร้เทียมทาน ก็ยังคงอยู่ต่อไปกับตลาดปีระกา สะพานเหล็กครับ

เอ้า ลองกันให้ได้เน้อ....

อูววว...แต่ละอย่าง

ภาพปลากรอบ(แต่เป็นยำเนื้อ)คห.30 เล่นเอาผมน้ำลายสอเลยหล่ะ

ส่วน รีวิว "พระกาฬชวนชิม" ของเฮีย เล่นซะอยาก...อยากไปกรุงเทพฯ กินๆๆ แล้วกลับ 555

ผ่านไป ผ่านมาตั้งแต่เด็ำกๆ แต่ไม่เคยเข้าไปสำรวจตลาดปีระกาเลย พลาดไปแล้ว งานนี้ต้องตามไปพิสูจน์

โอ้ว น่ากินทุกร้านครับ

แต่ ผม กินเนื้อ ม่ายได้

T-T

มี ร้านที่ไม่ใช่เนื้อมาแนะนำกันบ้างมั้ยครับ

มีแต่รีวิว ร้านเนื้่อ.... แต่ผมก็เช่นเดียวกับคุณ Wajula ครับ ทานเนื่้อไม่ได้...
ส่วนร้านที่เฮียแนะนำ (ร้านเซี้ย) เคยผ่านไปหลายครั้ง กลิ่นน้ำซุปยั่วยวน ให้ไปกินมากเลยครับ แต่ว่า กินม่ายได้ เลยต้องจ้ำๆ ไปที่อื่นครับ ^ ^

ผมก็มีร้านประจำอยู่ร้านหนึ่ง อยู่ในซอยวัดบัวขวัญ ใกล้ ๆ กับร้านเฮียสาขางาม ฯ น่ะแหละครับ เป็นร้านห้องแถวหนึ่งห้อง เดิมอยู่ริมถนน(ขายบนฟุตบาท) พึ่งจะย้ายเข้าห้้องแถวไม่ี่กี่ปีนี้เองครับ ว่าง ๆ จะถ่ายรูปและเขียนแผนที่มาโพสต์ใ้ห้ดู เป็นร้านขายก๋วยเตี๋ยวเนื้อ แต่คนส่วนมากสั่งเป็นเกาเหละกินกับข้าวสวยร้อน ๆ ครับ รสชาตผมว่าอร่อย แต่คนละแนวกับร้านเซิ้ยครับ อันนี้ต้องลองไปกันเอง (แล้วจะวาดแผนที่โพสต์มาในกระทู้นี้ให้ดูครับ

คุณ หมอ ก็ ร้านเนื้อ อีกแล้วว

T-T

ไหนๆ ก็ร้านเนื้อแล้ว... ถึงแม้ว่าผมจะทานเนื้อไม่ได้... แต่ก็มีร้านเนื้อมาแนะนำอีกร้านครับ...
ร้านอยู่แถวๆ ท่าน้ำสาธุประดิษฐ์ครับ ชื่อ นุโภชนา เป็นร้านห้องแถวๆ ประมาณ 1-2 ห้องได้ครับ หลายๆ คนไปกินมาบอกว่าอร่อยมาก ส่วนผมก็ได้แต่ทำใจมองคนอื่นกินอย่างเอร็ดอร่อย ครับ...

T-T

โอววว ขอบคุณคุณหมอมากครับ เอ...ถ้าอยู่ในซอยวัดบัวขวัญ แบบนี้ผมพอมีโอกาสไปกินแล้วล่ะ 555 เอ้าจัดไปเลยครับ ว่าอยู่ตรงไหนก๊าบบบบ 555

ผมฟันธงว่า ผัดหอยลายผัดตอนหอยดิบ(ถ้ามีฝีมือขั้นเทพ)อร่อยกว่าแบบเอาไปลวกแน่นอนครับ เคยกินมาหอยมันอ้าพอดีแล้วพริกเผาเข้าไปในตลับหมด แล้วตอนกินใช้มือถือฝาหอยด้านที่ไม่มีเนื้อ แล้วช้อนน้ำคลุกคลิก แล้วซัดเข้าปากนะ หิวเลย

อ่านกระทู้นี้มา3-4วัน ตอนนั้นอยู่ต่างจังหวัดคิดถึงเกาเหลาเนื้ออย่าบอกใครเลย วันนี้ได้โอกาสรีบไปกินร้านโปรดของข้าพเจ้าทันที ร้าน"วัฒนาพานิช"ในซอยเอกมัย ร้านนี้ผมทานมาตั้งแต่เด็กๆแล้วครับ จำได้ว่าตอนเด็กๆพ่อเป็นคนพามาทานเมื่อเกือบ30ปีก่อน ร้านเคยเป็นอย่างไรก็อย่างนั้นครับ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง หน้าร้านจะมีกะละมังใหญ่ๆ ตุ่นเนื้อด้วยไฟอ่อนๆตลอดเวลา ส่งกลิ่นเนื้อหอมอบอวลไปทั่ว บางครั้งผมเคยเห็นเค้าเติมเครื่องปรุงและเนื้อลงในกะละมังยักษ์ใบนั้นก็เข้าใจเลยว่าทำไมถึงอร่อยนัก เพราะเค้าปรุงมือหนักมากระดมใส่เครื่องปรุงสารพัดในปริมาณน่าตกใจ โดยเฉพาะเนื้อส่วนที่เป็นเนื้อตุ๋น ใส่กันทีเป็นกะละมังๆ เพราะเช่นนี้เองครับ น้ำซุปเกาเหลาถึงได้เข้มข้นซะใจคนกิน ความจริงร้านนี้ดังมากทั้งเนื้อตุ๋นกับแพะตุ่น สำหรับแพะตุ๋นผมยังไม่เคยลองเพราะไม่ชอบกลิ่นมัน แต่สำหรับเนื้อตุ๋นแล้วมันสุดยอดมากๆครับ











ถ้าไปกินร้านนี้ผมอยากแนะนำให้กินเกาเหลามากกว่าก๋วยเตี๋ยวครับ เพราะถ้าเป็นก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปจะไม่เข้มข้นเท่าเกาเหลา เกาเหลาเนื้อตุ๋นร้านนี้จะมีรสชาดและลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง คือน้ำซุปจะค่อนข้างข้นเหนียวเหมือนเนื้อตุ๋นยาจีน ไม่ว่าจะซดเปล่าๆหรือราดข้าวกินไปพร้อมกันอร่อยอย่าบอกใคร เรียกว่าซดได้มันปากแบบหยุดไม่ได้เลยทีเดียว สำหรับเนืื้อนั้นร้านนี้เค้ามีความชำนาญเชียวชาญไม่เป็นสองรองใคร ลูกชิ้นเนื้อลูกใหญ่เนื้อแน่น ลูกชิ้นเอ็นก็กรอบกรุบมีกลิ่นพริกไทยนิดๆพอให้ได้รส เนื้อสดก็หนุ่มลื่นคอ เนื้อเปื่อยก็เปื่อยนุ่มไม่มีการเหนียวเคี้ยวไม่ลงเป็นอันขาด และที่เด็ดสุดสำหรับผมแล้วคือ"เอ็น"ครับ มาเป็นดุ้นๆโตๆให้กัดกินแบบซะใจกันไปเลย






นอกจากเกาเหลาเนื้อแล้ว ร้านนี้เค้ามีสารพัดเมนูเนื้อไม่ว่จะ เนื้อผัดน้ำมันหอย, สุกี้เนื้อ, ราดหน้าเนื้อ และอื่นๆอีกมากมาย บอกแล้วว่าร้านนี้เค้ามีความเชี่ยวชาญเรื่องเนื้อมาก แต่ก็ใช่ว่าร้านนี้เค้าจะมีแต่เนื้อนะครับ หมู,ไก่ก็มีเหมือนกัน เผื่อแฟนใครไม่กินเนื้อก็พาไปได้เหมือนกัน...

การเดินทางไปร้านนี้ก็ไม่ยาก ถ้ามาจากสุขุมวิท ร้านจะอยู่ระหว่างซอย26กับ28 ทางขวามือ ก่อนถึงเล็กน้อยจะเห็น"ซานติก้า"อยู่ทางซ้ายมือ สำหรับวันธรรมดาจะหาที่จอดรถยากหน่อย ส่วนใหญ่คนไปทานจะจอดในซอย26 ซึ่งแคบและมืดมาก ดังนั้นจะไม่ควรทิ้งของมีค่าไว้ในรถเด็ดขาดเพราะทางร้านเตือนมาว่ามีเหตุทุบกระจกขโมยของกันบ่อยๆ หรืออาจจะจอดฝั่งตรงข้ามซึ่งเสียค่าจอด แต่ถ้าเป็นวัดหยุดหรือช่วงหลัง2ทุ่มไปแล้วผมก็เห็นมีคนจอดหน้าร้านกันครับ

ลองไปทานกันนะครับ ผมรับรองว่าถ้าคุณเป็นคนชอบทานเกาเหลาเนื้อ ร้านนี้น่าจะเป็นหนึ่งในร้านเกาเหลาในดวงใจก็ได้.....

แถมครับ ผมไปเจอคนใจดีรวบรวมร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อดังๆในกทม.ครับ เพิ่งรู้นะว่ามีร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้ออร่อยๆเยอะขนาดนี้

http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=chim&date=24-01-2007&group=4&gblog=8

ถึงคุณ Piggy คห 2 ถ้าไปแล้าอย่าลืมส่งการบ้าน พร้อมเบอร์และค่าสินสอดด้วยนะครับ กร๊ากกกก ไม่ช่ายละ อิอิ

โอววว ขอบคุณคุณ Vichien มากๆๆๆ ครับ ที่มาช่วยเล่าเพิ่มเติมนะคร้าบบบบ 5555



ความจริงยังมีร้านดังๆๆๆ อีกมาก แต่ที่เรานี่ถือว่าคุยอีกแง่มุมหนึ่งล่ะ ขำๆๆ ได้ความรู้กันนะคร้าบบบ

ขอบคุณครับครับคุณ Vichien จะตามไปกินให้หมด555

เข้ามาแจมด้วย แนะนำ สเตกร้าน NT แถวแยกเกษตร ครับ

ผมเป็นนิสิตเก่าเกษตรเลยมีโอกาสได้ไปกินบ่อยๆ

ข้อดี ไม่แพงมาก เจ้าของร้านเป็นกันเองมากๆ (เจ้าของร้านชื่อ พี่โหน่ง ครับ)
มีชาเขียว refill 10บาท
ชอบน้ำสลัดครับร้านนี้สีเหลืองค่อนข้างใส เจ้าของร้านปรุงเอง

ข้อเสีย หากได้ไปเวลาช่วง6โมง-ราวๆ2ทุ่มวันที่ม.เกษตร มิได้หยุดเรียนคุณอาจต้องรอโต๊ะเป็นเวลานาน - -

ทางไปก็ถ้าเข้าไปตรงซอย อมรพันธ์ เดินเข้าไปเรื่อยๆครับราวๆ200เมตรจะเจอทางแยก ร้านอยู่ตรงนั้นหล่ะครับ

กำลังตามหากระทู้นี้เลยครับ
ตามไปทานมาแล้ว แจ่มจริง ขออีกครับเฮีย
เซี้ยนี่นำ้จิ้มน่าจะผสมอย่างอื่นกับแมกกี้นะครับ
ยิ่งลองกับเนื้อโกเบนี่ แหล่มมากกกกก

ป๊าด นี่มันของกิน ระดับ พระกาฬ!!!!!!!

ชอบกินเนื้อ

อยากไปกินจังง

*-*

เฮียครับ หากไม่เป็นการรบกวน ขอแผนที่ ร้านข้าวต้ม ได้มั้ยครับ
ขอบคุณครับ

Life is short, and this article saved valbaule time on this Earth.

ขุดครับ ค้นเจอเรื่องแบบนี้ต้องขุด

555 กระทู้นี้โคตรนานเลยครับ 5 ปีกว่าๆๆผ่านไปไวเหมือนโกหก 55

อัพเดทให้ทีสิครับว่าแต่ละร้านยังอยู่ หรือว่าย้ายไปไหนหรือเปล่า จะตามไปชิมครับ

ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี 1 นาที มีแค่ 60 วินาที 1 ชั่วโมง มีแค่ 60 นาที 1 วันมีแค่ 24 ชั่วโมง 1 เดือน มีแค่ 30 วัน 1 ปี มีแค่ 12 เดือน

ตอนนี้ร้านข้าวต้มสามยอด มาเปิดที่บางบอน ตรงเอกชัย 109 มีลูกค้ามากันเยอะเหมือนกันนะ พ่อครัวก็สมีกอลคนเดิมเลยอ่ะ ตัวเล็ก หัวเถิก ฟันยื่น ลองไปดูนะ เราว่าใช่อ่ะ ตอนเด็กๆเคยไปกินที่กองปราบบ่อยๆ เห็นแกมาเปิดร้าน เฮียแกหน้าตาเหมือนเดิมเลย อาหารรสชาติก็เหมือนเดิมนะ

อาแปะสมีกอลแกย้ายแล้วเหรอครับ เมื่อปีก่อนผมจำได้ว่าแกยังผัดหมูสับหนำเลี๊ยบให้กับร้านข้าวต้มใกล้แยกวรจักรอยู่เลย น่าจะออกแล้วแหง๋ๆๆๆ

ข้าวต้มกองปราบทำให้ผมกลายเป็นคนมีปมจนถึงทุกวันนี้ครับ

เมื่อสี่สิบกว่าปีที่แล้วพ่อพาที่บ้านไปกินข้าวต้มกองปราบ พอดีมีอาม่ามาขายลอตเตอรี่ พอขายให้พ่อผมอาม่าแกคงหิว แกก็นั่งกับพื้นใกล้ๆผมแล้วแกะห่อข้าวมากิน

ตอนนั้นผมน่าจะแปดเก้าขวบ ดูอาม่านั่งกินข้าวบนพื้น แล้วมองกับข้าวที่อยู่บนโต๊ะ ผมกินไม่ลงเลยครับ

เรื่องอาม่าขายลอตเตอรี่เป็นอะไรที่ผมไม่เคยลืม เรื่องแรกผมกลายเป็นคนที่เจอคนแก่ไม่ได้ ช่วยอะไรได้ต้องช่วยตลอด สี่สิบกว่าปีผ่านไป แต่ผมจำภาพอาม่าได้อย่างชัดเจน

อีกเรื่องคือเป็นคนที่ไม่สั่งอาหารเป็นเซ็ทกินทั้งๆที่ถูกกว่าสั่งแยก อย่างกินปิ้งย่างพวกเป็นเซ็ทผมไม่สั่งเพราะบางอย่างผมไม่กิน พอมันเหลือจะรู้สึกผิด ผมจะสั่งแยกเป็นอย่างๆเฉพาะที่ตัวเองกินเท่านั้น

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ส่วนมันสมองหมู สมัยเด็กๆผมว่าที่นางเลิ้งอร่อยกว่าร้านไทยทำที่คลองหลอด แต่ตอนนี้ผมกินแต่ร้านไทยทำครับ รสชาติยัง(เกือบ)เหมือนเดิม